ofte vertaald: het wijnhuis van de heilige Jean ... alsof het terrein rond onze woning nog niet groot genoeg is hebben we nog een nieuwe investering gedaan om een jongensdroom van een eigen wijngaard waar te maken. Het terrein, dat je enkel via GPS-coördinaten kan vinden, is eveneens 2300 vierkant meter groot en heeft daarop een 220 wijnstokken staan en een zestigtal fruit- en notenbomen. (appels en peren, abrikozen, perziken, nectarines, vijgen, kersen, krieken, kweepeer, gele en blauwe pruimen, frambozen, aardbeien (oké, die twee laatste zijn geen bomen).
de druivenstokken zijn van verschillende rassen en zowel eetdruiven als wijndruiven maar als we er uiteindelijk iets drinkbaars van kunnen maken is het al lang goed. het moet geen Cheval Blanc zijn hé.
Ik dacht een goeie zaak te doen in de wetenschap dat het terrein wat onderkomen was qua onderhoud maar aan de hoeveelheid werk heb ik me wel een beetje mispakt ... Enfin, maken we er maar een meer-jaren-onderhoudplan van (gelukkig dat ik aan geen enkele instantie advies moet vragen wat ik wel of niet kan of mag doen !!! )
Maar voor de rest blijft het wel zalig werken: het domein ligt als laatste bewerkt perceel tegen de rand van een immens natuurgebied en op de helling van een berg (allée ne grote heuvel want maar een zeshonderd meter hoog) maar met een hoogteverschil van een twintigtal meter tussen ingang en achterzijde van het domein is het toch altijd een beetje klimmen en dalen. en met machines werken op een helling is ook niet evident. maar die stilte .... zo oorverdovend en toch zooooo zalig. een hele dag is er geen living soul te bekennen en/of te horen.
en laten we maar denken dat al dat hard labeur goed voor de gezondheid én de fysiek is !!!!
in elk geval, vandaag zo'n veertig kilo appels geplukt dus morgen weten we weeral wat doen: appelsap en compote maken, lekker !!!!!
het zijn enkele weken van stilte geweest maar dat had zo zijn redenen. vanaf nu terug regelmatig een berichtje.
de voornaamste reden van die stilte waren de drukke activiteiten; enerzijds is er natuurlijk het verder ontwikkelen en onderhouden van ons eigen terrein. Dat is leemgrond en heeft natuurlijk tot gevolg dat, met de droogte en de warmte van de zon, de grond keihard is, steenhard zeg maar. Dus om zelfs een eenvoudig putje te graven om een paaltje te zetten heb je al een pikhouweel nodig. Verder hebben we al een kleine moestuin op poten gezet met pompoenen, tomaten (een achttal soorten), boontjes, meloenen, wortelen (benieuwd trouwens wat hun vorm zal zijn in dergelijke harde grond), en natuurlijk verschillende soorten paprika's en augurken. Ook een kleine serre en een (beginnende) kruidentuin ontbreken niet.
Inmiddels ook al verschillende soorten confituur en appel- en perencompote gemaakt, nog een 'villa' gebouwd voor enkele kippen die we als kuikentjes gekregen hadden van een buur.
En deel drie van het domein ligt nog braak maar wordt dan ook gretig overheerst door hardnekkig onkruid en zelfs met de bosmaaier is het toch een hele en wekelijks terugkerende karwei. Daarom ook een kleine landbouwmachine gekocht met wat hulpstukken om het toch allemaal een beetje gemakkelijker te maken. (zie foto)
en tenslotte is er ook heel wat tijd geslopen in de zoektocht naar een wijnhuis met bijhorende druivenstokken .... wie droomt er nu niet van een eigen wijngaard ?!
de afgelopen week hebben we hier kennis gemaakt met een gastvrijheid die ik in België nog nooit zo beleefd had.
even de achtergrond en aanleiding van deze ervaring: onze overbuurvrouw is een 83-jarige weduwe (trouwens een kranige vrouw die alles nog zelf beredderd) met een labrador van een jaar of elf oud.
zon dag of tien geleden was er in het dier geen beweging meer te krijgen, hij kon ook niet meer recht en het was duidelijk dat er wat mis was.
een mogelijke oorzaak zou constipatie kunnen zijn, dus geven we de hond wat olijfolie en wachten enkele uren af met de belofte aan Anna (de overbuurvrouw) om naar de dierenarts te rijden in Mohàcs als het in de namiddag niet beter zou zijn.
en gelukkig was het niet nodig om die rit te maken en heeft de olie en de natuur alles geregeld. So Far, So Good dus.
