Sinds afgelopen vrijdag ben ik een stukje mobieler geworden!
Michael kwam met het voorstel, omdat het toch allemaal wat langer duurt dan gedacht met mijn rijbewijs. Ook al mag ik er niet mee op de geasfalteerde weg, met de quad kan ik, via allerhande zandwegen, toch bij de belangrijkste winkel(s) komen, dus daarmee ben ik in een klap een stuk mobieler geworden. En niet alleen praktisch .. we hebben het er al heel lang over dat we graag de woestijn en/of de bergen in willen, en Mike's truck heeft wel 4-wheel drive, maar is voor sommige wegen te groot.
Mike heeft z'n motoren en kan er daamee wel komen. Ook had hij een oude quad in de garage staan en het was de bedoeling dat hij die ging opknappen, die was dan voor mij om op rond te kachelen. Maar voor Mike gaat veiligheid voor alles, en hij was er niet van overtuigd dat de oude quad voldoende veilig zou zijn voor mij. Dus een nieuwe quad is het geworden (na alle financien even op een rijtje te hebben gezet).
Vrijdagmiddag zijn we haar gaan ophalen, en ben ik wat oefenrondjes in de tuin gaan maken. (Haar ja, want ondanks het formaat en een zekere aura van stoerheid vind ik de quad wel iets vrouwelijks hebben.)
En ook m'n eerste mijl erop gehaald. Aaaaaaah!
Zaterdag ben ik voor 't eerst het hek uitgeweest, en heb op zandpaden rond het huis rondgereden. (En een eerste transformatie is al zichtbaar. De vorige dag nog met m'n gewone T-shirt, nu al in een van Mike's race jerseys. Is ook verstandiger, lange mouwen, met bescherming op de ellebogen .. En het is de bedoeling dat er nog een echte broek bij komt, maar dat wordt vast nog een frustrerende trip naar de winkel en passen, passen, passen!)
En zondag zijn Mike en ik een rit wezen maken. Hij op een van zn vintage motoren, ik op mn tank. De trip duurde uiteindelijk vier uur! Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar zo kom je er rap achter dat de wereld een heel stuk kleiner is geworden, je snel op een andere plek bent, en dan ook heel snel denkt: "Nu we hier toch zijn ... kunnen we ook daar en daar even gaan kijken". Mike zei achteraf dat hij zich een beetje ongerust had gemaakt, want we hadden niet veel water meegenomen. Maar gelukkig is het goed gegaan, wel een goede les voor de volgende keer om toch vooral goed voorbereid te blijven, en desnoods veel meer water mee te nemen dan de geplande trip zou toelaten. Je weet tenslotte maar nooit.
Met een topsnelheid van zon 90 km/u kan ik aardig hard gaan. De eerste keer buiten het hek vond ik 50 km/u al hard genoeg, maar tijdens de zondagse rit heb ik het gered tot zon 85 km/u! Maar zon snelheid hou ik niet lang vol, op die zandpaden. Zeker omdat ik nog onbekend ben met het terrein, en het nog moet leren lezen. Zo weet ik nog niet of een bepaalde donkere verkleuring een gat in de weg is, of simpelweg een andere kleur zand. En op topsnelheid lig je zo op je (gebroken) rug, als je niet uitkijkt.
Al met al vind ik het prima om met een gangetje tussen de 30 en 40 km/u rond te kachelen. Kan ik ook de tijd nemen om even om me heen te kijken en van de omgeving te genieten.
Gedurende onze vier uur durende trip zijn we niemand tegen gekomen. Wel verkeer gezien in de verte, (onze route bracht ons op gezette tijden in de buurt van een snelweg) maar daar bleef het bij. Een hele bijzondere gewaarwording. Ga op zondag in Nederland maar een gebied in, je stuikelt over de wandelaars, families met kinderen, hondenuitlaters, en andersoortig volk!
We zijn onder andere bij een verlaten mijn geweest. Best wel spookachtig! We hebben daar een pauze gehouden, daar was nl. wel voldoende schaduw. Helaas heb ik nu geen foto's van de trip, ik had m'n camera niet meegenomen. Maar het is zeker de bedoeling dat foto's volgen, want dat wilde ik altijd al, zolang ik hier ben. De paden op, de bergen in, met camera en alles vastleggen!!
