Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Myanmar 2015
Reisblog Myanmar van Elke 22 oktober 2015 tot 12 november 2015
12-11-2015
home sweet home !
We zijn thuis ! Het was een fantastische reis, maar thuis komen doet toch ook altijd goed. Een dikke merci aan de fantastische groep met wie ik de eer had om mee te mogen reizen. Stuk voor stuk fantastische mensen. En Jessica, de meest fantastische reisleidster dat ik mij kon indenken. Tot binnenkort !
tijdens de reis heb ik wel een paar stommiteiten begaan, maar gelukkig zonder veel erg, dus ik wil ze delen met jullie.
- de eerste weet je; het bankincidentje, waarbij ik als derde vrouw op een bankje ging zitten en bankje zakte door. Eigenlijk vielen de middelste poten er van onder, want daar ging ik juist zitten. Toevallig werd dit gisteraonvd als eerste herinnering boven gehaald.
- toen Hilde en ik met enkele Nederlanders met de truck terug gebracht werden naar het hotel na de slijkerige wandeling, ben ik bij het afstappen van de truck, van de stoel gegleden die klaar stond om je voet daar op te zetten. Hier heb ik veel geluk gehad doordat iemand mij bij mijn rugzak greep en mijn val had gebroken, anders zou ik, volgens HIlde, recht op mijn gezicht zijn gegaan. Twee grote blauwe plekken op linkerbeen zijn ondertussen zo goed als weg.... We vertellen dit nu pas, want de bezorgheid in de thuisbasis....
- Wie mocht er als eerste in het slijk vallen en de hele dag met een vuile broek rondlopen ; Ikke !
- onder die heel grote klok kon je onder kruipen, maar ik was nog niet ver genoeg, dus bibi lag weeral op de grond....
- Vorige week mijn tweedekleinste teentje aan rechtervoet gestoten tegen een boedha.... doet nog pijn. En gisteren er nog eens mee tegen de reistas gelopen.... Een ezel ... ?
Ach ja, we hebben ons plezier weer gehad !
En Hilde was weer een fantastische reisgezel. We kwamen in alles goed overeen, zo goed zelfs, want we zijn nooit op hetzelfde moment naar de toilet moeten spurten. Danku, Hilde, ook dat ik altijd onder de airco mocht liggen, maar dat ik ook de temperatuur mocht regelen. Je was mijn redder in nood, wanneer ik mijn geld op de bus had laten liggen enzo.... Dikke merci!
Wat moet je nog weten van Myanmar :
- bijna alle mannen en vrouwen dragen een longyi ; een lange rok en hiermee kunnen ze gemakkelijk mee naar toilet (hurkhouding). Soms zetten ze zich gewoon aan de rand van de straat...
- enkele jaren geleden hebben ze besloten om van de ene op de andere dag (gelukkig!) rechts te gaan rijden ipv links (Britten hebben hier gezeten). Maar veel voertuigen zijn nog niet aangepast. Soms moesten we aan linkse kant van bus instappen, soms rechts...
- claxonneren wil zeggen ; ik ga u voorbij steken en ook het pinkersysteem is heel apart en heeft zijn nut.
- mensen knabbelen op iets rood wat hen een beetje high maakt, maar ook pijnstillend werkt (bv bij tandpijn), maar het vieze is dat hun mond en lippen rood zien en dat ze het uitspugen op straat, waardoor er allemaal rode plekken zijn. Ook personeel van bus en hotels doen dit en dat is echt niet smakelijk !`
- badkamers in hotels hebben soms hele rare constructies. Eén keer dachten we ; "wauw, eindelijk gaat de badkamers is niet helemaal nat zijn, maar dan bleek de douchekop op zo'n bizarre plaats te staan zodat je er niet onder kon zonder op de rand van het bad te zitten...
- vooral vrouwen, maar ook sommige mannen, smeren tanaka op hun gezicht. Dit zou verkoelend werken en beschermen tegen de zon, maar eigenlijk wordt dit om hun schoonheid gedaan. Ze maken er dan ook tekeningen mee op hun gezicht. Met heel de groep hebben we dit dan ook één keer een dag aangedaan. Zie foto met vier vrouwen.
- wij kregen dikwijls spontane hulp bij het zoeken naar de weg, maar eigenlijk kan bijna geen enkele Birmees een plan lezen. Zelfs taxichauffeurs zetten ons dikwijls op verkeerde weg.
- alle, maar ook alle Birmezen lopen op sletsen (slippers). Zelfs de berg opklimmen door modder en rotsen, doen ze op sletsen. Even door plas en de voet is weer proper.
- op elke heilige plaats moesten wij dus ook onze schoenen uit doen, maar ook in een muziekwinkel die we tegenkwamen. Maar dit vonden we erover, dus geen interesse meer in de winkel....
- nog ne leuke ; als ze 'Samourai' vragen, dan wil dit zeggen 'Some more rice ?'
