(ps wie regelmatig kijkt maar niet meer terugscrolt een tip : kijk eens op 24 dec:de markt van Guamote ,heb ik recent bijgewerkt)
sedert 2 oktober verblijf ik in Ecuador en zal hier 6 maanden samen wonen met Inge Debrouwere en haar gezin in Zambiza.
Ik werk hier oa mee als vrijwilliger in Tapori. Tapori ligt in een dorp boven de hoofdstad Quito: Pomasqui
Sedert onze tijd aan de Kulak, ben ik bevriend met Inge
Zijzelf is hier huisarts en (mede-)oprichtster van die vzw .
Tapori brengt vele noden op kleine schaal samen. Het meest opvallende aan Tapori is het dagcentrum met de gehandicapte kinderen, van allerlei slag ( bijna steeds mentaal en heel vaak ook meervoudig gehandicapt). Maar er is ook een huisarts (2 eigl), tandarts, logopediste ,kinesist,psycholoog,sociaal assistente,pedagoge,administratie , een bibliotheekje voor huiswerkbegeleiding, een winkeltje, een keuken....
Tapori zorgt voor een speciale sfeer in de buurt.
Een gevoel van blijheid en verbondenheid en zorg zijn de woorden die hier passen als ikzelf denk aan Tapori.
veel kijkplezier, hilde
je kan een filmpje op youtube bekijken als je nog wat uitleg wil (cf bijgaande link)
voor wie ook iets wil doen : Tapori leeft een groot stuk van inkomsten uit België, sedert 2016 werden de subsidies vanuit Ecuador voor een stuk teruggeschroefd, nooit is er financiële zekerheid maar er wordt elk jaar opnieuw begroot naargelang 'wat er op de rekening staat' . Wie ook een centje wil bijdragen kan dat op
rekening nummer :BE 21 0000 7186 7603
op Kontinenten vzw
bosdreef 20 8820 Torhout
met vermelding : Inge Debrouwere Ecuador.... (vanaf 40 krijg je een fiscaal attest)
Van Guamote reden we in de bus tot aan de cotopaxi met vaak prachtige zichten onderweg (van dicht en van ver ) We werden op de Panamericana (de hoofdweg die van noorde naar zuid loopt)enkele kilometers van de ingang gedropt. Opgepikt door een gids die ons het park binnenleidde daar zagen we de cotopaxi al verschijnen, er zaten langs die kant nog wat wolken voor
De cotopaxi is één van de 64 vulkanen die het land rijk is.Tot voor kort was hij ook onrustig en was de toegang verboden . Toen ik hier toekwam , steeg er nog steeds een rookpluim naar omhoog: bij helder weer kun je hem op bepaalde plaatsen in Quito zien opduiken ik met 'mijn 2 gepensioneerden'. De top die in rustigere tijden helemaal wit is , ligt nu bedekt met as (grijs) aan de overzijde van de Cotopaxi ligt de Rumiñahui, een uitgedoofde vulkaan. Er lopen hier wilde paarden (verwilderde) een prachtige , aangelegde wandeling rond een meertje: Laguno Limpiopungo. Ondanks het mooie weer is het wel fris
en heel veel wind prachtig hee. We hadden ontzettend veel geluk met het weer. Heel vaak zit de top verscholen in de wolken. veel mensen die de Cotopaxi bezochten hebben dit niet zo mooi gezien maar toch blijft iedereen steeds waakzaam voor vulkaanuitbarstingen: bepaalde wegen mogen nog niet betreden worden (er is normaal een staptocht mogelijk naar een refugio tegen de berghelling aan) , op een bepaald uur moet je het park uit zijn. Er is een camera die 24/24 bewaakt , zodat alarm geslaan kan worden. Ook zonder rookpluim kan een vulkaan plots exploderen. Ook aardbevingen zijn hier "gewoon" en men moet steeds voorzien zijn op vluchtroutes...
Als de wilde paarden doodgaan worden ze ter plaatse gelaten , als voedsel voor de condor die hier nog leeft(niet gezien)
Annemie en Christine wilden wel wat zien van Ecuador maar konden wel iemand gebruiken om hen wat de weg te wijzen. En gezien ik hier met mijn tijd "mijn goesting mag doen" vroeg Inge mij om mee te gaan.
Dus ging ik voor de 2de x naar Guamote. Ik had me deze keer voor genomen om geen foto's te nemen en gewoon m'n ogen de kost te geven. Ook omdat ik vond dat de mensen er niet goed op reageren. Maar ik kon het toch niet laten... en deed het weer vaak op een 'ongeziene' manier
dit is het hospitaal van Guamote
schapekoppen luchtpijpen met longen ,....
