Ik ben dus getrouwd. Op het strand vlakbij San Diego, in een plaatsje Cardiff-by-the-Sea geheten. De avond ervoor bracht ik door bij Mikes zus Elizabeth, ik kreeg ook een manicure en pedicure van haar (ze werkt als schoonheidsspecialiste .. Heel handig, dus!), en de ochtend van de grote dag was ze echt een reuzegrote steun bij de transformatie van Hester in Bruid. Mike bracht de avond door bij zn andere zus Becky, en zondagochtend ging hij in alle vroegte met zijn broer Roy naar het strand, om een beetje een plek vrij te houden. Officieel hadden we een permit moeten aanvragen, maar welk telefoonnummer Mike ook belde, hij kreeg nooit een duidelijk antwoord waar hij wezen moest. Dus we hebben de gok maar gewaagd. En de club aanwezigen was ook dusdanig klein (zon 30 in totaal, gok ik), dat dit verder geen problemen veroorzaakte.
Zus Becky had er ook voor gezorgd dat hun motorhome op de parkeerplaats stond, dus toen ik aankwam ging ik daar naar binnen, en werd de laatste hand aan mn outfit gelegd.
En toen was ik zover
Traditiegetrouw brengt de vader de bruid naar het altaar, en wordt gevraagd wie de bruid weggeeft (ik weet t, ik weet t .) en antwoordt de vader. Maar ja, dat gaf in ons geval natuurlijk een probleem, want mn papa zat aan de andere kant van de wereld. We hebben het dus een beetje anders gedaan. Mikes vader Wesly bracht me naar Mike, en daar werd gevraagd wie mij namens mijn vader welkom heette in de familie. En Mikes vader gaf het antwoord. Vervolgens werd gevraagd wie namens mijn overleden moeder getuige was van de ceremonie. Ik had Mikes moeder gevraagd voor deze rol (om hen beiden dus een actievere rol in de ceremonie te kunnen geven), en zij beantwoordde dus deze vraag.
Toen was de beurt aan de ambtenaar. Maar die hadden we lekker niet. Ik had gelezen dat het mogelijk was dat een burger de rol van ambtenaar kon spelen, Deputy for a Day heet dat. En het leek me wel leuk dat iemand van de familie dit deed. En mijn eerste gedachte was Jason, de zoon van Mike. Jason had er helemaal geen bezwaar tegen, en voor Mike scheelde dit een moeilijke keuze: wie werd zijn Best Man: zoon Jason of broer Roy. Nu Jason Deputy was, kon Roy Best Man zijn.
Met een term als Deputy for a Day duurde het niet lang voor ik Jason Deputy Dawg ging noemen, in zijn rol als officiele huwelijksvoltrekker. En dit heeft hij ook lekker serieus genomen, en kwam gekleed als Deputy Sheriff. Geweldig :)!!
Deputy for a Day/Hij is er klaar voor!/Broederlijke liefde
Een paar dagen voor het huwelijk had ik nog een tijdje met Jason aan de telefoon gezeten. Hij was bezig met zijn speech, en bemerkte dat hij een aantal zaken over mij niet wist (of was vergeten). Dus ik was wel benieuwd hoe zijn babbel zou zijn. En ik zag het gebeuren: Jason stond klaar om te beginnen, keek ons aan, keek om zich heen naar de andere gasten .. en bevroor, als het ware. Alles wat hij had voorbereid, verdween in de golven. Hij had niets opgeschreven, en had dus geen reddingslijntje. En daarmee werd onze cemeronie een van de kortste in de geschiedenis. Haha! En dat vond ik ook niet zo heel erg. Maar het allerbelangrijkste zei Jason wel. In de trant van Het heeft jullie jaren gekost, en jullie hebben heel wat mijlen moeten overbruggen, maar nu hebben jullie elkaar dan toch gevonden. En daar kwam het uiteindelijk toch op neer, nietwaar? En vervolgens schakelde hij over richting de I dos, werden de ringen uitgewisseld en werden we officieel in de echt verbonden.
You may kiss the bride
We hebben vervolgens alle tijd genomen om fotos te maken, er waren zon 4 digitale cameras aktief (en dat voor zon select clubje mensen .. haha), en ook nog 2 videocameras! De fotos zijn bijna allemaal binnen, van een neef moet nog een cd komen. De videos worden nog een keer bewerkt door Mike, die volgen nog. Het geluid is niet super, dat was te lastig met de zee en de wind, maar hier en daar zijn de belangrijkste zaken wel hoorbaar. Maar dat komt dus nog.
Vlrn: De mannen van de familie; de vrouwen van de familie; met zus Becky, haar man John en zoon Johnny; met zus Elizabeth en haar man Chris; met broer Roy, zijn vrouw Treva en hun dochters Amanda en Khya; met tante Lucille en haar zonen Jamie en Jody.
Na de ceremonie op het strand volgde een dinner bij Bretts BBQ, een restaurant dat we online hadden gevonden. De eigenaar heeft een geweldige deal met ons gemaakt, echt voor belachelijk weinig geld konden we een ruimte buiten reserveren (en mocht het weer niet hebben meegewerkt, had Brett binnen ruimte voor ons gemaakt). Alles was heel goed geregeld. Hoewel mensen eerst wat bevreemd reageerden (alsof je je huwelijksfeestje bij de Febo geeft, dat idee kreeg ik in ieder geval erbij), kwamen ze er al rap achter dat ze beregoed konden eten, en het buffet is dan ook schoon opgegaan. Niet slecht!
Tijdens het etentje hebben Mike en ik ons even omgekleed, en toen moest de taart nog worden aangesneden. Elizabeth had een geweldig stelletje gevonden voor op de taart, ontzettend leuk!
Mierezoete taart, maar ook wel weer lekker, bij al die gebarbecuede etenswaren. En toen vertrokken langzaam maar zeker de gasten, wij natuurlijk als laatste, richting hotel, waar Mike de Presidential Suite had geboekt. (Ze hadden geen Honeymoon Suite.) We waren doodop, en dat ondanks de korte ceremonie en de niet al te grote groep gasten. Maar s avonds hebben we nog even lekker rondgehangen met Jason en zijn vriendin Jessica, die in een motel vlakbij zaten.
Zo vaak zien vader en zoon elkaar niet, en Jason en ik hebben elkaar alleen maar korte momenten gezien. Jessica ontmoette ik zelfs voor het eerst deze dag op het strand! Een gezellige afsluiting van een grandioze dag!
Traditiegetrouw brengt de vader de bruid naar het altaar, en wordt gevraagd wie de bruid weggeeft (ik weet t, ik weet t
.) en antwoordt de vader. Maar ja, dat gaf in ons geval natuurlijk een probleem, want mn papa zat aan de andere kant van de wereld. We hebben het dus een beetje anders gedaan. Mikes vader Wesly bracht me naar Mike, en daar werd gevraagd wie mij namens mijn vader welkom heette in de familie. En Mikes vader gaf het antwoord. Vervolgens werd gevraagd wie namens mijn overleden moeder getuige was van de ceremonie. Ik had Mikes moeder gevraagd voor deze rol (om hen beiden dus een actievere rol in de ceremonie te kunnen geven), en zij beantwoordde dus deze vraag.
