Een viertal wespjes lag dood te wezen op de vensterbank in de garage...
We hadden totaal geen idee waar ze vandaan kwamen én - het meest bizarre -: we hadden totaal niet door dat het om de, door mij zo gehate, gewone wesp ging.
Ze leken zo klein en fragiel....
Oprecht medelijden hadden we met het viertal...
Maar daar bleef het dus niet bij...
Het was de periode van het kamperen en telkens we weer "huiswaarts keerden", vonden we nieuwe slachtoffers....
Het begon ons te dagen dat we toch misschien ergens een nestje hadden....
Maar waar dan wel????
De brandweer had ooit een wespennest uitgeroeid onder de dakpannen....
Maar dit waren geen gewone wespen....toch?
We checkten de plaats des onheils en zagen....niks....
Het mysterie werd steeds groter en zo ook de hoeveelheid dode diertjes.
Ik besloot een foto te nemen van een slachtoffer en die voor te leggen in een facebook groep , thuis in de materie van kriebelbeestjes en aanverwanten.
Tot mijn stomme verbazing bleek het te gaan om de gewone wesp....
De rustverstoorder van talloze barbecues en etentjes buiten.
Het was meteen uit met : "arme wespjes".
Vernielen moesten we die krengen.
Uiteraard moesten we ze wel eerst vinden.....
En die dag kwam: eind augustus....
De echtgenoot had iets nodig wat was opgeborgen op het zoldertje boven de garage....
Hij opende het luik.....en meteen zoemden er enkele luie exemplaren rond zijn oren.
Dat luik was snel weer toe.....
Maar dit geheel terzijde...
De schuilplaats was ontdekt en we besloten om "professionele" hulp in te roepen, lees: we belden een bestrijder van ongedierte!
Jazeker!
't Was nou wel mooi geweest!
Nadat ik mijn bloeddorstige plannen had gedeeld op fb. werd er mij op gewezen dat die "diertjes" wel degelijk hun nut hebben in de natuur.
Nooit voordien enig nut van ingezien !
Doodsbang ben ik van die beesten!....
Maar ik wijk af....
Net al hommels en bijen , helpen ze blijkbaar mee aan het bestuiven van bepaalde planten ....
Bovendien zouden ze verlekkerd zijn op muggen en ander ergerlijk klein gespuis...
Nuttige diertjes dus....
Maar goed: ze zaten bij ons op zolder en dat was toch wel een tikkeltje te dichtbij....
De verdelger kwam, een mens met verstand van zaken en oog voor die dingen...
Hij zag meteen waar wij al maanden naast keken....:
de wespen zoemden vrolijk ,helemaal bovenaan de nok van het garagedak....
Een lichte schaamte maakte zich van ons meester....
De specialist ging meteen aan de slag en spoot vakkundig het witte gif daar waar de wespen vrolijk in en uit vlogen...
Mochten er na drie dagen nog zoemende exemplaren worden waargenomen, kwam hij nog eens terug....
Geen zoemend exemplaar meer gezien...
Pas in november mochten wij weer op zolder om het nest eventueel te verwijderen....
Groot was onze verbazing, toen we , begin november , een kijkje gingen nemen....
Het nest was immens!
Niet alleen immens groot maar ook zo ontzettend mooi!
Hoe slagen zulke inimini beestjes er in om zoiets te creëren?
Waarlijk: een wonder der natuur!
Hier had duidelijk een heel groot volk gewoond!
Ik voelde mij plots heel klein bij zoveel vakmanschap....
De wespen en ik: dikke vrienden zullen we nooit worden....
Maar voortaan genieten ze mijn diep respect....
Zolang ze maar ver genoeg uit mijn buurt blijven....uiteraard....
