ik ben Victor, ik ben 15 jaar oud en iki heb wat ze in de volksmond noemen "de vallende ziekte". Epilepsie dus...
Al heel mijn leven mag ik niet weg van huis zonder dat er een volwassene in de buurt van mij is. Dat vind ik niet zo leuk.
Ik heb ook een hond genaamd Django. hij betekent alles voor mij. het is een herderhond. Hij is eigenlijk mijn beste maar ook mijn enigste vriend. Op school en thuis voel ik me eenzaam en uitgesloten.
vandaag heb ik slecht nieuws gehad. Van mijnheer Arthur hoorde ik dat mijn broer Nest is omgekomen bij een aanval op de Duitsers. Mijn ouders en ik zijn aan het rouwen voor hem en de vele kameraden van hem. Het was wel een blij weerzien met mijn moeder en vader. Eindelijk ben ik weer thuis en zien mijn ouders mij als een zelfstandige man. Ik voel me goed maar tegelijk ook slacht omwille van het overlijden van mijn broer.
Vandaag keerde ik terug naar huis via het veerpontje en die vreemde veerman probeerde mij te verdrinken. Ik kon me niet weren tegen de gespierde man en bijna als ik ging stikken onder water kwam Django aan rennen!!! Met behulp van Django heb iki me kunnen losmaken uit zijn armen en de man heb ik in het water geduwt. ik keer nu terug naar huis samen met mijn liefste hondje. Eindelijk zijn we weer samen.
IK ben naar de slachterij geweest en ik heb vernomen van enkele mensen dat er een bruine herdershond met twee verschillende gekleurde ogen ontsnapt is uit een van de kooien. Django leeft nog!!
Waarschijnlijk zal mijn hondje de weg naar huis vinden dus ik zal hier mijn zoektocht ophouden en ook zelf terug naar huis gaan. Ik ben opgewonden om hem opnieuw te zien!
Vandaag is de grote dag, ik ga naar de slachterij in Boom waar dat de meeste honden geslacht worden. Ik ga eens een kijkje nemen in de hondenkooien of dat Django daar zit en of dat hij nog in leven is. Ik hoop het allerbeste want ik wil mijn beste vriend niet verliezen.
Vandaag hielden de Duitsers me tegen en ze vroegen naar mijn identiteitskaart. Ik had die helemaal nie bij mij maar gelukkig kon ik me eruit praten en die domme Duitsers geloofden me nog ook! Volgende keer ga ik niet langs de gewone weg meer. DAt was me wel eventjes schrikken!
Ik ben al in Boom. Na een lange reis ben ik tot hier geraakt zonder een spoor van mijn hond te hebben gekregen.
Een vriendelijke oude mevrouw heeft mij geholpen en de weg gewezen naar hier. Ik ben al drie dagen weg van huis zonder dat mij ouders iets weten. Ze moeten vreselijk ongerust zijn. Ik heb enkel gehoord dat de mensen hier honden eten. Ik ga in de loop van de week de hondenkooien van de Duitsers doorzoeken naar Django.
De oorlog is uitgebroken. Zelfs in Mechelen worden er al jongemannen opgeroepen om mee te gaan vechten. Mijn broer Nest is een van hen die aan het front zal moeten vechten voor ons vaderland. Ik ben nu helemaal alleen thuis met een bezorgde mama en papa. De aanvallen van mijn ziekte komen steeds vaker voor. Ik voel me helemaal niet goed en nog eenzamer dan ooit. Gelukkig is Django er nog om met mij in de achtertuin te spelen.
