iedereen ( ook christel en broes ) bedankt voor de leuke gwp!!! er was wel veel pech voor mij ma kom, er is altijd ne pechvogel he twas echt wel plezant en voor herhaling vatbaar
De dag is niet goed begonnen : regen. Vooral voor mij niet want Vanessa had mij tot 1h15 vannacht aan de babbel gehouden, amai was korte nacht. Bovendien heeft ze 3/4 van een fles ...... leeggedronken (niet voor publicatie vatbaar).
Laatste maal naar het asiel maar eerst nog geschenkjes gaan kopen.
The usual : wandelen met de hondjes, beetje kuisen, hondjes van ren verhuizen, trimmen,......
Met Fabienne naar het dodenasiel of Perrera geweest beetje verder. Daar worden honden binnengebracht en 10 dagen later worden ze doodgespoten als ze geen nieuwe eigenaar hebben gevonden of als ze geen chip hebben.
De sfeer is daar beklemmend, de mensen heel onvriendelijk want ze krijgen immers een premie per doodgespoten hond.
Puppies en honden die nog gemakkelijk te plaatsen zouden zijn, worden zonder excuus doodgespoten.
We hadden het gevoel dat we een bezoek brachten aan een concnetratiekamp, weet je wel : zo'n plaats waar iedereen op de dood wacht.
Iedereen was onder de indruk.
We hebben deze week onze goede daad gedaan : we zijn een week gratis gaan helpen in het asiel, hebben de honden verwend,.....
Iedereen was vooraf verwittigd dat het emotioneel een zware week zou worden. De meesten hadden dus een muur rond zich opgetrokken.
Maar toch...... er is altijd wel 1 speciale hond voor een of andere reden, 1 hond die door die muur geraakt. En bijna elk van ons heeft deze week zo'n speciale hond leren kennen.
We hebben afgesproken met de directeur en de uitbaatster van het asiel om een project te starten : er komen 3 honden naar Belgie op woensdag 23 april, landing voorzien rond 17h00 op Brussel Nationaal.
We zoeken 3 leerlingen : elke leerling zal 1 hond thuis opvangen en deze hond elke dag meebrengen naar school gedurende 2 maanden.
De bedoeling is dat we deze hond socialiseren en hem verlossen van zijn angst. Want we hebben gekozen voor vrij gemakkelijk plaatsbare maar extreem angstige honden. Al deze honden werden ooit mishandeld.
Ondertussen gaan zowel ace-charity als wij op zoek naar adoptiegezinnen voor deze honden. Wij kunnen dan een sociale, niet-angstige hond geven aan deze mensen.
Ik hoor de vraag al ! Waarom in hemelsnaam Spaanse asielhonden adopteren terwijl er zoveel sukkels zijn in België ?
Volkomen gelijk! Maar een groot verschil voor ons is dat dit asiel ons met open armen heeft verwelkomd en dat we hier in de ellende in levende lijve hebben ervaren.
We hebben aan de verschillende Belgische asiels gevraagd om gratis te gaan helpen en ze hebben allemaal geweigerd.
De spaanse honden hebben een miserabel leven! Als je een week intensief bezig bent met een hond om die angst te overwinnen, automatisch bouw je dan een band op, tenzij je een hondenhater bent of een koude kikker.
Stapje voor stapje brokkelt die zorgvuldige opgebouwde muur af.
Bovendien hebben de leerlingen dierenzorg nog niet veel praktijkervaring met honden. Wij brengen wel altijd onze hond mee maar dit zijn geen probleemgevallen. Hoe gaan we de leerlingen problematisch hondengedrag aantonen als we hiervan geen praktische voorbeelden hebben.
Dit project is dus ook een middel om de leerstof eigenlijk in praktijk toe te passen : hoe behandel je probleemgedrag bij een hond ?
Volgens ons is dit een zeer waardevolle praktijkles die weliswaar 2 maanden zal duren.
Dus in het kort : we zoeken naar 3 of 4 gastgezinnen om gedurende 2 maanden een hond op te vangen.
