Blijkbaar geraken de afgevaardigden van de politieke partijen maar niet tot een consensus en lopen ze nu de deur plat van een uiterst zware operatie herstellende Roi. Op een of andere manier is het paleis in Laken niet echt geschikt om te revalideren van een levensbedreigende neusoperatie, wat de audiënties zou vergemakkelijken want iedereen bevindt zich dagelijks in Brussel, en werd gekozen voor een of andere onbekend stulpje dat onder de noemer kasteel valt, in het al even onbekende Ciergnon, dat 1 straat telt de Rue de Dinant, ergens langs de E411.
Dit land, België, voor zij die de laatste 530 dagen op een andere planeet vertoefden, of in een naburig zonnestelsel, zit met een probleempje dat beter bekend is onder de noemer StaatsSCHULD. Het begrip SCHULD zal bij iedereen vermoedelijk wel bekend in de oren klinken, tenzij papa en mama jou een 7-cijferig bedrag hebben geschonken zodra je uit de luiers was, dus gaan we dat hier niet tot in detail uitleggen.
Deze tekst heeft als enige bedoeling te ventileren wat blijkbaar zo aartsmoeilijk is voor de politici die momenteel rond de tafel zitten om tot een akkoord te komen.
Omdat dure woorden vooral door politici worden gebruikt om eindeloos rond de pot te draaien als hen een eenvoudige vraag wordt gesteld waarop ze met een eenvoudig 'ja' al dan niet 'nee' op kunnen antwoorden, ga ik die hier zoveel mogelijk proberen weglaten. Niemand is gebaat bij die hele mikmak van zelfs simpele misbruikte woorden of begrippen, zoals bijvoorbeeld 'evenwichtig akkoord', iets wat de voorzitters van de onderhandelende partijen, buiten Groen! en Ecolo, die zijn intussen vriendelijk wandelen gestuurd (en vinden dat blijkbaar zelf de normaalste zaak van de wereld, en nog grappig ook! ) gretig aan elkeen die een luisterend oor aanbood meedeelden, met de daarbij horende Big Smile, dat spreekt voor zich. Niemand begreep wat een 'evenwichtig akkoord' dan wel inhield, vermits de details angstvallig verborgen werden gehouden.
Jan Modaal, dat is de persoon die door onze 7 consultants werd geïnterviewd, a rato van 882 euro per dag, per consultant welteverstaan, wist ook niet meteen in detail te murmelen wat een 'Evenwichtig akkoord' kon zijn, buiten dan dat dat een akkoord moest zijn dat voor iedereen de garantie bood dat ze aan hun trekken zouden komen. Jan Modaal heeft geen universitair diploma, maar voelde de bui al hangen, dat zo'n akkoord vooral voor het Franstalig landgebied evenwichtig zou blijken. Hij heeft geen ongelijk gekregen.
Een kleine stap voor een mens, een grote stap voor de mensheid, van 'Evenwichtig akkoord' naar 'Begroting gesprekken'. Na de ferme uitspraak van ene zekere Elio Di Rupo, 'Franstalig België mag niet verarmen', begonnen sommige mensen in de onmiddellijke omgeving van Jan Modaal toch wel even met de wenkbrauwen te fronsen. Er is Franstalig België, er is Duitstalig België en er is Nederlandstalig België. Als de factuur 100 euro bedraagt, en Franstalig België draagt daar niet aan bij omdat ze niet mogen verarmen, dan hoef je geen raketgeleerde te zijn om te begrijpen wie in zijn portefeuille zal moeten tasten. Duitstalig België is verwaarloosbaar klein, zowel qua grondgebied als qua inwoners (lees belastingsplichtigen), dus blijft er maar 1 landsdeel over.
Op een of andere manier vonden de juichende en giechelende leden van de Nederlandstalige partijen open VLD, CD&V, Groen! en SPa het enorm evenwichtig als enkel de Vlaming de rekening mag oprapen.
De Franstalige partijen vroegen meer geld voor Wallonië en Brussel, en tot ieders verwondering kregen ze dat ook. Er vloeit nu jaarlijks tussen de 8 en 12 miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië. (De cijfers variëren per bron) Een toename van zo'n 20% tegenover de transferts uit het verleden. Hoe Tobback, Gennez, Van Besien, Decroo en Beke tot de conclusie kwamen dat dat een evenwichtig akkoord is mogen we volgens mijn bescheiden mening toeschrijven aan ofwel de tussenkomst van ruimtewezens die hen bestraalden met lach-ionen of iets van dergelijke strekking, of het vooruitzicht van vele postjes voor hun partijleden. Kiest u zelf maar wat het meest toepasselijke lijkt.
