|
Woensdag 28/09/2016
Door de werken aan de parking van de Kimpel waren we dan wel gedwongen om uit te wijken naar de Zeepstraat voor het vertrek naar de Hoge Rielen; maar dat bleek al gauw geen enkele probleem te zijn. parkeerprobleemen; geen files; geen verkeerschaos ... alles en iedereen netjes op post en vlotjes en tijdig vertrokken.
Het mocht dan al niet de meest zonovergoten woensdagochtend van het jaar zijn en er waren zelfs enkele schuchtere druppeltjes die zich wilden laten voelen; maar dat kon de pret niet drukken. We waren er klaar voor ... en wij niet alleen! De koffers, rugzakken en valiezen konden blijkbaar niet snel genoeg van auto naar autocar verhuisd worden en voor je 't wist waren de beste plaatsen voorin de bus en de leukste achteraan al ingenomen.
De sfeer zat er dus al direct goed in. De mama's en papa's die nog hunkerden naar een laatste afscheidszoentje van zoon of dochter moesten snel zijn, want nog ruim voor de klok van achten, het officiële vertrekuur, zat het grootste deel van hun kroost al lang tussen vrienden en vriendinnen hoog en droog in de bussen. En ware het niet dat een of andere stomme vrachtwagen het net vandaag moest laten afweten, dan waren we ook nog stipt kunnen vertrekken.
Op naar Kasterlee!
Hier waren enkele mensen van het kernteam al van dinsdagavond druk in de weer geweest om de rode loper uit te rollen voor de eerste lading van bijna 200 leerlingen inclusief begeleiders. Iets na negen arriveerden alle bussen netjes na elkaar in de Antwerpse Kempen.
Onder escorte werden de bussen netjes naar hun respectieve paviljoenen begeleid, waar de koffers konden uitgeladen worden. Sommige leerlingen dienden eerst nog een eindje te wandelen alvorens hun logeerplaats te bereiken; kwestie van de omgeving alvast een beetje verkend te hebben. Vanaf het eerste moment zat de sfeer er al in. Alles verliep goedgemutst en met de glimlach, want iedereen stond te springen om van de ontmoetingsdagen het allerbeste te maken.
De hoogste tijd dus om in te trekken en en de leef- en slaapruimte van de komende dagen te verkennen. We zullen het maar even niet hebben over het verschil tussen jongens en meisjes bij het opmaken van hun bedje of bij het (al dan niet) stapelen van hun kledij.
Maar dat hoort er nu eenmaal allemaal bij ...
Om 10.30 u. was het verzamelen geblazen in de sporthal voor het gemeenschappelijke startmoment. Even aandachtig luisteren naar het welkomwoordje van Mevrouw Jacobs, de belangrijkste kampafspraken nog eens overlopen en dan maar meteen op weg naar de eerste van de 3 hoofdactiviteiten.
Afhankelijk van de klasgroep waren dat: Highlandgames, biotoopstudie, en oriëntatieloop.
De Highlandgames werden keurig opgevangen door een lading speciaal voor de gelegenheid naar België afgereisde Schotten; uiteraard volledig in traditionele Schotse klederdracht. Het feit dat de gelijkenis van deae Schotten ons opvallende deed denken aan de klas van Mevrouw Lauwers en haar moni's (7de jaar Logistiek van het IKSO) doet nu even niet te zake. Belangrijk was dat onder de begeleiding van aangepaste doedelzakmuziek de jonge en jolige bende onmiddellijk op gang kregen/ Kracht, snelheid en behendigheid, daar draaide het allemaal om. En er werd dan ook gelopen, gerold, gedragen, gegooid, gesprongen en weet ik veel wat nog meer dat het een lieve lust was ...
En ja hoor, ook de eerste kleine ongelukjes waren meteen een feit: een schaafwondje hier, een kneuzinkje daar ... allemaal heel onschuldige voorvalletjes eigenlijk, maar meteen kregen diezelfde monis hun eerste slachtoffertjes al over de vloer. En of ze verzorgd werden ...