De honden komen woensdagnamiddag toe op de luchthaven. De honden blijven ongeveer 2 maanden bij hun gastgezin, ze komen elke dag mee naar school om mee te oefenen en 's avonds gaan ze terug mee naar het gastgezin.
Je kan het vergelijken met de gastgezinnen voor de blindegeleidehonden. Wij gaan vooral oefenen op sociale vaardigheden.
Ouders, de leerlingen hebben me de laatste week al op elke mogelijke manier proberen om te kopen. Ik zou allerlei verhaaltjes moeten vertellen aan de ouders. Voor alle duidelijkheid : er is GEEN verplichting, op dit project worden GEEN punten gezet.
Voor meer informatie kan u terecht bij mij via e-mail : sonckchristel@hotmail.com of via GSM : 0499/23.79.31
En last but not least.......
We zijn vertrokken met de duidelijke boodschap naar de leerlingen : er worden geen honden geadopteerd.
Deze GWP is gedeeltelijk een studiereis en gedeeltelijk leren samenleven en beetje reis.
Broes en ik hebben onze leerlingen deze vakantie iets proberen bij te brengen.....
Eerst en vooral : het sociale aspect, dan budgetbeheer, organisatie, zelfstandigheid en plichtsbewustzijn.
Horteco staat gekend als een school met een hart voor dieren en voor leerlingen natuurlijk.
Dierverzorging is een mooie richting en een mooie job maar soms is het keihard zowel fysiek als emotioneel.
Op school brengen we de leerlingen vooral de verzorging en het welzijn van de dieren bij. Dat hebben we hier ook geprobeerd.
Maar desondanks alles mogen we niet vergeten af en toe eens naar onze gevoelens te luisteren. Zelfs al is het niet altijd verstandig.
Mensen zouden veel meer naar hun gevoelens moeten luisteren, dan zou deze wereld een veel betere wereld worden. Willen we dit onze jeugd niet bijbrengen ????
Je kan een beslissing nemen maar enkel mensen die eigenwijs zijn, komen nooit op een genomen beslissing terug. Slimme mensen die naar hun hart luisteren, kunnen zeggen "Ok, ik heb me vergist, ik herzie mijn beslissing".
Dus mensen, om jullie stilletjes voor te bereiden en om een lang verhaal kort te maken :
ik heb voor het vertrek beslist dat ik geen hond zou adopteren.
En aangezien ik verstandig ben en naar mijn hart luister :), herzie ik mijn beslissing.
1 hond heeft mijn muur afgebrokkeld. 1 grote sukkel.... Als puppy werd ze zwaar mishandeld. Ze is meer dood dan levend in het asiel terecht gekomen, maar ze heeft de wil om te overleven. Ze leeft nu in het asiel in een container omdat er geen plaats is. Ze hunkert naar de liefde en aandacht van mensen. Ze dringt zich niet op, is lief met mensen en honden.
Ze heeft al drie maal op het punt gestaan om geadopteerd te worden, maar telkens werd op het laatste moment beslist van haar niet te adopteren.
Vanaf deze namiddag 14h30 heeft ze een nieuwe thuis : morgen neemt ze het vliegtuig samen met mij. Ze hebben haar voorlopig Gigi genoemd maar haar nieuwe naam wordt Suerte, wat "veel geluk" betekent. Het is een Schotse Collie van ongeveer 1 jaar oud.
En het verhaal is nog niet gedaan.
Broes zijn muur is ook afgebrokkeld. Bij hem was het een zeer speciale hond in het dodenasiel.
Deze jonge hond had nog 2 dagen te leven en dan zou hij, zonder reden, doodgespoten worden.
We waren reeds terug op weg naar het hotel en toen heeft Broes de beslissing genomen "Verdorie, het is misschien niet verstandig, maar ik ga terug, ik ga hem redden"
Zijn hond noemt ?????? Spaanse naam kennen we niet meer maar het betekent zoveel als oliebol. Waarom oliebol ??? Dat moeten we hem nog vragen.
We hebben onze leerlingen deze week dus ook een beetje menselijkheid proberen bij te brengen en inlevingsvermogen en hen getoond dat je moet durven terugkomen op een genomen beslissing.
