Dat inladen is een werkje dat secuur moet gebeuren want wij hebben zo veel oud ijzer dat de vrachtwagen volledig vol zit. Met de grijper wordt alles nog eens stevig in mekaar gedeukt en vervolgens met riemen beveiligd.
Na een namiddagje (zwaar) werk is alles opgeruimd en kan de ijzerboer vertrekken met een volle vrachtwagen terwijl wij nu weer een lege berging hebben!
Vandaag werkte onze parkploeg vooral aan het verder verzagen van het brandhout dat gestapeld was aan onze bergplaats. Toen dat werkje achter de rug was trokken wij verder het park in, naar de rand van het voetbalveld.
Hier lagen nog heel wat afgebroken en/of afgezaagde takken. Met de verhakselaar werd al dat dode afval verwerkt tot een berg verhakseld hout dat wij weer als bodembedekker kunnen gebruiken. Daarmee zat onze (warme) woensdagmiddag er weer op.
Als ik naar het park fiets, kom ik voorbij het schoolgebouw. Dat staat aan de voorkant helemaal in de steigers. Werken aan het dak, naar ik hoorde, en die zullen de nodige tijd in beslag nemen.
In het park is er een populier omgewaaid, vlak bij de sporthal. Die boom moet daar weg en Dré en François zijn daar druk mee bezig. Bovendien ligt er nog een hele hoop hout naast onze bergplaats. Dirk en ikzelf zullen die onder handen nemen, dat wil zeggen: alle takken verzagen tot brandhout en dat brandhout dan stapelen in de bergplaats. Werk genoeg dus. Terwijl blijft Peter, naar goede gewoonte, het gras afrijden. In dit seizoen is dat een werk dat elke week weerkeert.
De resten van de populier worden verhakseld en dan als bodembedekker gebruikt.
Op het einde van deze warme en vermoeiende middag is het grootste deel van het hout verzaagd, de populier weggewerkt en het gras afgereden... Tijd voor een moment van rust!
Daarbij genieten wij van het mooie zicht, de purperen bloemetjes en twee vlinders die mekaar het hof maken.
De rand van de parkklassen is op sommige plaatsen lager dan de betonnen vloer. Dat maakt het moeilijker om het gras af te rijden zonder de maaier te beschadigen. Daarom wordt die rand opgevuld met grond en dan ingezaaid. Zo hopen wij een nieuw gazonnetje aan te leggen nu de school toch voor twee maanden gesloten is.
Intussen groeien er al enkele bomen op het groendak en komt er onkruid door de bodembedekking van de speeltuin. Benieuwd hoe wij dat gaan oplossen...
Uiteraard werd het gras weer afgereden, ditmaal aan de achterzijde van het kasteel en de zijkant van de sporthal. Dat oogt toch heel wat mooier na zo'n maaibeurt!
Te warm om in volle zon te werken, wij zijn die temperaturen niet meer gewoon.
Vol goede moed begon ik aan het opruimen van de parking, een karweitje dat nog geen half uur in beslag nam en dat toch weer een volle kruiwagen opleverde. Wat je al niet vindt tussen dat afval...
Daarom vertrok onze groenploeg, na het opruimen van de parking en het verhakselen van het afvalhout van vorige week, naar de rand van de vijver. Niet zonder eerst nog een bewonderende blik op onze wilde grasweide te hebben geworpen. Hier groeien echt wel mooie bloempjes!
Naar de rand van de vijver dus (behalve Peter die met de grasmaaier het voetbalveld aan het bewerken was)! Daar liggen enkele dode bomen in het water en die willen wij daar uit halen. De eerste boom werd vlak bij de vijverkant doorgezaagd en met behulp van touw uit de vijver gesleurd. Een zware karwei want daarvoor moest Dré in de vijver gaan staan om die boom in stukken te zagen. Na ongeveer drie kwartier lagen alle stukken op de vijverkant.
Daarna trokken wij naar de speelplaats Kluizevelden, waar nog twee bomen in de vijver lagen. Na heel wat zwaar werk slaagden wij er in om nog één van die twee uit de vijver te halen, in stukken te zagen en op de oever te stapelen. Een loodzwaar karwei bij dit warme weer.
Gedurende enkele weken kon ik niets meer op mijn blog toevoegen.
