Ieder kotstudent kent het wel, het is vrijdag, geld is op, al uw kleren zijn vuil. Ja dat wil zeggen: tijd om in te pakken en zich thuiswaarts te begeven. Je trekt de deur van je kot achter je dicht, draait ze op slot en sluit je ogen. Dit is het moment om even te bezinnen, nog een laatste maal te genieten van de rust en kalmte die je kamerdeur en wat er achter ligt uitstralen voor je je weer in het hectische thuisleven begeeft.

Het is niet zozeer dat je er veel moet doen. Je ouders respecteren het feit dat je een hele week hard hebt moeten studeren en laten je vrij van alle onaangename klusjes à la afwas en kuisen. Maar er is iets waarvan ze je niet besparen. Inderdaad, de duizende vragen die ze toch wel een week hebben moeten opsparen. “Hoe was het op school?”, “Wat heb je allemaal gedaan?”, “en met wie?”, “ge hebt toch geleerd?”, “hoe komt het dat je zoveel was hebt?”, “ge hebt u toch gedragen?”, ... enzo voort enzo voort.

Oke ik begrijp het eigenlijk nog wel ergens dat ze zich afvragen wat dochterlief of zoonlief allemaal uitsteekt in een weekje Leuven en dat ze op de hoogte willen blijven van de moderne mens en zijn bezigheden, maar is het daarom noodzakelijk om die vragen één na één op u af te vuren zodat je niet eens de tijd krijgt om te antwoorden? Het lijkt alsof ze die reeks vragen onmiddellijk uit hun systeem willen krijgen, en het antwoord niet eens belangrijk achten. In luisteren zijn ze toch niet zo goed. Ik denk dat je als ouder een enorm goed selectief gehoor ontwikkelt. Ik zeg meestal tijdens het avondeten wat mijn plannen zijn voor die vrijdagavond. Ik neem dan ook aan dat ze dat vernomen hebben, vermits ik weer vragen op me afgestuurd krijgt: met wie, waarom, wat is daar te doen,... Braaf dat ik ben beantwoord ik de vragen één per één. Goed de avond verloopt verder vlotjes, ik trek me terug naar men kamer om mij voor mijn tv te nestelen en ook gewoon om het nieuws van 7u, man bijt hond, het nieuws van 8u én terzake te ontwijken. Te veel informatieve programma's kan ik niet aan. Even later begeef ik mij dan weer naar binnen, helemaal klaar om te vertrekken naar wat ik die avond dan ook ga doen. Ik vraag welke auto ter beschikking is ( eigenlijk is dat een metafoor voor: in welke is er nog genoeg naft?). En dan komt het. Mijn moeder schiet recht uit haar zetel en opent het vuur: hoe? Naar waar ga je? Ik dacht dat je niet weg ging? Met wie? En wat is er te doen? En waarom? En waar is dat? En wat is dat? Dat is toch iets fatsoenlijk?

Laten we dus even terugspoelen naar het avondeten waar ik alles al eens duidelijk uit de doeken gedaan heb. Hier wordt dus ook even duidelijk gemaakt dat het selectief horen meestal in combinatie geleverd wordt met een selectief geheugen.

Dit is het moment dat ik mijn ogen sluit en terug denk aan die ene minuut waar ik mijn kotdeur sloot en me mentaal voorbereidde op het weekend thuis. Die ene tel waar ik de rust voor een laatste keer over me heen liet lopen. Telkens weer op dit punt van het weekend wou ik dat ik kon terugspoelen, mijn kot terug kon ingaan en de deur langs de binnenkant op slot doen. Veilig weg geborgen voor de duizende vragen die op je afgevuurd worden op twee dagen.

06-09-2007 om 12:18 geschreven door AA  

Het is algemeen geweten dat als een vrouw “nee” zegt, dat dit 99% van de tijd eigenlijk “ja” wil zeggen. “Ben je boos?” “Nee” wil waarschijnlijk zeggen dat de vrouw wel degelijk boos is, maar het niet wil toegeven. Hier is echter wel een uitzondering op, als het antwoord iets uitgebreider is, bijvoorbeeld “maar nee gij” dat wil dan hoogstwaarschijnlijk zeggen dat het haar schuld is geweest dat er iets mis is gegaan, en er gewoon niet verder op wil ingaan. Ze zal zeker niet toegeven dat het haar fout is. Wat is er nu leuker dan iets mis te doen en de andere zich daarover schuldig te laten voelen?

