Ons dametje begint stilletjes aan opnieuw op haar plooi te komen na haar castratie.

 

Donderdag om 9h30 was ik bij de dierenarts en ben ik gebleven tot ze sliep. Ik kreeg het af en toe moeilijk als ik zag hoe ze wankelend bleef vechten tegen de vermoeidheid. Het voelde precies alsof ik het slaapmiddel had gekregen . Om 12h mocht ik haar al gaan halen �n ik was er dan ook h��l stipt .

Ze was al lichtjes bij bewustzijn en reageerde op mijn binnenkomst. Ik had zo schrik dat ze zich pijn zou doen, dat ik mottig werd en me moest zetten. Potverdikke, ik word een flauw trezeke...

Gelukkig heb ik een supergoeie vriendin die altijd voor me klaar staat �n heeft zij Prisca boven gedragen want wij wonen op een bel-etage.

We lieten haar rustig bekomen dicht bij de chauffage en ook ik kon een moment van rust gebruiken om de stresserende voormiddag te verwerken.

 

 

Voorbije nacht was ze heel onrustig en heeft ze mij eigenlijk niet laten slapen. Ze likte constant aan de pleister die op haar wonde kleeft. Rond middernacht heb ik haar een pijnstiller gegeven, maar ik had niet de indruk dat dit hielp.

Vandaag ging het al veel beter. De voormiddag had ze het nog lastig en wist ze zich niet goed te leggen, maar eens rond 15h werd ze rustiger. Ik denk dat het ergste door is.

 

Ze is al actiever en wil dolgraag opnieuw haar taak opnemen om de koeien en paarden van onze afsluiting weg te houden, maar ze mag nog niet! Voorlopig mag ze enkel aangelijnd in de tuin om te vermijden dat ze zich forceert.

Nog even geduld meid, vanaf maandag kan je er weer volledig voor gaan!