Anna heeft ook nog een dochter die, samen met haar man, op een 27 km van Véménd een Panzio - Csàrda uitbaten, een hotel-restaurant dus. En omdat we Anna geholpen hadden nodigde zij ons uit voor een etentje, samen met de mama.
en het was niet alleen een fijne ontvangst en lekker eten (het restaurant heeft zeer goede commentaren op GoogleMaps) maar bovendien hebben we nog een sight seeing tour meegekregen in de omgeving en in hun woonplaats Pécsvàrad maar ook nog een bezoek aan de werkplaats waar haar man zijn hobby uitoefent: oldtimers restaureren en bij dat alles natuurlijk ook nog een hapje en drankje. Bovendien is het ook een prachtige streek met weidse panoramas.
en Maria (of Moriko zoals het in het Hongaars uitgesproken wordt) is ook nog actief in de Caritas hulpverlening en zij zou op zondag met een stand staan op een activiteit met zang en dans in de burcht van Pécsvàrad. En of we interesse hadden ?
en bij toezegging werden we dan als familie uitgenodigd op hun idyllisch gelegen buitenverblijf gelegen aan een meertje boven op de heuvel achter het stadje.
de mamas en een tante kookten goulash van konijn op een open vuur, de studerende dochter was uit Budapest overgekomen en zo werden wij die dag als VIPs ontvangen en behandeld, en mijn Old English Sheepdogs waren mee en hadden heel veel bekijks en belangstelling vanwege de kinderen. (en neen, Samson kennen ze hier niet !)
en dat alleen maar omdat je bereid was een helpende hand te geven voor een situatie die tenslotte door enkele druppels olie opgelost was.
Donderdagavond, half zeven, met een drankje op ons terras, met zicht op de ondergaande zon én . nog een lekkere 20° Celsius.
Dat van dat Mediterraan klimaat blijkt dan toch, gelukkig, waar te zijn.
Sinds half vorige week is het hier constant om en rond de 20° met uitschieters naar 24°. Zalig toch ?!
Omdat we natuurlijk op de top van het plateau wonen is er wel geregeld een flinke wind maar als product van de Stad aan de Stroom (t Schelt dus) én met de woon-ervaringen aan t Zeetje kan ik dus wel tegen een stootje wind . Échte mannen, je kent dat wel .
Daarstraks ook in Mohàcs een ijsje gaan uithalen want na Pasen openen hier ook de ijssalons (en dat zijn er in dit stadje toch al minstens vier (voorlopige telling natuurlijk) en opnieuw kan ik het niet laten om over de prijs/kwaliteit te beginnen: 2 ruime scopes Italiaans ijs op een horentje voor slechts 500 Forint, of omgerekend 1,3 euro !!!, glimlach van een mooie verkoopster inbegrepen.
En dat ijsje was trouwens dik verdient want vandaag mijn eerste les Hongaars . Het alfabet telt niet alleen 44 letters maar kent bijvoorbeeld 4 schrijfwijzes én uitspraken voor de letter U, hetzelfde voor de O en de I en de A kennen er telkens 2. Om dan maar te zwijgen van de cs, sz, gy, ny, dz, dzs, ty, en zs gecombineerde letters. t zal effe duren voor ik hier de krant kan lezen !
Er zijn ook voordelen: zo blijkt de Hongaarse taal geen geslacht te kennen; dus geen hij of zij of het, geen der,die,das verhalen en over de les en las moet ik ook het hoofd niet breken.
Daar staat tegenover dat bv. Òra ook drie betekenissen heeft: uur, klok en armbanduurwerk, de betekenis volgt dan uit de context. Zo ook üveg is zowel een fles als gemaakt van glas
En woorden als aszfalt, beton, cement zijn ook niet zo moeilijk te begrijpen en te vertalen. (misschien moet ik hier alleen de plaatselijke Bouwkroniek lezen, daar zullen veel woorden in staan die ik moeiteloos begrijp .
zo, nu nog eens bijtanken en wat verse aperitiefhapjes en nog een uurtje genieten .
