Why do people say 'nice to meet you' before I have even said anything? How do they know it's nice to meet me?
Vandaar toch even een kleine kennismaking, indien iemand het zou lezen... Zo niet, dan weet ik toch weer wie ik ben ;-).
Ik noem mezelf vaak Manella, wegens een inside joke tussen mijn vriend en ikzelf... Ik tel 29 jaartjes, jawel mijn laatste jaar als 20-er en ik moet nog starten met mijn before I turn 30 bucket list... Ik heb 3 lieve zussen en een schat van een broer, die ver (welja wat je ver kan noemen in ons Belgenland) wonen.
Ik woon samen met mijn vriend in een heel stoffig huis, momenteel op het beneden verdiep aangezien we aan ons 5-20jaren verbouwingsplan bezig zijn (hoera al 2.5jaar achter de rug *feestje*). Helaas geen ezeltje in de tuin die geld **** dus doen we alles zelf met de lieve familie en schatten van vrienden (die zich heel weinig tonen , waarheid mag al lachend gezegd worden hé ) dus doen we op ons slakkentempo voort. Natuurlijk hebben we beide een full time job dus is het een beetje zoeken naar tijd (maar toch heb ik nog tijd over om te starten met een blog *gekkie*). Zelf werk ik als zelfstandige en de bedoeling is natuurlijk dat mijn zaak na verloop kan starten bij ons thuis.
Waarom ben ik begonnen met een blog? Mijn agenda/ dagboeken/to do lijsten kunnen het niet meer aan, als ik een fout schrijf dan koop ik een nieuw want ik kan niet tegen typex of blanco roller... Dit werd een duur grapje en het is natuurlijk ook niet zo fijn voor het milieu, wel steunde ik de commerciële wereld op mijn manier. Maar ikzelf kan mijn gedachten niet meer ordenen en het is soms zo chaotisch in mijn hoofd dat ik dingen wil, moet neerpennen...
PS ik heb de letter 'M' vast aan mijn vinger dus als ik die soms vergeet te typen, het ligt aan de laptop/niet aan mij ^^
Toch de knoop doorgehakt.. Vorige week een afspraak gemaakt met een diëtiste die ook dokter is (wat altijd handig is) en ze heeft me kyalin aangeraden. Sinds maandag bezig en toch al 2.5kilo kwijt *woopwoop*... Benieuwd naar de rest )))) Wel leef ik nu voornamelijk op lekker cappuccino shake en heerlijke eiwitkoekjes *nomnom chocolade tijdens een dieet ofwat?!*... Echt deze week was hemels qua zoetigheid ^^
Geen idee wat er aan de hand is maar het is mijn week niet echt... Nochtans leuke dingen gedaan in het weekend: zaterdag voormiddag gaan informeren over een postgraduaat die ik wil volgen (nu nog extra gemotiveerd hoera!) en erna doorgereden naar de Efteling (hoerahoera!)... Maar toch, voel me prikkelbaar, emotievol, en pfff (en neen ik ben niet zwanger)... En dan Hans die niet doet wat ik eigenlijk dacht/hoopte dat hij ging doen *eeuuu wrong girl, think again*...
Om te beginnen had ik gehoopt dat hij meer interesse ging tonen in die postgraduaat, is toch leuk je vriend(in) wilt iets bijleren, hij brengt me toch, is toch een kleine moeite om mee naar binnen te gaan en nr de uitleg te luisteren, niet? Wel stuurde hij, nadat ik binnen was, of heb je liever dat ik mee naar binnen ga? Euh duh?! Had ik ook al op voorhand gezegd, maar blijkbaar zit hij met stoppen in zijn oren want alles wat ik zeg, gaat verloren...