We hebben deze week ook een slogan geleerd : You cannot save all the poor dogs of the world, but you can save the whole world for one dog.....
En ja het is een druppel op een gloeiende plaat maat vele kleine druppeltjes,.........
Als iedereen denkt dat het niks uithaalt, verandert er niks. Maar ik ben blij dat ik tenminste al 2 honden (Boomer en Suerte) gered heb.
Dus mensen, wees niet te hard voor jullie kinderen morgen. Ze hebben een heel fijne week gehad maar ze hebben ook hard gewerkt en veel ellende gezien. Je kan dat niet zo maar van je afzetten.
Wat is 2 maanden in een mensenleven of 2 maanden in een hondenleven? 2 maanden om tenminste 1 hond een nieuwe toekomst te geven ?
Mogen we op jullie begrip en medewerking rekenen.
Wij hebben genoten van deze GWP, het was heel fijn. We hebben elkaar allemaal op een andere manier leren kennen.
Om onze leerlingen te bedanken voor deze reis hebben we hen vanavond een aperitief aangeboden in onze bungalow en we hebben tegelijkertijd het nieuwe leven van Suerte en Oliebol gevierd.
Broes en de helft van de leerlingen hebben dus een stapje in de wereld gezet en hebben de bloemetjes buitengezet in Marbella.
Het moet natuurlijk die van ons weeral overkomen.......
Ze lopen in Marbella en een man sluit juist zijn snoepwinkel. Onze groep heeft nog altijd geen bar gevonden en Vanessa en Jelte stappen op die man af om te vragen of hij geen goed adres kent. Ze halen hun beste Engels boven.
Broes, natuurlijk weeral, roept : knappe gast, sexy kontje, vraag dat hij meegaat. Die man draait zich om en antwoordt : Ja momentje, ik kom mee!
Ze zijn dan een ganse avond op stap geweest met die Belg uit Roeselare. Ze hebben hem zover gekregen dat hij hen met een chique BMW naar het hotel heeft gebracht.
Die knappe man is dan tot 4 uur s morgens in onze bungalow blijven praten met Broes. Ondertussen heeft Jelte al een vakantiejob in die man zijn snoepjeswinkel : ze mag er 2 maanden gaan werken.
De thuisblijvers hebben ook een leuke avond gehad.
Ze zijn ons al een ganse week aan het plagen en allerlei verhaaltjes aan het verzinnen. Terwijl Broes weg was, zijn de thuisblijvers 20x komen kloppen op onze bungalowdeur met telkens een of ander verhaal.
Uiteindelijk lag ik tegen 23h30 in slaap en ik hoor weeral kloppen en ik denk ....... 10 seconden nadien mijn GSM : Nathalie W. "Mevrouw, er staat een man voor onze deur, kom ons helpen" Stephanie zogezegd aan het wenen.
En ik : Jaja, mannen, t is nu wel goed geweest he, ga maar slapen! Zij blijven aandringen, ik vast overtuigd dat ze me weeral aan het plagen waren en ik heb hen gezegd : ga dan naar de receptie.
Vanmorgen tijdens het ontbijt bleek dat het geen grapje was, dat ze inderdaad iemand gezien hadden. Ze zijn dan gisteren gaan aankloppen in de bungalow van Berdien maar die dacht dat het ook een grapje was.
Stephanie heeft een voetstap gezien op haar bed en ze beweert dat iemand in haar bed geplast heeft.
Vandaag
Regen! Gelukkig hadden we vrije dag. Een deel van de leerlingen is in het hotel gebleven want die waren veel te moe. Ik was stipt om 9 uur aan de ontbijttafel maar ook Broes was niet wakker te krijgen.
Nathalie W. en An hebben onze terrasdeur weeral opengebroken, ze zijn naar boven geslopen, ze hebben stilletjes de deur opengedaan en ze zijn op Broes gesprongen, al zingend "Good morning, good morning"
Dit wordt het lijflied van 6 Beroeps, dus dames en heren collegas als jullie 6 Beroeps s morgens hebben, verwelkom hen dan maar met dit liedje.
