De laatste 2 maanden heb ik 3 bijtincidenten vernomen tussen hond en kind. Eén van deze honden is geadopteerd, 2 andere honden werden afgemaakt en ik ben zeker dat dit niet had gemoeten! Onze kinderen moeten leren hoe ze met een hond moeten omgaan en mogen hem niet zien als een grote levende knuffelbeer! 

Eén probleem: ook veel volwassenen weten niet hoe ze met een hond om moeten gaan, hoe zouden de kinderen het dan kunnen weten?

Wilfried en ik doen heel wat huisbezoekjes en moeten heel vaak vaststellen dat men ofwel niet de juiste raskeuze heeft gemaakt, of dat ze de hond voor de kinderen gekocht hebben of dat ze eigenlijk gewoon geen tijd hebben voor een hond maar dat beseften ze pas als de hond er was. Ik vind het schrijnend en het doet me hartpijn...

Honden zijn dieren en dieren leven op basis van hun instincten. Zij kennen geen gevoelens van haat, schijnheiligheid of jaloezie. De mensen schrijven deze gevoelens toe aan de hond omdat ze minder om minder beseffen dat een hond een héél andere taal spreekt dan de mens. Een hond toont hoe hij zich voelt op basis van zijn lichaamstaal. 

Een voorbeeldje:

Het kind des huizes loopt altijd achter de hond. De hond stapt elke keer weg omdat hij eigenlijk rust wil. Het kind vindt het echter een fijn spelletje en blijft achter de hond aanlopen. Op een bepaald moment staat de hond in een hoekje en kan hij niet meer weg. Hij begint te tongelen, en het wit van zijn ogen wordt zichtbaar. Hij kan niet weg en het kind blokkeert hem. Het kind hangt rond zijn nek (knuffelen noemt men dit in mensentaal), de hond toont zijn tanden, maar het kind ziet het niet of vindt het zelfs plezant en herhaalt het �knuffelen�. De ouders van het kind staan er op een paar meter af en zijn het hele spektakel aan het filmen voor op sociale media, want het is zo schattig!!

De hond zijn signalen worden dus volledig genegeerd, hij krijgt meer en meer stress, de stress stapelt zich op en het kind blijft maar rond zijn nek hangen. En dan plots gebeurt het, de hond hapt naar het kind om het duidelijk te maken dat hij het niet meer kan verdragen.

Paniek alom: de hond wordt gestraft en wordt onmiddellijk verwijderd uit huis, de tuin in of de bench want hij is VALS. Binnen de kortste keren zit hij in het asiel of zal hij worden ingeslapen wegens 'VALS'.

Ik walg van het woord VALS als het op een hond aankomt. Honden zijn niet vals, honden kunnen het immers niet zeggen als ze het niet graag hebben, ze kunnen alleen hun lichaamstaal gebruiken die dan nog eens door de mens niet herkend wordt!!

Deze hond wou het kind geen pijn doen, hij wou het kind helemaal niet bijten. Hij heeft zo zijn best gedaan om het kind duidelijk te maken dat hij het écht niet graag had, hij heeft met zijn lichaamstaal bijna gesmeekt van 'toe, gun mij alstublieft rust', maar het kind begreep zijn taal niet, en ook de ouders van het kind zagen het niet aankomen waardoor ze ook niet ingegrepen hebben.

De hond heeft niet gebeten om te doden, de hond heeft gewoon een correctiebeet gegeven, zoals honden elkaar corrigeren en ook moederhond het doet met haar pups.

Had bovenstaand bijtincident kunnen vermeden worden?

JA HOOR!!!!! Er is een hond in huis genomen en het is belangrijk dat je begrijpt hoe een hond in elkaar zit, het is belangrijk dat je zijn signalen leert zien en hier ook rekening mee houdt.

