“A dog can’t think that much about what he’s doing, he just does what feels right.” ―Barbara Kingsolver
10-01-2015
Het begin...
In 2006 ontstond al het idee om op zoek te gaan naar een hond die me in het dagelijkse leven zou kunnen helpen. Hoewel ik dat toen wel fijn gevonden zou hebben, leek het toen niet het meest geschikte moment om een hond in huis te halen. Februari 2011 was er inmiddels al een tijdje een hondje in ons gezin waar ik me wel regelmatig mee bezighield, maar die me niet echt kon helpen bij dingen die moeilijk zijn voor mij. Op een avond waren we aan het kijken naar een programma waarin hulphonden en blindengeleidehonden voorkwamen. Ik dacht toen nog dat ik geen recht zou hebben op een geleidehond, maar het programma bracht een hond voor mij wel weer ter sprake. Stilletjes aan ging ik vanaf toen op zoek naar meer informatie. Ik ontdekte uiteindelijk dat ik wel in aanmerking kwam voor een geleidehond. De volgende stap kon gezet worden: zoeken naar een school. Deze stap nam een hele tijd in beslag. Ik wou een goede keuze maken. Al snel werd duidelijk dat er veel scholen waren die ook erg van elkaar verschilden. In juni 2011 kwam ik bij mijn zoektocht uit op de website van BultersMekke, een jonge organisatie uit Nederland. Hetgeen ik las sprak me erg aan en leek ook goed aan te sluiten op hetgeen ik zocht. Een maand later volgde een intakegesprek dat erg goed aanvoelde. Dit was niet de meest evidente keuze, maar toch besloten we om met deze school de uitdaging aan te gaan. In plaats van me op de wachtlijst te zetten en te wachten tot er een geschikte hond zijn opleiding bijna afgerond had, gingen we op zoek naar een pup die op maat opgeleid zou worden. Na me ingelezen te hebben over verschillende hondenrassen, was het duidelijk dat ik dit traject wou starten met een airedale terrier. Al snel vonden we een fokker die net een nestje had. Toen de pups 2 weken oud waren gingen we voor de eerste keer kijken. De fokker gaf me om beurten enkele puppy's in handen. Een hondje sprong eruit. Wanneer ik hem terugzette kwam hij terug tot bij mij gekropen. Ook de tweede keer sprong er een hondje uit. Ik kon toen niet mee maar hoorde wel de verhalen. Toen de pups 7 weken oud waren, werd een puppytest afgenomen. Erg interessant om dat eens mee te maken. Bijzonder om te zien hoe 'n grote verschillen er op die leeftijd zijn tussen de pups. Van de 5 puppy's die getest werden, slaagden er twee. Uiteindelijk werd een van hen geselecteerd. Dezelfde pup die me vanaf de eerste keer was opgevallen droeg mijn voorkeur uit en werd uiteindelijk ook geselecteerd. Het avontuur kon echt beginnen! We namen afscheid van mijn pup, die ik Kibo doopte. Kibo ging met de instructeur van BM mee naar Nederland en wij gingen weer naar huis.
