Ik heb je nog niet gezien vandaag.... ik heb wel al constant aan je gedacht. We wilden vandaag naar de supermarkt gaan met zen drietjes: ik, mijn vriend en ons kleintje. Toen bleek dat we eigenlijk niet echt iets nodig hadden buiten pampertjes besloten we maar naar het winkeltje om de hoek te gaan. Ik heb kunnen verkrijgen dat ik niet mee moest, ik zou thuis een beetje opruimen. En wachten tot ik jou misschien zou zien. Terwijl ik aan het opruimen was ben ik wel 10 keer het raam gepasseerd. Je motor staat voor de deur, je bent er, maar ik zie geen teken van leven. Misschien moet ik je maar niet zien en toch voor de honderste keer proberen om je uit mijn hoofd te zetten... Het lukt me niet, ik denk de hele dag aan jou. Komt daarbij dat jij er absoluut niks van weet. Je mag het ook niet weten, niemand mag het weten, behalve ik en mijn schrijfseltjes.
Het is nu middag, mijn vriend is naar het werk, ons peutertje slaapt en ik moet mijn gedachten kwijt. Ik start mijn blog en schrijf alles wat in mij opkomt op. Misschien geraak ik er zo wel vanaf, misschien doet het deugd te weten dat ik het kwijt kan.
Ik voel me down, heb enorm veel te veel gegeten deze middag terwijl ik probeer af te vallen. Ik wil een gezonder lichaam en de slankheid die daarbij komt kijken vind ik mooi meegenomen. Een heel weekend sporten en dan al twee dagen absoluut niet op het eten gelet, ik voel me schuldig. Zoveel moeite gedaan met sporten om dan alle calorieën die verbruikt zijn in het dubbel weer op te eten. Waarom doe ik dat... het antwoord blijft een raadsel.
Een emo-eter, ja dat ben ik. Dat weet ik ook al lang, daar moet ik vanaf. Me mooi en goed voelen, slank zijn en aandacht krijgen, dat wil ik graag. En aandacht, dat heb ik enorm veel nodig, ik ben een puur aandachtsmens en sta enorm graag in de belangstelling. Ik krijg er weinig vind ik, mijn vriend geeft me wel aandacht maar zeker niet meer dan nodig. Volgens hem ben ik tevreden, ik doe ook alsof ik echt tevreden ben maar ik ben het niet... Nooit een romantische verrassing (al zijn het maar theelichtjes op tafel), nooit iets extra, nooit een speciale verjaardagscadeau, niks, noppes, niente, nada.
Ik voel me niet goed in mijn vel, voel me dik en lelijk, soms een beetje waardeloos en ik mis de aandacht die ik vroeger kreeg. Van thuis kreeg ik veel aandacht, van jongens, van vriendinnen. De populairste was ik zeker niet maar iedereen kon het altijd goed met me vinden (ik was het vriendinnetje van de popi-people maar evengoed van de niet popi-people) Sinds ik op mijn 21ste mama ben geworden heb ik nog maar weinig vriendinnen. Iedereen begint nu pas te denken aan huisje en hierdaar zijn er al begonnen aan kindje en ik zit al 2 jaar aan huisje, tuintje, kindje. Soms voel ik me maar alleen.
Met het besef dat ik het heel goed heb hoor, maar ik voel me er niet goed bij. De avonden slijten voor de tv daar ben ik niet voor gemaakt. Ik hou van weinig plannen en avontuurlijk zijn, veel weggaan, reizen, vrienden uitnodigen, shoppen. Mijn vriend is een huismus, de tv en de ps3 zijn de bondgenoten. Hij vindt het leuk als er eens iets te doen is en gaat graag eens weg, maar steeds op uitnodiging nooit op eigen initiatief. Als ik 's avonds vraag of we eens gewoon stomweg een gezelschapspel willen spelen om geen tv te moeten kijken krijg ik steevast uitvluchten. Wil ik op reis dan krijg ik de uitleg dat dat met een peuter van 2 geen pretje is en we beter nog maar eens naar centerparcs of de zee kunnen gaan. En dat terwijl zoveel mensen met hun kinderen op reis gaan.
Ik zie hem graag maar ik heb het soms heel moeilijk met zijn manier van denken, als hij op voorhand denkt dat het zal mislukken begint hij er zelfs niet aan. Hij is een pessimist terwijl ik altijd alles wil proberen en toch er het beste van maken en veel toffe dingen wil doen, zelfs met een kindje.
We willen er graag nog een kindje bij, volgend jaar of zo, eerst moet ik op een gezond BMI terechtkomen eer ik er aan begin. Na 2 kindjes stop ik, dan zorg ik dat ik een sexy-mama word (zoals in Grounded for life op TV bvb waar alle vriendjes van de kinderen vinden dat hun mama hot is ), en dan ben ik ook ineens de sexy-buurvrouw
Ik zal er allemaal eerst nog eens goed moeten over nadenken... misschien een beetje met mezelf in de knoop...
), en dan ben ik ook ineens de sexy-buurvrouw 