Versta me niet verkeerd, we gaan het hier niet hebben over het cliché van wat vrouwen zeggen en wat ze bedoelen. Neen, Anne en ik hebben zo ook onze eigen dingen en het zijn die kleine uitspraken en zinnetjes die we hier aan jullie gaan verklappen. (altijd handig om later ook eens te hanteren)

Oke laten we beginnen met de communicatie tussen de student en zijn/haar ouders.

Als beginnend student vragen je oudjes zich natuurlijk af waarom je zo graag op kot wil. Ah om dichter bij school te zitten natuurlijk. Wat eigenlijk niet meer of niet minder wil zeggen dan: dan kan ik elke dag uitgaan en zie je niet wat ik doen. Oké je ouders snappen je motief en gunnen je en kot. Zo bezorgd dat ze zijn vragen ze voor je terug naar je kot vertrekt op zondagavond of je nog geld hebt. Natuurlijk is het antwoord hier neen op. De achterliggende boodschap is echter: Ja, maar ik wil meer. Of de oudjes missen hun kleine zoon of dochter en bellen je in de week op met de vraag: wat ben je aan het doen? Onze ouders krijgen het antwoord: voor school wat aan het werken. De waarheid is: ik ben op msn met iedereen aan het chatten of spelleke aan het spelen. Ze weten natuurlijk ook dat je een sociaal leven hebt, dus vragen ze of je nog iets gaat doen die avond. Hier zijn verschillende mogelijkheden. a) nee ik ga het rustig houden = iets gaan drinken op café, b) bwa...misschien efkes iets drinken = zeker iets drinken, misschien nog uit, c) misschien nog naar de fuif = tot 's morgens vroeg doorgaan.

Dan de examens, vragen ze natuurlijk hoe het geweest was, ook hier hebben we verschillende categoriën: a) het is nogal moeilijk te zeggen, ik heb er geen gedacht van = niet zo goed, waarschijnlijk gebuisd, b) bwa viel wel mee = net een 10 ofzo, het zal nipt zijn, c) niet zo goed, het was wel moeilijk en veel = sowieso gebuisd.

Op vrijdag kom je thuis van je zware schoolweek en bij ons thuis zeggen ze dan meestal: je ziet er zo moe uit? “Ja dat is van vroeg op te staan voor school en te leren” de verborgen boodschap is dan eigenlijk: te veel uit geweest. “en hoe was het op school?” “ah goed, gewoon” (ik zou het niet weten want ik ben er niet geweest).

Die dubbelzinnige taal gebruiken we niet alleen bij onze ouders, maar ook onder mekaar. Je hebt een lief en je ziet het niet meer zo zitten, maar dat spreken we natuurlijk niet uit. Je vriend/vriendin heeft door dat er iets fout zit en vraagt: wil je het uitmaken? Antwoord: ik weet het niet. Wat wil zeggen “Ja tuurlijk ik ben u beu.”

Een vriendin heeft nieuwe kleding gekocht en vraagt wat je er van vind. Je vraagt je af waarom ze in godsnaam zoiets zou willen aandoen, maar dat kunnen we niet zeggen. Dat verdoezelen we dan met “oh, waar heb je het gekocht?”. Als je echt geen komedie kunt spelen zeg ja gewoon: het is niet zo men ding. De harde waarheid is dat je denkt dat het gewoonweg niemand zijn ding zou mogen zijn en ze het van de markt zouden moeten halen.

Wat ook zeer frequent voor komt bij Anne en mij is dat we aan het leren zijn (of toch doen alsof) en dan ineens zeggen. “Ik moet naar de winkel. Gaan we naar de carrefour?” meaning: ik ben het leren beu en ik wil toch op z'n minst één ander iemand weten dat ook niet aan het leren is.

“Ik ga men kot kuisen” wil ook weer zeggen dat je geen zin hebt om te leren, maar je iets nuttig in de plaats wil doen om je toch maar niet schuldig te voelen.

