Naast de hopen cultuur die je op de Griekenlandreis mag opsnuiven, is er uiteraard nog plaats voor een andere ontspanning: eens uit de bol gaan en een feestje bouwen! In deze blog geven we je alvast enkele aanraders omtrent locaties en leggen we de manier van zaken doen uit op het Griekse vasteland.
Vooreerst moet je als bezoeker weten hoe men in een lokale discotheek te werk gaat. Een soort gastheer zal je bij het voorbijlopen aanspreken en een praatje trachten te maken, om dan uiteindelijk een deal te bezegelen. Dit houdt niet meer in dan dat jij in ruil voor enkele traktaties er voor zorgt dat een grote groep richting de discotheek trekt. Voorts hoef je vaak geen inkomgeld te betalen, is dit wel het geval, dan zal je er wel één à twee consumpties voor in de plaats krijgen. Nu bespreken we enkele dancings die zeker en vast een bezoekje waard zijn!
Memory Club Tolo
Net zoals de naam reeds doet vermoeden, zal de Memory Club te Tolo heel wat herinneringen aan je geheugen toevoegen. Met de trendy looks, gezellige loungezetels en geweldige muziek zal je er ongetwijfeld een fantastische avond beleven. De bevallige dame achter de bar deed eveneens heel wat harten sneller slaan, een reden op zich om er heen te gaan!
Calipso Olympia
In het kleine en toeristische Olympia tref je al gauw de Achilles Dancing Club aan, wat we eerder een clubje moeten noemen. Het gaat namelijk om een vrij kleine zolderkamer, wat natuurlijk ook voordelen met zich meedraagt. De keet zit immers vrij snel vol en dat zorgt voor veel sfeer. De club draait tevens house en electro zoals wij het kennen, kortom: ideaal voor de toerist die even de remmen los wilt gooien!
Downtown Delphi
De Downtown bevindt zich recht in het centrum van Delphi en laat je afdalen in een hippe ruimte. Hier vindt je een gezellige lounge terug, alsook een geweldige dansvloer met een opvallende DJ-platform. Naast enkele vertrouwde beats durft men hier ook wel authentieke muziek draaien, ideaal om je sirtaki moves uit de kast te halen!
Mayo Harem Oriental Club - Heraklion
De Harem Oriental is misschien wel de meest trendy en opvallendste club die je op je weg tegenkomt. De club valt op door het reusachtig terras en het bijzondere interieur binnenin, dat je meteen het gevoel geeft van een sultan tussen zijn harem. Ondanks dat men in deze jongerenbuurt van Heraklion toeristen niet erg graag ziet komen, is je reis niet compleet zonder een dansje te wagen in de Mayo Harem Oriental Club!
Vergeet je skivakantie! Het onbetwiste hoogtepunt van het zesde jaar is de reis naar Griekenland.
De reis naar Griekenland was ook in 2010 weer een groot succes. De reis met een recordaantal inschrijvingen werd meteen ook de langste Griekenlandreis uit de geschiedenis. Een reis waar elke retoricastudent reeds lang op voorhand naar uitkijkt; en jaren later nog over vertelt. De reis is zowel op cultureel vlak als op andere vlakken onvergetelijk. In een ontspannen vakantiesfeer beleef je de tijd van je leven
De reis wist ook dit jaar weer de hooggespannen verwachtingen meer dan in te lossen. Mijnheer Verheyden wist ons meteen te charmeren met zijn boeiende rondleidingen. Voor de grote patron, wist je de aandacht net iets langer vast te houden; dankzij hem kon je net dat extraatje opsteken.
Zijn humeur en wilskracht straalden af op alle leerlingen. Hij bracht de Goden van de Olympus tot bij ons. Hij liet je meelopen in de tocht rond het heiligdom. Hij dompelde je onder in een bad van cultuur; je werd een oude Griek, een God. De duffe klaslokalen achter je laten en de cultuur ter plaatse opsnuiven, geeft altijd een extra dimensie. Het verschil tussen een mythe horen of ze ter plaatse beleven, is immens. Alle sites zijn even indrukwekkend. Het landschap draagt zoveel bij tot de beleving.
Het culturele landschap ontdekken is een ding, je letterlijk onderdompelen in zee en genieten van de zon is de andere kant van de medaille. Na de landgoden te hebben getrotseerd, staat iedereen in zwembroek paraat om zich door Posseidon te laten onderdompelen. Een frisse duik in het water en genieten van de zon: Griekenland anders bekeken. De anderen kant van de medaille hoeft toch niet noodzakelijk de mindere te zijn.
