't Is weer voorbij die feestperiode ... Elk jaar kijken we er reikhalzend naar uit en een week later zijn we eigenlijk blij dat het alweer gepasseerd is. Teveel caloriebommen, teveel cadeautjes (alhoewel - kan dat eigenlijk ??), teveel kussen en feesten alsof de wereld 's anderendaags zal vergaan (wat die jaar schijnbaar wél zou gebeuren, maar we hebben gelukkig nog tot december).
De nieuwe voornemens (meer bloggen, meer sporten, minder snoepen) blijven elk jaar hetzelfde en gaan precies ook elk jaar minder lang mee. Meer bloggen, vraagt tijd en die kom ik precies zo vaak te kort. Meer sporten, vraagt inspanning maar gelukkig is er Wii Fit en kan ik mezelf belachelijk maken in de eigen huiskamer, door al joggend rond de salontafel te lopen. Minder snoepen is jammer genoeg gewoon onmogelijk aangezien iedereen chocolade voor mij koopt en ik die toch moeilijk kan weggooien ? Verse chocolademelk is een alternatief, waarbij ik van Lennert alle steun krijg, maar ondanks de magere melk blijkt het toevoegen van chocolade én marshmallows niet echt afslankend te werken ...
Als afsluiter van de feestdagen en de schoolvakantie houden we een pyjamadag vandaag. Nog even naar wat 'kleffe' kerstfilms kijken (The Sound of Music bijvoorbeeld) en o ja : verse warme chocolademelk drinken !
08-01-2012 om 09:40
geschreven door mama van Lennert
Sommige evenementen worden een traditie. De kaas-en wijnavond van JC Lokeren is er zo eentje. Of hoe mensen met weinig middelen een fantastische en gezellige avond kunnen organiseren !
Buffettafel ? Die zetten we in de gang - praktisch want de kaas blijft lekker fris, gaat niet 'zweten' zoals dat zo mooi heet en zorgt niet voor geurhinder. Aanbod ? Veel te veel verschillende soorten kazen, dus echt voor elk wat wils, zelfs de kindjes worden met Babybel en 'Chocokaas' in de watten gelegd. Wijn ? Ja, bij kaas hoort wijn, uitvoerig geproefd, lekker en aan democratische prijs. Sfeer ? Die maak je zelf en dat is gelukkig geen enkel probleem. De kids kunnen zich naar hartelust uitleven op de matten, ook al houdt er daar af en toe eentje een buil aan over. En de ouders leven zich wel uit in de kantine.
Een dikke dankjewel aan Marie-Christine en Franky lijkt me hier wel op zijn plaats; voor al het werk en al hun tijd die ze in onze judoclub steken ! Ik vraag me trouwens af of zij zelf wel de tijd hebben genomen om van hun lekkere kaastafel te genieten ? Mensen die met hart en ziel de kantine openhouden, de praktische zaken regelen en ons trouwens naar de tornooien begeleiden. Zulke mensen zijn van onschatbare waarde voor een sportclub als de onze (en voor eender welke vereniging trouwens). Bij deze : een virtueel boeketje vol lofbetuigingen !! De echte bloemetjes mogen jullie tegoed houden !
15-11-2011 om 16:21
geschreven door mama van Lennert
Wat doe je cadeau aan kindjes die eigenlijk al alles hebben (inclusief een supertoffe mama & papa/nonkel & tante) ? Géén Nintendospelletjes, Beyblades en Bakugans. Ook geen dagje shoppen, want dat is maar 1 dagje ... Nee, een midweekje Nederland (of anywhere, want de bestemming is niet belangrijk zolang er maar een zwembad is). Dus gaan we een midweekje 'Waddeneilanden' met 3 brave kindertjes.