Tot slot wil ik nog een kleine uitbreiding doen op het onderwerp boos zijn. Buiten de “nee” zijn er nog mogelijke dingen die men zegt en handig zijn om te weten om het niet te laten escaleren. “Waarom zou ik boos zijn? Ik heb toch geen reden?” is meestal een verbloeming van: hoe durf je in godsnaam nog vragen dat ik kwaad ben? Natuurlijk ben ik kwaad, en je zou goed genoeg moeten weten waarom. Als je het antwoord “ja” krijgt is dat geen overwinning. Nee je hoeft je echt niet goed te voelen omdat we het toegegeven hebben. Ja is niet meer gewoon boos. Ja is de moment voor de andere om zich uit de voeten te maken, want dan zijn we het stadium gepasseerd dat we de kwaadheid zelfs niet meer kunnen verbergen. Het is dus gewoonweg woest.

Zo dat was ongeveer een korte samenvatting, er zijn vanzelfsprekend nog honderden dingen die we zeggen met een achterliggende boodschap, we zijn nu ook eenmaal allebei vrouwen. Tot slot nog dit even voor de mannen: het is universeel geweten dat vrouwen nooit tot weinig zeggen wat ze bedoelen, waarom houden jullie je dan van de domme?

03-09-2007 om 11:51 geschreven door AA  

Zoals beloofd ging ik jullie meer vertellen over het pittige einde van de bbq. De bedoeling was zeer onschuldig naar de millennium te gaan. Maar daar kwam verandering in omdat mijn vrienden mij een plezier wouden doen. Ze wouden mij een uitstapje naar de stripbar kado doen. Het zijn toch lieverdjes mijn vrienden. Mij zoiets gunnen. Ik was natuurlijk in de zevende hemel. Niet elke dag krijg je zo'n aanbod.

Oke, tot hier dan het sarcasme. We zullen even de echte feiten op een rijtje zetten. We waren dus aan het overleggen over wat we die avond nog zouden doen als afsluiter. Om één of andere reden was American Bar Extreme ter sprake gekomen en dat Jenna en Joke daar eens graag heen zouden gaan. De anderen hadden hier precies hun twijfels over, en ikzelf stond ook niet echt te springen. Het is niet iets dat mij direct aanspreekt. Hoe dan ook de twee meisjes probeerden iedereen te overtuigen en maakten misbruik van mijn geaardheid. Ze gingen er van uit dat ik graag borsten zie. Oke ik heb er niets op tegen om met blote borsten geconfronteerd te worden, maar het is niet iets dat ik niet elke dag kan zien. Ik heb er namelijk zelf ook een paar. Elke overtuigde lesbo zou mij nu afschieten na wat ik net gezegd heb, maar ik kan er niets aan doen. Natuurlijk maak ik wel degelijk een verschil tussen mijn eigen borsten en die van een ander. Maar bij die van een ander zou ik mij dan ook liefst gewoon beperken tot het meisje dat mijn interesse heeft. Een ander paar zegt mij niet zo veel. Maar goed, we wijken uit. Dus het kwam er op neer dat ze mij als excuus gebruikten om naar de stripbar te gaan, terwijl er toch wel een groot aantal mannen in het gezelschap zat. Gelukkig werd het voor iedereen al snel duidelijk dat de allergrootste voorstander van die uitstap Jenna was en er werd dan ook meteen een deal gemaakt. We zouden gaan als zij een “tet” zou likken. Die uitspraak in het midden gesmeten te zijn, kon ik het natuurlijk niet laten om daar op te springen met het argument: wel als jij speciaal voor mij naar de striptent wil gaan, dan wil ik u een borst-slagroom kado doen. En zo vertrokken we dan met zen allen naar de ABX. Een louche kot natuurlijk, wat verwacht je anders van zo'n plaats. En zoals het lot het wil... als je ergens bent waar je niet gezien wil worden... kom je gegarandeerd iemand tegen. Dit keer was het een vriend van mij van uit het middelbaar. Blijkbaar was het met hem iets slechter vergaan dan met mij, want hij kwam wel degelijk voor de naakte toestanden die er zich voordeden. Wij luiter om amusement, hij duidelijk om zijn portie slagroom van die dag te consumeren. Ik maak daar geen problemen van, wie ben ik om daar over te oordelen? Maar waar ik dan wel problemen van maak is dat je eerst gaat likken aan een stripster en dan een poging onderneemt om mij te kussen. Laten we het zo stellen, als ik al niet eerder lesbisch was...

