Sinds donderdag 4 juni ben ik de trotse bezitter van een voiture.
Een 1989 Honda Accord, voor $ 600,00 gekocht van een collega van Mike.
Deze collega zegt dat hij de auto toen nieuw heeft gekocht, en dat zijn vrouw en zijn 2 dochters erin hebben leren rijden.
En nu is het mijn beurt. De opluchting was erg groot, dat we dit mazzeltje tegenkwamen. Vind maar eens zoiets voor zon bedrag, en in redelijke conditie!! Voor mij een prachtig wagentje, dacht ik zo, om me te bekwamen in alle ins en outs van het autorijden.
Het duurt alleen nog even voor ik ermee de weg op kan.
Eerst moeten we een kopie van de trouwakte krijgen, want dat is het officiele bewijs dat ik hier op juiste titel in Amerika ben. Met die trouwakte kan ik een Social Security Nummer aanvragen, want het DMV (Department of Motor Vehicles) wil dat graag zien, alvorens ze overgaan tot het uitgeven van een instruction permit.
Om een instruction permit te krijgen, moet ik eerst een schriftelijke test afleggen, m.b.t. wetten, regels, e.d.
Met een instruction permit mag ik rijden in aanwezigheid van een persoon, ouder dan 18 jaar, in het bezit van een rijbewijs. Ik mag nooit alleen rijden, altijd in aanwezigheid van een ervaren chauffeur. Mike, dus.
Als ik denk voldoende ervaren te zijn, mag ik mijn examen afleggen, en als dat goed gaat, krijg ik mijn rijbewijs.
Maar goed, eerst maar eens even leren rijden en wennen. Ik mag wel rondjes rijden in de tuin, en dat doe ik nu dus. Kan ik in ieder geval de basics leren kennen!
En later, als ik voldoende rijervaring heb, en heel veel centjes heb gespaard, hoop ik deze droom te kunnen laten uitkomen:
Een 1957 Chevrolet Bel Air
*zucht*
Mooi he? ;)
Na ons trouwen zijn we nog een paar dagen in San Diego / Escondido gebleven.
Maandag togen we richting Seaworld. Achteraf gezien hadden we beter die maandag lekker ongepland moeten laten, doodmoe als we waren van de dag ervoor. Maar de tickets voor Seaworld waren al geboekt en betaald, dus toch die kant op. Wat kribbig en moe, al werd het aan het eind van de middag wel wat relaxter. Het lukte ons om de grote Shamu show (met de orka) tot twee keer toe te missen! De eerste begon om 12.30 uur, maar we kwamen door vermoeidheid wat traag op gang en arriveerden om 12.45 uur in Seaworld. Om 16.30 uur zou er nog een show komen, dus we hadden alle tijd van de wereld. Toch? Dus we genoten van de dolfijnshow en de zeehondenshow, en bezochten aquariums en andere zaken, tussendoor een sigaretje roken (Mike) of een winkeltje inschieten (ikkuh) en toen hoorden we gejoel en keken op de klok en was het 16.35 uur. Wetend dat de toegang tot die show wordt afgesloten zodra het begint: Shamu weer gemist! Maar goed, de tickets waren goed voor een entree van 2 dagen, dus we bedachten dat we zat de volgende dag terug konden komen voor Shamu, en dan Old Town ingaan, en een toer boeken waarmee we in zon open dubbeldekker konden rondkachelen.
Dus dinsdag kachelden we wederom richting Seaworld, en het lukte ons weer om de Shamu show van 12.30 uur te missen! Knap, niet? Maar we waren nu een heel stuk uitgeruster en relaxter, en besloten ter plekke dat Old Town er een andere keer ook nog wel is, dus we deden Seaworld voor de tweede dag. En hebben er nog meer van genoten dan maandag. De ijsberen waren nu aktiever, en nu waren we ook op tijd om de roggen te kunnen aanraken en zo. Dus veel fotos gemaakt, hieronder volgt een impressie. Gelukkig hebben we Shamu nu wel gezien, dus moe en voldaan keerden we hotelwaarts (maar ik heb eerst ook nog even lekker een Shamu hoed gekocht!).
Woendag moesten we het hotel verlaten, en zijn we een paar uur aan het relaxen geweest aan het strand, op dezelfde plek als waar we drie dagen ervoor trouwden. Daar kwamen we ook helemaal van bij.
Vervolgens stopten we nog bij Roy en Treva (Mikes broer en zijn vrouw), om hun fotos en de video van onze trouwdag op te halen. En daarna ook nog even langs bij Elizabeth en Chris (Mikes zus en haar man), want daar hadden we Lars geparkeerd. Ook zij hadden hun fotos al overgezet op disc, heel handig! En toen de bijna 4 uur durende trip richting Ridgecrest, waar we om 12 uur middernacht aankwamen. Helemaal uitgekakt!
