We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op https://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Na mijn teleurstellend bezoek aan 'mijn vader' ben ik in tranen teruggekeerd. Ik klopte aan bij Peter en hij ontving mij met open armen. Hij wou luisteren naar mijn hele verhaal. Daarna ben ik naar huis gegaan voor zonsopgang. Mijn moeder was juist opgestaan en zag mij zitten in de keuken. Ze stond op het punt om zowel opgelucht, blij te zijn, alsook tegen mij uit te vliegen. Ik liet haar dat niet doen, want ik was eerst tegen haar uitgevlogen. Ik het haar uitgemaakt voor leugenaarster omdat ze nooit had gezegd dat mijn vader nog leefde. Ik was heel verward en wist niet meer wat echt was en wat niet. Ik smeet pijnlijke verwijten naar haar toe, mepte op het aanrecht en ben daarna het huis uitgestormd. Ik zag het niet meer zitten. Mijn leven was één grote leugen.
Een week lang was ik vermist. Mensen verzonnen verhalen van wat er gebeurd kon zijn. Er waren grote zoekacties aan de gang. Ik lag halfdood op de grond, verhongerd en zwak. Ik had geprobeerd om mezelf van het leven te beroven door een overdosis van moeders pillen in te nemen. Niemand kon me vinden en ik dacht dat ik in vrede zou kunnen sterven. Dit was de enigste manier waarop ik van dit zielig leventje kon ontsnappen. Ik wou dit echt.
Opeens kwam er een blaffende hond aan met daarachter Julia en Rudy. Rudy belde de hulpdiensten terwijl Julia mij overeind wou trekken. Ik kookte vanbinnen. Ik was woedend op Julia. Hoe had ze mij kunnen vinden in het gesticht? Ze had me verraden. Dat was dan ook het laatste wat ik ooit nog tegen haar had gezegd: "vuile verraadster".
Na het gebeuren moest ik een paar maanden herstellen. Het hele dorp was teleurgesteld in het einde van mijn vermissing. Ze hadden tenslotte ook verhalen verzonnen over 'ontvoerde Cassie' of 'weggelopen Cassie'. Ze hadden het 'Happy end' niet verwacht. Ik kon hier niet meer blijven. Er was te veel gebeurd in dit dorp en er kon niets meer veranderd worden. Mijn mama had haar relatie met Anders stopgezet en besloot om met mij ergens anders te verhuizen. Een nieuwe start was volgens haar noodzakelijk.
Ik zit inmiddels al in de derde klas. Er is echt veel gebeurd. Mijn thuissituatie was echt stormachtig geworden. Ik ging op een avond na een grote ruzie met Anders alleen route 29 op. Ik was op weg naar Delia's huis. Ik hoopte dat ik daar eventjes mocht blijven. Mijn buurman meneer Aucoin die toevallig passeerde heeft me uiteindelijk terug naar huis gebracht omdat hij het gevaarlijk vond. Ik had eigenlijk niet gedacht aan de gevaren. Al mijn hele tienerleven lang had ik het gevoel dat ik grotere bezorgdheden had dan een 1 of andere ontvoerder tegenkomen op straat. Wanneer de zomer aanbrak, zag ik Julia vertrekken op toneelkamp. Delia verhuisde naar Maine en ik bleef hier achter. Ik doodde wat tijd door wiskunde bijles te volgen, te babysitten en naar Modern Family te kijken zonder betrapt te worden door mijn stiefvader. 3 maanden lang heb ik het gevoel gehad in een gevangenis te zitten. Ik verheugde mij echt op school, maar eens dat school aanbrak, bevond ik me weer tussen allerlei problemen thuis. Ik deed mijn best om het niet te laten merken en ik wou niemand ermee lastigvallen. Julia leek zo afstandelijk, aan haar kon ik dus zeker geen hulp vragen. Ik wist dat mijn beschermengel mij erdoor zou helpen. Mijn gestorven vader is mijn beschermengel, Clarke Burnes. Mijn moeder beweerde altijd dat mijn vader kort na mijn geboorte was omgekomen in een auto-ongeluk, maar ergens had ik het gevoel dat hij er was, ergens op de aardbol. Ik besloot dus om met volle moed naar mijn vader te zoeken. Ik had een man gevonden, Arthur C. Burnes, hij woonde in dezelfde staat en was daar kort na mijn geboorte verhuisd naar Banger. Het kon toch geen toeval zijn? Op Pasen had ik na een hevige ruzie met mijn stiefvader besloten om mijn echte vader te gaan opzoeken. Ik liet een briefje achter in de keuken waarop stond "Ik ben binnen enkele dagen terug". Ik had heel mijn avontuur gepland en na 16 uur reizen kwam ik aan zijn huis, maar Arthur beweerde mij niet te kennen. Hij stuurde mij terug naar huis. Ik was ingestort.