Dan naar Fuengirola. Daar naar een shopping center maar dat was een grote Carrefour, we waren daar vlug buiten.
Maar onderweg hadden we nog een ander shopping center gezien. Anderhalf uur lang hebben we daar rondgelopen om dat shopping center te zoeken.
Eens daar aangekomen, werden de meisjes gek : WINKELS!!!!
Broes en ik waren vlug uitgekeken. Vanessa en Nathalie W. hebben een mooi geschenk gekocht voor Broes : een roze glitter cowboyhoed. Hij staat er echt goed mee! 10 minuten later komen we An en Lien tegen en die hadden identiek dezelfde hoed gekocht voor Broes.
Om 15 uur besloten Broes en ik terug te keren naar het hotel samen met Nathalie W., An, Lien, Berdien. Wat een expeditie!!!!! Nergens een bushalte te bespeuren, tijdje rondgewandeld en uiteindelijk 1 gevonden. 20 minuten gewacht op bus. We moesten eerst helemaal andere richting uit, nog eens heel lang op bus gezeten.
Dan bus terug genomen. Enfinm te veel om uit te leggen : 2 1/2 uur op bus gezeten.
Dan stappen daar 2 blonde, corpulente Engelse meisjes op die onmiddellijk onze meisjes beginnen uit te dagen.
Actie lokt reactie uit...... Ik zeg aan An dat ze moet zwijgen en dan is die boos op mij.
Ze blijven elkaar uitdagen. Broes maakt een opmerking in het Nederlands over corpulente meisjes, dat natuurlijk luidruchtig herhaald wordt.
Ik geef de tip van hun 2de lievelingsliedje te zingen :
"We hebben een clubje opgericht voor mensen met een lelijk gezicht, je hoort erbij, je hoort erbij" Was zeer leuk.
Eindelijk is Lien moe en valt ze in slaap op de bus. An wil haar wakker maken. Goede raad : Lien gerust laten als ze moe is!!!!! Want wat doet Lien als ze wakker gemaakt wordt ?????? Ze bijt keihard in An haar arm.
Doodmoe in het hotel aangekomen.
Om 19 uur samen gaan lunchen maar An was nog altijd boos op mij en ze miste Bert en Fay en koppig als ze is, wou ze niet komen eten.
Na het eten gaat iedereen naar buiten langs 1 deur. Ik, brave ziel, stel voor om te gaan betalen.
Tijdens het eten was er al een vriendelijke Nederlandse mijnheer komen vragen of wij Belgen waren en van waar wij komen.
Dus op weg naar de kassa ga ik voorbij de tafel van die mensen en die spreken me terug aan : wie zijn onze leerlingen, wat doen we daar, waar we wonen, dat hun dochter verongelukt is maar dat zij goed had gepast in ons groepje.
Beleefd dat ik ben, luister ik heel aandachtig. Tot........ ze zeggen dat ze getuigen van Jehova zijn en dan hebben ze me de bijbel uitgelegd, het einde van de wereld voorspeld want er zijn 39 tekens waarvan er al een paar uitgekomen zijn o.a. homos en ongehoorzame kinderen,....
Die mensen zijn zo braaf en vriendelijk en praten zo snel dat ik er niks tussen krijg.
In Belgie doe ik dus gewoon de deur dicht. Hier kon ik niet weg, 1 1/2 uur lang.
Uiteindelijk toch ontsnapt. Ik kom toe in de bar waar broes met de leerlingen al gezellig aan het quizzen zijn.
En ik zoek direct An want ik wou met haar gaan praten. En An is aan het wenen maar ik weet niet waarom.
Dus we gaan samen even naar buiten en wat blijkt ? Ze was heel ongerust en bang omdat ik zo lang spoorloos verdwenen was, ze was me (bijna) overal gaan zoeken en ze had me niet gevonden.
Nathalie C. had haar gezegd dat ik heel triestig was (????????) en dat ik weggelopen was. Dus voelde An zich heel schuldig want ze dacht dat het haar schuld was. Ze dacht dat ik effectief weggelopen was. En daarom was ze zo triestig. Lief he!!!!!!!