Vandaag lukte dat plots weer wel. Je ziet beelden van een boom die groeide, vlak bij de brug, aan de speelplaats Kluizeveldenstraat. Die boom brak vorige week gedeeltelijk in twee stukken en werd door onze groenwerkers ter plaatse bewerkt. Dat betekent: de takken afzagen, de stam in stukken verzagen en ook de takken verder verzagen zodat alles tot brandhout wordt herleid.
Na afloop bleef er enkel nog wat zagemeel over op de speelplaats...
Zoals vorige week al vermeld, ligt er nog altijd hout te wachten om verwerkt te worden.
Vandaag zijn de dikkere takken aan de beurt. Die worden tot kleinere stukken verzaagd met een kettingzaag tot zij geschikt zijn als brandhout.
Een deeltje van het , vorige week, verhakselde hout wordt naar de speelplaats van de lagere school gevoerd om uitgestrooid te worden rond de enige boom die daar nog groeit (lang geleden waren dat er nog drie...).
Na deze namiddag is al het aanwezige hout verwerkt en kunnen wij dus aan een volgend karwei beginnen. Dat wordt het verzagen van een boom die omgevallen is en gedeeltelijk in de vijver ligt.
Ondertussen ligt onze bergplaats bijna propvol met brandhout (zie laatste foto).
De lente steekt voorzichtig zijn kop op, de eerste groene blaadjes tonen zich aan de voorbijgangers...
Net zoals de vorige weken werkten wij verder in het park aan de aanlooppiste van het verspringen en het verhakselen van de bergen snoeihout die nog overbleven. Deze werken schieten op maar wij zullen er waarschijnlijk nog een tijdje mee bezig zijn vooraleer alles in orde is...
Vandaag zetten wij ons werk van vorige week verder: opruimen van de dode takken die in het park liggen. En dat zijn er nog heel veel....
Er liggen nog drie bergen takken en dan zijn er nog heel wat dode takken die verdeeld liggen onder de bomen. Met dit karwei zijn wij nog wel enkele weken bezig.
Intussen probeert Peter de aanloopstrook van het verspringen terug vrij te maken. Dat lukt maar gedeeltelijk, de grond is veel te nat om al het onkruid en gras te verwijderen. Een blik in de zandbak toont ons dat ook hier niet veel zinnig werk kan gedaan worden.
Dan maar terug naar de verhakselaar. Eén berg dood hout is intussen volledig verwerkt. Het verhakselde hout wordt gebruikt om de bodem te bedekken en zoals vooraf voorspeld: wij zullen nog wel enkele woensdagmiddagen nodig hebben om de rest te verwerken!
Aan de achterzijde van de piste vinden wij Peter terug die losse takjes verzamelt om die later te verhakselen.
Een beetje verder, in een uithoek van het park is Dré druk bezig met het uittrekken van brandnetels die hier welig groeien.Dan passeer ik langs de zandbak voor het verspringen. Hier wordt duidelijk niet meer gesprongen, voorlopig.
De aanwezige stenen zullen daar een stokje voor steken. Wie haalt het in zijn hoofd om hier dat puin te storten?
Vervolgens trek ik naar de scoutslokalen. Hier zijn Dirk en François de dunnere takken, die bij het snoeien van de bomen zijn verzameld, door de verhakselaar aan het duwen.
Dat karweitje was nogal snel achter de rug en daarom trokken wij naar het vroegere KSA-lokaal waar nog bergen snoeihout liggen te wachten om verhakseld te worden. Vol goede moed begonnen wij aan die klus maar de opkomende regen stuurde ons na een uurtje huiswaarts. De rest zal voor volgende week zijn...
Onze verhakselmachine is eindelijk hersteld. Hoog tijd dus om de stapels snoeihout en afgebroken takken te verhakselen!
Wij beginnen aan de ingang van het park.
Als die plaats vrij van takken is, verplaatsen wij ons naar de achterkant van de sporthal. Aan het pomphuis ligt nog een hele stapel klaar om verwerkt te worden.
Intussen is Dirk de autoparking aan het vrijmaken van afval: dat varieert van lege blikjes en drankkartonnetjes tot lege vodkaflessen. Nochtans staan er in het park voldoende vuilbakken om die afval te dumpen.
Ikzelf maak een rondje rond het voetbalveld om daar de afval bijeen te rapen.
Op het einde van de namiddag hebben wij alweer twee volle kruiwagens bij mekaar gevuld. Dat afval wordt dan in de juiste container gedumpt.