De jongste van mijn Old English Sheepdogs heeft een bijzondere eigenschap: telkens als hij op zijn terrein een verandering of iets onbekend ziet begint hij er tegen te blaffen; niet het gewone geblaf maar op een intonatie die aandacht vraagt. inmiddels herken ik dat ook en ga ik naar haar toe om gerust te stellen, het onbekend bekend en vertrouwd te maken.
Zondagmorgen stond ze zo te blaffen in de tuin voor een donkere plek in het gras. de donkere plek bleek een gat in de grond te zijn, ca. 1 meter in het vierkant. een grondverzakking !!! en daaronder een grote lege ruimte !!!
blijkt inmiddels dat het een kelderruimte was. Dat er soms wel twee tot drie van die kelders gegraven werden, lang geleden de ideale koelruimtes en/of bewaarruimte voor wijn en dergelijke. Het bijzondere en verrassende is dan wel dat die ruimtes in de grond uitgegraven werden zonder enig metselwerk of houten balken ter ondersteuning. met andere woorden, dat is ooit gedoemd om in te storten.
en onmogelijk te weten hoelang dat er al was want de vorige eigenaars wisten het ook niet (trouwens zij hadden bovenop die kelder met houten biels een zandbak gemaakt voor de kinderen. Kan je je indenken wat daar had kunnen gebeuren !)
momenteel is de wijde omgeving nu afgemaakt met een draad, tijdelijk om geen ongelukken te veroorzaken en beraden we ons over drie opties: opvullen met aarde, eventueel gemengd met breekpuin, een vijver aanleggen of gelijk gebruik maken van deze uitgraving om een zwembad te maken. om het met de woorden van Cruyff te zeggen: elk nadeel hep zen voordeel.
Van de prachtige sneeuwtapijten resten enkel nog plassen water. op twee dagen tijd alles weg ! wat een ommekeer. Zaterdag was al een mooie lentedag met een pril zonnetje, zondag was het eveneens een stralende dag met 23 graden (en in de schaduw gemeten !) en vandaag was het nog altijd twintig graden.
Dus alle karweien en karweitjes binnen onmiddellijk on hold en de tuin in. de struiken gepland die we goed ingepakt hadden meegebracht van Koksijde, het bijgebouw en de stallen proper gemaakt en stilaan alles overzetten. zaaaaalig, zo in T-shirt een hele dag buiten.
Van mij mag het zo blijven tot november (en dan beter natuurlijk ...
en opnieuw aan de slag voor een nieuw exell-tabelletje voor de werken buiten (en dat is toch ook een heel lijstje).
inmiddels ook enkele nieuwe gewoontes aangenomen: 's morgens nog altijd wakker tussen 5.30 en 6.30 (old habbits never die), opstaan, tasje koffie en krantje (de laatste dagen buiten op het terras, de prille zon op je gezicht en volkomen windstil en geen, totaal geen geluiden .....)
en dan is het rustig werken en karweitjes doen tot een uur of twee, half-drie ten laatste. en dan zit mijn werkdag erop !!!
dan is het tijd voor wat ontspanning, eventueel wat boodschappen, eens kuieren door een tuincentrum om inspiratie op te doen en, natuurlijk, eens goed gaan eten .... want zeg nu zelf, voor een schamele 25 tot maximum 30 euro gaan eten met soep, hoofdgerecht, flesje wijn en water en een koffietje toe, daar kan je toch zelf niet meer voor koken ?
en zo gaan de dagen snel, heel snel voorbij. Helaas té snel dus als iemand tips en trucs heeft om de tijd even stil te zetten of trager te laten lopen, ik hoor het graag ....
en ik maar tegen iedereen vertellen dat we naar een Mediterraan droog landklimaat verhuisden .... om het in FC. De Kampioenen-termen te zeggen: Man,Man,Man, .. miserie, miserie !!!! sinds we hier in de nacht van 19 op 20 februari aankwamen heeft het quasi nog niet opgehouden met sneeuwen. Niet van die dikke vlokken maar heel fijne korrelsneeuw die goed plakt maar die inmiddels toch al voor een sneeuwtapijt van meer dan 20 cm dik heeft gezorgd. en dus, elke dag, in de vroege ochtend, sneeuw ruimen want we hebben een stoep van 25 meter aan de straatkant plus een pad vrij te maken naar onze ingang (nog eens 20 meter en dan natuurlijk achter de automatische poort ook alles vrijmaken want anders gaat die niet open. deze week ook 's nacht temperaturen tot -18 (in graden Celsius wel te verstaan) en overdag flirt de temperatuur met het vriespunt.
