De grote boze heks

 

Er was eens een jongetje, dat verdwaald was in een groot donker bos. Hij was verloren gelopen toen hij hout moest gaan sprokkelen. Stilaan viel de avond en het jongetje raakte in paniek want hij hoorde allerlei geluiden. Hij begon te lopen en viel in een donkere put. ’s Nachts werd hij wakker van de honger en uiteindelijk besloot hij op zoek te gaan naar eten. Op zijn zoektocht naar eten kwam hij een klein huisje tegen. Het jongetje klopte aan, maar niemand deed open. Wanhopig zocht hij een manier om binnen te geraken. Hij klom door een open raam. Eens hij binnen was, zette hij de zoektocht naar voedsel verder. Na een tijdje zoeken, vond hij een pakje koeken waar hij meteen van begon te smullen. Toen hij dat deed, werd hij betrapt. In de deuropening stond een enge, oude vrouw die hem meteen deed denken aan een heks. Ze werd woedend en vervloekte de jongen. Hij veranderde in een dikke vogel. Toen sprak de heks tot hem: “Ha ha haa, dat komt ervan. Je zult pas terug gewoon worden als je een paar opdrachten doet”. De heks zei dat de eerste opdracht kon gevonden worden in een oude boerderij aan de rivier, vlakbij het bos. Na een hele dag vliegen, kwam hij bij de boerderij aan. Hij trof er een oude man aan met een lange grijze baard. Hij zei tegen de jongen dat hij Gandalf heette en dat hij een veer nodig had van de pauw om zijn hoed af te werken. Maar de pauw was een stout beest en pikte iedereen. De jongen vond een oud brood en gooide het naar de pauw zijn kop. De pauw viel bewusteloos op de grond en toen trok de jongen een veer uit zijn lijf. Hij keerde terug naar Gandalf en gaf hem de pluim. Gandalf op zijn beurt gaf hem een papiertje met daarop de volgende opdracht. Op het papiertje stond dat hij naar de boomhut in het midden van het bos moest. Toen hij de boomhut bereikte, zag hij een das die kon praten. Het dasje keek droevig naar de grond. De jongen, die nog steeds een dikke vogel was, kwam hem troosten en vroeg wat er was. De das zei dat hij zijn familie verloren was en ze niet gemakkelijk terug kon vinden. De vogel ging af op de sterke geur van de das en vond zo al snel een spoor naar de rest van de familie. Even later hoorde hij geritsel in de struiken. Snel ging hij een kijkje nemen en de kleine das vond er zijn familie!! Ze waren dolgelukkig.

De opdracht van de “dikke vogel” was voltooid. Vol goede moed trok hij terug naar het huisje van de heks. De heks stond hem op te wachten en feliciteerde hem met zijn overwinning. Al snel werd hij weer een gewone jongen. Eind goed, al goed.

Door: Lisa De Neve - Kimmy Claessens - Saartje Vrijders & Sarah Taekels .

18-11-2009 om 18:22 geschreven door 5 STWa