Normaal vind ik heel gemakkelijk mijn woorden, maar deze keer lukt het me niet...
Vorige week dinsdag heeft mijn collega-lesgever afscheid moeten nemen van zijn hond Lemmy.
Lemmy was een grote loebas met een gouden hart, maar is spijtig genoeg veel te jong (1,5 jaar) gestorven aan een maagkanteling.
Lemmy werd graag gezien door veel leden. Je kon er ook niet naast zien! Hij was een Grote Zwitserse Sennenhond.
Iris heeft het geluk gehad om met hem te mogen trainen en ze zei: 'Ik ben blij dat ik Lemmy heb gekend, want zonder hem stond er nu geen mooie beker op mijn nachtkastje.'
Samen met haar heb ik onderstaand klein tekstje geschreven:
Dag mijn dikke vent,
Wat ben ik blij dat ik jou heb gekend,
Je woog bijna 3 keer zoveel als mij,
Maar je liep altijd mooi aan mijn zij,
Je zo snel moeten verliezen doet heel veel pijn,
Maar weet dat je altijd mijn dikke vriend zal zijn.
|