Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Een vervolgverhaal....
17-07-2009
Mokerslag
Zelfs als je sterk bent, komt een mokerslag hard aan.
Misschien ging het me net iets te goed...
P op vakantie in Zweden, die me elke dag smsjes stuurt hoe hij me mist, hoe hij niet genieten kan en hoe lang de dagen zonder me duren. De ene discussie na de andere met z'n vrouw. En eerlijk gezegd, ook al zie ik hem graag, ik mis hem niet. Ik denk wel aan 'm, en zal blij zijn hem terug te zien, maar er waren zelfs twee dagen dat ik eenvoudigweg vergat hem iets terug te sturen... de omgekeerde wereld.
Een eerste schijf van het bedrag dat m'n bijna-ex-man me moet uitbetalen zou eind juni op m'n rekening moeten gestaan hebben, maar het bleef maar duren. Dus begon ik wat druk uit te oefenen om onze bankdirecteur, die me uiteindelijk garandeerde dat ik ten laatste morgen, vrijdag, het bedrag op m'n rekening staan zou hebben. In afwachting daarvan begon ik alvast volop meubeltjes te bestellen en betaalde ik voorschotten.
M'n man maakte het me de afgelopen weken behoorlijk moeilijk. Vorige week nog brak hij zowat de hele keuken af, wat me twee uur kuis opleverde. Hij loopt biezonder agressief, vloekt en verwijt me constant, maar ik liet het me niet kelderen. Ik beet soms zelfs van me af, wat hij niet gewend is van me. "Ik zou je beter af en toe een pak slaag gegeven hebben", zei hij nog. En soms, als hij voor me staat en razend te keer gaat, zie ik hoe hij zich inhouden moet. Wijselijk zwijg ik op zo'n momenten, en blijf ik uit z'n buurt.
De voorbereidingen voor de verhuis, de voorbereidingen voor het ponykamp. Zoveel om me bezig te houden. Zodat ik zelfs niet eens de tijd vond nog iets op m'n blog hier te gooien...
Het zou goedkomen met me, daarvan was ik steevast overtuigd. Een hoop vrienden die achter me staan, en eindelijk terug een toekomst.
Tot deze ochtend. Ik zat bij de kapper, toen ik telefoon van m'n man kreeg. De bank had een njet gegeven, zei hij. Ik belde meteen naar de bankdirecteur om uit te vissen wat er gaande was. Veel kreeg ik niet te horen. Alleen dat de wederopname van de lening, dat zou dienen om m'n eerste uitbetaling te financieren, niet werd goedgekeurd, en dat ik aldus pas eind oktober het afgesproken bedrag zal ontvangen.
Ik panikeerde. Want weldra wordt alles geleverd in m'n nieuwe stekje, en waarmee ga ik in godsnaam dat betalen. Toen ik dat aankaartte en er aan toevoegde dat ik met zekerheid nu dat geld zou gekregen hebben, antwoordde de bankdirecteur doodleuk dat in de bankwereld "zekerheden" altijd "waarschijnlijkheden" zijn. Ben ik vet mee.
Ik sta met m'n rug tegen de muur nu. Ik besloot m'n wagen in te springen en naar de bank te rijden, maar daar kreeg ik te horen dat m'n man s'avonds een afspraak had, en dat ik pas morgen te woord zal worden gestaan. Ik belde naar m'n man, en die vertikte me te zeggen wanneer hij erheen moest, zodat ik niet kon meegaan. Dus reed ik naar m'n ouders, in nood voor advies. "Je zal het harder moeten gaan spelen, K. Je hebt nu al genoeg toegegeven. Als ze niet over de brug komen, wordt het huis verkocht." zei m'n pa. Ik belde de bankdirecteur terug op met dezelfde mededeling. Meteen een resem verwijten naar m'n kop. Dat als ik druk op de ketel zou zetten, er een vechtscheiding van zou komen, en dat ik gewoon moet wachten tot oktober. "En wat doe ik ondertussen ? Ik moet toch kunnen starten, in godsnaam, ik neem zelfs niets van de huidige inboedel mee." "Tja, dan zal je een persoonlijke lening moeten aangaan hé..." Dit kon gewoonweg niet. Dus belde ik m'n man. Dat het hele verhaal niet klopte, en dat ik dit niet zou pikken. Dat desnoods het huis maar verkocht moet worden. Woest werd hij. Hij slingerde meteen naar m'n hoofd dat ik de kinderen op straat zet op die manier, en ga zo maar door. Even later gooide hij de telefoon dicht.
Ik liet alles even bekoelen, en belde hem terug op. -"Luister, ik wil niet dat je dat huis kwijt raakt, maar je moet mij ook begrijpen. Die gelden waren me beloofd, het staat zelfs in de notariële acte. Ik wil desnoods een persoonlijke lening afsluiten, maar dan moet jij op z'n minst tussenkomen in de interesten." Hij vertikte het, dreigde ermee dat als ik zou blijven aandringen, hij niet meer zou willen scheiden, en dat het dan via advokaten zou moeten gaan. Hij voelde zich gesteund door het feit dat de notariële acte nog niet getekend is, en ik aldus geen kant uitkan. Dat tekenen was steeds al uitgesteld door het feit dat we op een document van de bank zaten te wachten... het lijkt wel opgezet spel.
S'avonds zat ik bij m'n zus, toen hij er plots aankwam. Hij kwam blijkbaar van de bank. Blijkt dat er geen mogelijkheid is om me voor oktober uit te betalen, ondertussen moet ik "maar een overbruggingskrediet nemen". Over de enorme interesten die daaraan vasthangen werd niet gesproken...
Morgen vroeg moet ik al naar m'n bank. Een andere bank, want die bankdirecteur betrouw ik voor geen haar meer. Blijkbaar heeft hij "per abuis" een fout gemaakt waardoor die wederopname van het woonkrediet door de centrale werd afgekeurd. Ik ga m'n mogelijkheden overlopen. De notaris is nog twee weken in vakantie. Zodra hij terug is, moet die acte ondertekend worden, met aanpassing van uitbetaling, in oktober, zodat hij me dit alvast niet nog eens kan lappen... en misschien kan ik daar nog wel een tussenkomst van m'n man in die interesten loskrijgen... uiteindelijk heeft de notaris al meermaals duidelijk gesteld aan m'n man dat ik biezonder mild ben, en dat hij zich in de handen mag wrijven als het daarop aan komt...
Afwachten nu...
17-07-2009, 00:46 geschreven door VG
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Rondvraag / Poll
Moet ik stoppen met P ?
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