In een gecontroleerde omgeving kun je jezelf perfect amuseren en de moderne Griekse steden wakker maken. Athene en andere Griekse steden hebben ook s avonds enkele interessante sites te bieden. Als het nachtleven ontwaakt, kan iedereen zich uitleven. Let wel op dat je de slapende reus Verheyden niet wakker maakt; het is zonde om betrapt te worden terwijl je een feestje bouwt op de kamer. Ook groggy aan het ontbijt verschijnen is niet echt aan te raden
De Griekenlandreis bracht ieder van ons, zij het vaak op uiteenlopende manieren, in extase. De roes waarin sommigen nu nóg verkeren, kan dit enkel bevestigen.
De eindejaarsreis is de kers op de taart. Een echte aanrader. Het zou een grove vergissing zijn om niet deel te nemen. Zonder ouzo en raki is je jaar niet compleet. Of hoe mijnheer Verheyden ons, immer dorstigen naar kennis weet te laven!
Op de 3e graad van het internaat hebben we ook een soort van studentenclub: Mater Interna. Deze is natuurlijk ingeperkt en komt niet overeen met de clubs en verenigingen aan het Hoger Onderwijs. Over Mater Interna is er op school weinig geweten en daarom ook dat ik het hier wat uit de doeken doe. Mater Interna is bovenal een noemer voor alle internen van de 3e graad. Het is een noemer voor een hechte groep vrienden met een gemeenschappelijke thuis: het internaat.
We beginnen het schooljaar meestal met een verwelkoming van de nieuwe vijfdejaars internen. Via enkele proeven laten we hen dan testen op hoe goed ze kunnen samenwerken en op hun verantwoordelijkheid. Mater Interna engageert zich ook enkele malen per jaar naar de 1e en 2e graad toe. Zo hebben we dit jaar al een heuse casinoavond en een bosspel georganiseerd.
Volgende week staat er nog een hoogtepunt op het programma: het internaatsweekend. Met de voltallige 3e graad trekken we dan richting Dinant waar we ons wagen aan touwenparcours, vlottentochten en nog veel meer. De sfeer die daar hangt is prachtig en de opvoeders maken gewoon deel uit van je vrienden.
Maar Mater Interna zou Mater Interna niet zijn moest er van vriendschap geen sprake zijn. Nos iungit amicitia (Het is vriendschap dat ons bindt), zo kan je die band noemen. Het is al vaak gezegd, maar deze band valt moeilijk te beschrijven aan externen. Wij leven, met sommigen al zes jaar lang, onder hetzelfde dak en worden zo haast gedwongen om overeen te komen en als groep op te treden.
Nu het jaar stilletjes aan op zijn einde loopt, en daarmee ook een carrière van zes jaar SJC, begin ik echt te beseffen wat ik aan deze groep heb gehad. Op 24 juni is het onmogelijk dat we uit elkaar gaan, want er is die ijzersterke band die nooit zal breken.
Elk jaar biedt het College haar leerlingen wel een paar activiteiten aan die tijdens of na de schooluren plaatsvinden en die dienen om ons een culturele baggage mee te nemen. Op donderdag 4 maart gingen wij dan ook naar de Werf om de voorstelling They Eat People van Abbatoir Fermé en met Mourade Zeguendi, Zouzo Ben Chikha en Joost Vandecasteele.
In nasleep van de politieke crisis wordt een nieuwe politieke partij opgericht: de Herenigde Volksunie. Om een tegengewicht te vormen voor de hier wel bestaande Forza Flandria en om een vergaande staatshervorming uit te werken, wordt de nietsvermoedene Mourade Zeguendi klaargestoomd om in de politieke frontline te staan. Zeguendi wordt bijgestaan door zijn broer en tevens partijvoorzitter Ben Chikha en spindoctor Vandecasteele -de acteurs spelen onder hun echte naam. Als toeschouwer volg je het trio in de aanloop tot de verkiezingen.
They Eat People is in ieder geval een voorstelling waarover nagedacht en gediscusiëerd kan worden, aangezien over de inhoud iedereen wel zijn eigen mening zal hebben. Afgezien van de acteerprestaties - die naar mijn bescheiden mening niet bijsterend goed waren -, kan ik het stuk echter wel aanraden al was het maar, omdat het zeer actueel is en een erg kritische - niet onterecht - mening over de politiek bevat.
Het is 31 augustus, een dag voor school begint. Jij zit met trillende benen in de auto, opweg naar het beruchte Aalst met het nog beruchtere internaat van het Sint- Jozefcollege. In je ooghoeken zie je het smeulen van de fabriek en je neusgaten vangen een vleugje Aalst op. Het is geen typische geur, neen , niet iets wat je verwacht. Het stinkt. Even trek je je neus op, maar het nog steeds schijnende zonnetje doet je al snel aan iets anders denken.
