Vandaag, tussen de middag, heeft onze dochter Beth een feestje van een jongetje uit haar klas. Beth vertelde dat zij het wel een beetje spannend vind omdat zij nog nooit bij dit jongetje is thuisgeweest. Maar...wist Beth mij over de moeder van dit turkse jongetje te vertellen: "je weet wel wie zijn moeder is hoor , ze heeft kort donker haar en draagt geen kapje". Ja zo kun je een hoofddoekje natuurlijk ook noemen.
Op het schoolplein is een put verstopt. Na de regen van de afgelopen dagen is er inmiddels een flinke plas rond de put ontstaan. En Job wil in deze plas spetteren, al dagen heeft hij het erover. De juffen op school proberen de kinderen juist bij de plas vandaan te houden. Met krijt is inmiddels een grote cirkel om de plas heen getrokken wat wil zeggen: verboden de cirkel te betreden. Maar Job neemt hier geen geen genoegen mee. Hij wil in de plas spetteren en als dat niet tijdens schooltijd kan, dan maar erna. En zo gezegd zo gedaan. Vanmiddag na school werden de laarzen aangetrokken, ook door onze jongste van 2, en zou de plas er echt aan moeten geloven. Beth ging ook mee naar de plas, niet omdat ze er in wilde lopen ofzo, maar zij bleef liever niet alleen thuis. Maar ook voor Beth werd de aantrekkingskracht van de plas te groot. Zij moest er ook in en is snel haar laarzen gaan halen. En wat een heerlijk gezicht is dat dan hen in die plas te zien lopen, springen, voelen met hun handen hoe diep het wel niet is. Zo eenvoudig en zo leuk!
Op het schoolplein is een put verstopt. Na de regen van de afgelopen dagen is er inmiddels een flinke plas rond de put ontstaan. En Job wil in deze plas spetteren, al dagen heeft hij het erover. De juffen op school proberen de kinderen juist bij de plas vandaan te houden. Met krijt is inmiddels een grote cirkel om de plas heen getrokken wat wil zeggen: verboden de cirkel te betreden. Maar Job neemt hier geen geen genoegen mee. Hij wil in de plas spetteren en als dat niet tijdens schooltijd kan, dan maar erna. En zo gezegd zo gedaan. Vanmiddag na school werden de laarzen aangetrokken, ook door onze jongste van 2, en zou de plas er echt aan moeten geloven. Beth ging ook mee naar de plas, niet omdat ze er in wilde lopen ofzo, maar zij bleef liever niet alleen thuis. Maar ook voor Beth werd de aantrekkingskracht van de plas te groot. Zij moest er ook in en is snel haar laarzen gaan halen. En wat een heerlijk gezicht is dat dan hen in die plas te zien lopen, springen, voelen met hun handen hoe diep het wel niet is. Zo eenvoudig en zo leuk! 
