Om 8u vanmorgen staat iedereen netjes klaar om naar de danslessen te vertrekken. Geen 'ia'-gezang vandaag, want stiekem sluipen de dansers een andere zaal binnen... Na een verfrissende regenbui en een doucheke in het hotel, maken we ons klaar om voor de laatste keer naar het theater te vertrekken. Spannend, want vandaag is het de finaledag en worden de awards uitgedeeld...
We zien nog vele nieuwe dingen en ook veel belletjes (van de Indische dansen) en dan is het zover.... En ja hoor, verbluffend, maar we gaan naar huis met een dubbele eerste prijs. Niet alleen krijgen we de eerste prijs in de categorie 'contemporary dance' (=hedendaagse dans) maar wordt Course Of Nature bekroond met de eerste prijs 'choreografie'. Geweldig. Met 49 dansen uit alle hoeken van de wereld, vinden ze gewoon de onze het knapste. whaauw.
Met een goed gevoel trekken we naar het restaurant waar we kunnen genieten van een heerlijk buffet en van een tof feestje. Om 1u komt de bus ons weer halen en kruipen we met een goed gevoel onder de lakens. Behalve leen dan, want die wou perse nog eerst op de blog schrijven .-)
Slaapwel. Leen
PS. uitroeptekens zijn op dit toetsenbord niet te vinden, dus beeld je deze maar overvloedig in..
Uitspaak van de dag And the winner is ... het dansteljee jan kliesen ...
Feesthoedjes in de aanslag, slingers,toeters en bellen en met een ballon in de hand verzamelde iedereen in alle vroegte om Laura een gepaste start van haar 21ste verjaardag te bezorgen. Na een mooi weglok manoeuvre van Alexandra, kon de rest hun kamer versieren om dan in volle ornaat met een polonaise de eetzaal al zingend binnen te stormen. Bedolven onder serpentines, opende Laura haar cadeautje en de ontspannende Bongobon voor twee werd goedgekeurd.
Na een stevig ontbijt begonnen ze aan een nog stevigere wandeling naar een Praags kasteel op een ERG hoge berg. Het kasteel bestond uit verschillende gebouwen en deze hadden ieders hun eigen stijl. Met als gevolg dat we voor elke stijl poseerde.
Na de middag begon de rustdag echt. Zwemmen, shoppen, terraskes doen en natuurlijk de Magnum gold eten. Verder verslag volgt
Amaai de dag zit erop We hebben nog nooit zoveel gedanst en nog nooit zoveel coctails bij elkaar gezien na een optreden. Waar beginnen we? vanmorgen? ok. Uitkijkend naar een hiphoples stonden we vanmorgen om 8u al paraat om met onze persoonlijke gids Adèla naar het conservatorium te vertrekken. Onze lesgeefster was een kwartier te laat, de muziekinstallatie was op slot en toen die eindelijk open was, bleek er geen kabeltje te zijn om haar ipod op aan te sluiten. Met de ramen toe en de ipod op het hoogste volume is het toch gelukt om te hiphoppen. De organisatie ( die hier trouwens prima is) bood ons meteen als goedmakertje een extra les aan na de jazzy hiphoples en de joga.
"Ohm ohm ohm": zongen we in koor en terwijl Anouk helemaal uit elkaar getrokken werd door de jogajuf probeerden wij ijverig Karen na te doen in een of andere gewaagde handstandtoestand. In-en uitademen kunnen we nu als de beste, maar met de zonnegroet hadden we nog wat moeilijkheden. Toch moeten we toegeven dat we allemaal zo gerelaxeerd waren dat we bijna sliepen. Toch maar rechtkruipen en spurten naar onze extra hiphoples... Enkelen waren nog in hogere sferen en bleven aan de kant toekijken terwijl de meerderheid genoot van de 'losse' movekes.
Snel snel een broodje voor onderweg en meteen naar het theater. We mochten nog even extra repeteren want met onze moeilijke lichtstanden was dat wel nodig. Janne had zich ondertussen teruggetrokken in de donkere kleedkamer met een migraine-aanval en de rest puzzelde aan plan B-plaatsen voor in het geval ze niet mee zou kunnen doen. Gelukkig hadden Jan en Daisy de EHBO-koffer bij en met de juiste medicatie werd Janne op vakkundige wijze terug tot de danswereld gebracht ;-) .
We mochten als 3e optreden en dat was geweldig want na een mooie 'performance' slopen we tijdens de pauze het gebouw uit. sssstt. Begrijp ons niet verkeerd, de show is geweldig, maar we wilden toch graag even rust. De groepen uit België doen het trouwens erg goed en halen een hoog niveau, waar wij netjes mogen tussenstaan. De groep uit California was vol lof over ons, maar wij ook over hen en ook de Afrikaanse groepen zorgen voor ambiance en spektakel. Belletjes van de Indische dansen vinden we verspreid over het hele theater en groepen met tutu's blokkeren soms de hele gang.
's Avonds waagde iedereen zich aan een welverdiende, al dan niet alcoholvrije, coctail en zo werd het een gezellige en boeiende avond.