Vermits we hen ervan verdenken een gezamenlijk woordenboek te bezitten waarin het woord 'Besparen' ontbreekt (of misschien staat er een tekening bij van een gulle weldoener die zijn fortuin op de straatstenen smijt?) moeten we hen misschien duidelijk maken aan de hand van een poepsimpel voorbeeld wat 'Besparen' in feite inhoudt.
Jan Modaal beantwoordde gretig onze vragen, en alzo kwamen we te weten dat hij gehuwd was en vader was van 2 tieners. Jan Modaal oefent een job uit, en daarvoor krijgt hij verloning. (voorlopig toch nog ) Dat blijkt een doodgewone 1400 euro per maand te zijn. Het gehele gezinsbudget bedraagt 2200 euro. Dat is het budget dat hij en zijn gezin maandelijks tot hun beschikking hebben om kosten (uitgaven) mee te dekken. Gul zijnde maakten we voor hem even de rekening: Maandelijkse kost betreffende : - woonst: 700 euro - voedsel (drinken incluus): 650 euro - televisie en internet : 80 euro - telefoon abonnementen : 80 euro - nutsvoorzieningen : 200 euro - brandstof voor de wagen: 150 euro
Per maand maakt dit een totaal van 1860 euro. Dus blijft er elke maand 340 euro over om andere kosten mee te dekken. Nu blijkt echter dat de gebuur van Jan Modaal exact dezelfde gezinssituatie heeft, en exact dezelfde vaste kosten en inkomsten, maar in tegenstelling tot Jan Modaal heeft zijn buur een schuldenberg hoger dan de Mount Everest. We vroegen hem of zijn buurman misschien zijn stoof aanstak met briefjes van 100 euro, maar neen, dat bleek niet het geval te zijn. Buurman is graag vrijgevig en streeft ernaar de beste leerling van de klas te zijn, en vooral, heel geliefd te zijn. Dagelijks geeft hij 's morgens als hij zich naar zijn werk begeeft centjes aan mensen, mensen die in zijn voortuin zijn komen kamperen. Ooit waren het er een 10-tal, intussen zijn het er 150 geworden. En elke dag weer geeft hij hen elke dag elk 1 euro. En dagelijks blijven ze toestromen, tegen volgende maand zullen ze met 175 zijn.
De vrouw en kinderen van buurman hebben hem erover aangepord en Buurman beloofde hen plechtig dat vanaf morgen de situatie zou veranderen. Morgen kwam en ging, en de schuldenberg groeide, tot groot ongenoegen van de rest van de gezinsleden, die intussen van Buurman de opdracht hadden gekregen dat zij mee moesten besparen wilden ze het nog redden. Dus aten ze minder, reden ze minder met de wagen. Echter, de schuldenberg bleef groeien. In de tuin kampeerden intussen zo'n 70 mensen die regelrecht uit alle oorlogsgebieden ter wereld kwamen, zoals daar zijn Roemenië, Bulgarije, Turkije, Marokko, Rusland, en nog andere landen die in oorlog waren en waar deze mensen hun veiligheid verschrikkelijk in het gedrang kwam. Buurman informeerde of deze mensen hun familie dan niet in levensnood verkeerden in de landen van oorsprong, waarna hij besloot om hen de raad te geven hun gezin te herenigen, en alzo kwamen tante, nonkel, oma, opa, zoon, dochter, neef, nicht allen naar de tuin van buurman.
De situatie voor de gezinsleden van buurman was nu zo nijpend geworden dat ze alle abonnementen hadden buitengekegeld en hun budget voor eten hadden teruggeschroefd met 50%.
Op een morgen, toen Buurman fluitend zijn woning verliet om zich naar zijn werk te begeven werd hij aangesproken door een van zijn tuinbewoners. Die vroeg hem of hij het normaal vond dat zij onder de blote hemel moesten slapen. Buurman beloofde daar eens over na te denken. 4 Seconden later stapte Buurman zijn woning weer binnen en beval zijn kinderen om hun intrek in de berging te nemen, dat hun kamers van nu af aan ter beschikking stonden van de tuinbewoners, die daarmee meteen ex-tuinbewoners werden.