Dag 1 : vertrek naar Hup Holland. We moeten de boot op in Den Helder of we geraken nooit in Texel. De gps merkt dat trouwens ook op : 'let op ... veerboot'. Gelukkig of we reden het water in ? 's Namiddags komen we aan in het gesjellige Landal De Sluftervallei, een uitgestrekt bungalowpark temidden van de duinen, ideaal voor rustzoekers. Wel nu, die gaan nog wat verder moeten zoeken want het park was ongetwijfeld héél rustig maar nu zijn er vijf Belgen, waaronder twee uitgelaten jonge honden, gestrand. De zilte zeelucht is bevorderlijk voor de eetlust, want we zitten de hele avond aan tafel voor fondue en ernstige (?) gesprekken. Na het eten is er nog Trivial Pursuit Disney, waarschijnlijk een heel leuk spel als je wat antwoorden weet ... wat niet het geval is (nee, ook ik niet).
Dag 2 : zeehondjes kijken in Ecomare. Megaschattige kleine (en grote) zeehondjes in het opvangcentrum kijken ons met grote puppy-ogen aan. Lana en ik willen er zowaar eentje meenemen. Leuk aquarium, gezellige cafetaria en toffe zandbak/speeltuin. En vermoedelijk nu ook enkele zeehondjes met een kindjestrauma ... de speeltuin ligt nl net naast het bassin van de beestjes die binnenkort terug in de zee uitgezet worden. Dat is misschien opzettelijk, zodat de zeehondjes vlug zouden wegzwemmen van de kust ? s Namiddags gaan we wandelen ... naar het strand ... tot we braambessenstruiken ontdekken en meteen de hele parkvoorraad aan braambessen plukken. Het blijkt trouwens niet het beste seizoen te zijn, wegens nogal zure bessen en nu moeten we nog op zoek naar een ecologisch verantwoord excuus om ons van de bessen te ontdoen. Hopelijk lusten meeuwen braambessen ?
Dag 3 : bezoek aan de Eureka Vogelbush : een tropische vogeltuin. Het onooglijk kleine complex blijkt een massa verschillende vogelsoorten te huisvesten. Van papegaaien die oh-oh krijsen (dat denken wij toch), tot aras die ondersteboven hangen en parkietenverzamelingen die verdomd veel lawaai kunnen maken. De overdekte tuin is prachtig aangelegd met een wandelpad en losvliegende vogels allerhande. Spannend, want vogels laten al eens iets vallen in de vlucht en meestal is dat geen blaadje van de bomen ... Hoogtepunt is ongetwijfeld de uitgebreide verzameling roofvogels en uilen. De hyperkinetische eekhoorns aan de entree (man, ik word zenuwachtig van die beesten) kunnen op heel wat succes rekenen bij de jongens. Trouwens, tante Sas : Arno wil een eekhoorntje.
Dag 4 is voor morgen; dan moeten we jammer genoeg huiswaarts keren ... Ach, het eten is ver op; de drank ook en onze badhanddoeken ruiken nogal erg naar chloor van al dat zwemmen. Maar eerst nog stoofvlees met frietjes eten : een compromis trouwens ... Johnny wou koken (stoofvlees dat ik ga klaarmaken dus); ik wou uit eten of iets afhalen (frietjes); Lana wou geen kip (maar Arno wou kip met frietjes, dus frietjes) en Lennert wil gewoon eten. Petje af voor al die nieuw samengestelde gezinnen en gezinnen met een massa kids ... maar we doen dat toch zo slecht nog niet :)
03-11-2011 om 17:35
geschreven door mama van Lennert
Zondagochtend kwart over zeven ... De wekker loopt af. Hadden ze me dat tien jaar geleden voorspeld, ik had ze voor gek verklaard. Maar de plicht roept, net zoals vele 'sportouders' worden we op onmenselijk vroege tijdstippen (voor een zondag toch) in een of andere sporthal aan de (voor ons lijkt het toch zo) andere kant van Oost-Vlaanderen verwacht. Judoclub Lokeren verdedigt haar kleuren op het kampioenschap in Waarschoot vandaag !
De tornooien verlopen volgens een vast ritueel : Franky ontfermt zich vol goede zorgen over ons kids en wij ontfermen ons met veel plezier over Marie-Christine (zoals zij trouwens in de kantine ons dan weer in de watten legt). Piekfijn in het pak, of beter de kimono, op de weegschaal en dan mogen onze kleine, stoere binken zich tegoed doen aan de heerlijke boterkoeken. Kwestie van alvast krachten op te doen voor de nakende wedstrijdjes.