Ik zit ondertussen al een aantal jaar in het middelbaar. Ik heb heel erg genoten van brugklas. Ik was niet bepaald een uitblinker, waardoor ik voor de meeste lessen niet meer bij Julia zat, maar ik heb er wel mijn beste vriendin leren kennen! Delia Vosul heet ze, maar ik hoorde dat Julia haar 'De Voze Del' noemde. Ik snap niet waarom ze haar niet graag heeft. Ze is wondermooi, draagt push-up-beha's en glimmende lippenstift, bovendien kan ze ook nog goed zingen. Tijdens Halloween ging ik naar mijn eerste feestje waar er ook jongens bij waren. Ik kreeg verkering met Peter Oundle (volgens mij had Julia er vroeger een oogje op). Mijn alleenstaande moeder had ook de liefde van haar leven gevonden. Ze had Anders Shute (ja inderdaad de dokter van die zomer) ontmoet uit haar bijbelkring. Hij hield zich op afstand en ik kreeg er niet zoveel mee te maken. Delia bracht mij in recordtempo in een meer volwassen wereld. Ik had moeite met me aan te passen, maar het was me uiteindelijk wel gelukt. Afhankelijk van het gezelschap kon ik een ander gezicht opzetten. Julia beweert dat ik zit te faken, maar wat weet zij er nu van? We hangen toch niet meer rond met elkaar. Zelfs in de auto spraken we elkaar amper. Mijn moeder had de familie Robinson uitgenodigd voor Thanksgiving. Voor het eerst zag ik hoe bevoorrecht Julia en haar ouders waren. Je kon dat toch niet vergelijken met mijn moeder en die nieuwe vreemde man die ze naar huis heeft gebracht? Na een tijdje verwaterde mijn vriendschap met Julia nog meer. Zij nam deel aan de debatclub, haalde hoge cijfers en werd gezien als het meisje met een heldere toekomst. Ik kon alleen maar werken aan mijn reputatie op school en Delia hielp mij daarmee. Mijn moeder had haar niet zo graag, waardoor ik thuis niet veel over haar sprak. Ik leidde 2 verschillende levens, 1 op school en 1 thuis. Na Valentijn besloot Anders Shute om bij ons in te trekken en zich te gedragen als een 'vaderfiguur'. Hij stelde regels op in het huis en beoordeelde alles wat ik deed. Op school kreeg ik te maken met hypocriete, liegende, valse vriendinnen. Er werden roddels over mij de wereld rondgestuurd en elk jongen wou met me naar bed. Ondanks dit had ik alles onder controle. Waarschijnlijk door wat hulp vanuit de onzichtbare hoek, Julia, ze heeft me door al deze gebeurtenissen door gesleept. Ze nam het voor me op samen met mijn (inmiddels)ex-vriendje Peter.