2 Dagen later sprak een andere tuinbewoner hem aan en zei hem dat hij het wansmakelijk vond dat er nog steeds mensen onder de blote hemel in zijn tuin de nacht moesten doorbrengen. De tuinbewoner zei tegen buurman dat hij had getelefoneerd naar een of ander centrum dat zich met zulke zaken bezighield, en dat als Buurman een klacht wegens racisme en discriminatie wilde vermijden, hij maar dringend werk moest maken van het oplossen van dit probleem. Terstond betrad Buurman zijn woning en gaf zijn vrouw opdracht hun kamer ter beschikking te stellen van de overige tuinbewoners, er was tenslotte nog een beetje plaats in de berging waar hun kinderen reeds verbleven. En trouwens, hun kinderen aten intussen zo weinig dat de kilo's eraf vlogen, er was dus nog extra plaats vrijgekomen. Tevreden keek buurman over zijn tuin uit, die nu tuinbewonersvrij was, maar maakte zich toch wel enige zorgen om de schuldenberg die nog steeds bleef groeien. Daarom gaf hij zijn vrouw en kinderen de opdracht om onmiddellijk te stoppen met eten en tevens mocht de verwarming in de berging vanaf heden niet meer aangezet worden, dit als besparingsmaatregel. Toen er op de deur van de berging werd geklopt opende Buurman deze en een van de overvloedige ex-tuinbewoners vroeg hem hoe het kwam dat de ijskast zogoed als leeg was en eiste die meteen weer tot de nok zou worden gevuld, er waren daar veel monden te voeden en de ex-tuinbewoner zwaaide met een formuliertje van een of ander centrum met de initialen CGKR...
Besparen, hoe doe je dat?
Besparen doe je niet door een extra job bij te zoeken. Besparen doe je niet door jezelf uit te hongeren en onderwijl je geld uit te delen aan anderen. Besparen doe je niet door te blijven lachen terwijl je rekeningen onder de mat schuift, zolang daar nog plaats is. Besparen doe je niet door leugens te vertellen.
Besparen doe je door je onkosten te drukken, door overbodige uitgaven te
herleiden tot een minimum, of zelfs te schrappen indien dat vereist is. Besparen doe je door maatregelen te treffen, zelfs al zijn dat harde maatregelen, harde maar faire maatregelen. Noodzakelijke maatregelen.
Beroepsdoppers
Dit gaat niet over een heksenjacht op mensen die buiten hun wil om zonder werk zitten en vooral, die buiten hun wil om niet (meer) aan werk geraken. Een degelijke doorgevoerde screening is hier wel degelijk op zijn plaats. Het kan gewoon niet dat er mensen zijn die maandelijks hun cheque ontvangen en daarvoor niks anders moeten doen dan op hun kont te zitten. De cheque die zijn ontvangen wordt betaald met geld dat wordt ingehouden op lonen van mensen die elke dag, door weer en wind, naar hun werk vertrekken. Ten eerste moet dit beperkt worden in tijd. Het lijkt me niet meer dan verstandig om een voorstel te formuleren in de aard van per gewerkt jaar hebt u recht op 2 maanden bijstand. Dit is voor interpretatie vatbaar uiteraard en dient te worden uitgewerkt door raadpleging van verschillende meningen die verscheidene pro's en contra's tegen elkaar kunnen afwegen. Als u 10 jaar hebt gewerkt zal niemand u iets kwalijk nemen dat u 20 maanden, of iets meer dan 1,5 jaar op uw poep gaat zitten en het er even van neemt. Na die 20 maanden stopt het echter!
Nog mooier wordt het eigenlijk als je ziet hoeveel mensen er zijn die dagelijks uit hun bed duiken, snel wassen en eten en hop, de trein op, of de wagen in en gaan travacken om de kosten van hun huurwoning te kunnen betalen en op het einde van de maand maar net toekomen, of net niet, en daar staat dan tegenover dat er mensen zijn die opstaan als het hen past, een eigen woning onder hun gat hebben en met alle plezier de dag doorbrengen zoals het hen belieft. Dat moet afgelopen zijn. Levenslang stempelen is geen verworven recht.