Misschien overdrijf ik, maar beeld je eens in... iemand vindt een lolly op straat, wie weet wie heeft er allemaal al aan gelikt, die persoon waagt het ook een keer om de smaak te testen, en komt dan naar jou om je te kussen. Hoe voel je je daarbij?

02-09-2007 om 16:31 geschreven door AA  

Op een mooie lentedag kom je je ware voor dat moment tegen (we zijn nog jong, dus er zullen waarschijnlijk nog wel een aantal 'wares' passeren). Je beleeft een mooie tijd samen, maar dan geschiedt het kwade. Jaja je kent het wel, dat oh-zo-bekende zinnetje: “ik hou niet meer van jou. Het is gedaan tussen ons.” of nog meer cliché “het liegt aan mij en niet aan jou”. Meestal onmiddelijk gevold, bijna een natuurlijke reflex volgt er: zullen we vrienden blijven? Degene die daar staat met een gebroken hart heeft even zeer een natuurlijke reflex en antwoordt met “ik heb je liever als vriend in mijn leven dan helemaal niet”. En daar precies loopt het mis. Er is hier duidelijk een verschil tussen wat we zeggen en wat we bedoelen. Laten we even vertalen.

We beginnen bij het begin: het liegt niet aan jou het liegt aan mij is meestal een eufimisme voor “ik ben u beu, al een lange tijd, dus het liegt wel aan jou, maar ik ga je sparen.” dan volgt er natuurlijk “zullen we vrienden blijven?” wat niet meer betekent dan “ik heb hier een groot schuldgevoel en wil dat op deze manier wegkrijgen, maar jij gaat waarschijnlijk zeggen dat je mij een tijdje niet wil zien. Maar goed ook want ik wil geen vrienden blijven.”. Het antwoordt van de gedumpte kan verschillende betekenissen hebben, drie wel te verstaan: “ja tuurlijk, ik zal zorgen dat ik in je buurt blijf dan is er misschien een kans dat je inziet dat je toch van me houdt”, “ik wil geen vrienden blijven, dat zal wel zijn. Na al wat je gedaan hebt?” en als laatste “ik wil vrienden blijven, tuurlijk, je bent belangrijk voor mij”. En precies bij dit laatste gaat het fout.

Ik geef toe, ik ben recent zo dwaas geweest om vrienden te willen blijven met mijn ex. Miserie alom natuurlijk. Wat had je anders verwacht? Sterk dat ik was wou ik mijn ex laten zien dat ik in orde was. Geen getreur voor mij, neenee. En zij geloofde dat, alles ging vlot, voor een volledige week. Want toen moest ik mijn masker laten vallen. De juffrouw heeft blijkbaar moeite met alleen zijn want na 1 dag was ze al opnieuw van straat. Natuurlijk moest ze daar over liegen, wat een week nadien is uitgekomen. Dus daar stond ik dan... voor de 2e keer een gebroken hart. Tegen alle goede raad van mijn vrienden in bleef ik in de vriendschap tussen mij en mijn ex geloven. Domme ik. Want ik kreeg troetelnaampjes à la 'zogenaamde vriendin' en dergelijke. Flatterend kunnen we dat niet noemen. Dus met het beetje gezond verstand dat er in mij zat besloot ik afstand te nemen, maar dat liet zij niet toe, dus ik geloofde weer rotsvast in onze vrienschap en haar bedoelingen. Ik maakte zelfs geen problemen meer van haar nieuw lief. Ik ben dan ook een goede vriendin om te hebben. Tot vorige week, toen ik besloot eindelijk mijn leven terug op te pakken en verder te gaan. Een seks-op-school-incident had daar flink bij geholpen. Toen het echter ter ore kwam van mijn ex stond de wereld op ontploffen. Ja het is iets dat bij wet verboden zou moeten worden, uw ex dat over u geraakt... foei foei. Dat moeten we voorkomen, hoe doen we dat? Wel, door spullen terug te geven, inclusief kado's. Werkt dat niet? Ah geen probleem, dan gaan we gewoon even grof zijn en uitspraken doen à la “pfff zij wil wat ik niet meer wil”. Raar? Nog steeds geen reactie? Jaja het ondenkbare is gebeurd, de gedumpte is over de dumper. En iedereen weet wat dat wil zeggen...

zij die eerst wel vrienden wou blijven, vindt het niet meer nodig vrienden te blijven, en zij die geen vrienden wou blijven, wil dat juist terug wel. Zo zie je maar... vrieden met ex-en... geen aanrader.

