Alfons Jozef Trypsteen, zoon van  is geboren te Roeselare op 24 januari 1892. Werd gedoopt te roeselare op 30  januari te Roeselare en is overleden op 14 april 1959 te Veurne. Hij was apotheker en gehuwd met Marie Louise Sobry op 30 september 1919 in Veurne. M.L. sobry is geboren te Veurne op 2 februari 1895 en overleden te Izegem op 16 juni 1988. Zij was de dochter van Caesar-Jules Sobry uit Veurne en Sidonie De Busschere uit  Roeselare. 
Alfons was Ridder in Leopold II-orde met palm; Oudstrijder, vuurkruiser en invalied van de oorlog 1914-1918 en vereerd met burgerlijke en militaire onderscheidingen. Hij was gewezen Burgervader van de stad Veurne. Lid van de Sodaliteit van de gekruiste Zaligmaker en van verscheidene godvruchtige broederschappen van de parochie.
Rijk was zijn geest, groot was zijn hart. Geloof, hoop en liefde waren de schatten van zijn vlaams en kristelijk ideaal. Hij was apostel van een kroostrijk gezin, waarin hij de mooiste familiale tradities voortzette en veredelde.Zijn leven was een volledige overgave. Hij stelde de belangen van zijn evennaaste boven de zijne. Die kristelijke naastenliefde dreef hem naar zijn medeburgers om hen liefdevol te verzorgen en te troosten; zijn hulp en sympathie strekten vooral tot de noodlijdenden. Met bovennatuurlijk geloof heeft hij de zware beproevingen en de langdurige ziekte aanvaard. 
Het behage de Heer aan zijn verdienstelijke dienaar een rijke hemelkroon te verlenen, zo om zijn ongewoon heerlijke familieweelde als om de even heerlijke familiale steunverlening aan God en Kerk.
"Wint weer aan God wat u Gods wil ontrukte. Roept uw geloof ter hulp als 't harte bloedt". (Uit zijn gedichten) 
"Voor mij is weggelegd de kroon van gerechtigheid, die de Heer mij op die dag geven zal, Hij de rechtvaardige rechter" (II Tim. IV 9)
 

01-12-2005, 15:29 Geschreven door Willly Trypsteen  

Viert het feest van bloemenkelken

Hier vandaag in liefdewoon,

Bloemen kunnen niet verwelken

Verse bloeien er als loon.

Laten wij de feestzang klinken

Bij ’t geluk van hartetrouw,

Laten zij hun liefde blinken

In de kus van man en vrouw.

Dat zij voort in Wemmel leven

Zij aan zij en eensgezind,

Dagenlang door God gegeven

En door rozen rood getint.

 
Refrein.
Viert het feest van bloemenkelken hier vandaag in liefdewoon,

Bloemen kunnen niet verwelken verse bloeien er als loon.

Nieuwe harten willen zingen

’t oude lied van eeuw’ge min.

’t Plechtig lied van huwelijksringen,

’t Zalig lied vol liefdezin.

’t Minneleven schenk’ hun zegen

in de droom van ’t nieuwe huis,

in een roze bloemenregen,

in de vrome liefdekluis.

’t Minneleven schenk’hun kindren,

Zachtgeaard als hunne “ma”

en ook niemand zal verhindren,

dat zij g’lijken op hun “pa”

Refrein.

Nieuwe harten willen zingen ’t oude lied van eeuw’ge min,

‘t Plechtig lied der huwelijksringen ’t zalig lied vol liefdezin.

Zingen wij te hunner ere

Op dit plechtig bruiloftfeest,

Dat toch iedereen zich were

Zingend blij van hart en geest,

Liefdeleven zal hen wenken

In een wonder van ’t heelal.

En de Heer zal rozen schenken

In hun Wemmels Rozendal,

En in parken en in vijver,

Waar de zwanen in hun pracht,

Leven als in troost van ijver,

Om te winnen schoonheidsmacht.

Refrein.

Zingen wij te hunner ere op dit plechtig bruiloftsfeest,

Dat toch iedereen zich were zingend blij van hart en geest.

01-12-2005, 14:48 Geschreven door Willly Trypsteen  

Hij is geboren te Veurne op 23 april 1920. Werd priester gewijd bij de Witte Paters te Heverlee op 2 april 1945. Nu worden zij ook Missionarissen van Afrika genoemd. De stichter van die Sociëteit is Kardinaal Lavigerie, bisschop van Algiers. Alfons was wijsgeer in Maison Carrée in Algerije. Zijn noviciaat eveneens aldaar in 1941. Zijn eerste afreis naar Kongo op 18 juni 1946 en verbleef in het bisdom Bunia in Ituri van 1946 tot 1975.

