We kregen van de bezoekende verslaggever Henk De Smaele zijn blik op de topper tussen HO Kalken II en KVV Windeke. Waarvoor onze oprechte dank.

VERSLAG VAN DE WEDSTRIJD HO KALKEN II – KVV WINDEKE
ZONDAG 10/11/2024

Speeldag 11 van het seizoen: we hadden ons vorig weekend verzekerd van de eerste periodetitel na een spannende wedstrijd tegen Erembodegem, maar van enige ontlading kon geen sprake zijn, want de kalendermaker (zou dat iemand van AI zijn?) had ervoor gezorgd dat we een paar zeer pittige tegenstanders voorgeschoteld kregen/krijgen de voorbije en toekomstige weekends.

Vandaag trokken we naar HO Kalken II (let even op het subtiele verschil in benaming met andere ploegen): een jonge ploeg die het tot nu toe zeer goed doet en als gevolg daarvan op de derde plaatst prijkte. Die gasten spelen op een prachtig terrein in een schitterend complex: echt om jaloers op te zijn. Mocht het nieuwe gemeentebestuur van de Gemeente Oosterzele inspiratie zoeken dan kan ik hen de weg tonen.

Onze aanvoerder Sven, al jaren één van de sportiefste en zachtaardigste spelers van alle provinciale reeksen, had door een speling van het lot vorige week zijn derde gele kaart gepakt (zou het iets te maken hebben met het nieuwe reglement waarbij enkel de kapitein zijn zegje mag doen bij de scheids?) zodat hij in zijn “thuishaven” niet kon/mocht aantreden. En Lorenzo zat zijn tweede strafdag uit na een al even omstreden rode kaart een paar weken terug. Jochen tenslotte slaagde er in 2X geel te pakken bij de beloften donderdag zodat hij misschien ook niet inzetbaar was? Trainer Stijn diende het dus opnieuw anders aan te pakken maar de man, die al vele voetbalwatertjes doorzwom, heeft daar geen problemen mee. Glenn nam zijn positie achteraan opnieuw in en Siebe begon op de bank en Maxim was paraat na een ontspannend weekend. Zoals al zo vaak gezegd: een ruime kern heeft nadelen maar kent zoveel meer voordelen. Voilà: we hebben ons door de inleiding geworsteld en kunnen er aan beginnen.

Zoals verwacht vloog de thuisploeg er van bij aanvang stevig in (voor alle duidelijkheid: op een gezond sportieve manier) maar het is op dergelijk groot terrein natuurlijk ook zaak zuinig met de energie om te gaan zodat de tank niet voortijdig leeg loopt. Onze ervaren mannen gingen hier prima mee om en kansen waren er niet, alhoewel we reeds in de eerste minuut een mogelijkheid kregen die er net niet in ging. Na goed 10 minuten spelen kreeg de thuisploeg de eerste stevige opdoffer te verwerken. Jonas kon vanop de middenlijn vertrekken, bal aan de voet (anders zou het een redelijk dwaze inspanning zijn).

Ik stond aan de zijde van onze voetbalprofessor Jens en we zeiden onmiddellijk tegen elkaar: die zien ze niet meer terug en zo geschiedde: Jonas werd heel weinig in de weg gelegd (of hij baande zich een weg) door de verdediging en net op het moment dat hij zou afdrukken legde hij de bal verrassend lateraal in de loop van de mee opgerukte Emile B. (want we hebben twee Emile’s) die kalm de plaatselijke keeper het nakijken gaf met een diagonale schuiver. Kijk: zoiets verblijdt het supportershart: een speler die in een prima positie staat om af te drukken, maar toch een beter geplaatste ploegmaat aanspeelt: een teken van 100% teamspririt.

De jongens/jonge mannen van Kalken kregen geen tijd om te bekomen, want in de daaropvolgende periode speelden we echt zeer goed voetbal vertrekkend vanuit een secure verdediging, een spelbepalend middenveld en een super efficiënte voorlinie. Rond de twintigste minuut kregen we dan het allicht bepalende moment in de wedstrijd. Bij een doorsteekbal kon de ver uit zijn doel gekomen keeper van de thuisploeg de bal niet voldoende weg werken en hij zag geen andere mogelijkheid dan het daaropvolgende schot al duikelend te pareren, gebruik makend van zijn bovenste ledematen.