30-08-2007 om 12:20 geschreven door AA  

Sommige zie je nooit meer, anderen kom je af en toe tegen in de stad en daarbij komt het niet verder dan een ‘hey hoe gaat het’ en nog anderen houd je graag te vriend. Geen gemakkelijke opdracht als je het mij vraagt (daarover kan Annemie je wel meer vertellen.) Je had het al door ik, heb het hier dus over exen. Iedereen heeft ze, altijd een interessant onderwerp. Hoewel je de vraag ‘hoeveel hebt gij er al versleten’ toch liever niet beantwoordt als je nieuwste aanwinst ze stelt. Zoals je in deel 2 kon lezen, hadden Annemie en ik nog niet te veel geluk in het vinden van onze ware liefde. Hier volgt een kort overzicht van mijn voorbije woelige liefdesleven. De namen in dit stukje zijn veranderd. Elke gelijkenis berust op toeval!

Wim: eerste liefde, duurde 2jaar en half en was meteen ook de langste tot nu toe. Uit elkaar gegaan omwille van cornflakes.

Kris: grootste liefde. Letterlijk en figuurlijk denk ik. Duurde 6 maanden. Uit elkaar gegaan omwille van te veel jaloezie van twee kanten.

Brad: leren kennen via Evil. Goede seks.

Dirk: grote liefde, maar alleen figuurlijk. Mooie horloge van gekregen. Duurde eveneens 6 maanden. Deed toiletbril niet naar beneden en gaf het niet toe.

Jan: wat de verliefdheid betreft, op gelijke hoogte met Kris. Uit elkaar gegaan omwille van veel ruzie. Goede seks. Minpunt: Speelde WoW

Tom: rebound voor Jan. Rebound was succesvol, relatie iets minder. Niet in proportie.

Anno 2007:

Stijn: leren kennen in het 5^de middelbaar. Liefde op het eerste gezicht maar we wisten het niet van elkaar. Nu, 4 jaar later opnieuw met elkaar beginnen chatten. Zal het iets worden of niet? Ik houd je op de hoogte!

29-08-2007 om 12:27 geschreven door AA  

Anne en ik hebben zo de neiging om op de verkeerde te vallen, je zou bijna denken dat het een trend is die in onze vroege puberteit is begonnen. Na de uit de hand gelopen rebound van Anne en mijn relatie die perfecte relatie die toch maar op de klippen is gelopen door een klein pieteluttig detail, (Oké ze was hetero, maar is dat een geldige reden om een lebische relatie te beëindigen?) hebben Anne en ik besloten een beetje meer kieskeuriger te zijn. Kieskeurig is hier misschien niet meteen het juiste woord, we zullen het formuleren als: op tijd de mankementen van de potentie ontdekken voor het te laat is. Je kent dat wel, prille liefde, alles is perfect, hij/zij is je ware en je ziet je al samen wonen in dat perfecte huis met mooie tuin en indien nodig zelfs kinderen. Maar dan... na die, meestal zijn het er 3, maanden komt de ware aard boven. In mijn geval zelfs dikwijls de ware geaardheid. In Anne haar geval zit het meestal in de mannelijke details. Grootte speelt geen rol, maar klein én er niks mee kunnen aanvangen, dat is natuurlijk een ramp. Maar oké, we zijn verliefd, we kunnen hier en daar nog wel iets bijschaven en proberen dit kleine detail te negeren. Natuurlijk blijft het niet bij één ding. Steeds meer en meer stapelen de minpuntjes zich op. Bijvoorbeeld: “Oh ja, ik had nog een relatie, maar ik ga het uitmaken voor jou” of een klassieker “ik heb men ex terug gezien en ik weet niet of ik er wel helemaal over ben.” Hiervoor mag je al wel eens diep fronsen, maar nog steeds geloof je in de toekomst van je relatie. Dat gaat wel over, het karakter is nog altijd perfect aansluitend bij het jouwe. Maar dan ga je samen uit, je kan niet eeuwig in jullie eigen wereldje blijven zitten. Je partner begint te drinken, en het flirten komt boven, allemaal zeer schattig als je denkt dat dit is om je jaloers te maken. Maar hier ben je dan verkeerd, het zit dan gewoon in het karakter. Ze zijn nu eenmaal flirterig. Je besluit je partner er dan maar op te wijzen dat je dit niet erg apprecieert, en verwacht dat hij/zij jou begrijpt en zich inhoudt. Oeps, weer fout, ze hebben toch wel niet een rotkarakter als ze gedronken hebben zeker? En ja daar komt ruzie van. Het hoeft natuurlijk niet zo drastisch te zijn als het uitgaan. Er zijn zelfs nog kleinere dingen waar je tijdens je zoektocht een beetje kieskeurig op moet zijn. Bijvoorbeeld je lief speelt liever domme spelletjes zoals World of Warcraft dan een hele dag gezellig bij jou in bed te liggen. En dan spreken we nog niet over elk leuk TV-programma van VT4 dat moet wijken voor voetbal of wielrennen.