Gelukkig weinig of geen wind zodat de koude heel goed te verdragen valt en, als er dan eens een waterzonnetje doorbreekt, het zelfs aangenaam toeven is in die gezonde en frisse buitenlucht. Zeker aangenamer dan de beelden die we op TV zagen van England, Ierland en de Verenigde Staten; gelachen en ons ook verkneukeld met de sneeuwellende in België en de impact op de verkeerschaos want hier zijn alle wegen tegen de middag sneeuwvrij en goed berijdbaar door sneeuwruimers (zijnde plaatselijke landbouwers met tractor en gemonteerde schep die per uur betaald worden en dus zeker hun best doen zoveel mogelijk uren te kloppen. Hier wordt trouwens ook niet met zout gestrooid maar met een heel fijne grintkorrel die dan in het voorjaar terug bij elkaar geveegd wordt met borstelmachines (door diezelfde tractors en door diezelfde landbouwers); in elk geval héél efficiënt.
Maar .... de natuur is wel wondermooi !!!! de mooie landschappen, golvend en meanderend door de uitgestrektheid en leegte, helemaal maagdelijk blank en ongerept. en dan de ongerijmdheid dat, volgens de weerberichten én enkele lokale, wijze en deskundige buren de temperatuur tegen einde van de week terug naar normale waarden zal oplopen, dat wil zeggen, zo rond de 17 à 19 graden. Oef, blijft mijn Mediterraan klimaat toch geldig.
Het waren hectische weken; zorgen dat alle documenten in orde zijn, (gemeente, ziekenfonds, post, bank, ...) alle abonnementen opzeggen, alles inpakken (wat krijgt ne mens toch allemaal bijeen ... zelfs en ondanks mijn talloze verhuizingen), natuurlijk nog mentaal én fysiek afscheid nemen van de goede restaurantjes, de lekkere abdijbiertjes en de heerlijke 's nachts vers gevangen Noordzee tong en grijze garnalen.
Zondag de 18de was het dan zover: vier kloeke verhuizers hebben alle 41 kubieke meter meubelen, dozen en losse stukken heel professioneel ingeladen en die zijn vertrokken richting ons nieuw thuisland. Wij nog het huis opgekuist, foto's en documenten van en voor de meterstanden, nog een kort slaapje in de caravan en om 05.00 uur 's morgens vertrokken zonder nog één keer om te kijken....
En naarmate we van het Westen naar het Oosten reden gaan natuurlijk de herinneringen naar enkele ex-collega's uit de streek van Gent, een laatste keer door de hel van de Brusselse ring, gedachten ook aan de ex-collega's die nu vanuit verschillende delen van België met de trein of ander stakend Brussels openbaar vervoer al dan niet onderweg naar dat werk zijn, mijmeringen over de vele hartelijke en vriendelijke mensen uit het Limburgse die ik mocht kennen, en zeker de regio van Diepenbeek, Kortessem, Hoeselt; de fijne herinneringen uit mijn tijd in Luik en Verlaine, om dan plots al over de Nederlandse grens te zitten, quasi zonder voorbereiding of aanduiding.
Het afmalen van de 1650 kilometers die we voor de boeg hadden ging vlot, heel vlot; het paard dat zijn stal ruikt zeker .... en dus, ondanks gezond verstand en de talloze goede raad om het traject toch minstens in 2 dagen te doen, heb ik dan toch beslist om er voor te gaan, het weer was aangenaam en pas in het Beierse woud lag er een fijn laagje verstoven sneeuw als weggeblazen poedersuiker over de velden maar zeker geen belemmering voor vlot verkeer.
en de grens met Hongarije oversteken was zo'n beetje een gevoel van 'Yes, we zijn er ....' maar helaas, vanaf Boedapest kregen we een sneeuw en hagelstorm over ons die de vermoeidheid exponentieel doet toenemen en ook de tijd, want je rijd natuurlijk nog maar 70 à 80 kilometer per uur ....
maar ook dat hebben we overleefd maar het betekende natuurlijk ook dat 's morgens het mijn allereerste taak was om sneeuw te ruimen !!!! De sneeuwman en het sneeuwballengevecht zal voor een andere keer zijn want de energie was compleet opgebruikt.
