Bloggen is niet evident, een computer vinden is een hele opgave, aansluiten op internet net niet zo elegant zoals je gewoon bent ….  Dan maar naar huis bellen, hopen dat er iemand tussen de regenbuien door opneemt en je verhaal doen hopende dat je telefoonkaart niet ontploft.

’s Morgens staan we op om 6u15, net iets vroeger als dat we gewend zijn voor onze normale schooldagen, maar wat moet moet en dan gaan we te voet , te voet zo 30 minuten lang zonder gps naar onze home alwaar we onze bezigheden verder zetten …. Tot we honger krijgen en Ugali te eten krijgen… dit is een soort maïs met een soort groene spinazie (alhoewel ik denk dat spinazie altijd groen is). Het kunnen ook groene koolbladen zijn….  In elk geval je kan de volgorde ook omdraaien : maïs met koolbladen of koolbladen met maïs… uiteindelijk komt het op hetzelfde neer… bijna elke dag hetzelfde….Als het echt feest is dan krijg je aardappelen met witte bonen… Om maar te zeggen dat de levensstandaard van mensen hier toch net iets anders is als in het rijke Europa.  Vis en vlees is hier niet veel te bespeuren. ’s Avonds in het hutje kan er wel een blikje tonijn opengedraaid worden of kan er een pastaatje gekookt worden. In elk geval moet het iets zijn dat bewaard kan worden in deze warme temperaturen.  Deze week eens twee grote vissen gekocht voor ons en de mensen daar…. Maar we hadden nog vis over en wat doen ze dan ….? Ze laten dit gewoon een dagje in de zon liggen en s’avonds eet men gewoon verder met de vliegen en al erbij… het is maar dat onze ijzeren maag hier nog niet tegen bestand is en wel eens zou kunnen gaan tegenpruttelen ….

Deze week ook het Victoriameer bezocht. Ondertussen zijn ook de eerste speeltuigen aangekomen voor de allerkleinsten : een schommel, een wipplank, een glijbaan, een klimrek…u ziet, het ingezamelde  geld wordt goed uitgegeven ….De speelplaats voor de grotere kinderen zal ook een laagje verf krijgen….

Groeten Astrid en Heleen (dixit Lieven…broer van ….)

27-07-2012, 22:24 geschreven door Astrid en Heleen  

24-07-2012, 10:59 geschreven door Astrid en Heleen