Stephanie heeft haar vingers weeral eens tussen de deur gestoken.
Berdien is gevallen.
Ik ben hier juist op stap met een bende invaliden : iedereen heeft iets : blaren overal, vingers tussen de deur, Nathalie C. pijn aan haar teen door te vallen en klein streepje op haar buik dat heel grondig moest ontsmet worden, An haar knie die pijn doet, Vanessa haar poep en benen doen pijn van te stappen, Nathalie W. heeft een boebel in haar mond en is daarvoor naar de apotheker geweest, Broes heeft een snee in zijn ..... teen.
Van Vanessa en Nathalie C., Sara H., Jelte hebben Broes en ik een cadeautje gekregen : Broes een rode bic in de vorm van een beer, ik een blauwe in de vorm van een olifant met een lange slurf.......
VOOR BERT : GELUKKIGE VERJAARDAG!!!!! Zaterdag krijg je mooi geschenk van An en je kan er ganse dag van genieten :) en zondag ook nog! Profiteer ervan want volgende week wordt het niks......
Mevrouw Mauws en Mevrouw Borre : we hebben het hier al over gehad : volgend jaar moeten jullie zeker meekomen met ons, we hebben een leuke bestemmimg.
Verhalen die niet voor publicatie vatbaar zijn, krijgen jullie volgende week te horen.
Haja nog iets : An haar bovenstuk van haar bikini is kapot gesprongen!!!!! t was geen zicht.....
Gisterenavond mocht iedereen gaan eten in het hotel wanneer ze wilden.
Om 21h30 moesten ze allemaal in de bar van het hotel zijn (dat is ook een beetje onopvallende controle van ons : is iedereen er wel??) om de werkplanning van vandaag te bespreken en voor nog een quizz.
Vanaf het moment dat Broes en ik in de bar kwamen, zagen we al dat er iets scheelde, maar wat ???
Veel lange gezichten, weinig enthousiasme. We ontdekten al vlug dat 9 van de 15 leerlingen ruzie hadden. De jongens zijn as usual de bon-vivants : die trekken het zich niet aan en ze hebben gelijk.
An en Lien die amuseren zich onder hun beiden en blijven altijd even onnozel doen en hebben dus geen tijd om ruzie te maken.
Uiteindelijk ging het niet om 1 grote ruzie maar om veel kleine ruzies en misverstanden.
OUDERS EN VRIENDEN : maak jullie geen zorgen. dit is niet abnormaal op GWP.
De leerlingen blijven veel te lang op omdat het gezellig is, ze hebben al 2 dagen hard gewerkt in het asiel en ze zitten 24 uur op 24 uur met elkaar "opgescheept". Het waait wel over.
Broes en ik hebben weeral onze avondpatrouille gedaan maar ik ben welgeteld 10 stappen ver geraakt : voor de bungalow naast ons zat er iemand te wenen die al getroost werd.
Ik met de meisjes naar onze bungalow en Broes heeft alleen zijn ronde afgemaakt.
Ik denk dat weer iedereen weinig geslapen heeft.
Vandaag
Broes en ik vermoedden dat er weeral enkele lange gezichten aan tafel zouden zitten ofwel nog door de ruzie van gisteren ofwel omdqt ze zo vroeg aan de ontbijttafel moesten zijn.
We hadden afgesproken dat wij deze ochtend heel opgewekt zouden doen om hen te plagen.
Broes heeft gezongen "Good Morning, Good Morning, we talked the whole night through, good morning to you" maar het werd niet echt geapprecieerd.
Vooral An en Lien zouden we lastig vallen als revanche voor gisteren (van s morgens vroeg beginnen kwetteren).
En inderdaad : boze gezichten, mensen die nog half sliepen (ook An en Lien) en vooral die twee hebben we dan eens geplaagd.
Dan naar het asiel.
Bijna alle leerlingen hebben keihard gewerkt.
De jongens hebben aan een omheining gewerkt. Meisjes hebben de ziekenboeg opgeruimd, met honden gaan wandelen, karakterschets gemaakt van sommige honden.
