Er was eens een prinses Mia en een prins Edward.

Prinses Mia wordt verliefd op Edward maar ze wist niet dat Edward een prins was,ze dacht dat hij een simpele jongen was.

Ze waren jong toen ze elkaar voor het eerst zagen. Het was liefde op het eerste gezicht.

Ze ontsnapte uit haar raam om hem te zien,want haar vader wou niet dat ze met elkaar omgingen. Haar vader kreeg door dat ze af en toe verdween.

Hij had iemand zijn dochter laten volgen met als gevolg dat hij wist dat Mia en Edward elkaar no

regelmatig zagen.

Toen hij dit te weten kwam sloot hij Mia op in het kasteel,ze mocht niet buiten zonder begeleiding.

Edward probeert nog enkele pogingen om Mia te zien,maar dat lukt hem niet.

Mia’s vader ziet dat Edward nog pogingen gaat ondernemen en besluit een brief te schrijven naar zijn dochter in de naam van Edward.

In de brief zegt hij dat Edward haar niet meer wil zien,dat ze niet samen kunnen zijn,en dat hun relatie een vergissing was.

Wanneer Mia de brief op haar balkon leest,begint ze heel hard te huilen en ze snapt er niets van.

Op dat moment komt Edward vanachter een struik en weet niets af van die brief. Hij verteld dat hij een prins is en dat hij met haar vader wil praten.

Mia beseft dat die brief van haar vader komt.

Op dat moment komt Mia’s vader haar kamer binnen. Hij ziet Mia en Edward samen en is razend.

Mia toont de brief en hij zegt dat ze haar niet moet moeien met zijn zaken. Ze zegt dat het haar zaak wel is,want ze houdt van Edward en Edward van haar.

Edward zegt tegen Mia’s Vader dat hij wel een prins is en bewijst dat met een koninklijk juweel. Hij wil hem spreken.

De koning kijkt verbaasd en geeft hem een kans op te spreken onder 4 ogen.

Mia wacht ongeduldig op haar balkon.

Wanneer Edward terugkomt,knielt hij op de grond en vraagt haar ten huwelijk en zegt “ik heb je vader gesproken en heb zijn toestemming gekregen om met jou te trouwen”.

Mia zegt ja. Ze trouwden en leefden nog lang en gelukkig.

Lindsay , Jole , Sakina & Evelien

18-11-2009 om 18:21 geschreven door 5 STWb  

Het paard van de prins…

Er was eens een prinsesje Liesje die ergens in het bos een plekje had gevonden waar ze de lekkerste appels kon plukken. Op een dag ging ze naar het bos om appels te gaan plukken. Soms komt ze de knappe jonge prins Athur daar tegen maar die dag hoorde ze iets vreemds.. Ze hoorde een luid gehinnik en ging kijken. Daar zag ze een beeldschoon wit paard Spikkel genaamd. Ze ging op Spikkel af en streelde daar zijn witte manen. Ze merkte dat Spikkel honger had en gaf het een van haar lekkere appeltjes. Wat Liesje echter niet wist was dat het geen gewone appel was, maar een magische wonder appel. Waardoor Spikkel kon praten. Al gauw ontstond er een hechte vriendschap tussen hen.

Na een paar weken kwam Spikkel hysterisch aangelopen en vertelde Liesje dat Arthur ontvoerd was door de gemene tovenaar Jeroen. Ze besloten om samen op zoek te gaan naar hem. Urenlang trokken ze door het grote bos en opeens kwamen ze de gemene tovenaar Jeroen tegen. Hij had Arthur gevangen. Als ze de prins terug wouden moesten ze de tovenaar verslaan. Dit kon maar op een manier, ze moesten een tovenaardrank maken. Ze gingen op zoek in het bos naar speciale kruiden, deze mixte ze en brachten het naar de tovenaar. Hij dronk het drankje op maar er gebeurde niets dus moesten ze weer het bos in op zoek naar kruiden. Er moest iets extra aan toegevoegd worden waardoor ze de tovenaar zeker zouden verslagen. Spikkel kwam op het idee om er een van de wonderappels aan toe te voegen. Weer mixte ze al de kruiden en deze keer deden ze de appel erbij. Ze gaven het aan de tovenaar. De tovenaar viel in slaap en zo konden Arthur bevrijden.

Arthur bedankte Liesje en Spikkel. Hij wou hun belonen. Hij trouwde met Liesje en zo was Spikkel ook gelukkig. Ze leefden nog lang en gelukkig.


Van Aukje, Maud, Joni en Liesanne

18-11-2009 om 18:00 geschreven door 5 STWb