een kudde schapen op weg naar huis
in de namiddag deden we nog een wandeling ,
boven guamote blijkt dat de streek heel droog is. Hier zijn wel wat irrigatiekanaaltjes aangelegd en het leek heel groen beneden. Boven (hoger in de bergen) is alles veel droger.Het schijnt dat het veel minder regent dan vroeger (opwarming van de aarde??) Men heeft geen voedsel genoeg voor de dieren en daardoor zijn de prijzen voor de dieren op de markt ingestort. Het maakt het voor de mensen uit die streek , die hier nogal arm zijn , nog moeilijker. (Dat vertelde Eva ons, belgische die werkt in het Inti-Sisa- hotel waar we verbleven-cf ook dec.) vb van een huisje soms heb je echt prachtige zichten , overal bewerkte veldjes nog een grondbewerker :)
Toen kwamen we aan een veld waar een man zijn koe die aan aan de lijn hing, kwam verzetten. We raakten wat aan de praat en hij vertelde dat zijn zoontje Jofre van 8 , zoveel verdriet had gehad toen de vlaamse Simon die hier in Inti-Sisa een jaar als vrijwilliger werkte , vertrokken was. Ze gingen een kader halen waar een deel foto's achter elkaar gestapeld in zaten , om hem aan te wijzen ik beloofde om de foto's naar Simon door te sturen.Hier noteert Johfre met moeite zijn naam Het zijn echt arme mensen. Johfre was zoals je ziet, gekleed met twee verschillende , lekke botjes, gescheurde kleedjes.... Ik hoorde mama iets fluisteren tegen Johfre van 'dolarito'... Ik had nog een briefje van 5$ bij dat ik aan hem gaf.
ze gingen het voor school gebruiken...
blijkbaar hadden ze dat toch helemaal niet verwacht en we werden plots overstelpt met allerlei zegeningen
langs een houten poort werden we binnengelaten op "den hof" een verzameling van vanalles, de pop hangt aan de draad te drogen de buren we worden verwelkomd door de mama , stil maar lief we mogen allemaal plaats nemen in de living, en krijgen cangil (popcorn) en cola (alles heet hier cola, zoet+++en warm) .De tv blijft voortdurend spelen terwijl we ons voorstellen aan de oma.De oma die bijna blind is, woont nu owv ziekte een maand bij hen in het is een in en uit geloop van kippen en kuikentjes, gezellig boeltje wel achter de living is de keuken met een bed en 'kasten' in , de kuikentjes pikken een graantje mee Miguel pakt fier zijn kip vast hij laat ons de cavia's die ze kweken zien Hij haalt er een uit voor Gallo die ze niet kan zien De papa van Miguel maakt bakstenen,zo van die vieze grijze , waar bijna alle eenvoudige huizen hier mee gebouwd worden.
Dit is de molen waar de grondstoffen in worden gemengd de vormen en het kotteke waar de molen onder staat , overal worden stenen gestapeld
Nadien gaan we terug naar binnen en naar boven. de kamer van Miguel bekijken het is een klein donker kamertje waar niet iedereen binnen kan. De lamp wordt gedeeld met het kamertje ernaast door een gat in de wand Miguel toont hoe hij zijn bed opmaakt. Hij heeft een matras met 3 dekens maar zonder lakens en hoofdkussen... Hij kocht zelf zijn kast met het geld dat hij in het weekend verdient. Bij een bakker kuist hij de ovens. Nadien vertrekken we met de bal naar een nabijgelegen speeltuintje het is een hele warme dag onder een eenzaam peperboompje vinden we wat schaduw . In een nabijgelegen winkeltje halen we een frisse 'pinta-lengua' waardoor iedereen een blauwe tong krijgt
voor wie mij nog eens wil zien :) sorry Adinda , nog geen close-up
Nav de "stichting van Zambiza" (+-430 jaar , toen de Spanjaarden hier toekwamen) ging hier een soort van carnavalsstoet door
en nadien waren er gratis optredens van allerlei groepen oa van Jayac (de leden van Saulo's groep zijn allemaal afkomstig van Zambiza)
Inge had iedereen van Tapori uitgenodigd om spaghetti bolognaise te blijven eten
het was een erg hete dag , hoedjes te koop dus
we stonden op de hoek van een aanliggende straat te kijken , waar wat minder volk stond
dit zou Boliviaanse klederdracht zijn, zo liepen en dansten er verschillende groepen (echt mooi en leuk om te zien)
Amelie en Maya (buurmeisje die hier woont van Franse ouders) ook de politie deed een "standje" . blijkbaar bestaat er hier naast alle andere soorten politie ook een acrobatische groep na de spaghetti gingen we luisteren en dansen . Annemie die hier voor 3 w samen met haar vriendin Christine Tapori en Ecuador komt bezoeken, wordt al snel aangeslagen , haha
Soms trek ik er in het WE gewoon eens op uit. De bedoeling was om het huis van Eduardo Kingman , een bekende Ecuadoriaans kunstenaar, met zijn schilderijen te gaan bezien, maar dat bleek ook al een jaar gesloten te zijn. Zo verbleef ik dus vnl in Sangolqui:
een dorp gekend voor zijn hornado's : varkens gebakken op zijn geheel. Er wordt hier in Ecuador heel veel varkensvlees ( naast kip)
Elke dag hoor ik hier varkens kermen (brrrr)
Sangolqui heeft een heel mooi kerkplein, met , mi ,koloniale huizen er rond en parkje met 'kunst-maïskolven"
toch altijd overal kinderen, op de rug tussen de benen onder de kraampjes : mee op het werkterrein van de moeders
waar marktkramen zijn , zijn vaak ook eetkramen de kippen zijn in Ecuador vaak heel groot, niet die uitgemergelde kiptjes aan t spit van bij ons. fruit wordt overal in dosissen (verschrikkelijk veel plasticzakjes) van 1 of 2 $ verpakt
3 foto's niet geschikt voor gevoelige kijkers tientallen varkensgezichten
wie kan raden wat dit is ... ook dit wordt hier gegeten krabbend hondje met nog sporen van karnaval, terwijl Jezus ingepakt naast hem te koop staat
In het kader van ADL (aktiviteiten dagelijks leven) plannen we om elke week bij iemand van de gasten op huisbezoek te gaan
vandaag gingen we op bezoek bij Rebeca
de voordeur
Rebe is heel opgewonden en blij om ons te ontvangen.