Nu is het wachten op de vrachtwagen; zij plannen om hier woensdagmorgen aan te komen, 't zal natuurlijk een beetje van het weer onderweg afhangen en communiceren kan ik niet want de batterij van mijn GSM is leeg en twee keer raden waar mijn herlader is !!!
en alles wat dan zo zorgvuldig ingepakt is, mag dan weer uitgepakt worden ... pfffff, en dat terwijl ik dacht dat ik een lekker lui leventje kon lijden leiden ...
veel is er niet te vertellen deze week: we zijn even terug in België om alles voor te bereiden voor onze verhuis op 19 februari; dus alles degelijk inpakken, meubelen demonteren en gedeeltes inpakken en tenslotte nog een aantal administratieve afwikkelingen.
we kamperen hier dus nu min of meer.
Hopelijk is dit nu de laatste verhuis maar met mijn historiek en zigeunerbloed weet je maar nooit ..... het wordt in elk geval steeds zwaarder wegen.
dus prozaïsch is het hier even een retraite tot einde van deze maand; dan zal er weer voldoende stof tot vertellen zijn. Tot binnenkort.
..... en gewerkt hebben we de afgelopen veertien dagen. en we zitten min of meer op schema. enkel een kleine tegenvaller dat de living twee verflagen nodig had en dat er voor de laatste plaats en toekomstige 'polyvante ruimte" nog onvoldoende verf was. Dat zal dus voor na de verhuis zijn. ook geen drama, time is on my side ...
Omdat we er ook geen twintig meer zijn was het elke avond hetzelfde scenario: ergens een hapje eten en dan een horizontale houding om dan 's morgens duidelijk te voelen waar de spieren zaten die de dag voordien gebruikt werden; en neen, het went écht niet !!!
Inmiddels ook al wat buren leren kennen; zij spreken allemaal Duits en ik spreek natuurlijk ook vloeiend Pfaffiaans dus we verstaan mekaar zeer gut. Ook de eerste Hongaarse woordjes beginnen vlot en soepel eruit te komen: aub, dankjewel, tot ziens, goeiemorgen en goeiedag.
De gehanteerde prijzen in dit land blijven telkens verbazen; poetshulp kost 3 euro per uur, voor twee Latte Macchiato's met twee stukken taart betaalden we 6,79 euro (inderdaad voor alles) en als we ergens een soepje én een hoofdgerecht gaan eten én een Soproni (lokaal bier, per 0,5 liter en hiervoor zouden mannen écht wel weten waarom ...) en tenslotte nog een koffietje drinken dan zijn we zelden meer dan 23 euro kwijt. akkoord het zijn geen zilveren bestekken en damasten tafelnappen maar who cares. en zo zijn er nog talloze prijsvergelijkingen die steeds met verstomming slaan. de lokale wijntjes zijn best lekker én spotgoedkoop; de betere soorten kosten 4 à 5 euro per fles en je hebt hier een betere fles 'methode champenoise' voor max. 6,5 euro. En dan gaan wij nog onze boodschappen doen in de 'duurdere' Tesco en Auchan supermarkten. Het verhaal dat je hier een huishouden runt én al je vast kosten betaald krijgt met 750 euro per maand lijkt van dag op dag meer aannemelijk.
en het weer ? wel we hebben twee keer een dag sneeuw gehad, het is overdag om en rond de zes graden en vooral zon, veeeeel zon (in tegenstelling tot het Belgische weer blijkbaar ....)
Leven als God in Frankrijk ? misschien tijd om deze oude zegswijze te updaten ?!
ofte vertaald: het wijnhuis van de heilige Jean ... 
) 
en ik maar tegen iedereen vertellen dat we naar een Mediterraan droog landklimaat verhuisden .... om het in FC. De Kampioenen-termen te zeggen: Man,Man,Man, .. miserie, miserie !!!!
