Drakenvuur deel 1

Dank aan Diandra

Waarom stelde weer ik niets voor? Ik had een heleboel feeën in mijn klas (voor de jongens was het elf) en zelfs twee heksen. Geen tovenaar, dat zag je gewoon bijna niet. Diandra, feeënvriendin, kon de tijd vooruit of achteruit laten gaan en laten stoppen. De heksentweeling Jonas en Jana konden alles brouwen: van ‘liefdesdrank’ tot ‘je-krijgt-een-puistenkop-drank’. Heksen waren dus heel bijzonder maar konden alleen mensen iets aan doen, de wereld niet. Een tovenaar wel. Hij of zij had de macht over iedereen. Je moest dus maar hopen dat die tovenaar een goed hart had.

“TRINGGG…!”. Stop de tijd, dacht ik. Maar ik was geen fee. Snel sprong ik uit mijn bed. Ik deed mijn blauw T-shirtje aan met een simpel jeans en wit sjaaltje. Perfect. Na een snel ontbeid spurtte ik naar school.

De school heette de ‘ The Adolpheschool’. De naam zelf vond ik een beetje dom maar Adolphe zou edele wolf betekenen. De wolf was echt belangrijk in ons dorpje –Adelina- omdat er een mythe was dat een koppel wolven Adelina had gered van de ‘Arends Van Aernout’. De ‘Arends Van Aernout’ waren absoluut niet zachtaardig.

“Hey Sanna!” riep Diandra.

“Je bent zo goed gezind?”

“Ja Duh,” antwoordde Diandra. “Ik stopte de tijd en heb uitgeslapen. Zalig!” Ja natuurlijk. Elke dag werd ik er weer aan herinnerd hoe waardeloos ik was. Ik was de enigste van heel het eerste jaar die gewoon een stom mens was. Misschien wel de enigste van de hele school. Iedereen was een heks of een fee.

“Hey Sanna!” riep Lynn. Nee, niet Lynn. Ze pestte me altijd omdat ik waardeloos was. Ik haatte haar. Ze was mijn grootste vijand binnen en buiten school. “Heb je goed uitgeslapen?” vroeg ze. “Ja,” antwoordde ik. “Het was zalig dat ik eerst de tijd terug spoelde, daarna te veel tijd over had en de tijd terug door spoelde. Wat een gevoel, hé?” Lynn trok haar wenkbrauwen op. “Je bent helemaal geen fee.” Weet ik, dacht ik. “Hoelang heb je de tijd moeten stopzetten om te studeren voor Muzische Opvoeding, ons ‘makkelijkste’ vak?” Lynn keek betrapt. “Niet.” zei ze simpel en haar stem trilde een beetje. Zal wel. “Ik heb de tijd wel een uur moeten stilzetten om te leren.” fluisterde Diandra. Oeps.

“Wist je dat ik jaloers op je ben?” vroeg ik aan Diandra toen Lynn weg was. “Ja,” zei ze. “Maar wist je dat ik jaloers op jou ben?” Op mij? “Nee, waarom?” vroeg ik geboeid. Wie was nu jaloers op mij?

“Jij kan alles zonder magie.” Vertelde Diandra. “Ik wou dat ik dat ook kon.”

“Waar slaat dat nou op?”

“Ik meen het.”

“Ik zou er alles voor doen om een fee te zijn.”

“Een fee kan niets.”

“Zie je wel. Ik zeker niet.” antwoordde ik. “Ik ben het waardelooste wrak in heel Adelina.” “Noem jezelf geen waardeloos wrak.” Waarschuwde Diandra me. “Je bent veel meer waard dan een stomme fee. Ik voel het.” “Ja, en jij hebt een magische kracht om dat te voelen.” Toen zei Diandra iets wat me verbaasde. “Ja, dat denk ik eerlijk gezegd. Volgens mij heb ik iets waarmee ik dat aanvoel. Ik heb het al meerdere keren gevoeld en het altijd juist gehad. Jij bent heel veel waard. Je hebt een hoog waardegehalte. Ik voel het. Je hebt de meeste waarde van iedereen die ik ken. Ik meen het echt.”

Die avond dacht ik nog veel na over het gesprek met Diandra. Zou Diandra echt zo een soort van aanvoeling hebben? Dat kon niet, want ik zou het wel gemerkt hebben als ik een hoog waardegehalte had. Het kon gewoonweg niet. Toch vond ik het raar…

Tovenaar zijn is echt niet het aller gewenste

“TRINGGG!” O, help! Stop die wekker! “Goedemorgen liefje.” “AAAARGH!” Een vrouw met grijs haar stond naast mijn bed. Ze had erg fijn haar en haar huid was enorm glad. “Mam!” schreeuwde ik. “Mam, een fee heeft de tijd vooruit laten gaan! Je bent ouder geworden! Nee, dat kan niet! Ik ben nog gewoon! Wat heeft dit te betekenen?!” De vrouw wachtte geduldig tot ik uitgesproken was en zei dan: “Ik ben je moeder helemaal niet. Noem mij maar Persijna.” “Wat is uw probleem?!” vroeg ik gemeen.

“Sanna Lopez?”

“Ja, dat ben ik.”

“Ik moet je het een en ander uitleggen. Ga zitten.

Wij leven in een magische wereld. Maar er is meer. Adelina is bekend omdat hier ergens verscholen achter een andere identiteit een zeer bijzondere tovenaar zou wonen. Dit wist je misschien niet, het wordt niet aan iedereen vertelt: Er zijn twee soorten tovenaars, gewone die toveren enzovoort en er is ook een Vier-ElementenTovenaar. Zij of hij kan de vier elementen – water, aarde, wind en vuur- gebruiken in zijn of haar krachten. Die tovenaar is dus heel erg speciaal en heel belangrijk. Een Vier-ElementenTovenaar bestaat maar één keer in de wereld. Telkens als die sterft wordt er een nieuwe geboren. Je moet dus al geluk hebben om er eentje te zijn. Het moet precies op hetzelfde moment gebeuren. En jij hebt dat geluk nu toevallig gehad.”

“Bedoel je dat ik een Vier-ElementenTovenaar ben? Wat een onzin! En trouwens, wat kan u dat nu schelen?” schreeuwde ik naar Persijna.

Persijna ging door: “Het vuur wordt bewaakt door een draak: Phebe. Een heel sympathieke draak, moet ik zeggen. Maar Phebe is dom geweest. Het vuur is gestolen. En nu moet het terug gehaald worden.” “Dus?...” “Dus ik heb vier tovenaars opgetrommeld die het vuur terug moeten gaan halen. We hebben een vijfde nodig en die ben jij. Jij bent de V.E.T. en je bent geboren om zo een opdrachten te doen. Ik zeg het je: Het wordt een gevaarlijke tocht, een heel gevaarlijke, en we weten niets, alleen de plaats waar het gestolen is.”

Persijna gaf me een kaart met de plaats waar het vuur gestolen was, in de grot van Phebe natuurlijk, en ik pakte het onhandig aan. “Dus moet ik het vuur terug gaan halen en terug brengen naar Phebe?” “Zoiets.” antwoordde Persijna. “Ik breng je nu naar de plaats.”

06-02-2011 om 19:32 geschreven door SannahSavannah