Mijn Bietje's gevecht tegen borstkanker Nadat mijn Bietje 2 jaar geleden geopereerd werd aan een aorta dissectie kreeg ze op 4 november dit jaar te horen dat ze borstkanker heeft. Deze blog is het relaas van haar strijd tegen de ziekte met de grote K.
28-10-2010
Donderdag 28 oktober: alarm
Vandaag is mijn Bietje bij Dr Bunnens langs geweest omdat ze last heeft van pijn in de borststreek. Het blijkt dat ze een gezwel heeft in de rechterborst dat dringend dient onderzocht te worden. We bellen onmiddellijk naar Dr Allaer om een afspraak te maken. Dinsdag 2 november kan de mammografie gebeuren. Het bange afwachten is begonnen.
Met een bang hart vertrekken we naar Halle. Carine en ikzelf proberen luchtig te blijven om de spanning te verdrijven. Dr Allaer begint meteen aan de mammografie. Carine gaat met hem mee en ik blijf wachten in de wachtzaal. Na een kwartier komt Dr Allaer melden dat het er niet goed uitziet. Hij gaat een punctie nemen en we moeten het resultaat afwachten om verdere conclusies te trekken. Ik ga met hem mee en zie mijn Bietje ineengestort liggen op de onderzoekstafel. Mijn hart slaat een paar tellen over en tranen wellen op. Ik hou me sterk en probeer mijn Bietje te troosten. De punctie verloopt vlot en we besluiten dat ik de punctie zelf naar het labo breng om een dag te winnen. Dr Allaer geeft aan dat het waarschijnlijk ernstig is, dat een operatie hoogstwaarschijnlijk is en spreekt ons moed in. We voelen ons veilig bij die man. Ik zet mijn Bietje thuis af en rij door naar het labo. Daar zeggen ze me dat het resultaat tegen vrijdag of maandag ter beschikking is. Ik trek opnieuw huiswaarts en we besluiten naar de Emir te gaan om een hapje te eten. De couscous en dorade is lekker en mijn Bietje vraagt me om onze familie en vrienden op de hoogte te brengen. De moed zakt me in de schoenen. Ik bel met een krop in de keel kort iedereen op. De sfeer zakt onder nul en emoties van woede, gelatenheid, verdriet en opstandigheid gaan te keer. Mijn Bietje heeft het moeilijk en ze twijfelt er sterk aan of ze deze situatie aankan. Ik probeer me sterk te houden en haar te troosten, maar dit is slechts een pleister op een houten been. We trekken naar huis en houden het rustig.
Donderdag 4 november: huwelijksverjaardag, resultaat punctie, Pulp Fiction live
Vandaag is het onze 22ste huwelijksverjaardag. Ik ben nog altijd heel blij dat ik toen ja heb gezegd. Joepie, er zit een leuk kaartje van mijn Bietje in mijn mailbox. Vreugde om het leuke kaartje en verdriet om de situatie proberen de overhand te krijgen. Het werd vreugde en blijdschap omdat mijn Bietje er nog is en ik haar nog altijd graag zie. Een leven zonder haar is een heel slechte optie. Roxanne heeft een cadeautje in mijn naam gekocht en dat zet ik klaar naast een glaasje Champagne op de ontbijttafel. We hebben in 'Le Fox' gereserveerd voor de lunch. Ik bel naar dr Allaer om toch al eens te vragen of hij al resultaten heeft van de punctie. Hij vertelt me dat de resultaten zijn vermoeden hebben bevestigd en dat we het best met dr Hertens afspreken om verdere stappen te plannen. Er zijn van die momenten in het leven dat je hoopt dat je aan het dromen bent. Al snel besef ik dat dit de bittere realiteit is. Mijn Bietje komt eraan en ik vertel haar wat dr Allaer me heeft gemeld. We besluiten om niet naar De Panne te rijden en ik maak een afspraak met dr Hertens om vrijdag langs te gaan. We beuren mekaar op en we besluiten naar 'Le Pigeon Noir' te gaan voor de lunch. We ontdekken hier een geweldig restaurantje. Ik probeer mijn Bietje steun te geven door de situatie door te spreken, maar dat lukt niet. Oude demonen steken de kop op en het valt sterk op dat de manier van omgaan met dergelijke situaties door het verschil in ons temperament anders is. We trekken naar huis, de sfeer is somber. Ik hoop dat ik de soepelheid vind om mij aan te passen. Na wat te hebben gerust besluiten we om wat sushi te eten bij Louie. Het wordt nog een gezellige avond die net iets anders afloopt dan gepland. Rond 2130h stormen 2 mannen Louie binnen. De grootste man in trainingspak, met een bivaksmus over zijn hoofd en met een revolver in de hand schreeuwt