Morgen staat er een kasteeltrip op het programma en komen we even op adem om dinsdag de finale te kunnen dansen.
Vele groetjes Leen
Niet te vergeten:
de uitspraak van gisteren: Janne: " ik heb een gat vanvoor" Anouk: " ikke ook!" (en dat nog wel in hun nieuwe groene broek)
de uitspraak van de dag: Daisy: " die bomen komen dichter" (toen de nepplant op het terras zachtjes omviel en in haar nek kwam kriebelen)
We zijn net terug van de eerste masterclasses! Zweten, concentreren maar vooral gewoon lekker gaan tussen allemaal fantastische dansers! Geweldig leuk! Hier nog steeds 30graden, maar onze danszalen hebben af en toe wel airco, dus aan comfort hier ook geen gebrek. Over 9 minuten moet ik beneden in de lobby staan, gepakt en gezakt. Straks vanaf 16u moeten we voor de eerste keer aantreden in het Theater van Praag met onze Choreo. Spannend wel, want de repetitie liep niet helemaal perfect. Een slechte generale... :) Laat ons hopen!
Blijkbaar komen we niet van zooo heel ver, als we de andere teams hier mogen geloven. Trips vanuit Zuid-Afrika, USA California, Israel, en ga zo maar door. Het DansAteljee (dat sinds kort blijkbaar Het DansAteljee Jan Claesen heet ) heeft slechts een vlucht van 1u50 achter de kiezen. Wel leuk om al die teams te leren kennen!
De lift gebruiken bleek echter iets ingewikkelder dan gedacht! Met een ingewikkeld kaartensysteem, snelle overload, massa's teams en sightseeing van de verdiepingen, duurt het best wel even voor je je bestemming bereikt. Volg dan de duizenden klaprozen en misschien verdwaal je zo net niet in één van de vele gangen van het hotel, op zoek naar je kamer.
Na een goede nachtrust (voor sommigen echter eentje op zoek naar elektriciteit, welke besloten had om het eventjes te begeven) en een stevig ontbijt trokken we met z'n allen de stad in om als echte toeristen achter een gids aan te hossen. Praag is duidelijk een mooie stad en vooral het water sprak met deze hitte best wel tot de verbeelding. Ook de terrasjes deden dit en prompt besloot onze nieuwe choreograaf Jan Claesen om zijn nieuwe team te trakteren. Wij danken hem hiervoor van harte. (dankuwel, dankuwel, dankuwel,...) Daarna zijn we voor het eerst gaan repeteren. Alsof we het nog niet warm genoeg hadden, moesten we ons nog een dertigtal minuten in het zweet werken om onze choreografie voor het eerst te oefenen op Praagse bodem. Het podium is volgens Amerikaanse normen: ENORMOUS!!! Je moet niet lopen over het podium, we spreken in termen van "sjeezen".
Als afsluiter van een leuke, warme dag keken we nog fanatiek naar de match Holland-Brazilië op groot scherm in het midden van Praag. De warmte, het enthousiasme van de Hollanders en de uiteindelijke winst voor oranje, zetten we onze avond reeds feestend in. Nu hebben we honger, dus wij trekken naar ons buffet.
Paniek! paniek! Onze vlucht staat niet genoteerd op het vluchtschema van brussels airport. Gelukkig kan de Daisy goed telefoneren en na enkele belletjes was dit probleem van de baan en stond de vergeten vlucht er toch tussen. Jan en Matthias passeren de Tsjechische grens wanneer de vrouwen hun kilo's bagage afgeven aan de checkin. Leen moet bijna bijbetalen, maar dat is volledig de schuld van deze oude laptop die voor een dikke 6 kg extra gewicht zorgt. Maar ook Alissa zorgt voor enig amusement wanneer we toelating moeten geven om haar te fouilleren want de beugels van haar BH slaan alarm. De vertraging van de vlucht deert niet want enkele spelletjes 'weerwolven' zorgen voor afleiding. En dan.. het vliegtuig... Met een klein hartje stapt Sofie op nadat we allemaal het vliegtuig kussen voor een veilige vlucht. Karen houdt zich rustig tijdens haar eerste vliegervaring terwijl Kelly het zakje klaarhoudt en Anouk en Sofie een dutje doen.
Na een dolle rit in een minibus (gelukkig met aanhangwagen voor al onze bagage) komen we aan in het hotel waar Matthias en Jan ons opwachten.
Honger honger honger wachten wachten wachten volk volk volk help help help!
Eindelijk, eten... Tegen alle verwachtingen in, smaakt het ieder. Nu nog even een stapje in de wereld zetten en onze eerste buitenlandse dag zit erop.
Slaapwel allemaal!
Leen en Daisy
Uitspraak van de dag: Sofie: "Mijn gat is genaaid" (het gat dat al maanden in haar broek zit, is eindelijk gemaakt)
) heeft slechts een vlucht van 1u50 achter de kiezen. Wel leuk om al die teams te leren kennen! 
om zijn nieuwe team te trakteren. Wij danken hem hiervoor van harte. (dankuwel, dankuwel, dankuwel,...)