Tegen 14 uur was iedereen doodmoe. En dan nog 4 km stappen!
Deze namiddag maar enkele dapperen gezien aan het zwembad.
Vanavond gaan we samen op stap : we gaan een bezoek brengen aan Marbella, het mekka van de superrijken van de wereld.
Ik ben ook moeder en ik weet ook graag wat mijn kinderen doen als ze weg zijn, dus heel kort :
een dikke pluim voor Stephanie die desondanks haar gekneusde vingers en al haar andere ongelukken (daarjuist lag ze weer bijna in een gracht) met alle activiteiten blijft meedoen en opgewekt blijft
een dikke pluim voor Jelte. Al haar tenen en haar hielen staan vol blaren maar ze zaagt niet veel en blijft moedig verder stappen met ons.
Nick en Sandy delen enkel de gemeenschappelijke momenten met elkaar en voor de rest brengen ze de tijd door met hun respectievelijke vrienden.
Sara H. en Nicky zijn een beetje verbrand, maar het valt wel mee.
Diegenen die altijd onopvallend aanwezig zijn, zijn nu ook onopvallend aanwezig maar doen goed met alles mee : Sara H., Berdien, Sandy, Maarten, Nick
An en Lien : altijd even opgewekt en vrolijk en zot (ouders van An en Lien : jullie zijn zeker blij dat ze eens een week weg zijn ?
Nathalie W. ook opgewekt maar die gaat nog een koude douche krijgen van mij. Revenche is sweet!
Sarah E. doet het ook goed en wordt hondentrimmer.
Nathalie C. morst bij elke maaltijd en we horen haar altijd van ver lachen. Maar in een hondenasiel werken, is echt niks voor haar.
Vanessa V. is nog altijd nuchter (grapje) en heeft vandaag heel veel met de honden gewandeld.
Joris : as usual onverstoorbaar, stille genieter, maar HIJ WERKT!!!!
Berdien doet vlijtig met alles mee en gaat zelfs naar de supermarkt. Hetzelfde voor Sandy.
Broes en ik zijn superbraaf (denk ik, zo niet zullen jullie dat zaterdag wel horen)
Nog 1 leuk verhaaltje, natuurlijk was het weeral An die het voorhad.
Toen we gisteren in het asiel toekwamen, wou iedereen zo snel mogelijk met de honden gaan wandelen.
Superactieve An was als eerste in een kennel en ze wou een hond een leiband aandoen. Maar hondje was zo superenthousiast dat hij mocht gaan wandelen dat hij enthousiast op An sprong......... nadat hij eerst over en weer in zijn eigen uitwerpselen had gelopen. Resultaat : An haar broek, tasje en arm hing vol str...... en zo heeft ze een ganse dag moeten rondlopen, maar nog erger : wij moesten nog naast haar lopen en zitten op de bus!
Terwijl we aan het wachten waren om te gaan eten, moest iedereen 1 heel genant moment delen met de rest. Er waren inderdaad heel genante dingen bij maar we hebben ons goed geamuseerd. Sommige leerlingen kunnen ons een ganse week entertainen met al hun genante momenten.
Verder hebben we iemand met heel veel pech!
Stephanie : eerst in het vliegtuig bij het landen, krijgt ze heel veel pijn in haar oren en ogen en dit blijft een tijdje aanhouden.
Eens in het hotel (iedereen heeft een bungalow) staat ze zoals een echte Spaanse in de voordeur met ons te praten. Ze heeft hier iets geleerd dat ze nooit meer zal vergeten : zet nooit een terrasvenster en een voordeur tegelijk wagenwijd open want dat tocht: En door die tocht vliegt de deur dicht en bam : 3 vingers ertussen!
Ze is dan maar voor de open ijskast gaan zitten en haar hand even in de ijskast gelegd.
Om een lang verhaal kort te maken :
in het hotel heeft ze ijsblokjes gekregen die ze laten vallen heeft Broes is met haar naar de apotheker gegaan, die heeft aangeraden van naar de spoedgevallen te gaan.
Ik ben met de rest van de bende in het hotel gebleven.