De rijke gaven van verstand, van hart en gemoed, die zijn oversten in de jonge missionaris ontdekten, leidden ertoe hem in dienst te stellen voor de uitbouw van een inlandse kristelijke elite in het bisdom Bunia en Mahagi. Zijn 39 jaar missionarisleven heeft Fons doorgebracht in het medewerken aan de vorming van kristelijke onderwijzers, als leraar en directeur  van de normaalschool te Luma, Logo en Drodro; aan de opleiding van toekomstige priesters, als leraar aan het klein seminarie te Fataki en Drodro; als novicemeester van de inlandse Broeders te Bunia.

In alles streefde hij ernaar een goed leraar en opvoeder te zijn door het zorgzaam voorbereiden en geven van zijn lessen. Door zijn zacht en minzaam karakter won hij het vertrouwen van zijn leerlingen. Door zijn groot geduld en niets ontzienende dienstbaarheid oefende hij een diepe invloed uit op zijn leerlingen.
In 1975 kwam Fons ziek naar huis. Zijn missionarisleven zou voortaan een nieuwe wendng nemen: het apostolaat door het lijden. Hij was bewust van zijn toestand en toch hoopte hij nog altijd naar zijn missie te mogen terugkeren. Twee jaar lang heeft zijn kruisweg geduurd. Zoals zijn  Meester heeft hij de lijdenskelk tot de laatste druppel gedronken.

30-11-2005, 22:13 Geschreven door Willly Trypsteen  

Ode aan mijn moeder!

         Ieder mensenleven is een smeltkroes van lief en leed, van pijn en vreugde. Zo was héél het leven van ons moeder. Een pelgrimstocht met blijde, droevige en glorierijke mysteries. Een opgang naar God in goede en kwade dagen. Vol aandacht voor haar groot gezin, bekommerd om het welzijn van ieder kind en kleinkind; meelevend met haar kinderenmissionarissen en met de wijde wereldkerk.

         Belangstelling voor haar zaak, die ze gewetensvol behartigde. Zij was als de sterke vrouw uit de H. Schrift naar wie wij opzien om haar goedheid en trouw, om haar moed en volharding. Zij was groot en heldhaftig in haar overgave en liefde, in haar gebed en diepe geloof en juist dat geloof was haar sterkte en kracht in heel haar leven om alle moeilijkheden te trotseren.

         Onbegrensd ook was haar toewijding. Zorgen en werken, niets was te veel. Zo was zij een plichtsgetrouwe echtgenote, een steun voor haar man en in een zichzelf vergetende offerliefde was zij steeds de bezorgde moeder.

29-11-2005, 23:29 Geschreven door Willly Trypsteen  

Mijn moeder is geboren te Veurne op 2 februari 1895. Haar vader heette Cesar en haar moeder Sidonie De Busschere. Zij had één broer Joseph, die priester werd en de eerste deken werd te Izegem; ze had een  zuster Angela die binnengegaan is bij de Arme Claren te Brugge. Zij had nog een zuster die Gabrielle heette en heel haar leven gezorgd heeft voor haar broer priester. Zij huwde te Veurne met Alfons, Jozef Trypsteen, zoon van Edmond-Frans uit Blankenberge en Maria, Helena, Theresia Raveschot uit Roeselare, op 29 september 1919. Zij hadden 16 kinderen.
Alfons, die Witte Pater werd en na 39 jaar missieleven in Kongo overleed te Veurne op 2 september 1977; Marie-Louise, die huwde met Jozef Louwagie; Raymonda bleef zorgen voor haar ouders en bleef jong; Jozef, hulpapotheker  huwde met Mariette Decoene; Frans, hulpapotheker huwde met Myriam Boven; Raphaël was linotypist kwam om op de baan toen hij terugkwam van zijn werk; Theresia eveneens hulpapotheker huwde met Daniel Deltoer; Cecile ging binnen bij de Witte Zusters van O.L.V van Afrika en was 30 jaar in Boeroendi, 5 jaar in Roeanda en 5 jaar in Kongo; Jan werd apotheker en huwde met Germaine Engelen; Willem leefde maar één jaar; Paul werd priester en leraar; hij overleed in Oostduinkerke op 27 april 1997; Agnes ging naar het klooster van de Zusters Maricolen in Brugge; werd verpleegster en is er nu nog; Godfried is Witte Pater en verbleef 45 jaar in de D.R.Kongo en is nu sinds enkele maanden aalmoezenier in het rusthuis te Varsenare; Roza werkte in de bejaardenzorg en huwde met Geert Coolsaet; Willy werd Witte Pater en was ook 33 jaar in Kongo (Zaïre) en is nu hulppriester in Oostduinkerke; Anna huwde met Geldof Tillo en is overleden.  

28-11-2005, 12:41 Geschreven door Willly Trypsteen