is het tijd om de kerststal  boven te halen.

Met beeldjes, zo oud als 't straat.

Nog van een tante, van wijlen mijn moeder, kun je nagaan...

De meesten verloren er, door de jaren heen, al eens het hoofd bij....

Wie niet.....

maar werden weer "vakkundig" heel gemaakt...

Bij mensen ligt dat iets ingewikkelder, maar dit geheel terzijde....

Hun mantels kenden ooit betere tijden...

Hier en daar , zit er een scheurtje in...

Veel zijn ze zeker niet meer waard...

Maar voor mij zijn ze onschatbaar....

 Ze herinneren mij aan de Kerst uit mijn kindertijd....

Toen het leven nog zo simpelweg, eenvoudig was.....

O, nostalgie...

De boom werd door mijn vader binnen gehaald.

 Ik hielp met de versiering...

Toen nog met zilveren slingers en engelenhaar, waarvan je jeuk aan je handen kreeg...

De lampjes hadden alle kleuren...

Jezus logeerde thuis in een grot...

Mijn ouders waren , op dat vlak, ver vooruit op hun tijd....

Mijn vader maakte er achteraan een opening in, waar een lamp bekleed met rood crêpe papier , werd doorheen gestoken , zodat een rode gloed de grot verlichtte...

Hij was wel, vindingrijk, mijn vader...

Dàt wel.....

Kerst herinnert mij ook aan de kaaskroketten van mijn moeder...

Die werden steevast, met de feestdagen ,vakkundig klaar gemaakt...

Daarnaast, als hoofdgerecht: een parelhoentje....

Die heerlijke geuren...ik kan ze nog ruiken, wanneer ik mijn ogen sluit...

En als dessert: een kerststronk met er bovenop , een kindje Jezus van suiker ...

Maar de tijden veranderden....

Jaren was Kerst donker en triest...

Moeder en vader zijn er al lang niet meer.....

Maar de mooie herinneringen,  die zal ik voor altijd blijven koesteren....