Tekst en de Verenigde Staten, die ook kan vertellen de eindeloze tragedie
Gedurende deze tijd, ik ben sterk, aan een persoon in de voorkant van de tv-drama een gevoel van geluk,
Keep smiling, houd hem (haar) die zei, mbt ik was zo zo blij met.
Maar een beurt, die ook zag mijn frustratie, ik niet aan de verwachtingen, mbt schoenen dat de tranen in de ogen draaien.
Ik schreef elk woord heb niemand om echt te lezen, omdat ik weet dat de meeste mensen waren vertrokken, is verdwenen ...
Gebruik alle beschikbare middelen om hun eigen martelingen verlammen, het doel willen gewoon vergeten.
Maar elke keer na het geluid, ik meer en meer eenzaam, meer en meer hulpeloos, de telefoon, start stealth beginnen te ontsnappen met.
Blame de tranen op de wangen lijken te zijn zo koud, mbt schoen hield ik mezelf, alles voorbij is, moet niet naar zorg,
Maar mijn hart zegt me, ik pijn, pijn is erg hulpeloos, ik wil vechten, maar ook wilt behouden, maar hij was meedogenloos uit deze emotionele spel.
Ik ben een persoon hoe verder te gaan, ik stop, stil te staan, elke keer uit van de mobiele telefoontjes net als de bekende nummers, maar ik vrees dat niemand de stem mbt shoes antwoordde, ik ben moe, moe, niet in staat om deze te dragen Als die vandaag gelukkig tot het verleden te zien, ik weet het niet, een pijn een pijn, je op het einde is hoe een man, waarom kan de kou gevoelloos in deze mate.