tegen de verbouwereerde dienster 'Donne-moi l' argent, donne-moi l'argent' De kleinste man staat aan onze tafel en eist mijn portefeuille. Ik wil opstaan om hem vast te grijpen, maar mijn Bietje maant me aan om te blijven zitten. Gelijk heeft ze natuurlijk, je weet maar nooit waartoe zo een gasten in staat zijn. De man aan onze tafel neemt mijn portefeuille en haalt er het geld uit. Hij vraagt de handtas van mijn Bietje en die zegt hem (alhoewel ze heel fel was geschrokken) dat hij alles mag hebben maar dat hij wel de brief voor de dokter moet achterlaten. Ik hoor wat gestommel achter mij, gevolgd door geschreeuw van de lange man. De man aan onze tafel laat de handtas vallen, loopt de deur uit en zijn kompaan volgt hem. Louie stormt in ware kamikaze-stijl en met een groot hakmes in de hand achter de beide kerels aan. Ik neem mijn Bietje in de armen en ze trilt van de spanning. Na een tijdje komt ze tot rust en dan is de politie er reeds. Die beginnen meteen met een ondervraging om zicht te krijgen op wat er gebeurd is. Ze spannen de locatie af en gaan na of iedereen die aanwezig was ok is. Ondertussen is Marc, de kapper er bijgekomen en die stelt voor dat we bij hem wat bekomen. De politie vindt dit ok en we trekken naar zijn kapsalon. Nadat de politie de nodige onderzoeken heeft gedaan, trekken ze met ons naar het politiebureau voor een verhoor. Ze werken ook dit professioneel en met de nodige empathie af. Daarna brengen ze ons naar huis. Het is ondertussen middernacht, we kijken mekaar in de ogen en beginnen te lachen. De spanning druipt van ons af en we komen tot het besluit dat we ook deze huwelijksverjaardag niet snel zullen vergeten. (in 2008 werd op onze huwelijksverjaardag de aorta dissectie van mijn Bietje gediagnosticeerd) Ik besluit te gaan slapen, morgen op baan te gaan om Carolien te begeleiden en tegen 14hr naar huis te komen om de afspraak met dr Hertens te maken.
Vrijdag 5 november 2010: de kennismaking met dr Hertens
De begeleiding is goed verlopen en tegen 14hr kom ik thuis aan. Even later komt mijn Bietje, die met haar mama bij Salvatore een pasta achter de kiezen heeft gestopt, aan. Dr Hertens kan ons tegen 16 hr ontvangen. De zenuwen staan strak gespannen als we in Halle aankomen. Dr Hertens is nog in het ziekenhuis bezig en uiteindelijk ontvangt ze ons rond 17 hr. Het is opnieuw een arts die ons vertrouwen inboezemt en ze gaat over tot een volledig gynaecologische onderzoek. Na een uur wordt er afgesproken dat men ons zal contacteren vanaf 15 november om de pre-operatieve onderzoeken te plannen. De operatie zelf zal pas vanaf 26 november kunnen. In het terugrijden bellen we het nieuws door aan Trezebees en mijn ouders. We smsen het nieuws naar onze vrienden en heel wat steunbetuigingen stromen toe. Thuis wachten Roxanne, Mathieu en Thijs ons op om te gaan dineren bij 'Margaux'. Het eten was lekker, de sfeer was uitmuntend en blijgezind trekken we huiswaarts. Mathieu zet Roxanne en Thijs in Halle af en gaat nog op stap. Mijn Bietje en ik genieten nog wat na van de fijne avond en we beseffen beiden dat we fier mogen zijn op onze kinderen.
Vandaag was het plan om met Roxanne naar Antwerpen te trekken voor een outlet verkoop van Nico Taeymans en een bezoek aan Zeno-X gallery waar er nieuwe werken van Michael Borremans worden geëxposeerd. Het is echter zo slecht weer dat we besluiten niet te gaan. Het weer past wel bij de stemming die vandaag bij mijn Bietje heerst. Ze surft wat rond op zoek naar informatie over borstkanker en daar wordt ze niet bepaald vrolijk van. Het is pijnlijk om te beseffen dat mijn Bietje in zo een momenten niet getroost kan worden omdat ze gek van de angst wordt. We bespreken de mogelijkheid om het komende lang weekend naar Oostende te gaan met de kinderen. Ze vraagt wat bedenktijd. Ik dring niet verder aan en besluit haar de nodige tijd te geven om haar besluit te nemen. Ik hoop dat de preistoemp met spek en worst haar wat opbeurt. Het smaakt haar wel maar ze blijft met de situatie worstelen. Morgen gaan we met Sarah en Josse lunchen bij Vanhoo. Dat vooruitzicht beurt haar wat op. Op het einde van de avond is de stemming van mijn Bietje weer beter.
