Oktober 2013
Waarom ik columns wilde leren schrijven

Deze vraag kan ik niet zomaar met een chique) eenduidige reply beantwoorden.

Ik zal eerlijk zijn, de cursus columns schrijven was de uiteindelijke winnaar na een proces van brainstormen en natuurlijke selectie. Ik wilde dit jaar eens opnieuw energie in mijn persoonlijke ontspanning en ontwikkeling investeren. De laatste jaren helde mijn natuurlijke balans nogal sterk over naar de professionele kant.

Toegegeven, ik ben dan wel een workaholic, maar ik hou behalve van mijn werk ook nog van kunst, natuur, architectuur, reizen, koken en eten, kortom cultuur in de breedste zin.
Aangezien de sauna in mijn ogen niet meetelt als cultuur, kwam een wekelijks abonnement niet in aanmerking. Restaurantbezoek en kokkerellen zijn sowieso al zaken waar ik ondanks mijn werkverslaving niet aan heb verzaakt. En in de natuur wandelen was zowat mijn redding de laatste twee jaren, om nog enigszins van de stress en de ontelbare deadlines te bekomen.
Voor reizen moet je veel centen hebben, toch als je het als wekelijkse hobby wil doen.

Tja, wat bleef er dan nog over: schilderen en tekenen, beeldhouwen, fotografie, schrijven, … Schilderen heb ik al vier jaar gedaan, tekenen bleek niet uitdagend genoeg, fotografie en beeldhouwen nemen elk acht lesuren van mijn vrije tijd in beslag, … acht lesuren per week op de academie wel te verstaan, dus weg van mijn gezin. Weg van een knusse zetel en een gezellige huiskamer met thee en koekjes.
Neen, dan leek schrijven me wel de beste optie: dat vraagt ook tijd, maar dat kan ik tenminste overal doen. En dus ook thuis. En daarvoor hoef ik slechts een aantal keren op cursus te gaan, en daarna gewoon héél véél oefenen.

En bovendien schreef ik toch altijd al graag, van in mijn tienerjaren. Ooit heb ik eens mijn memoires geschreven, de memoires van een zeventienjarige wel te verstaan. Aangezien ik nogal uitblink in zelfrelativering, en ik toen eerlijk vertelde over mijn eerste ervaringen met vriendjes en het Leven, en ik niet gespeend was van een gezonde dosis humor en sarcasme, bleken mijn schrijfsels nog best prettig om lezen. Volgens mijn vriendinnen en enkele zusjes.

Ooit jaren geleden, heb ik die schrijfsels teruggevonden. Niet alles, spijtig genoeg, maar een deel ervan, en ik moest er zelf best wel weer om glimlachen. Ik leek nog steeds op dat meisje van zeventien, alleen wat genuanceerder misschien, en wat ouder. Misschien minder idealistisch, maar nog steeds ontroerd of geërgerd door dezelfde dingen.

En het mooiste schrijfsel dat me nog rest uit die tijd, is een liefdesbrief aan mijn huidige man, die toen mijn vriendje was. Als ik die brief herlees, weet ik weer waarom ik schreef: omdat er iemand was die graag naar me luisterde en die geïnspireerd werd door mijn bedenkingen en visie.

En misschien is dat wel een goede onderliggende reden om aan een cursus column schrijven deel te nemen. Goed genoeg voor mij alleszins.

16-10-2013, 00:00 Geschreven door Tijger