Als ze terugkwamen, was het verdict : gekneusd maar ze hadden geen zalfjes mee, zelfs geen verband. Broes heeft in zijn beste Engels uitgelegd wat er gebeurd was : "She fingers.... door.... boom" en de dokter heeft het begrepen.
Wij krijgen het vermoeden dat het opgezet spel is van Broes en Stephanie want ze praten enkel over al die knappe dokters en dat ze nu een echte ER zoals in Amerika meegemaakt hebben.
Ondertussen hebben wij spelletje gespeeld om elkaar eens op een andere manier te leren kennen.
Iedereen was voor middernacht in de bungalow en als echte stadswachten hebben Broes en ik nog eenmaal de ronde van alle bungalows gedaan.
Vandaag
Het is zalig als je opstaat en je kijkt door het venster en je ziet een schitterende blauwe lucht en het is warm.
Vandaag was het minstens 25 graden, soms zelfs warmer! Vanmorgen was iedereen redelijk op tijd aan het ontbijt.
Nathalie C. heeft alle fruitsapjes uitgeprobeerd en ze vond ze allemaal even slecht. Bovendien is ze aan het sukkelen met haar videocamera die meestal niet werkt.
Na het ontbijt even naar de supermarkt drinken en snoep gaan kopen en dan met zijn allen met de bus naar het hondenasiel.
De Spanjaarden zullen stilletjesaan denken "Rare mensen die Belgen!"
Op de bus zijn An, Lien, Nathalie W. kinderliedjes beginnen zingen en mensen jullie kennen hen : niemand kon nog iets zeggen van het kattengejank!
We gaan in elk geval aan onze conditie werken : elke dag stappen we tussen de 8 en 10 km om naar het asiel te gaan en terug naar het hotel.
Uiteindelijk het asiel gevonden! Het lawaai viel nogal mee maar wat een stank!
163 honden in buitenrennen in deze temperatuur en op een vrij beperkte oppervlakte.
Shirley, een Engelse medewerkster van Fabienne, heeft ons rondgeleid. Natuurlijk eerst naar de puppies gaan kijken.
Nadien zijn we met alle honden gaan wandelen. Broes, Nathalie C. en ik hebben honden getrimd.
Nathalie C. en Nathalie W. zijn nog meegreden naar de luchthaven want vandaag vertrokken er honden naar België.
En zoals te verwachten ...... na de eerste wandeling klonk het van alle kanten : mevrouw!!! Ik ben verliefd op dat hondje, ik wil die adopteren. Na de tweede wandeling, wilden de meesten nog een tweede adopteren.
Maar wees gerust ouders : er worden geen honden geadopteerd hier in Spanje!!! Als jullie jullie laten overhalen door jullie zoon/dochter, dan kunnen jullie via internet adopteren.
Het is moeilijk want ik heb ook al mijn hart verloren aan een sukkeltje maar ik breng hem ook niet mee!
Rond 14 uur terug naar het hotel vertrokken en iedereen is al veel rustiger dan gisteren : de meesten zijn direct gaan douchen (was wel nodig) en zijn gewoon in hun bungalow gebleven.
Dit verblijf is een zeer goede financiële oefening voor iedereen : elke dag tellen ze minstens 2x hun geld, ze rekenen uit hoeveel ze al uitgegeven hebben, voor ze iets kopen beginnen ze ook te rekenen en sommigen hebben zelfs al geld opzij gezet om zeker te zijn dat ze genoeg zullen hebben om de laatste dag de bus naar de luchthaven nog te betalen.
Ze beseffen nu heel goed hoe duur alles is en hoe vlug hun geld op is.
Stephanie blijft overal tegenlopen : vanochtend in de bus met haar hoofd ergens tegen gebotst. Jelte heeft blaren op haar voeten.
Voor de rest alles ok.
Nog 1 ding : GEEN PANIEK!!!!
Zaterdag brengen we 4 puppies mee naar België, ze mogen gewoon bij ons in het vliegtuig en deze keer zijn alle administratieve formaliteiten in orde of ik vertrek niet (nuance : ik breng de puppies niet mee). Geen paniek : deze puppies zijn al gereserveerd, ze komen dus niet in aanmerking voor adoptie door ons!