Wat dacht je van een hele dag op je gsm zitten te staren en niets ontvangen. Toch niet van degene waar je iets van wil krijgen. SMS-en? Daar doet ie niet aan mee. Je zou blij mogen zijn dat ze dan online komen op MSN, maar daar bestaat dan weer het fenomeen 'offline weergeven' waar gretig gebruik van gemaakt wordt en je een hele dag kan afvragen waar jouw partner uithangt. Dat zijn allemaal dingen die je moet vragen aan diegene die jij wel ziet zitten, voor het te laat is. Je bepaalt weliswaar zelf de volgorde van belangrijkheid. In mijn geval is vraag 1 “ben je lesbisch?”, indien het antwoord hierop Nee is, dan wil ik eventueel nog een bi tolereren, maar die gaat dan toch wel met grote bonuspunten mogen afkomen. Steek dit niet op racisme tegenover de bi-seksuele mensen, maar eerder op mijn ex-en. Antwoordt de persoon in kwestie Ja, dan volgt er natuurlijk vraag 2 “ben je zeker?”. Ik heb geleerd uit mijn verleden, ik ga enkel nog maar voor zekerheid.

Ik raad je ten zeerste aan hier eens diep over na te denken, voor je weer een gebroken hart oploopt of een partner die je liever kwijt bent dan rijk, maar waarbij het kwijtspelen moeizaam verloopt...

28-08-2007 om 12:13 geschreven door AA  

Voor we jullie in onze wondere wereld van intriges, liefde, vriendschap en feestjes gaan smijten, zullen we ons eerst even voorstellen, te beginnen bij Annemie.

Zij is 24 lentes jong en recent vrijgezel, na een vrij turbulente relatie. Om enkele misverstanden te vermijden, ze is wel degelijk lesbisch of bi. Het is nog onbeslist, maar toch goed genoeg om te weten dat vrouwen in aanmerking komen. Dat is een zekerheid. Die zekerheid kunnen we niet geven aan de types waar Annemie op lijkt te vallen. Zoals we allemaal weten is vrijwel elke homoseksueel uitgerust met een gay-dar. Wel, die lijkt niet te werken bij Annemie. Toen ze die functie aan het uitdelen waren stond ze waarschijnlijk als laatste in de rij of was ze zoals steeds niet aan het opletten en heeft zo haar kans gemist op dit toch wel handig stukje biologische technologie. Annemie is er al meermaals in geslaagd om een relatie te beginnen met een hetero-meisje. Haar laatste relatie was daar geen uitzondering op. Maar ze heeft al bij al toch wel bijna 2 jaar stand gehouden. Wat toch wel een record is. Op gebied van studeren is ze ook niet alles. Moesten er punten uitgedeeld worden voor het studentenleven, dan zou ze weliswaar slagen met grootste onderscheiding en felicitaties van de jury, maar het echte werk, daar is ze geen held in. Naar de lessen gaan acht ze dan ook niet echt nodig, want dan zou haar studentenleven in het gedrang kunnen komen, wat absoluut niet tolereerbaar is. Tijdens de tweede zit, die er natuurlijk niet aan kon ontbreken, denkt ze liever na over de restyle van haar kot. Een beetje verandering kan natuurlijk goed doen. Centraal in haar kamer staat natuurlijk het bed. Waar moet een tamme mens zijn dag anders doorbrengen, al dan niet in gezelschap...