Sorry dat het zo lang duurde, maar ik kon moeilijk typen met mijn arm in het verband. Het is echt lastig om maar één arm te hebben. Na het ongeluk konden Julia en ik niet veel doen. We waren niet bepaald welkom in het asiel. We konden niet meer zwemmen in het zwembad van de familie Safaghi. Tennissen, basketballen en zelfs nagels lakken konden we niet meer doen. We besloten om de buitenwereld te verkennen, stapvoets weliswaar, want fietsen stond niet bij mijn capaciteiten. We gingen die augustus vaak naar de winkel met alle pluchen speelgoedbeesten en naar de drogisterij Rite Aid. Afgezien van die 2 plaatsen, waren er geen leuke plaatsen meer in Royston. Er was wel een privé recreatiedomein met een steengroeve waarin jongeren vaak gingen gaan zwemmen. Jammer genoeg is het alleen voor leden van de club. De grenzen van het gebied worden gemarkeerd met een ketting, zonder slot, wat betekent dat elke voetganger eroverheen kan stappen. Het leek voor Julia en mij een leuk idee om daar op verkenningstocht te gaan. We hebben van de oudere kinderen gehoord dat er langs een pad diep in het bos een gesticht was genaamd Bonnybrook. Het leek me geniaal om ernaar te zoeken want wie weet wat we er allemaal zouden aantreffen. Na een tijdje allerlei paden te volgen kwamen we terecht voor het grote, sombere gebouw. Het was eng en spannend tegelijkertijd, want het gebouw was vroeger een psychiatrische instelling. Ik veranderde het beeld van het gebouw. Dit was geen bouwvallig huis, maar het was een magische plek waar Julia en ik ons fantasie konden laten losgaan. Het was een plek voor ons alleen, een toneel voor onze mooiste denkbeeldige avonturen! Julia en ik kwamen sindsdien elke dag naar het gesticht. Het voelde werkelijk als een droom. In Bonnybrook had ik het gevoel dat Julia en ik één geest hadden. We konden samen het gebouw verkennen en tegelijkertijd verhalen verzinnen en onszelf herscheppen tot wie we wilden zijn. We waren angstloos. 3 weken erna mocht mijn verband eraf en belde Marj weer om ons vrijwilligerswerk terug op te pikken. We wouden wel teruggaan naar Bonnybrook, maar er kwam telkens iets tussen. Na een tijdje ging alles weer terug naar zijn vertrouwde gang, alsof onze tijden in het gesticht nooit waren gebeurd. Zoals Bonnybrook, vervaagde de vriendschap tussen mij en Julia ook.
Hallo, ik ben Cassie Burnes. Ik ben een klein, mager meisje met witblond haar. Mijn beste vriendin, Julia Robinson, ziet er helemaal het tegenovergestelde uit als ik. We hebben ook een compleet verschillend karakter, maar ondanks dat zijn we de beste vriendinnen ooit. Sommigen zeggen zelfs dat we "geheime zusjes" zijn. Dit jaar zijn we 12 geworden en we kijken er echt naar uit om naar de brugklas te gaan!
In de zomervakantie voor dat we naar groep 7 gingen, hebben Julia en ik vrijwilligerswerk gedaan in een klein dierenasiel naast de snelweg. We hebben er tegelijkertijd 2 kittens geadopteerd. Mijn kat heet Electra en ze is al 3 weken op verkenning in de bossen achter mijn huis. Julia denkt dat ze dood is, maar ik wil me niet vastklampen aan zo'n negatieve gedachte. In onze witte doktersjassen zien we eruit als dierenartsen in spe. Samen met Marj, de leidinggevende, hielden we ons dagelijks bezig met het verzorgen van dieren. Hoewel Marj een heel sterke band heeft met haar pitbulls, mogen wij nooit in hun kooien omdat ze als gevaarlijk worden aangezien. Natuurlijk heb ik een favoriete hond, haar naam is Sheba. Ze was een stoere, doorzettende hond, net als mij, maar dan in hondvorm. Ik mocht Sheba nooit bezoeken aangezien haar kooigenoot Leo een heel agressieve pitbull was. Na verloop van tijd vond ik wel manieren om haar kooi binnen te glippen wanneer Leo in het buitengedeelte werd losgelaten. Ik genoot ervan om Sheba over haar buik te wrijven en kluifjes buffelhuid mee te smokkelen. Julia hield altijd de wacht voor het geval dat Marj plots zou binnenkomen. We werden nooit gesnapt, maar er was wel een dag waar ik minder geluk had... Op een dag, midden augustus ging ik weer binnen bij Sheba terwijl Marj met klagende pleegbaasjes te maken kreeg. In de kooi zat ik met mijn kluif buffelhuid te zwaaien om met Sheba te spelen. Het bleek dat de grendel naar het buitengedeelte niet goed was afgesloten. Niet veel later kwam Leo afgerend en hapte hij met opengesperde kaken naar de buffelhuid en mijn hand. Mijn hele onderarm was opengescheurd. Ik trilde helemaal, maar gilde niet, want ik wou niet betrapt worden. Julia haalde Marj erbij en ik werd naar het ziekenhuis gestuurd. Daar werd ik verzorgd door een zeker dokter Anders Shute. Hij gedroeg zich abnormaal en dat me de rillingen. Op de terugweg naar huis meldde mijn moeder dat Leo was ingespoten. Daarna zei ze geen woord mee omdat ze volgens mij heel teleurgesteld was.