Rust-gepensioneerden
Mensen die deze status hebben verkregen op een frauduleuze manier, dienen deze status terstond afgenomen te worden. Het hoort niet dat iemand die pakweg 36 jaar is, elke week op een voetbalveld staat, en op ziekenverlof is door rugklachten, bij pakweg De Post, plots door diezelfde werkgever op zogenoemd 'Rustpensioen' wordt geplaatst en daarbij maandelijks een inkomen van langs de neus weg 1200 euro ontvangt, geïndexeerd, tot de dag dat die de planeet verlaat. Mensen die niks mankeren, teren op de maatschappij zonder zelfs daar iets aan bij te dragen zijn fraudeurs. Iedereen kent wel iemand die in deze status zit. Het is een schande en het is hemeltergend. Tevens is het een dure zaak voor de overige belastingbetalers, een enorm dure zaak!
Economische asielzoekers
Deze discussie kan gevoerd worden zonder toverwoorden als racisme en discriminatie te gebruiken. Mensen hebben het recht een betere toekomst te zoeken voor zichzelf, en als die toekomst zich in een ander land of werelddeel bevindt, zoveel te beter voor hen indien het hen lukt. Wat echter geen recht is, is het komen teren op een sociaal stelsel dat is opgebouwd met zweet, bloed en tranen van onze moeders, vaders, grootmoeders en grootvaders, zonder daar zelf iets aan bij te dragen. Vraag aan iedereen wat ze zouden doen als ze morgen voor de keuze staan 'wie geef je je laatste boterham, je eigen kinderen of die van iemand die je van haar of pluim kent?', en het antwoord zal 99% hetzelfde zijn. Het is niet de bedoeling iemand een toekomst te ontnemen, maar het kan helemaal niet de bedoeling zijn om te zeggen tegen mensen dat ze langer zullen moeten werken, dat ze meer zullen moeten afdragen, dat ze met andere woorden stevig hun broeksriem zullen moeten aantrekken, en in dezelfde adem geld uit te delen aan elkeen die hier komt binnengewandeld onder het mom vluchteling/asielzoeker. En het gaat niet over misbruik door asielzoekers zelf, het gaat ook om alles wat errond hangt, wat er bij komt kijken. Overheidsdiensten verzuipen in het werk, de dossiers raken achterop en gewiekste advocaten die zich opwerpen als Heiligen die asielzoekers bijstaan uit overtuiging en intussen hun bankrekeningen dik aanvullen met kosten die zij diezelfde overheid hiervoor aanrekenen. U als belastingsbetaler betaalt ook dat! Rechtbanken geraken achterop, zien de dossiers zich opstapelen door het dak heen, de fraudebestrijding in deze wordt simpelweg op nonactief gezet omdat daarvoor niet genoeg personeel voorhanden is.
Dit is een land in crisis, in diepe financiële crisis. En je lost die crisis niet op door nog meer geld door ramen en deuren te smijten. Je maakt je ondergelopen kelder niet leeg door een loodgieter te bellen om nog een extra kraan te komen installeren en deze dan helemaal open te draaien. En dat is wat deze overheid nu juist wel doet.
Eén van de neveneffecten van deze hele asiel-situatie is de spreiding van de asielzoekers over het grondgebied, waardoor de markt der sociale huisvesting, die intussen voor 50% is ingenomen voor deze groep mensen, totaal oververzadigd is. Gevolg is dat bijvoorbeeld uw goede vriend of vriendin, die werkt maar eigenlijk niet genoeg verdient om te huren op de privé-markt, en al helemaal niet genoeg verdient om te kunnen kopen, uit de boot valt. Deze persoon wacht wel de zware besparingen die eraan zitten te komen, en extra belastingen, maar de omgekeerde logica van dit land, dat geleid wordt door familiebedrijven die zichzelf politieke partijen noemen, zal ervoor zorgen dat deze vriend of vriendin spoedig in de armoede zal terecht komen. Kan u het zich voorstellen? Elke dag gaan werken, toezien hoe anderen geld en goed krijgen voor niets te doen, en de laatste 6 dagen van de maand jezelf afvragen of je nog iets te eten zal hebben voordat je loon gestort wordt?
Dit is niet meer normaal, dit is ronduit schandalig. Al even schandalig is dat je daar niks over mag zeggen, want dan wordt je als racist en onverdraagzaam bestempeld.
 "Shocked"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
