We zijn na 2 dagen indian summer vanmorgen in de kou en regen vertrokken vanuit Buenos Aires richting Iguazu. Deze namiddag zitten chillen aan het zwembad met een fles Argentijnse "champagne", meer moet dat niet zijn.
Morgen wachten ons de watervallen.
Vroeg uit de veren want de gids wil voor de grote massa de grens met Brazilie oversteken. Rap ontbeten en om 8u stappen we in de auto. Chauffeur Sonia en gids Mario brengen voor ons alles in orde qua reispas, autotol en inkom.
Iguazu is 1 v/d 7 natuurwonders.
Aan de Argentijnse kant werden de opnames voor de film The Mission met Robert de Niro en Jeremy Irons gemaakt.
Aan dieren geen gebrek: coati, aapjes, vogels, ...
Voor de watervallen, zie bijgevoegde foto's (die zeggen meer dan woorden)
Voila het is ons gelukt als onnozel kiekens: we hebben ons laten vangen door de "old mustard trick". Wat gebeurt er dan, wel je krijgt ineens blijkbaar vogelshit op je haar en kleren + dat goedje verspreidt een ongelooflijke stank. Bijna onmiddellijk duikt er een behulpzame dame op met papieren zakdoekjes om je jas en broek te reinigen en ook een heerschap die je zogezegd wil helpen. Ik, dommerik, deed natuurlijk mijn rugzak af en zette hem op de grond om mij verder te ontsmetten met als gevolg, toen we verder wilden stappen, dat we zagen dat deze verdwenen was. Grote paniek, wat zat er allemaal in, even recapituleren: mijn brillendoos, snoepjes in een Tupperwarepotteke, papieren zakdoekjes, ne pleister, wat biccen en stiften, mijn atoma-schrift met reisvoorbereidingen en aj,aj,aj mijn reispas. Onmiddellijk een politieagent op straat aangesproken, die ons doorverwijst naar het plaatselijk politiebureau om de diefstal te melden. Dan komt Kafka ten tonele: we moeten ons melden bij een ander commissariaat vanwege de plaats van delict. Daar blijkt het nog niet te zijn, dus op naar het volgende bureel: joepie, het juiste, maar ze gaan wel eten en ze vragen om binnen een uurtje terug te komen. Intussen beslissen we om naar het hotel te gaan en vragen de receptioniste om de Belgische ambassade te bellen.Wat dient er te gebeuren? De volgende dag langskomen (want ze sluiten natuurlijk al om 1u 's middags) met 2 pasfoto's, kopie van de reispas (gelukkig hebben we dat), 350 Argentijnse pesos (= 50 euro) en een p.v. van de politie. Zo kan er een vervang paspoort gemaakt worden zodat we verder kunnen reizen. Dus op zoek naar een fotograaf, is vrij snel gefixt. We moeten ook geld laten wisselen, we stappen een bank binnen maar blijkbaar wisselen de banken niet voor niet-cliënten. We moeten bij een cambio zijn, so far so good. Ik wil dollars nemen uit mijn geldzakje dat ik rond mijn nek onder mijn kleren draag en hallelujah ook mijn paspoort steekt daarbij. Dus NIET in mijn rugzak, oef!!!
Amai, genoeg Spaans geoefend voor 1 dag (ging toch nog moeizaam). We besluiten om deze dag af te sluiten met een tango-show. We laten onze andere vriendelijke receptioniste een show boeken. We gaan voor all-in: pick-up aan het hotel, avondeten, show en drop-off aan het hotel = 130 USD/pp. We hebben onze mooiste kleren aangedaan en worden als koningen ontvangen in Cafe de los Angelitos, we krijgen een menu-kaart met keuze uit 5 entrees, 5 hoofdgerechten en 5 desserts, witte/rode wijn en water a volonte en nog als afsluiter een koffietje. Het eten was zeer goed. De show was prachtig, het begon met tango in de Belle Epoque en ging zo over naar de hedendaagse moderne/sensuele tango. Het begeleidend 5-koppig live-orkest was ronduit fenomenaal. De gebruikelijke extra touristen-trucs werden daarna bovengehaald: foto aan tafel en DVD van de show, maar daar konden we aan weerstaan! Zoals Assepoester waren we netjes om 5 voor 12 terug in het hotel en zo werd een hectische dag toch nog omgetoverd tot een sprookje.
Hierbij nog foto's van Nicole met Mafalda, het kritische cartoontje uit de Argentijnse krant; Hugo op weg naar de Belgische ambassade en een sensueel tango-moment.