In onze tijd betekende zoiets onherroepelijk de rode kaart en voortijdig douchen. Ik weet niet of de reglementen gewijzigd zijn, maar de overigens voortreffelijk leidende scheids hield het bij geel. We waren, supporter zijnde, aanvankelijk een beetje verbouwereerd, maar wat dan volgde zou overal ter wereld via de gebruikelijke social media kanalen moeten getoond worden (mochten er beelden zijn). Ik ben geen landmeter maar ik schat (ook al ben ik geen beëdigd schatter wat ook bestaat) dat de logisch volgende vrije trap diende gegeven te worden op een 35-tal meter van het doel. En jammer voor diegenen die er niet waren, maar ik heb eigenlijk geen woorden om te omschrijven hoe Jonas de bal, keihard en met een aan een hyperbool of zoiets gelijkende curve de bal perfect in de bovenhoek van het doel joeg: zelfs de grote J-M Pfaff had hier geen verhaal tegen gehad. Laat het er ons op houden dat Jonas dit volledig zo had bedoeld.

We voelden blijkbaar dat het momentum er was en een paar minuten later werd Angelo na een vloeiende collectieve aanval vrijgespeeld aan de rand van de zestien en hij haalde verschroeiend uit. De keeper kon de bal nog even beroeren maar Angelo’s derde van het seizoen hing wel degelijk tegen de touwen. Mochten de lezers enige euforie bespeuren: het ligt niet aan u. De verslaggever zit hier met een glimlach op het gezicht te typen als hij denkt aan de manier waarop de drie doelpunten tot stand kwamen en de manier waarop we speelden.

Op dat vlak verschil ik ietwat van mening met de sympathieke online verslaggever van HO Kalken die de 0-3 stand en bijbehorende einduitslag vooral toeschreef aan het feit dat de thuisploeg “cadeautjes” uitdeelde. Deed de thuisploeg dan niks zal je je allicht afvragen (ik probeer mee denken met mijn lezers). Toch wel: af ten toe staken ze de neus aan het venster zoals men zegt en mits een beetje meeval en meer koelbloedigheid hadden ze allicht ook een doelpuntje meegepikt. Enfin: we mochten van onze wekelijkse versnapering tijdens de rust genieten in de prachtige kantine en als we wilden kon dat zelfs door de lift te nemen.

Het is bewezen dat te lange artikels op sociale media niet gelezen worden, dus ik voel me gedwongen de tweede helft iets compacter te beschrijven. Zoals te verwachten viel speelden we iets behoudener tijdens de tweede helft maar de thuisploeg bleef er voor gaan wat hen siert. De partij kende veel meer evenwicht en op een al dan niet terecht toegekende hoekschop kon er eentje de bal vrij ongehinderd inkoppen.

Het werd dan even opletten want een ploeg die terug komt van een achterstand kan gevaarlijk zijn. En het moet gezegd: we waren toch wel even het noorden kwijt wat voor de juiste oriëntatie een ernstig obstakel is. Was de thuisploeg er dan in geslaagd te scoren dan zouden we het ongetwijfeld moeilijk gekregen hebben. Maar dat gebeurde niet en dan deelde de thuisploeg inderdaad een “cadeautje” uit, al moet gezegd dat ook dit het gevolg was van onze manier van spelen gisteren: vroeg druk zetten en dat loonde: sterke beer Jonas kon de bal ontfutselen van een verdediger en net zoals bij het eerste doelpunt was hij onbaatzuchtig: hij gaf de bal in de voeten van Quincy die kalm afwerkte. Match gespeeld natuurlijk.

Onze vier jongens op de bank mochten nog minuten maken en we omzeilden op de vooraf beschreven manier opnieuw een moeilijke klip (dat is een spreekwoord natuurlijk). Ik wens de gehele ploeg/kern/staf van harte te feliciteren met deze prestatie: we hebben er van genoten, zo bleek in de gesprekken achteraf in de kantine.

Maar: ik moet onmiddellijk mijn waarschuwende vingertje opsteken: zaterdag wacht ons de fusieploeg Laarne-Kalken B. Het is voldoende even de statistieken (da’s zo wat de enige term van de cursus die ik verondersteld werd te blokken indertijd die ik gememoriseerd heb) van die ploeg te bekijken om te weten dat het opnieuw knokken wordt. Ze scoren nauwelijks maar krijgen er ook geen binnen. Ze hebben 5 maal verloren met 1 doelpunt verschil (ook tegen de ploegen die bovenin meedraaien) en hebben een doelsaldo van 0. Ik verwacht dus zaterdag zoiets als een versterkte burcht. Het wordt een kwestie van efficiëntie. Mag ik hierbij een oproep doen aan de supporters om onze Windo’s te steunen? Ook gisteren mochten er iets meer supporters zijn, vind ik.

Rest me enkel HO Kalken te danken voor de vriendelijke ontvangst en samen met jullie allen te hopen op meer vredevolle tijden op deze dag waarop we ontelbare slachtoffers van oorlogsgeweld herdenken, vroeger en bij uitbreiding heden ten dage overal ter wereld.

Jullie toegenegen Grashopper.