De laatste tijd ben ik al verschillende ouders tegengekomen die vertelden dat ze een hond willen kopen voor hun kind én dan natuurlijk ook het ras dat hun kind 'mooi' vindt (gezien op tv of gewoon toevallig tegengekomen op straat, ...).

Elke keer opnieuw krijg ik dan een knoop in mijn maag... Dit is zó een slecht idee!!

Ik heb zelf twee kinderen en weet ook hoe kinderen zijn. Hoe vaak willen ze niet iets van Playmobil of iets dat ze op tv hebben gezien. Als je het hen dan koopt, dan spelen ze er één week mee en dan ligt het daar!

Met een huisdier gaat dit net zo. Voor kinderen is dit gewoon een levende knuffelbeer, alleen ééntje met scherpe tanden die veel schade kunnen berokkenen... Een kind dat zelf nog opgevoed moet worden, kan ook moeilijk verantwoordelijk zijn voor de opvoeding van een hond en dat is de basis van alles. Kinderen maken honden vooral wild en ik weet waar ik over spreek.

Voor Prisca in ons gezin kwam, heb ik héél vaak verteld aan de kinderen wat ik van hen verwachtte. Iris is bijna 12, en daar maakte ik mij geen zorgen in. En ja, ik beken, ik heb voor de Australische herder gekozen omdat zij dit ras graag ziet! Maar dit heb ik niet gedaan vooraleer ik me goed geïnformeerd heb of we Prisca wel kunnen bieden wat ze nodig heeft. Een Australische herder is niet alleen een actief ras, ze zijn ook intelligent en als goede baas moet je hen op beide vlakken tegemoet komen. Iris draagt hierin zeker haar steentje bij!

Mijn zoontje is bijna 9 en dat is een ander quelque chose... Hij trekt zich niets aan van al mijn regels en doet maar op. Lopen met Prisca achter hem die tussendoor eens in zijn mouw bijt, over de grond rollen waarbij ze hem opnieuw in de mouw bijt en over hem gaat staan, ... Hij beperkt haar ook vaak in haar bewegingsvrijheid waardoor ze niet weg kan uit zijn greep. Ik heb het al wel 100x gezegd dat hij er moet mee stoppen, hij neemt het niet aan en doet lustig voort!

Nu lijkt dit allemaal nog onschuldig want Prisca is nog net geen 6 maanden oud, maar wat als ze volwassen zal zijn? Ik hou mijn hart al vast! Ik ben dus gestart met hem te straffen bij onverantwoord gedrag want als ik niet ingrijp, zie ik dit niet goed komen!! En het zal niet de hond haar fout zijn...

Ik heb het voordeel dat ik wat achtergrond heb wat betreft het gedrag van honden, maar wat bij mensen die daar niets van weten? Die laten dit waarschijnlijk allemaal toe want ze zijn aan het 'spelen'. En als er dan iets gebeurt, tja, dan is de hond agressief én vals en moet hij weg of misschien zelfs ingeslapen worden, terwijl het dier gewoon duidelijk wil maken dat hij rust wil! Maar een hond kan dit niet zeggen, hij kan alleen verwittigen en als dat niet begrepen wordt, kan hij het alleen laten voelen...

Hieronder enkele filmpjes die aantonen wat ik bedoel... (en de ouders filmen rustig verder én vinden het zelfs grappig... )