Ik kan nu 'klappen in de handjes' en 'handjesdraaien'. Iedereen is in de wolken. Ik durf nu ook al op de vloer in de keuken te kruipen. Oh ja en mama en papa hebben een huis gekocht.
Hallo iedereen, welkom in 2012. De eerste dag stond in het teken van familiefeesten. Eerst hebben mama en papa geprobeerd een beetje uit te slapen, maar dat moet je niet proberen met een baby van 10 maanden in huis. Daarna gingen we op weg naar bomma - dat is mijn overgrootmoeder - voor taart, speculaas en 'prikkerkes'. Uiteraard was er voor mij enkel fruitpap. Ik hoop dat 2012 een uitgebreider menu mag brengen. Na wat eten, drinken en praten rond de tafel, gingen we dan door naar oma, opa en een groottante en wat achternichten. Ik was het centrum van de aandacht. Daar begin ik steeds meer van te houden: een beetje lachen, zwaaien en speelgoedjes geven en terug vragen. Tegenwoordig ben ik dol op dankjewel-alsjeblieft-spelletjes. Hier geen pap voor mij wel een boterhammetje. Roadtrips als deze maken mij moe en wat humeurig 's avonds.
Mijn eerste jaarwisseling. We zijn op bezoek geweest bij mijn tante, oom en neefje. Er werd gegeten (niets voor de baby's), er werd gedronken (enkel melk voor de baby's), er werd gebabbeld (gehuild door mijn neefje) en gelachen (daar heb ik het meest voor gezorgd). Het was fijn om in een ander huis rond te kruipen en te spelen op de mat. Het was niet fijn om in een reisbedje te slapen. Voor middernacht waren we allemaal thuis en in diepe slaap. Ik heb nog geen vuurwerk gezien, maar wel al de knallen gehoord. Hopelijk komt daar snel verandering in.
Ouders. Je moet het ze niet te gemakkelijk maken ouders. Ze lezen duizenden boeken om te weten wat je volgende stap gaat zijn. In deze periode van feestdagen heb ik alles uit de kast gehaald en heb voor het eerst gekropen. Voor een goede prijs natuurlijk: een filmpje op de laptop, het lichtje van de GSM, een korstje brood, enz.
Verder heb ik ook ontdekt dat er talloze verstopplaatsen zijn in huis. Rond mijn speelmat alleen al heb ik 4 plekjes. Je had mama's gezicht moeten zien toen ze al mijn speelgoed en een paar verloren tutjes onder de zetel vond. Hier ga ik nog plezier mee beleven.
Vandaag was het kerstfeest (nummer 3). Ik mag op deze wonderlijke familiegelegenheden altijd aantreden in aangepast kersttenue (lees rood met wit kerstpakje). Ze hebben zo hun voor- en nadelen die feestdagen. Het fijne zijn de cadeautjes en de hapjes. Ik ben altijd heel geïnteresseerd in wat grote mensen eten en op deze dagen vol familie en familiebezoeken, krijg ik sneller een proevertje ... zeker als het van mama of papa niet mag (om de een of andere reden lijken oma's en opa's daarvoor te zijn geboren). Wat ik niet leuk vind is alle aandacht van vreemden. Soms heb ik het gevoel dat ik moet optreden van arm naar arm, lachen, handjes draaien, kusjes geven en dan zomaar plots uit het feestgedruis stilletjes gaan slapen. Nee, het leven van een baby valt niet mee.
Ach het leven van een baby, wat kan ik je erover vertellen? Het lijkt allemaal zo babygeur en rozeschijn, maar eigenlijk is het best wel hard werken. Het vraagt creativiteit, flexibiliteit, engelengeduld en soms een stevige maag. Dat laatste moet ik niet uitleggen, maar de rest zal al gauw duidelijk worden wanneer ik hier het relaas van mijn dagen doe.
Onlangs ontdekte ik de wereld op zijn kop. Ik probeer al een tijdje te kruipen - onder wild en overdreven aanmoediging van mijn ouders - en terwijl ik vooruit probeerde te komen, schoten mijn billen de lucht in en zag ik de kerstboom omgekeerd. Het is best een grappig gezicht en deze nieuwe blik op de wereld heeft vanaf nu mijn onverdeelde aandacht. Ik laat het kruipen nog even voor wat het is en experimenteer volop met deze nieuwe vaardigheid. Door je benen kijken op de mat, in het park of in bed (met en zonder slaapzak) het uitzicht is telkens weer verrassend.
En zo is een babydag snel gevuld. Ik vraag me af, wat morgen brengen mag.