De donderdag was gevuld met was draaien en de trailer klaarmaken voor de geplande kampeertrip. Gelukkig had ik al het een en ander eraan gedaan, in de weken hiervoor, dus dat scheelde weer. Maar nog steeds kostte het een paar uur om alles op orde te krijgen, en we vertrokken laat richting Lee Vining (langs Highway 395). We redden het niet om daar die avond te komen, dus we hebben overnacht op een stopplek voor truckers e.d. Dit is dusdanig goed bevallen dat we hier volgend jaar waarschijnlijk ook weer gebruik van zullen maken, mocht dat nodig zijn. Maar we waren al aardig in de buurt van waar we wilden wezen, dus we konden het vrijdagochtend redelijk rustig aan doen, en nog waren we op tijd bij het kampeerterrein (Lower Lee Vining Campground geheten, een beetje buiten het stadje Lee Vining, aardig in de richting van Yosemite). Mike wilde er op tijd zijn, omdat dit een first come, first serve kampeerterrein is. En omdat het dit weekend Memorial Day weekend was, zeer berucht vanwege de drukte (zon beetje iedere Amerikaan gaan kamperen en barbequen en zo met Memorial Day Weekend), gingen we het natuurlijk niet gokken qua plek. We waren mooi op tijd, er was plek genoeg en we konden de trailer er gemakkelijk kwijt. Een prachtige plek, met zoveel naaldbomen dat de geur overweldigend was, zodra je uit de auto stapte. Ook was er een bruisend water vlakbij, die we ook s nachts konden horen. Een rustgevend geluid. Ons kampeerplekje. En het uitzicht vanuit de trailer (zolang we geen directe buren hadden). Het water vlak bij de trailer
Ook deze trip hadden we Lars meegenomen. Ik moet zeggen: hij deed het fantastisch! We hadden een harnasje voor hem gekocht (de kattenharnassen waren allemaal te klein voor hem, dus het werd een puppy harnas), en deze liet hij zonder mankeren aandoen. (De eerste keer dan, daarna begon hij wel wat te bijten, maar niet met veel overtuiging, overigens.) De allereerste keer met harnas begon hij wat sluiperig te lopen, ik kon me wel voorstellen dat het voor hem voelde alsof een hand op zn rug drukte. Maar daarna wende hij er snel aan, en ik vind dat het hem erg stoer staat .. Alsof hij een kogelvrij vestje aanheeft .. hihi! Lars in zn kogelvrije vestje
De eerste paar keren in de auto deed hij wat moeilijk, ook heeft hij zichzelf bevuild. Maar daarna is het goed gegaan, en zelfs de weg terug naar huis bleef hij uiteindelijk geluidloos, en heeft hij het droog en schoon gehouden. Ik denk dat hij er nu aardig aan is gewend. En dat vind ik wel een prettig idee, want ik wil hem graag kunnen meenemen.
Lars kon natuurlijk zn lol niet op in de trailer, want daar verbleef hij gedurende het kamperen. s Nachts kwam hij in bed bij ons (in huis wil ik hem niet in de slaapkamer hebben, maar in de trailer wordt dat natuurlijk een stuk lastiger), en hij bleef maar kopjes geven en knuffelen en spinnen. Heel knus!
We zijn tot en met de dinsdag na het weekend op de plek gebleven. In eerste instantie zouden we maandag (dus Memorial Day zelf) naar huis zijn gereden, maar volgens Mike zou het zo beredruk op de weg zijn, dat we al snel van plan zijn veranderd. En dit is goed bevallen. We hebben de dagen deels rondlummelend doorgebracht (ik lekker lezen en tukjes doen, Mike lekker vissen), en deels in de auto naar Yosemite. Tot twee keer toe, de eerste keer de hele route naar de andere kant gereden, waar de grote rotsformatie rond El Capitain en het beroemde Half Dome is. Maar dit is wel een trip van een paar uur, de tweede keer hebben we een deel van de route gedaan. En een ochtendje gewinkeld in Lee Vining, en rondgereden in de omgeving.
Yosemite .. ben even vergeten hoe deze rotsklomp heet, maar je kunt er aardig hoog komen zonder klimmaterialen, zoals Mike even demonstreert!
Yosemite ligt zo hoog, dat er nog sneeuw te vinden was. Rare gewaarwording, ronddarren in de sneeuw zonder winterkleren aan!
Vlnr: El Capitain; Half Dome; Bridalveil Fall Waterversnelling onderaan Bridalveil Fall; Half Dome vanaf een viewpoint in het oosten van Yosemite genomen; ikkuh met in de achtergrond Half Dome
