Geen idee wat er aan de hand is maar het is mijn week niet echt... Nochtans leuke dingen gedaan in het weekend: zaterdag voormiddag gaan informeren over een postgraduaat die ik wil volgen (nu nog extra gemotiveerd hoera!) en erna doorgereden naar de Efteling (hoerahoera!)... Maar toch, voel me prikkelbaar, emotievol, en pfff (en neen ik ben niet zwanger)... En dan Hans die niet doet wat ik eigenlijk dacht/hoopte dat hij ging doen *eeuuu wrong girl, think again*...

Om te beginnen had ik gehoopt dat hij meer interesse ging tonen in die postgraduaat, is toch leuk je vriend(in) wilt iets bijleren, hij brengt me toch, is toch een kleine moeite om mee naar binnen te gaan en nr de uitleg te luisteren, niet? Wel stuurde hij, nadat ik binnen was, of heb je liever dat ik mee naar binnen ga? Euh duh?! Had ik ook al op voorhand gezegd, maar blijkbaar zit hij met stoppen in zijn oren want alles wat ik zeg, gaat verloren...

Dan rijden we door nr de Efteling, rit is super vlot gegaan, geen file.. Bedoeling was er te overnachten in 1 van die huisjes samen met mijn schoonzus/broer en hun kindjes. Zij waren er al en hadden ons gebeld om te zeggen wat we juist moesten doen, aan bareel op belletje drukken en parking op rijden.. Hans werd daar lastig en kwaad: "en er staat hier geen belletje en die bareel gaat niet omhoog en wat een stom systeem is dat hier"(ken je het? zo een uitbarsting voor niks? wel dat had hij...) dus hij achteruit met de auto en vollen gas weg gereden tot hij wat kalmer was.. Opnieuw naar mijn schoonzus gebeld om te vragen wat we juist moeten doen, en ze zei hetzelfde... Dus ikke uitstappen en kijken en jawel hoor een belletje aanwezig, ik drukte erop en jawel hoor bareel open... Hans nog steeds lastig want het was/is volgens hem een slecht zwak systeem die niet duidelijk genoeg is... Wij naar het park, lekker gespeeld met de kids, erna naar het huisje... Daar lekker genoten van de kookkunsten van de schoonbroer... En dan gingen we slapen, ze hadden ons wel verwittigd dat de kleinsten nog om de 2-3 uur wakker werd... Wat ook het geval was :-). Hans keibokkig opgestaan, wel met veel respect voor zijn zus dat zij dit al meer dan 1 jaar doen! Maar dus weeral een beetje bokkig...

Enzo is die al heel de week ambetant, bokkig als een klein kind en ik vraag me echt af waarom... Tzal wel weer aan mij liggen zeker?