U vraagt zich wellicht af wie deze onzin allemaal schrijft. Als de tijd daar is, zal ik het een en ander vertellen, voor nu houd ik het bij een fotootje of twee...
Ik loop op vier voeten Trippelend als een muis. Mijn haar is blauw (en zo voel ik me ook) maar ik was het zelf zoals ik mijn baard en katers verzorg. Bier is bijna overal goed voor.
Men vraagt zich wel eens af hoe men het voor elkaar krijgt gegoogled te kunnen worden, wanneer men een blog bijhoud. U begrijpt al, dit gaat over mij persoonlijk: ik vraag mij het bovenstaande wel eens af. Nu kan niet echt onomstotelijk te stellen dat ik deze blog bijhoud; daarvoor kan ik niet vaak genoeg achter het internet, helaas. Dat neemt de vraag echter niet weg. Wanneer men nu mijn naam googled, krijgt men allerlei gedichten die ik jaren geleden in een bibliotheek in een regenachtig dorpje in Limburg ten gehore bracht. Behalve dat dit niet het beste uit mijn werk is, was het ongeveer mijn slechtste optreden ooit. Ik had namelijk niet de tijd mij terdege voor te bereiden, omdat ik bij de moeder van een vriendin bleef slapen en daar was het enigszins ongepast om op de vroege ochtend al te gaan zuipen en blowen, wat toch zo'n beetje het belangrijkste gedeelte van mijn voorbereiding is. Dus dat moest ik stiekem op een bankje aan de Maas doen. Erg idyllisch, maar ook koud en gehaast enzo. Bovendien waaide het enorm, dus mijn haar zat verschrikkelijk, wat wel erg mooi van pas kwam bij een van de vele foto's van die dag:
Nu hoop ik dat deze foto het doet, anders is het een beetje een overbodig wit vlak...
Enfin, de voorbereiding was niet goed, mijn haar zat kut en ik had weinig hoogstaande gedichten bij. Eenmaal aangekomen bij de bibliotheek bleek dat ik binnen in een soort van etalage moest optreden, terwijl mijn publiek buiten in de regen moest gaan staan luisteren. Dat deed niemand van harte en de mensen die er stonden zag ik een lauw applausje geven, maar ik hoorde niks en had totaal geen interessant contact. Daarnaast zijn alle foto's van dat optreden mislukt door weerspiegeling van het glas, dus was ook het omdraaien van CD-hoezen in het rek achter me vergeefse moeite geweest. Een klein pluspunt was nog wel dat er naast mij een zo goed als naakt meisje werd gebodypaint en ze had best lekkere tieten. Ook hiervan zijn geen foto's, dus spaar u de moeite dit te googlen, het eindigt enkel in deceptie. Wat dat betreft klopt die site dus wel.
Ik dwaal echter af, een probleem dat zich al mijn hele leven voordoet. Zoals een van mijn helden al ooit treffend wist te zeggen (en vergeef mij als ik het niet letterlijk siteer, ik doe het uit mijn hoofd, in een vertaling, anders word het allemaal nog chaotischer): vaak weet je van te voren niet precies wat je wilt zeggen, terwijl je toch al begint te praten en door af te dwalen kom je op het onderwerp waar je het echt over wilt hebben. Degene die me als eerste kan vertellen wie deze held is, wint tien punten!
Dat brengt me terug bij mijn vraag: hoe, in godsherenaam, kan ik via google gevonden worden? Degene die me dat vertellen kan, wint maar liefst honderd punten!
Tot vandaag hebben slechts zo'n tweeëndertig mensen mijn blog gelezen, of minder personen meerdere malen gekeken of er al nieuwe onzin aanwezig was ofzo, en dat vind ik veel te weinig. Bovendien heeft er niemand iets in het gastenboek geschreven, wat helemaal afkeurenswaardig is, want nu weet ik nog niet wat de mensheid zoal vindt... We moeten dus iets verzinnen: toen ik ooit per ongeluk een foto van mijn geslachtsorgaan in erecte toestand op het internet zette, had ik binnen 24 uur belachelijk veel reacties en hoewel ik weet dat zoiets een behoorlijk indrukwekkende verschijning is, hoop ik nog altijd te leven in een wereld waarin inhoud belangrijker is dan vorm...
