Mijn voornemens zijn tot nu toe al drie dagen geluk, of vier. Gisteren was het mijn eerste struikelmoment. De café was open tot 03.00 u en ik was verschrikkelijk moe. Had de hele tijd al neen moeten zeggen tegen chocolade. Om 03.00 u waren mijn vrienden nog weg, en ben nog eens achtergegaan. Heb twee pinten gedronken, was al zat. En daarna weer een chocolade moment gehad. Dus drie chocolades na elkaar opgegeten, vreselijk hé. Vanmorgen met het goede voornemen opgestaan, mijn verstand te gebruiken, gewoon een yoghourt gegeten, maar heb net weer mijn buikje rond gegeten. Dus is eigenlijk niet zo goed. Nu vandaag probeer ik dus niets meer te eten. Maar het volgende is wel ik ben doodop. Ga mijn vitamientjes pakken trouwens, ben die vergeten
Jah, deze week (zijn nog maar woensdag), elke dag om 07.00 uur op, en een kwartiertje fietsen met wat losse oefeningen erbij. TV heb ik niet meer gekeken (ik lieg enkel de slimste mens ter wereld). Geen chocolade en nog geen zin gehad, minder sigaretten (alsook te danken aan de nieuwe rookregeling in de horeca). En beetje bij beetje een planning vinden in de werken. We geraken er stilletjes wel. Het enige nadeel, 's avonds ben ik verschrikkelijk moe. Maar dat is eventjes een ontregeling die wel een regeling moet worden. Hoelang ik dit zal volhouden, hopelijk lang ... to be continued.
Hoe voel ik me bij de eerste dagen; eigenlijk wel goed. Het geeft me een zekere voldoening, wat ik wel gewaar wordt is dat ik te weinig tijd heb, ik ben begonnen zo een paar kleine dingen op orde te zetten en een paar dingen op een rijtje gezet die ik wil bereiken. Blijkbaar moet ik dringend aan timemanagement doen en toepassen en minder dingen plannen, want zowiezo komen er altijd problemen of iets anders tussen. Nu ja,op dit moment voelt het goed aan en voor de zoveelste keer wens ik mezelf veel succes toe.
Vandaag maandag en ik ben ontzettend moe. Mijn benen zijn stijf. Het is lang geleden dat ik zulke vermoeidheid gekend heb. Het is zeker en vast niet van te weinig te slapen. Moet nu wel zeggen,heb heel zware dagen achter de rug. Donderdag was het 02.00 u, Vrijdag 04.40 u, zaterdag weer 04.00 u en zondag 11.00 u. Ik slaap dan wel tot 10.00 u in de morgen. Maar het is werken tot laat in de nacht en dan vlug opstaan om dan weer te beginnen werken. Je hoort me verre van klagen, maar daarvoor dient deze blog, kan het dan toch eens opschrijven en dat doen dat ook eens deugd. Morgen mijn vrije dag, moet ik weer vroeg op, moet wat gaan werken in Brugge. en zo blijf je eigenlijk wel bezig. En ik hoor iedereen al denken, je moet het doen als je jong bent. Maar nu heb ik even een momentje dat het zwaar begint door te wegen.
Goed nieuws; ik heb bekijks gehad. Ben niet hevig op zoek naar die éne. Maar na nu toch al drie of vier jaar vrijgezel begint het toch wel te kriebelen. Geeft me toch eens een goed gevoel