Om tien uur worden de poules bekend gemaakt en maken we ons klaar voor een best lange en zeer spannende voormiddag ... Stress alom, zowel bij de judoka's als bij de ouders. Al een geluk dat we niet mee op de matten mogen ... Ruben Vervaet bijt als eerste de spits af en zet een prachtig resultaat neer : nummer twee in zijn poule. Ayo Schelfhout maakt komaf met o.a. Axl Kiekens, waarvan hij vorig jaar trouwens nog verloor en haalt vlot de eerste plaats. Lennert De Mey vloert zijn eerste twee tegenstanders, ondanks de lengte van een van de twee, maar verliest zijn derde match en behaalt dus ook de tweede plaats.
's Namiddags is het de beurt aan Warre De Maesschalck, met een derde plaats en Ekrem Donmez met een vierde plaats. Niet te vergeten dat deze twee judoka's in de categorie -13 vechten en dus tegenover ferme kerels komen te staan. Klein maar dapper en petje af voor hun lef en hun mooie prestaties !
De stressgolf is ondertussen gepasseerd, de mama's zijn gekalmeerd en de papa's supertrots. De kadettentrainingen van Sara hebben duidelijk hun vruchten afgeworpen. We zagen vandaag gedreven kereltjes, met inzicht en tactiek, uitstekende techniek respect voor hun tegenstanders en fair play. Het resultaat van een goede band tussen judoka en coach, krachttraining en aandacht voor 'theorie'. Sara mag trots zijn op haar jongens en zij kunnen zich geen betere coach dromen !
24-10-2011 om 19:04
geschreven door mama van Lennert
Als je de jongste van een (dolle) bende bent, dan heb je in alle geval heel wat voorbeelden om je aan te spiegelen tegen je 40e verjaardag(sfeest). Ik denk dat ik gisteren precies heb gezien hoe ik mijn 40e verjaardag ga vieren ...
Men neme een hoop superleuke mensen, waaronder een kliek heel (h)echte maten, een grote pan lekkere paella, een mooie zaal, goed gevulde frigo's en beestig goeie muziek. En dat resulteert in een heerlijk en onvergetelijk feest. Nee, wij hebben geen Red Bull, pilletjes of 100 man nodig. Wij hebben mekaar, de sfeer, vriendschap en uiteraard die frigo's (voor de insiders : met droge worsten). En of er gefeest is ! Oud en jong (ik hoor uiteraard bij jong) door mekaar. Lennert heeft die ouwe rakkers de moonwalk geleerd (en we hebben nog heel wat feestjes nodig om die te perfectioneren ... Die van de ouwe rakkers toch). En ik veronderstel dat zij hem over enkele jaren wel andere dingen zullen leren.
Maar wat wij aan die jonge garde (en nu hoor ik er niet bij) hebben getoond, dat is hoe je echt ambiance moet maken en hoe belangrijk goeie maten (makkers, Maes) wel zijn. Het ziet er goed uit, de opvolging is verzekerd, mijn echtgenoot heeft zijn zoon getoond wat 'party-en' is. En hij wou nog lang niet naar huis (de zoon vooral) ... Bij sommigen was het licht uit, maar zoals bij alle stroompannes raakt ook dat wel opgelost. Af en toe een kortsluiting moet kunnen, toch op deze manier !
Shiny happy people en forever young. Twee schatten van jarigen, die niet mogen vergeten om 'slijpschijf' op hun lijstje van de Gamma te zetten ... Wie is de volgende die 40 wordt ?
16-10-2011 om 19:55
geschreven door mama van Lennert
Enkele weken geleden verscheen er op onverklaarbare wijze een 'bol' op mijn pols. Totaal pijnloos maar uiteraard verdacht. Geen nood, aldus de huisarts, van een cyste, maar doe maar even een echo en foto's (want iedereen moet zijn boterham verdienen). Geen banale cyste, zei de radioloog, er zit iets in, maar ik kan dat gerust verhelpen (hoewel een radioloog bij mijn weten nochtans foto's neemt en niet met naalden in je lijf boort). Nee hoor, zei ikzelf, ik hoor wel even bij de orthopedist (van het Grey's Anatomy kaliber, dus dat was best mooi meegenomen). En vier dagen later kreeg ik een datum voor het weghalen van de 'bol' uit mijn pols.