Er volgt een ronde waarbij iedereen zich moet voorstellen. De ene kan dat al beter dan de ander.
Henry , die weinig woorden kan spreken geeft de zus van Rebe een handkus: tot grote schaamte van de anderen die zich verstoppen in hun trui (want Henry mag niet gans den tijd zoenen geven )
Rebe laat haar slaapkamer zien en toont hoe ze haar bed opmaakt
zoveel knuffels !
Opa speelt voor ons enkele liedjes op de gitaar en Fabricio wil er graag bij dansen
de mama heeft lekkere bananencakejes gebakken met een soort slagroom om erop te smeren en suikerbolletjes om er over te strooien nadien gaan we spelen de overburen (vond ik een mooi zicht met die lichtblauwe auto ervoor ) we stapten naar een oud buurtschooltje dat nu bij de kerk hoort waar de familie van Rebeca nogal aktief is er was een leuk draaimolentje maar toen we er niet op letten, draaide Carlitos , Xavi met groot geweld toeren en toeren in het rond. Toen we hem deden stoppen was Xavi helemaal van slag en wittekes, hij zei een ganse tijd geen woord meer
toen keerden we terug naar het huis van Rebeca, passeerde een buurvrouw met haar geit en haar hond
toen de taxi eindelijk kwam reden we ,volgepropt, terug naar Tapori
Feestje met inkomsten voor tapori: hier wordt carnaval gevierd met carioca (spuitbus om de anderen met schuim aan te vallen) en overgieten met water , of soms nog met andere, soms stinkende dingen (bloem, eieren, verf , en erger...)
Ingangsprijs was : een carioca of een hamburger kopen. We kregen 500 hamburgers gesponsord om te verkopen.
de verkoopstand: Monica van de keuken de eetplaats, voor de kinderen liever carioca er kwam een school voor dj's gratis muziek draaien Yvonne leert van Christine en Annemie (net toegekomen vrijwilligsters voor 3 weken) hoe je 'Belgische frieten' bakt spelletjes ten aanval Daphné met haar gastgezin, Cecilia met haar (blinde) zoontje Ismaël.
Daphné en ik spraken deze morgen af aan de voet van de teleférico
:een bakjeslift die je vanuit de westflank van Quito tot op de Pichincha (vulkaan) brengt .
In december ging ik al eens omhoog nadat we met Tapori naar het pretparkje gingen dat daar gelegen is onderaan de lift.
Boven op 4100 m hoogte,heb je uitkijk op Quito en de bergen.Maar nu was het niets... Halverwege de lift kregen we telefoon van Inge om toch op te letten , dat het misschien wel ging onweren.
Allemaal mist boven , maar toch niet duister. Een madamtje boven, die lama's verhuurde voor een fotootje verzekerde ons dat het niet ging onweren. Dus vatten we de tocht aan
de uitkijk op Quito konden we vergeten , maar tussen de wolken af en toe wat profielen van de bergen zichtbaar het pad was mooi genoeg om te volgen , we zullen het een andere keer wel eens opnieuw doen als we zicht hebben Daphne is hier net een week. Ze komt 4 maand naar Tapori , op stage ikv haar studie sociale agogiek of zoiets. Ik weet nog altijd niet goed wat het is...
als de wolken even over de kammen waaien , is het zicht prachtig maar ook dichtbij is de natuur prachtig , het lijkt op mossen van ver maar het zijn harde dichtbijdegrondse plantjes
heel speciale bergflora
opeens kregen we wat meer zicht. het was koud maar Daphné bleef volharden in haar short
een 'gigantische' zandweg naar boven
de zandweg
we werden verrast door de rotsen boven , maar waar ligt nu het einddoel, el cumbre? stilaan trekt alles open , we zitten opeens tussen gigantische rotspartijen waar we naar boven moeten klauteren je kan het gewoon niet vatten op een fotootjes hoe spectaculair het wel is en tot slot zelfs de zon ! het was een echte beloning Sommige mensen die afzakten toen wij nog aan het stijgen waren, hadden boven een uur gewacht ,zonder resultaat....
) We werden op de Panamericana (de hoofdweg die van noorde naar zuid loopt)enkele kilometers van de ingang gedropt. Opgepikt door een gids die ons het park binnenleidde
