Vandaag voel ik mij donker. 

De persoon die mij goed begrijpt heeft zelfmoord willen plegen. 

Ik voel mij hierdoor mislukt, ik heb hem niet kunnen helpen. 

Wat voor iemand ben ik dan? 

Hij heeft mij niet om hulp geroepen. 

Ik voel me nutteloos. 

Nog altijd geen beslissing van de geneesheer van de CM. 

Ik word er echt gewoon nog meer depri van. Snappen die nu niet dat mensen zonder uitkering zetten terwijl ze een beslissing moeten maken echt hel is voor iemand zijn levenskwaliteit? 

Hoe moet ik nu alle rekeningen betalen? 

Ja geld, daar draait het nu om. 

Weeral een stressfactor. 

Ik ben het zo beu dat mensen mij ni geloven. 

Maar misschien moet ik verdergaan? 

Zoeken naar misschien een echte ziekte? 

Fibromyalgie of cvs? 

Of toch manisch? 

Ik wil stabiliteit, een diagnose, een beslissing. 

Zo kan ik niet verder. De zelfmoordlijn wil dat ook. Ja via chat heb ik daar al aan meegedaan. Waar moet ik anders terecht? 

Ik wil die gedachten niet, gelukkig blijft het nog bij gedachten maar hoe lang duurt dat nog? Daar heb ik zo bang voor, niet dat ik mezelf iets aan ga doen, nee, mijn familie, zeker Aria iets ga aan doen. 

Soms kan ik echt heel agressief uit de hoek komen. 

Ik heb zoveel kwalen, zoveel ziektes, alsof ik dat allemaal leuk vind. 

Ik zou ook gewoon gezond willen zijn, geen stress, geen geldzorgen, geen opvangzorgen. 

misschien is de wereld toch gewoon beter zonder mij erin..