Dan rijden we door nr de Efteling, rit is super vlot gegaan, geen file.. Bedoeling was er te overnachten in 1 van die huisjes samen met mijn schoonzus/broer en hun kindjes. Zij waren er al en hadden ons gebeld om te zeggen wat we juist moesten doen, aan bareel op belletje drukken en parking op rijden.. Hans werd daar lastig en kwaad: "en er staat hier geen belletje en die bareel gaat niet omhoog en wat een stom systeem is dat hier"(ken je het? zo een uitbarsting voor niks? wel dat had hij...) dus hij achteruit met de auto en vollen gas weg gereden tot hij wat kalmer was.. Opnieuw naar mijn schoonzus gebeld om te vragen wat we juist moeten doen, en ze zei hetzelfde... Dus ikke uitstappen en kijken en jawel hoor een belletje aanwezig, ik drukte erop en jawel hoor bareel open... Hans nog steeds lastig want het was/is volgens hem een slecht zwak systeem die niet duidelijk genoeg is... Wij naar het park, lekker gespeeld met de kids, erna naar het huisje... Daar lekker genoten van de kookkunsten van de schoonbroer... En dan gingen we slapen, ze hadden ons wel verwittigd dat de kleinsten nog om de 2-3 uur wakker werd... Wat ook het geval was . Hans keibokkig opgestaan, wel met veel respect voor zijn zus dat zij dit al meer dan 1 jaar doen! Maar dus weeral een beetje bokkig...
Enzo is die al heel de week ambetant, bokkig als een klein kind en ik vraag me echt af waarom... Tzal wel weer aan mij liggen zeker?
Bus komt in panne te staan op 6 km van het werk... Plots rook uit 'iets' van de bus. Wachttijd meer dan een uur op volgende bus...Gelukkig voor mij, ga ik steeds met wandelschoenen naar het werk (de goeie liggen op het werk), dus ga ik te voet/lopend verder (damn nog een uur en dan begin ik al!!!!), na 45 min bestemming bereikt *vreugdedansje hoera hoera*... Helaas voor mij zie ik er erger uit als een kreeft helemaal in het zweet ^^...
Krijg ik direct telefoon op het werk, ja ik kan de praktijk niet vinden en hoe moet ik rijden??? Dus ik wacht buiten tot ze aankomt, ziet ze al wat witjes en zit ze zich nog op te jagen etc... Na 5 min neemt ze plaats en wil ik beginnen, ziet ze al mijn instrumenten liggen en valt ze flauw...
Een ander heeft dan en geen geld op zak en geen betaalkaart mee * heel tof voor Manella*... Bij de meeste mensen die met overschrijving betalen is het echt bellen om je geld te ontvangen...
Nog een ander is zelfstandig en heeft zoals iedereen een eigen mening over vanalles en nog wat en het moet op zijn manier gebeuren of er gebeuren sancties...Ken je dat soort mensen? Wel hij was al de derde keer, dit jaar!!!, zijn afspraak vergeten... Even een klein rekensommetje 3*30 = 90 euro die ik niet heb ontvangen...En na 2keer afspraak niet nakomen is 10euro extra betalen (wat overal staat opgeschreven + ook meegedeeld aan de telefoon). Dus 90-10= 80 euro die ik niet heb dankzij meneer... Zegt hij: Wel juf dat zou ik niet doen als ik van jou was want dan stopt hier onze medewerking. Ik leg hem alles mooi uit plus mijn rekensommetje plus de melding dat het overal staat opgeschreven...Hij furieus als kweet niet wat, hij een ouder persoon met zijn principes en het gewoon zijn dat iedereen springt voor hem * lees schrik heeft*...Maar hij kon potdikke op zijn kop gaan staan...Dus bij deze ben ik een klant kwijt, wat ik echt spijtig vind, hij zelf is een toffen en ik ga echt onze gesprekjes missen... Maar ik denk dat niemand werkt voor de hond zijn ****...
Zo zie je maar: het leven zoals het is, ook op het werk
Ken je dat? Er staat vanalles op de agenda waaronder boodschappen doen, naar de bomma gaan, om materiaal gaan etc... We dachten alles te combineren... Normaal gezien hebben we thuis wel altijd alles, voeding-wasproduct-zeep-wc papier, in reserve staan, ons kasten zitten propvol! Helaas zeg ik 'normaal gezien'...
Dus kwamen wij thuis en begon ik te kokerellen: rijst met kip en wokgroetjes en zoetzure saus... Maar! Waar is mijn zoetzure saus? Een hele crisis gemaakt: en kook jij maar verder en ik eet niet en hoe kan dat en mijn hele gerecht draait rond die zoetzure saus...
Hans heeft me eens goed vastgepakt en hij ging om de zoetzure saus! Eens hij weg was, besefte ik pas wat een trut ik eigenlijk was/ben!*zucht*
Komaan Manella, als hij straks terug is, lekker genieten van de avond met een flesje wijn...