We gaan de schoolpoorten binnen en allemaal vreemde ogen blijven je aanstaren. Das de nieuwe zegt iemand. Een ongemakkelijk gevoel besluipt je. Gewoon lachen en knikken is de boodschap. Sleuren met de valiezen naar boven en hopen dat je een leuke kamer toegewezen krijgt. De kamers van het meisjesinternaat zijn bijzonder groot, veel groter dan men zou verwachten. De meeste mensen stellen zich bij het woord internaatskamer een akelig klein kamertje met nauwelijks elektriciteit voor. Dit is dus niet het geval. Een samenkomst is gepland om info te ontvangen en de andere internen en de opvoedster te ontmoeten. Al snel is het tijd om in dat vreemde bed te kruipen. Een nieuwe dag wacht..
Je komt toe aan de ontbijttafel en zonder twijfel zal iedereen tegen je beginnen babbelen. Iedereen is natuurlijk geïnteresseerd in de nieuwe intern. Een goede indruk maken is dus cruciaal. Van volleerde internen krijg je te horen dat je best niet te fars doet noch te stil. Paniek. Wat moet je dan wel doen? Maar vrees niet, de meeste internen zijn heel normaal. Geruchten die er rond gaan over internen zijn meestalsterk overdreven.
Na een dagje school een vieruurtje, u bent gewaarschuwd: meisjes, eet niet elke dag een koffiekoek, je zal er spijt van hebben de volgende keer dat je op de weegschaal staat. Regels zijn nodig voor diegenen die in groep samenleven, en dat deze ook nageleefd moeten worden wordt al snel duidelijk. Je eerste keer kamerarrest ,opsluiting of een vrijdag nablijven laat zijn sporen na. De volgende keer zal je waarschijnlijk wel op tijd zitten aan de ontbijttafel ook al wil dit zeggen dat je wat vroeger moet opstaan.
Het eten is in het algemeen niet te vreten. Het is dus een goed idee om een extraatje achter de hand te houden.Als een grote honger de besluipt en je wanhopig bent hou je dan met iets bezigmaar ga vooral niets stelen van de anderen!! Als iemand steelt, en dit is al eens voorgevallen op het internaat, dan wordt die stante pede weggepest. Ook tips om je voor sociale zelfmoord te hoeden; onderbreek niet constant als de meisjes naar tv aan het kijken zijn.En met stoefen over hoe leuk je wel bent of hoeveel geld je wel hebt kom je niet ver. De clichés moeten niet bevestigd worden.
Hierbij hebben jullie, toekomstige internen al wat meer informatie. Nu zien hoe jullie het ervan af brengen!
Het organiseren van een (100dagen-)fuif - Jan Van Praet
Op 9 maart 2010 worden de officiële 100 dagen gevierd. Dit bericht kregen wij, de gehele 6 GR/LAMT van het Sint-Jozefscollege, te horen in september. Al meteen begon iedereen te denken hoe wij onze kostuums zouden financieren die we zouden dragen op deze 100 dagen. Na even denken kwamen we op het idee om zoals al onze voorgaande retorici een klasfuif te organiseren. Het eerste dat we nodig hadden, was een naam voor deze komende knalfuif. Niet iedereen was het eens over de -toch wel moeilijker dan verwacht te vinden- naam. Maar na enkele dagen goed overleggen met onze klas, vonden we toch de naam van onze fuif, die ongetwijfeld niemand zal vergeten: RETOmaftelikken.
Het enige weekend dat geheel onze klas ( 25 leerlingen) nog vrij was, was het weekend van 30 oktober. De zaal waar we deze fuif zouden laten plaatsvinden was niet het moeilijkste onderdeel in deze toch wel organisatorische ontdekkingstocht. De Toekoer in Aalst zou 30 oktober 2010 the place to be worden. Nu restte ons nog enkel de muziek te regelen. Enkelen van onze klas kenden al wat mensen die eventueel wel geïnteresseerd waren om voor die nodige muziek te zorgen. Na overleg met de klas werd ervoor gekozen dat we drie verschillende DJs zouden laten komen. Namelijk Voltron, bekend van Studio Brussel, Vintouch en lEx die al op Cityparade hebben gedraaid en dan als laatste maar absoluut niet minste, Girl on Decks, bekend van Resident Popeye.