Men moet ook stoppen om een hond als mens op te voeden! Een hond heeft nood aan duidelijke regels en grenzen zodat hij weet wat van hem verwacht wordt. Als hij het niet weet, wordt hij onzeker. Honden mogen steeds meer en meer en worden niet meer gecorrigeerd waardoor het uit de hand loopt. Mensen zijn ook niet consequent. Hij mag eigenlijk niet in de zetel, maar toch zit de pup al in de zetel!? Veel probleemgedrag van de pup wordt zelfs weggelachen of zelfs herhaaldelijk aangemoedigd zodat ze het mooi kunnen filmen, uiteraard voor op Instagram en facebook!

Hieronder zie je een foto van een baby die tegen de rug van de hond wordt gelegd. Als je heel eerlijk bent met jezelf, en je ziet deze foto passeren op je smartphone, wat zal je reactie zijn? 'oh, zo cute', 'schattig'. 

Wat zie ik?

Als ik dergelijke foto�s zie, krijg ik rillingen over mijn ganse lijf want het bevalt de hond totaal niet! Je ziet duidelijk het wit van zijn ogen in combinatie met de oren die naar achter liggen. Moest dit te lang duren of ze blijven de baby op de rug leggen tot er een mooie foto van komt, kan het fout lopen.

Als wij baasjes deze kleine signalen van onze hond leren begrijpen, zouden er een heleboel bijtincidenten vermeden kunnen worden. Ga dus aan de slag en zorg zelf voor een wereld van verschil!

Dit overzicht zou in huis moeten hangen en dien je dagelijks met je kind te overlopen tot het een vanzelfsprekendheid is (bron: https://www.licg.nl/honden/#kinderen-en-honden � h��l interessante site!).

Een aantal interessante informatiebronnen op een rij:

Boek van Chris Dusauchoit: �Mijn hond en ik�. Dit boek is gemaakt op kindermaat opdat ze hun harige vriend beter zouden leren begrijpen.

https://www.licg.nl/

https://hondenlot.nl/gedragstherapie/stresssignalen.html

https://www.thebluedog.org/nl

https://dierbareontmoetingen.nl/

Mijn wens voor 2020 aan alle baasjes, lees boeken/websites over de lichaamstaal van je hond en leer alstublieft ook je kinderen hoe ze met een hond moeten omgaan! Alleen zo is hond en kind een veilige combinatie!

Dag Lies,

Het feit dat je hond veranderd is, is allemaal aan jullie te danken! Hadden jullie hem geen tweede kans willen geven, dan was dit nooit mogelijk geweest!

Alle eer gaat dus naar jullie! Ik mag nog zoveel tips geven, als jullie ze niet toegepast hadden, was het nooit goedgekomen.

Grts

Els

Wij hebben een teckel, een nogal eigenwijze hond, maar ook eentje die houdt van rust. Onze kinderen hebben er moeten leren mee omgaan, net als wij. Wij hebben ook fouten gemaakt. Hij had gehapt naar de kinderen omdat hij de zetel als zijn eigendom zag en niemand erin mocht. In eerste instantie waren wij ook kwaad op hem. Tot we inzagen dat het aan ons lag. Dankzij Els haar tips en dankzij haar opvoeding van ons, baasjes, hebben wij ons vertrouwen in hem teruggevonden en opnieuw een gelukkige hond. Het is heel belangrijk dat kinderen leren omgaan met dieren. Ze weten nu dat als hij in zijn mand kruipt, hij rust wil. En dat ze hem daar gerust moeten laten. Dat hij even gelukkig is in zijn mandje en dat hij echt niet bij ons in de zetel moet. Dat we een andere aanpak nodig hadden met het wandelen. Nu kunnen zij zelfs met hem wandelen. Hij komt hen nu ook halen om samen met hem te spelen.  Maar ze hebben ook geleerd dat als hij aangeeft dat het teveel wordt, ze ook moeten stoppen.

Wij hebben hen ook het boek van Chris Dusauchoit laten lezen. Een heel duidelijk boek, op kindermaat gemaakt, maar ook voor volwassenen zeer leerzaam.