Ondanks dat mijn vriend mij soms 'koude frigo' noemt (wegens het gebrek aan romantiek), heb ik hem toch een verrassing klaar... In juli vertrekt hij voor 3 maanden naar het buitenland (voor zijn werk). Heb hem voor elke week een kaartje geschreven...* trots op mijn romantisch gebaar* Geen nood we zijn al samen sinds 2002 en we hebben dit al 3x meegemaakt...Ik weet: we kunnen dit, met natuurlijk de nodige ups en downs :)
Is wel de eerste keer dat we alleen wonen dus dit maakt het super spannend...Zal de tijd snel/ traag vooruit gaan? Wat doe ik in mijn weekends (mijn familie woont op 1u30 rijden, de schoonfamilie op 30 min)? Wat doe ik als er iets verkeerd gaat? *zucht*
Ik kijk er ergens naar uit, want dan mis je elkaar echt 3 maanden en als hij dan terug komt ,spat de liefde er (toch de vorige keren) vanaf! Maar toch heb ik altijd een klein hartje, stel dat er iets gebeurt of we maken een gigantische ruzie op afstand, of of of...
Nog een maandje om te genieten van elkaar en genieten zullen we :)
En vraagt de minst jonge aan de telefoon: zeg heb je geen zin om mee te doen aan de dodentocht? Ik zeg zotje dat halen wij niet! Zij terug ah neen hé maar toch 40 km want dan staat de Duveldranktent er... En dan nog eens 10km voor de Palm...
Bij deze wie weet...Ik heb nog niet beslist of ik me ga inschrijven of gewoon ga supporteren...Lijkt me wel, mag ik het zo verwoorden, leuk om te doen...Nog enkele dagen bedenktijd:). En dat gaan we doen met een Kasteel Rougeke ;)
choose a job you love and you will never have to work a day in your life
Houden van mijn werk? Absoluut, 100%! Elke dag ben ik blij om mijn werk te kunnen uitvoeren, mensen tevreden maken, mensen pijnvrij te krijgen, advies te geven etc...
Maar na vandaag baal ik... Ik heb een deel van mijn boekhouden gedaan, een deel!! En nu zit ik alweer met mijn handen in het haar...
Wat zeggen we graag: oh die zelfstandigen verdienen massa's en kunnen alles aangeven...Hmm ik zit, denk ik, met een gat in mijn portefeuille...Wie oh wie heeft mijn centen zien vliegen?! Net als elke werkende mens baal ik ervan hoe duur alles geworden is! Het gevoel om te werken *voor den hond zijn **** komt weer opduiken...*POEH*
Maar gelukkig doe ik mijn werk graag... Hieraan blijven denken...
Ga ik op dieet en/of ga ik sporten? Hmmm mss is er weer iets nieuws op de markt waar ik gewoon niks voor moet doen? En dat mss niks kost... *prik maar in mijn droomluchtbel*
Manella toch, je hebt al 50 diëten gedaan/gevolgd... JIJ steekt al dat lekkere eten in je mond he... Ah dit is het, iemand anders moet mij voeden, simpel toch? Helaas de vriend werkt niet mee, geen karakter zegt hij. Gelijk heeft hij ^^. Let op, het is niet dat ik veel moet afvallen, maar ik blijf een vrouw en ik blijf die foto's zien van toen ik 15 was... Komaan zegt een stemmetje, je bent 29 en je hebt geen kinderen, zo moeilijk is dat toch niet! Mja maar het is allemaal zo lekker en ik eet gewoon zo veel en graag en veel en graag en...
*Whenever I feel sad, happy, mad, just whenever I feel something, I go to the fridge* En ik durf het bijna niet te zeggen *schaam schaam* ik eet een magnum op dit moment...Hoe erg kan je zijn?
, waarheid mag al lachend gezegd worden hé ) dus doen we op ons slakkentempo voort. Natuurlijk hebben we beide een full time job dus is het een beetje zoeken naar tijd (maar toch heb ik nog tijd over om te starten met een blog *gekkie*). Zelf werk ik als zelfstandige en de bedoeling is natuurlijk dat mijn zaak na verloop kan starten bij ons thuis.