Nu jullie Annemie een beetje kennen, (ze is geweldig he!) kan ik mij ook een keer voorstellen. Mijn naam is dus annE, met een –e erachteraan, om misverstanden te vermijden! Ik tel 21 lentes en ben eveneens recent vrijgezel, na een ‘uit de hand gelopen rebound’. Hierover vertel ik je nog wel meer. Ik ben intussen al 3j woonachtig in Leuven, en momenteel in het tweede jaar bedrijfsvertaler, hoewel ik het liever ‘zakelijk vertalen en tolken’ noem. Inderdaad, als je aandachtig gelezen hebt heb je gemerkt dat ik hier al een jaartje te lang zit, maar de basis van de studies is belangrijk, die doe je dan ook best 2 keer. Ook ik ben niet gespaard gebleven van een tweede zit dit jaar, maar gelukkig ben ik hier omringd door mijn vrienden die hetzelfde lot ondergaan. (Toeval?) Die vrienden, we zullen ze voor de veiligheid, Josephine, Stan, Winter, Steven en Tom noemen, stellen we je later nog wel voor. We hebben ook nog een zogenaamde vriendin, waarnaar we verder in de column als ‘Evil’ zullen verwijzen. (Dit is tevens ook Annemies ex.)

Trouwens, hoe erg kan nog een extra jaartje hier in het geweldig (nu iets minder) bruisende Leuven zijn! Elke dag is er wel iets te doen, en zo niet, de deur van 7 oaks en uni staan altijd wagenwijd open. Plezier gegarandeerd. Het hangt er dan natuurlijk nog wel vanaf in welk gezelschap. Met Josephine en Stan loopt onze avond er al snel ten einde, en ze appreciëren ook niet altijd onze humor. Apart betekent voor Joshephine wel degelijk iets anders dan voor ons. Samen met Evil op café gaan is ook niet altijd aan te raden, voor je 't weet is ze er vandoor. Samen met Annemie breng ik er wel een aantal uren per week door. Op die dagen maken we testen, denken we na over het restylen van ons kot, verzinnen we namen of delen we gewoonweg onze aparte humor. Er zijn mensen die hier niet mee omkunnen, wees gewaarschuwd. Naast op café zitten en uitgaan, ga ik ook dikwijls naar de plaatselijke fitness. Oké af en toe… Ik weet waar het is. Ik heb het abonnement. Volgend jaar zal ik gaan!

Onze favoriete winkel is carrefour, afgekort ‘de carre’. Ook altijd iets te zien! Eten, kleren, meubels, de carre is the place to be! Ongetwijfeld zal je nog iets horen over ons volgende uitstapje daar naartoe. Wat uitstapjes betreft, hoe vaker hoe liever! Laatst gingen we nog naar een festival, onder het atomium, waar mijn liefde voor die geweldige blinkende grote bollen, die ontstond tijdens mijn vakantiejob, nog werd aangewakkerd. Naast het atomium, heb ik het ook voor A.

Nu we ze elk apart eens hebben bezien kan je je misschien al voorstellen wat het geeft als je 1 en 1 optelt. Ze beschikken samen over een apart soort humor, dat toch niet altijd even goed wordt begrepen door de buitenwereld. Ze verschuilen zich ook allebei achter het woord “impulsief” om te verdoezelen dat ze eigenlijk gewoon handelen zonder nadenken over de gevolgen. Want ja... impulsief klinkt dan toch zoveel mooier dan “stommiteit” of “roekeloos”. Tot zover dan de kleine introductie. Volgende keer vertellen we jullie alles over hoe een test op te stellen om de partner volgens uw normen te vinden, anders weet je nooit wat je in huis haalt...

27-08-2007 om 19:11 geschreven door AA  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door AA  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door AA