In het ziekenhuis ... Niet mijn meest favoriete stek ...
Zoals het hoort bij kwaaltjes en ziektes, was de bol quasi verdwenen naarmate de datum van het weghalen naderde ... Dus even 'bol' kweken en allerhande klusjes opknappen thuis, tot groot jolijt van de echtgenoot die nu vast spijt heeft dat de 'bol' weg is.
Vorige vrijdag was mijn uitstapje naar het ziekenhuis. Viel allemaal heel goed mee, de lokale verdoving en bijhorende spuit (atropine als ik me niet vergis, gelukkig kijk ik wekelijks naar House MD) zorgden voor een aparte gewaarwording : ze hadden me net zo goed een halve bak bier kunnen laten uitdrinken. Voordeel van de verdoving was het achterwege blijven van hoofdpijn wat na de bak bier niet het geval was geweest. Nochtans had ik eerst voor volledige verdoving gekozen, voor ieders bestwil, maar bemoedigende woorden van een vriend en knappe dokters kunnen al eens voor rare keuzes zorgen. No stress, quasi half verzopen (hopelijk heb ik niemand beledigd of een of ander dubieus aanzoek gedaan) en met koude voeten op de operatietafel ... Van de dokter heb ik niet veel gezien wegens scherm (van de operatie heb ik ook niets gezien, gelukkig maar) en geen lenzen of bril (en geloof me, dan zie ik echt geen steek). De koude voeten waren vlug verholpen met dank aan de verpleegster die voetmassages geeft. De gips rond mijn pols was best een verrassing wegens niets gezien en gevoeld ...
En wat die gips betreft : die mag er voor mijn part af. Douchen en naar 't wc gaan krijgen een andere dimensie, slapen is gevaarlijk (toch voor Johnny, maar tot nu toe heeft hij nog geen blauw oog). Koken is heel interessant, vooral het 'schillen en ontpitten van de tomaten' zoals het recept van vandaag zei. Onze menu krijgt een special touch deze week en is het niet te vreten, dan is er nog afhaalchinees (dat moet je niet snijden). Gelukkig heb ik een behulpzame echtgenoot en zoon in huis. Die laatste helpt ontzettend ... Ik ben er alleen nog niet van overtuigd of het vooruit of achteruit is ...
13-10-2011 om 17:09
geschreven door mama van Lennert
9/11/2001 ... Zondag was het alweer 10 jaar geleden dat een bende gekken besloten om de wereld te doen tilt slaan. De kranten stonden er toen en ook nu, vol van, met dé vraag : 'waar was u op 9/11' ... 't Wordt er eentje zoals 'waar was u toen JFK werd neergeknald ?'. 9/11 heeft hoe dan ook de wereld veranderd en een ferme draai gegeven aan ieders kijk op andere culturen en werelddelen. Terrorisme was plots niet meer de ver-van-mijn-bed-show.
Waar waren wij op 9/11 ? In de VS ... 7 maanden zwanger van ons kleine wondertje. De reis was prachtig geweest, schitterend verlopen, ondanks de extra kilo's die ik moest meesleuren. We bleven nog even nagenieten bij onze vrienden in Clearlake. Op de bewuste dag waren we net klaar voor het ontbijt en slenterden we vrolijk naar de keuken. Waar we twee verbijsterde mensen naar het televisiescherm zagen staren. Waar we meteen al even verbijsterd naar datzelfde scherm staarden.
Diezelfde dag zou ik voor het eerst kennismaken met een enorm angstgevoel : angst voor de wereld waarin onze Lennert zou geboren worden; angst om niet meer veilig thuis te geraken; angst om zoveel dingen. Met veel moeite en later dan voorzien zijn we wel degelijk thuis geraakt; de stress heeft geen blijvende letsels veroorzaakt bij Lennert (dat hij prettig gestoord ging zijn, daar gingen we al van uit).
Lennert werd geboren op 9/11/2001, 9 november welteverstaan. Spooky cijfertjes ...
16-09-2011 om 11:47
geschreven door mama van Lennert
