Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Myanmar 2015
Reisblog Myanmar van Elke 22 oktober 2015 tot 12 november 2015
10-11-2015
de laatste dag
Wij zijn vandaag niet mee op uitstap gegaan, want die was nog eens drie uur rijden en wij wilden een relaxte dag. Allé, daar gingen we naar streven! In de buurt zou er een straatje zijn (volgens boekje van Marleen) met de typische ambachten. Niet gevonden. Dan met een taxi (gewone auto) naar een shoppingcenter. Shopping voor de plaatselijke bevolking zag er niet aangenaam uit, in tegendaal, daar wou ik zo snel mogelijk weg. Ook uit die buurt. Even ontspannen in de donutbar en iets gedronken. Als we terug op straat gingen, zagen we een voetmassagesalon, maar een uur vonden we iets te lang. Dus laten we naar een silkmarket gaan. Taxi! Oei, brommerkes wilden ons wegbrengen. Hilde en Marleen op één scooter achterop en ik alleen achterop. Ik kreeg een helm, maar ondanks de veiligheid zette ik het op met een klein hartje en hopen dat ik geen beestjes cadeau kreeg. Er kriebelt nog niets, dus geen probleem! Volgens het boekje van Marleen was er een goed lunch restaurantje bij de silkmarket. Half uur achter gezocht ; 't bestond niet meer. Silkmarket ook niet gevonden. Dan maar een taxi (vermoedelijk geen echte taxi, maar jong gastje wou ons meenemen) naar het bekende restaurant 'Green Elephant'. Een oase van rust en lekker eten. Oef, toch iets gevonden. Hilde en ik wilde toch nog wat 'shoppen', maar de winkels hier zijn echt niets voor ons. Misschien toch maar een voetmassage? Taxi! Ah, de plaatselijke truck wil ons meenemen. Tja, waarom niet; eens zo goedkoop en soort van cabrio... (truck met open bak en twee bankjes en afdakje). Een jong meisje vond het geweldig, want nu kon ze haar Engels nog oefenen. Voetmassage bleek uiteindelijk een fullbody massage te zijn door twee tengere (maar krachtige) meisjes. Wel grappig, want zij verstonden ons niet en wij hen niet. Wij gibberen en zij gibberen. Total relaxed terug een taxi zoeken om naar het hotel te keren. Er bood zich een riksha aan : zeer gammele fiets met twee zitjes aan één zijkant. Ik met zicht naar voor, Hilde naar achter. Gaan we dat meneerke dat wel aandoen? Tja, hij bood het zelf aan. Ok, vierde soort taxi van de dag. Iedereen keek naar ons en moest lachen. De weg was soms vals plat zodat de fietser moest afstappen. Neen, wij moesten blijven zitten. Uit compassie uit hebben we toch iets meer betaald, want die gast heeft echt wel afgezien. Hij was gelukkig met zijn extra fooi en wij hebben een leuke dag gehad!