Vanuit de organiatie 'Myanmar Adventure', met wie Koningaap samenwerkt, kregen we een uitgebreide diner aangehoden. Voor een laatste keer hebben we allemaal samen gegeten. Onze groep deed dit meestal, wat wel bewijsde dat wij heel hard samenhingen. Ook Jessica at meestal samen met ons, terwijl dit absoluut niet werd opgelegd. Martine had een mooie speech voorbereid met leuke herinneringen, die ook spontaan door iedereen werden aangevuld. Ook enkele kleine minpuntjes worden doorgegeven, bv het laatste hotel mocht beter, zeker als laatste hotel, waar je vier nachten verblijft, mag rustgevender zijn. Sommigen hebben echt een hele kleine kamer en dat is niet leuk. Voor Jessica is er niets dan lof, dus een mooie fooi werd overhandigd in een leuk handtasje dat ik voor haar heb gekocht. Wederom een leuke avond. We kregen nog een t-shirt van Myanmar een een groepsfoto! We hebben nog één voormiddag te goed en ik ga met Marleen toch nog een Silkshop zoeken. Het hotel regelt een taxi voor ons. Ben benieuwd ! Op het einde is het echt nog zoeken hoeveel Kyat (Birmese munt) je nog over hebt en wat je er nog mee kunt doen, want bij ons ben je er niets mee. We zijn niets te kort gekomen, integendeel, we gaan nog met veel dollars naar huis.
Wij zijn vandaag niet mee op uitstap gegaan, want die was nog eens drie uur rijden en wij wilden een relaxte dag. Allé, daar gingen we naar streven! In de buurt zou er een straatje zijn (volgens boekje van Marleen) met de typische ambachten. Niet gevonden. Dan met een taxi (gewone auto) naar een shoppingcenter. Shopping voor de plaatselijke bevolking zag er niet aangenaam uit, in tegendaal, daar wou ik zo snel mogelijk weg. Ook uit die buurt. Even ontspannen in de donutbar en iets gedronken. Als we terug op straat gingen, zagen we een voetmassagesalon, maar een uur vonden we iets te lang. Dus laten we naar een silkmarket gaan. Taxi! Oei, brommerkes wilden ons wegbrengen. Hilde en Marleen op één scooter achterop en ik alleen achterop. Ik kreeg een helm, maar ondanks de veiligheid zette ik het op met een klein hartje en hopen dat ik geen beestjes cadeau kreeg. Er kriebelt nog niets, dus geen probleem! Volgens het boekje van Marleen was er een goed lunch restaurantje bij de silkmarket. Half uur achter gezocht ; 't bestond niet meer. Silkmarket ook niet gevonden. Dan maar een taxi (vermoedelijk geen echte taxi, maar jong gastje wou ons meenemen) naar het bekende restaurant 'Green Elephant'. Een oase van rust en lekker eten. Oef, toch iets gevonden. Hilde en ik wilde toch nog wat 'shoppen', maar de winkels hier zijn echt niets voor ons. Misschien toch maar een voetmassage? Taxi! Ah, de plaatselijke truck wil ons meenemen. Tja, waarom niet; eens zo goedkoop en soort van cabrio... (truck met open bak en twee bankjes en afdakje). Een jong meisje vond het geweldig, want nu kon ze haar Engels nog oefenen. Voetmassage bleek uiteindelijk een fullbody massage te zijn door twee tengere (maar krachtige) meisjes. Wel grappig, want zij verstonden ons niet en wij hen niet. Wij gibberen en zij gibberen. Total relaxed terug een taxi zoeken om naar het hotel te keren. Er bood zich een riksha aan : zeer gammele fiets met twee zitjes aan één zijkant. Ik met zicht naar voor, Hilde naar achter. Gaan we dat meneerke dat wel aandoen? Tja, hij bood het zelf aan. Ok, vierde soort taxi van de dag. Iedereen keek naar ons en moest lachen. De weg was soms vals plat zodat de fietser moest afstappen. Neen, wij moesten blijven zitten. Uit compassie uit hebben we toch iets meer betaald, want die gast heeft echt wel afgezien. Hij was gelukkig met zijn extra fooi en wij hebben een leuke dag gehad!
Het was weer een drukke dag! Eerst naar een familiebedrijfje dat bladgoud maakt ; was er veel te druk en niet echt interessant voor mij. Na een zoveelste pagode zijn we in een straatje beland waar ze boedha beelden enzo maken. Wel tof om te zien, maar waar waren die stofmaskers voor die werknemers ? Na een rivier te hebben overgestoken met een gammel bootje, stonden paard en koets klaar voor een tripje door één van de vier koningsteden van de buurt. Enkele mooie overblijfselen.... Paard en koets was mooi, maar amai onze rug! Hobbelige wegen, geen vering, houten wielen.... Ons paard was rustig, maar die van Paul en Myriam vloog iedereen voorbij. Na een lekkere lunch aan het water, zijn we een berg op gereden met een truck, waar er weer mooie pagodes te zien waren. Hier hebben we besloten dat het genoeg is geweest. Geen boedha's, pagodes, tempels, stoepa's meer. Jessica begreep ons en zei dat het de laatste was. Oef! Als afsluiter zijn we nog langs een dorp gereden waar er een teakhouten brug over een mooi meer ligt, de Ubein-brug. Dit zou de langste wandelbrug zijn. Van op een bootje de zonsondergang meemaken aan die brug was fantastisch!!! We waren bijna te laat om nog een bootje te bemachtigen. Dus één per koppel kon mee. Hilde was op zoek naar een toilet, dus ik twijfelde niet. Gelukkig kon ze er mee leven en foto"s worden toch uitgewisseld. Nadien nog over de brug gewandeld en aan de praat geraakt met een oudere monik (met enorme flaporen) die in een klooster naast de brug woont. Hij genoot van de prachtige avondlucht en nu ook van de vermoedelijke grote verkiezingsoverwinning van de partij van Aung San Suu Kyi. Wij zijn ook blij voor de bevolking van Myanmar dat zeer waarschijnlijk terug Birma wordt! Morgen houden wij een rustig dagje in Mandalay en vieren wij onze laatste avondmaal met de groep! snifsnif....