Het verhakselen aan de achterkant van de sporthal is inmiddels verplaatst naar de verste uithoek van het park. Volgende weken komen de andere plaatsen (scoutslokalen, oud KSA-lokaal) aan de beurt. Daar liggen nog heel wat takken te wachten op de verhakselaar...
Vandaag vegen wij zoveel mogelijk bladeren bijeen om ons park weer wat properder te maken. Peter werkt nog even verder aan het bijsnoeien van de hibiscushaag terwijl wij ons begeven naar de fietsenparking.
Hier liggen heel wat dode bladeren, vooral langs de zijkanten en onder de fietsrekken. Die worden allemaal bijeengeveegd en met de tractor op-gezogen. Na een uurtje ziet die fietsparking er al helemaal anders (lees beter) uit.
Van de fietsparking begeven wij ons naar de weg die naast het vroegere kippenhok loopt. Ook hier vallen heel wat dode bladeren bijeen te vegen en weg te voeren. Zo gaat onze namiddag snel om...
Na het werk genieten wij nog even van de jonge plantjes (boshyacinten en sneeuwklokjes) die al boven komen kijken. Er is toch altijd iets te bewonderen in het park van Groenendaal.
Bij het binnenkomen van het park viel ons dadelijk de verwijzing naar de 'beweegcoach' op, een initiatief waarbij je beter leert bewegen en die plaats vindt in het kasteel van Groenendaal.
Ondanks de ijskoude temperatuur verzamelde onze groenploeg in het park. Op het programma stonden weer de steeds terugkerende activiteiten: hout verwerken en stapelen, een boom die omgevallen was verzagen en vervoeren.
Bovendien was het ons opgevallen dat de parking aan de sporthal redelijk vervuild was door dingen die de mensen zomaar wegwerpen. Daarvoor werd de kruiwagen buiten gehaald en kon ik aan de slag om die omgeving terug zuiverder te maken. Wat vind je zoal? Lege flesjes en blikjes, plastieken zakjes, kapotte ballonnetjes, wegwerpzakdoekjes, aanstekers en nog veel meer...
Een middagje werken bij een stralend zonnetje, bittere kou én het aangenaam bezoek van de plaatselijke turnleerkracht, Steve, kortom een geslaagde namiddag...die nog een propere parking opleverde ook.
Na onze opruimactie van de vorige weken, wachtte er heel wat hout op ons. Dat moest verwerkt worden tot brandhout en daarmee was onze agenda voor vandaag al goed gevuld. De kliever werd naar buiten gereden en wij konden starten met het klieven van de vele stukken boomstam die wij verzameld hadden. De stukken brandhout in de kruiwagen en vervoeren naar de bergplaats was de volgende stap. Daar wordt dan alle brandhout gestapeld om te drogen en daarna is het klaar voor verbruik. Heel wat energie wordt daarbij gebruikt maar zo vlak voor de kerstvakantie kan dat. Wij hebben nu twee weken om uit te rusten en in 2024 beginnen wij er opnieuw aan!
Aan de berg (vlak bij het schoolgebouw) ligt nog een hele hoop hout te wachten op ons. Je kent het intussen al: grote stukken verzagen, dunnere takken op een stapel verzamelen om ze later te verhakselen en het gebruiksklare hout vervoeren naar onze bergplaats. Op die manier ging het er ook vandaag weer aan toe. Zo blijven wij bezig met het onderhouden van ons geliefde Groenendaalpark...
Ook vandaag hield onze parkploeg zich weer bezig met het opruimen van de grote hoeveelheid hout die zich her en der in het park bevindt.
Dikke stukken verzagen tot bruikbaar brandhout en vervoeren naar de bergplaats, een bijna wekelijks terugkerend karwei.
Dat wij zulks onder een stralend zonnetje konden doen, was alvast een meevaller!
Op de wortels van twee beuken, die zich vlak bij het kasteel bevinden, hadden wij een dikke laag bladeren geplaatst, dit om de bomen beter te beschermen. Blijkt nu dat dit pak bladeren veel te dik was, wat tot beschadiging van de bomen kan leiden.
Daarmee bracht ik dan mijn middag door met het wegharken van die dikke, doornatte en dus loodzware laag bladeren. Nu rest daar nog een dunne laag waardoor de bomen beter beschermd worden.
Eindigen deed ik met het opbergen van de stapel brandhout die klaar voor consumptie werd gestapeld in de bijna eivolle bergplaats.
