Hypochonder

De klassieke behandeling met kippenbouillon, pijnstillers en keelpastilles hebben gefaald. Dus heeft de huisarts me thuis geschreven. Vijf dagen antibiotica moeten me erbovenop helpen.

Omdat ik wat angstig ben aangelegd, onderwerp ik de bijsluiter van het antibioticum aan een grondig onderzoek. En op zich is dat wel goed zo. Want tot mijn verbijstering lees ik dat ik niet naar de zonnebank mag, als ik dit geneesmiddel inneem. Waarom heeft de dokter me niet gewaarschuwd? Wie weet wat er nog allemaal instaat?

Helaas zijn die dingen niet echt opgesteld om iemand gerust te stellen. Onder de rubriek “Vaak” staan onder andere vermeld “hartkloppingen, duizelingen, diarree …”  Ik wil eigenlijk zelfs al niet meer lezen wat er bij “Uitzonderlijk” beschreven staat. Maar ik doe het toch. Simpelweg omdat ik dat als rasechte angsthaas niet kan laten.

Drie uur na de eerste inname word ik met bonzend hart wakker. Zijn dit de bewuste hartkloppingen? Ik stel mezelf gerust en bedenk dat ik vooral niet in paniek mag schieten. Na enkele minuten doet mijn hartritme weer normaal en ik kijk even rustig televisie om niet te hoeven nadenken.

Maar nu voelt mijn mond zo onnoemelijk droog. Alsof ik uren in de woestijn gewandeld heb. Zelfs na drie glazen water, betert het gevoel niet. Ik zal nu toch wel geen slechtwerkende nieren hebben plots? Om niet nog meer te piekeren, besluit ik dan maar te gaan slapen. En ondanks de verstopte neus en de angst om in mijn slaap te stikken, lukt dat toch.

’s Anderendaags ben ik vooral blij dat ik nog leef. En helemaal opgelucht dat ik het antibioticum maar een keer per dag moet nemen. De nieuwe inname is nog minstens 12 uren van mij verwijderd. Nog even 12 uren geen angst voelen.

Maar terwijl ik ontspannen vrouwendagbladen zit te lezen, komt onverwachts mijn moeder langs. Ze had de auto zien staan. We praten wat over koetjes en kalfjes. En over ziektes. En een virus in Amerika.

Zodra de deur achter haar dichtvalt, loop ik de trap op naar de computer. Op mijn zoektocht in google vind ik allerlei verontrustende berichten over MERS (een soort kamelengriep). En een nieuwe vorm van Mexicaanse griep (varkensgriep). De symptomen blijken gelukkig toch niet helemaal overeen te komen met wat ik voel. Ik heradem. Voor even.

Tot vanavond acht uur, als ik mijn volgende dosis antibioticum moet innemen.

15-05-2014, 16:24 Geschreven door Tijger