Iets verder van huis verkenden de andere groepen een stukje natuur (biotoopstudie) of probeerden ze de kunst van het kaartlopen (oriëntatieloop) onder de knie te krijgen. Over het wel en wee van deze activiteiten vertellen we zeker meer in onze volgende blogs.
Want voor we het wisten was het al middag ...
Benieuwd wat de pot schafte?
Oordeel zelf: cpreisoep; vis, wortelpuree; gestoofde prei en verse tartaarsaus.
En al weten we al jaren dat niemand zo lekker kan koken dan mama (of papa!?) toch merkten we op dat de meeste borden netjes en volledig leeggegeten richting afwas verhuisden. Er was zelfs een leerling die ons fier kwam vertellen dat hij voor het eerst in zijn leven vis had willen eten. "Niet tegen mama vertellen hé"; voegde hij er nog snel aan toe ...
De namiddagactiviteit was een kopie van voormiddag. In een doorschuifsysteem wisselden de groepen van activiteit: de natuurverkenners leerden zich oriënteren, de reeds georiënteerden stortten zich in de Highlandgames en de eerdere Schotten begonnen aan hun biotoopstudie. Blader zeker eens door de verschillende fotoalbums (zie onderaan de blog) om je te vergewissen van wat er allemaal te zien en beleven viel.
En intussen klikte de klok naarstig verder ...
16 u. Even tijd maken voor een vlug vieruurtje, t is te zeggen een wafeltje met een brikje sinaasappelsap, tussendoor en dan was het - we gaan met onze tijd mee - de hoogste tijd om een half uurtje - te 'chillen'.
Met zijn allen een uurtje gezellig bij elkaar in het paviljoen, elkaars kamer verkennen, een doucheke pakken, een gezelschapsspelletje spelen, of gewoon wat zitten giechelen of keuvelen (snode plannen smeden voor de komende nacht?).
Je kan je voorstellen wat een drukte dat dat was, bijna 200 pubers, de een al enthousiaster (lees 'drukker' dan de ander, maar geen nood alles liep ook nu van een leien dakje. Kan het ook anders als je voor een nachtje met je beste vriend(in)(n)en op dezelfde kamer mag slapen!?
Wat wil een mens nog meer!?
Nog eens een brokje eten misschien?
En we moeten eerlijk zijn ... dat was voor een aantal van ons een ontgoocheling. Niet dat de broodmaaltijd niet lekker was, er was van alles voldoende in hoeveelheid en variatie aanwezig ... alleen ... een aantal leerlingen hadden 's middags gespot dat er spaghetti voorzien was voor de avond en dat had zich de voorbije uren natuurlijk als een lopend vuurtje verspreid. Kan je je hun ontgoocheling een beetje voorstellen ... Nu goed; geen tijd om te treuren, alle maagjes werden meer dan gevuld en binnen de kortste keren waren we met zijn allen klaar om ons op te maken voor enkele spannende uurtjes ... het avond-bosspel ...
Donker, griezelig, spannend, huiveringwekkend, angstaanjagend ... maar vooral super plezant en veel te snel gedaan ...
Tijd om de bedjes op te zoeken? Zeker; maar eerst nog een slaapmutsje ... en zelfs eentje dat een beetje uitliep ...
Het begon met 10.000 luchtballonnen van K3 die de dansmicrobe van enkele tientallen leerlingen (en leerkrachten) liet ontwaken en voor het 10 minuten verder was stond te hele meute te springen; gieren en brullen ... van een ongelooflijke dagafsluiter gesproken ...
En dan met zijn allen moe maar voldaan het bedje in en direct de oogjes dicht en snaveltjes toe ... YOU WISH ...
FOTO'S: http://www.sg-sintjozef.be/scholen/slc/fotoalbum
|
