Zoals elke morgen moet er koffie gedronken worden vooraleer de dag te starten. Dit was vandaag niet al te veel anders. De zoon zijn boekentas klaarmaken, en weg zijn we richting Brussel. Met de trein vandaag, want dit is toch altijd een beetje reizen!
Aangekomen aan het Noord station was het eerste wat mij opviel, veel politie. Zal wel O.A te maken hebben met de aanslagen die gebeurd zijn op 22 maart 2016. Daar ik jaren met de trein gaan werken ben in Brussel, ken ik het noord station relatief goed. Waar je normaal gezien de uitgang neemt aan de voorkant van het station, moest iedereen nu via de zijkant naar buiten.
Eens buiten, was het onmiddellijk terug oordopjes gebruiken. Velen hadden blijkbaar terug een grote voorraad bommetjes ingeslagen. Dit zou trouwens terug heel de manifestatie duren. Terwijl ik met collega's meeloop in de mannifestatie en een collega verwittig niet te dicht bij de riolering te lopen hoor ik mensen praten over de huidige omstandigheden, betalingen die al maar duurder worden. De minister die nog meer flexibiliteit wil inlassen, grappig als je dan op sociale media hoort dat bijna niemand op de betoging ook maar iets op de hoogte is waarom er betoogd wordt.
Na een tijdje te wandelen, gaan we als ook samen met enkele collega afgevaardigden eten. Natuurlijk pita, die is namelijk in Brussel vergeleken met vele andere steden goedkoper dan andere fast food. 5 euro Pita met kip en een cola, je met het maar doen.
Een aangekomen aan het zuid wat meestal de eindbestemming is, zien we nog altijd dat er enorm veel politie op post is. Het waterkanon, en honderden politie agenten in kettingvorm, sluiten de zuidlaan af. Een kleine groep jongeren, staan er blijkbaar met stenen te werpen en alles wat maar naar de politie kan gehooid worden. Jammer dat dit soort toestanden gebeurd, daar wij niet voor dit soort toestanden staan te juichen. Als ook zijn dit geen waardige afgevaardigden te noemen, maar meestal zijn dit mensen die juist om die redenen gaan. Het is altijd makkelijk op die dagen aan Rode of groene materialen te raken, daar ze dit overal wel gratis uitdelen. Dus heb ik ergens twijfels of dit wel mensen van de vakbond zijn.
Wat mij onmiddellijk opviel, is hoe de commissaris er rustig bij blijft. De amok makers staan er soms letterlijk een paar meter van, en maar uitdagen, respect dat die persoon zo rustig kan blijven. Op dit moment staat de politie nog altijd een honderd tal meter verder op te wachten. Blijkbaar is dit een methode die de politie toepast om de gemoederen wat te bedaren. Toen ik zag dat deze mannier van werken niet echt hielp en het maar erger en erger werd, ging ik samen met mijn collega's naar het zuid station. Daar speelde namelijk een live band, iets die veel interessanter is dan een paar mensen te zien vechten.
Eens de manifestatie gedaan, keerden we allemaal terug naar huis. Eens in de trein, wordt er over de betoging gesproken. Ik vertelde aan een paar mensen op de trein, wat ik had gezien aan de zuidlaan. Hoe een 20 tal jongeren terug de sfeer konden verpesten. Iemand zei onmiddellijk, het zal terug niet lang duren voor de media er mee loopt. En ja hoor ik zag op mijn telefoon, politie bekogeld met stenen en hekken na betoging. Iedereen was er onmiddellijk van overtuigd dat de media terug alleen maar het slechte online wil plaatsen.
Maar kort na dit bericht zagen we een nieuw bericht, betogers nemen het op voor de politie nadat anarchisten agenten aanvallen. Moest eerlijk toegeven dat ik niet wist wat ik las, het kon blijkbaar toch. Goed nieuws brengen in de plaats van altijd het negatieve eerst.
Eens aangekomen aan het station, begint het leven terug zoals het begon die dag. Voor mijn kinderen zorgen, maar ergens deed ik dat heel de dag vandaag!
Wat ik van vandaag onthouden heb:
De agent die enorm rustig kan blijven.
De media die als het moet ook het positieve kan tonen.
Niet dicht bij riolen lopen tijdens manifestaties, bommetjes die erin vliegen maken dat je nog al kan ruiken die dag.
60.000 mensen die het niet eens zijn, met de huidige stand van zaken in ons land.