De tijd vloog voorbij en al snel was het die vrijdag 30 oktober. We spraken al wat vroeger af, om 19u, om enkele zaken zoals de nodige kassa en dergelijke te regelen. Om 20 u begon onze grandioze avond. Alles verliep volgens plan. Enkel en alleen hadden we niet verwacht dat er zo veel jongeren op onze fuif die avond zouden toestromen. De Toekoer bleek net niet groot genoeg om deze massa jongeren te kunnen ontvangen. Desalniettemin heeft iedereen zich duidelijk geamuseerd. De DJs draaiden hun favoriete muziek en deden hun opperste best om deze avond geslaagd te maken. Iedere leerling deed zijn persoonlijk aangewezen taak. Ook dit verliep zonder enige moeite zonder probleem. Op het einde van de avond, ondertussen reeds 31 oktober, bleef enkel nog de volledige 6 GR/LAMT over, op enkele beschonken vreemdelingen na. Wanneer ook deze laatsten de Toekoer hadden verlaten, mochten wij beginnen met de opkuis van de gehuurde fuifzaal wat bestond uit het opvegen en opkuisen van gebroken glazen. Nadat dit gebeurd was, kon iedereen huiswaarts keren.
Onze klasfuif was een groot succes. Ik ben er zeker van dat niemand zich die avond ook maar één enkel moment verveeld heeft. Het was een geslaagd evenement georganiseerd door onze klas. Het had duidelijk een positief effect op onze klassfeer. Op deze avond werd ook duidelijk hoezeer ik mijn klasgenoten van de 6 GR/LAMT zal missen!
Hopelijk mogen er zo nog veel momenten zijn. RETOmaftelikken was een groot succes!
Wat gedaan volgend jaar ? - Anne-Sophie Van Calster
Een vraag waarover velen onder ons al jaren nadenken is natuurlijk de volgende: 'Wat ga ik studeren na de middelbare school?' In de eerste jaren van het secundair onderwijsdenk je wel eens na over deze levensbepalende keuze, maar op dat moment lijkt het allemaal nog zo ver weg en lijken andere dingen zo veel belangrijker.
Naarmate de jaren voorbijgaan, komt het besef dat het hoger onderwijs steeds dichterbij komt. In het 5e jaar kentiedereen toch één of meerdere studierichtingen die hem/haar interesseren, alhoewel deze bij sommigen vrij verschillend zijn. Het zesde jaar staat natuurlijk helemaal in het teken van de studiekeuze. Niet alleen op school krijg je veel informatie, maar ook thuis word je overstelpt met folders en brochures van alle mogelijke universiteiten en hogescholen. Brussel, Gent, Leuven, Antwerpen, Aalst, Hasselt, Kortrijk en ga zo maar verder.
Op school werd ook een infoavond georganiseerd. Uit een groot aanbod van studierichtingen kon je dan 2 richtingen kiezen waarover je graag wat meer wou weten en er was ook een algemene inleiding met informatie over studiepunten, de bachelor-masterstructuur, de kosten... Er waren professoren en studenten van enkele studierichtingen aanwezig en in een klaslokaal legden zij dan uit wat de studie inhoudt, welke beroepen je er later mee kan uitoefenen enz. Voor sommigen was het interessant omdat je bijvoorbeeld een bepaalde richting al kon uitsluiten omdat het toch niet was wat je ervan verwachtte, of je besefte dat een andere richting zeker iets voor jou was en dat je dus zeker een infodag van de universiteit of hogeschool moest bijwonen.
Enkele maanden later kregen we in de klas een boekje dat bestond uit allerlei vragen over onze persoonlijkheid, onze interesses en de studierichtingen die daar eventueel bij passen. Het boekje was een eerste aanzet om eens grondig na te denken welke studierichtingen je echt interesseren en welke absoluut niet bij je karakter passen. Nog enkele maanden later was er al een tweede boekje, ditmaal moesten we onze mogelijkheden afwegen en onze vaardigheden onder de loep nemen. Ben ik goed in talen? Beter in wiskunde of wetenschappen? Zou ik studeren aan de universiteit aankunnen of zou dit toch moeilijk vol te houden zijn? Ookhier moesten we enkele studierichtingeninvullen die binnenonze mogelijkheden liggen. Vervolgens was het de bedoeling te kijken welke opleidingen echt bij je passen en ook nog eens binnen je mogelijkheden liggen. Ook kwam er in elke klas een CLB-medewerker om ons nog eens te wijzen op het belang van deze keuze. We kregen een boekje waarin werkelijk alle mogelijke studierichtingen opgesomd waren. Dit maakte de keuze er natuurlijk alleen maar moeilijker op.
Natuurlijk werden we op school ook gestimuleerd zoveel mogelijk infodagen bij te wonen, naar een SID-in te gaan en vooral ons heel goed te informeren via folders, studiekeuzetesten, het internet enz. Dat hebben de meesten onder ons dan ook gedaan. Velen weten intussen al wat ze volgend jaar gaan studeren en waar, maar anderen staan nog steeds voor een even moeilijke keuze als in het begin van het schooljaar. Toch zal iedereen in de komende maanden hopelijk de juiste keuze maken, een keuze voor het leven.