Straks samen eten en werkverdeling voor morgen doornemen.
Tot morgen!
Christel
PS We weten niet welk weer het in België is maar hier is het super!!!
binnen 13 uur zien we elkaar op de luchthaven. We spreken af ergens in de buurt van de infobalie aan het vertrek.
Onze vlucht is SN 3735 van Brussels Airlines, vertrek 10h05. Aankomst voorzien in Malaga rond 12h55
Zaterdag 19 april hebben we vlucht SN 3734, vertrek in Malaga om 10h00, aankomst voorzien in Zaventem rond 12h40
We vertrekken in Terminal 2 waar we ook toekomen op zondag.
Ik moet nu nog mijn koffer pakken and as usual : ofwel is mijn koffer te klein ofwel heb ik weeral veel te veel mee.
Vanaf het moment dat we op de luchthaven zijn, willen we geen mijnheer of mevrouw meer horen. Iedereen spreekt ons aan met onze voornaam totdat we weer terugkomen.
Ik heb een mail gekregen van Fabienne van het asiel in Spanje. Het is aan de Costa del Sol ongeveer 20°C, maar de ochtenden en de avonden kunnen fris zijn, dus zeker een paar dikke pulls meenemen.
Fabienne heeft aangeraden van aan de luchthaven taxi's te nemen naar het hotel.
Ons hotel is Vime La Reserva de Marbella in Marbella, telefoonnummer 00 34 95 283 38 53
Vergeet ook niet kleren mee te nemen die mogen vuil worden want we gaan ook een beetje werken.
En clickers en speelkaarten niet vergeten want we gaan de Spaanse hondjes leren met de kaarten spelen.
Tot morgen en niet te veel lawaai 's morgens vroeg hé
Ik ben vandaag tickets gaan halen op reisbureau. Er waren een aantal kleine problemen maar dat is normaal met een groepsreis.
We moeten zondag tussen 7h45 en 8h00 op de luchthaven zijn. De vlucht vertrekt rond 10h00. Maar als we willen samenzitten, moeten we zo snel mogelijk inchecken. We gaan pas naar check-in als iedereen aanwezig is.
Mevrouw Mauws heeft me verteld dat jullie vandaag al super geëxiteerd zijn, dus dat belooft!! Jelte naar het schijnt, kan jij prachtige imitaties doen.
In de handbagage mag enkel een vloeistof van max. 100 ml, géén deodorants ofzo. Medicatie enkel indien echt noodzakelijk.
Mensen die busziek worden, kunnen ook best Touristil voorzien.
Als je bepaalde medicatie neemt, vergeet die dan niet. Medicatie mag enkel in handbagage indien strikt noodzakelijk.
Identiteitskaarten niet vergeten!!!!
Zondagavond komen de verantwoordelijken van het dierenasiel ter plaatse kennismaken. Ik denk dat we samen zullen aperitieven om kennis te maken en verder af te spreken.
Onze vlucht en hotel werden apart geboekt. Dit betekent dat er geen transfer voorzien is tussen luchthaven en hotel.
Er zijn 2 mogelijkheden : bus tot in Marbella en dan taxi tot aan hotel (ongeveer 4 km).
Of taxi van aan luchthaven tot aan hotel.
We kiezen voor de meest voordelige oplossing. (dit is ter plaatse te bespreken want reisbureau kon hierop geen antwoord formuleren. Speciale busdienst was 700,00 extra)
Avondactiviteiten zien er leuk uit dankzij tips van collega's....
Broes en ik zijn nog volop bezig met de voorbereiding van de avondactiviteiten
We willen onze arme schaapjes zo maar niet aan hun lot overlaten in het verre Spanje.
Morgen krijgen jullie een programmaboekje (niet vergeten mee te nemen naar Spanje)
Neem ook een paar pulls mee want het kan nog koud zijn aan de Costa Del Sol.
Jullie mogen hier berichten plaatsen en het is de bedoeling dat we het thuisfront via deze website op de hoogte houden. Dan heeft iedereen minder GSM-kosten.
