het is ondertussen 2 maanden geleden dat ik hier nog iets geschreven heb. Op sommige momenten dacht ik er gewoon niet aan, op andere momenten dacht ik eraan als ik niet online kon, soms geraakte ik gewoon niet ingelogd :(
Hoe gaat het nu met mij ondertussen?
Veel beter !
Ik ben in juni met de hormonenkuur begonnen en na een aantal weken moet ik zeggen dat het allemaal al een stuk beter gaat met mijn lichaam. Het is niet evident om alle producten te pakken te krijgen, het is namelijk niet zo dat elk farmaceutisch bedrijf deze in hun assortiment hebben en ik deze gewoon in de apotheek kan vinden. jammer genoeg. Hoewel er 1 is die ik met een voorschrift van de huisarts wel kan aankopen via de apotheek.
Deze hormonenkuur haalde ik uit het boek over bijnieruitputting van Dr. J Wilson.
Op mentaal vlak is het een beetje rustiger in mijn hoofd geworden. Niet dat mijn hersenen opnieuw vlotjes werken, verre van. Maar het is rustiger, al is het dan ook vakantie. En dat helpt uiteraard.
Maar het gaat elke dag opnieuw een beetje beter. Elke dag vind ik nog nieuwe zaken die me inzicht brengen in mijn denken, voelen, doen en laten. Dat vind ik altijd leuk. Soms vind ik iets nieuws via niet-mainstream media, soms in de teksten/boeken die ik voor mijn werk moet lezen.
Wat nu ook helpt, tijdens deze vakantie, is alle zonnige dagen. Het feit dat ik sommige weken alleen thuis ben, zonder de kinderen, waardoor ik volledig op mijn eigen ritme kan leven en werken. Zalig is dat. En sinds 14 dagen hebben we een hondje in huis. En ik merk dat dit heel ons gezin dichter bijeen heeft gebracht, wat me ook veel goed doet, want een slecht-functionerend gezin is extra stress en dat kunnen we in deze tijden echt wel missen als kiespijn.
Gisteren zag ik een video van Kerwin Rae. Ik geef hier een vrije vertaling van de inhoud (link naar video onderaan):
Bewustzijn is de sleutel tot herstel: Door de filter in ons brein zijn mensen zich slechts bewust van 2000 bits informatieverwerking per seconde terwijl het brein 16 triljoen bits informatie verwerkt per seconde. Er gebeurt met andere woorden veel in het brein waarvan mensen zich niet bewust zijn. Mensen zijn zich enkel bewust van "belangrijke" of "bedreigende" informatie. De rest wordt weg gefilterd. Dit inzien is een eerste stap.
Het doel hier dus is om het bewustzijn te verhogen. Maar door het licht aan te steken, zien we veel rommel en rotzooi. Het is belangrijk om hiervoor 100% verantwoordelijkheid op te nemen. Het is echter gemakkelijker om te zeggen: "ik weet dat dit gebeurt, maar het is mijn schuld niet". Door de schuld bij een ander te leggen, geeft men "macht" weg. Verantwoordelijkheid opnemen voor alles wat ik (het gaat tenslotte over mij) tegenkomen is zeer moeilijk, maar cruciaal.
Maar: Deze rotzooi en rommel zal mij zeker en vast in eerste instantie overweldigen. "Overweldigd zijn" betekent vrij vertaalt: dat er een informatie-overload is. Deze informatie-overload zal leiden tot stress en stress heeft altijd een biochemische reactie waarbij het hormoon cortisol wordt aangemaakt. Cortisol is een magisch hormoon (cynisch bedoeld dan). Cortisol zorgt ervoor dat iemand binnen de 7 minuten maar half zo slim niet meer is, en maakt de mens dik, oud en dom.
Dit is wat ze in het Engels noemen een serieuze catch-22: een onmogelijke situatie. Enerzijds is bewustzijn cruciaal, maar dit zorgt voor meer stress en meer negatieve gevoelens, zoals angst, verdriet, boosheid, frustratie, paniek ... Probeer dat maar eens te begrijpen.
Er is nog iets anders nodig: dankbaarheid: dit kan onze relatie met stress veranderen. Stress veroorzaakt veel negatieve gevoelens en dus (emotionele) pijn, telkens opnieuw dezelfde soort pijn. Pijn is goed, het schudt mensen wakker, maar ik wil niet steeds weer dezelfde pijn doorstaan. En geloof me: al jaren struggle ik met dezelfde issues. Wat moet ik dus doen.
Bij alles wat ik zie/leer over mezelf, moet ik de volle verantwoordelijkheid opnemen voor alles wat er in mijn leven gebeurd is. Want zolang ik niet de volle verantwoordelijkheid opneem, met andere woorden, het volledige eigenaarschap opneem van alles in mijn leven, zal dezelfde soort (emotionele- pijn blijven terugkeren. Tot ik het wel doe.
En hierin speelt dankbaarheid een rol, want door dankbaar te zijn, maakt ons lichaam het hormoon DHEA aan. DHEA verlaagt het niveau van cortisol in het bloed! Door een andere betekenis te geven aan stress -zijnde dankbaarheid ipv negatieve emoties- veranderen we de hormonenbalans in ons bloed. Hoe meer dankbaarheid ik kan zien, hoe meer ik zal zien om dan weer dankbaar voor te zijn.
Wat betekent dit nu voor mij persoonlijk? Wat kan ik hiermee?
Het is niet de eerste keer dan ik deze boodschap krijg, nee hoor, al jaren weet ik dit. Ik weet namelijk veel, zeer veel, maar ik kan er niet altijd iets mee doén. En, volgens Kerwin Rae, als ik er niet mee doe, zal de pijn blijven terugkeren. Dus: hoe zwaar het ook lijkt te zijn, het is hoog tijd om voor alles verantwoordelijkheid op te nemen, nee?
Hoe dan? Door te aanvaarden dat ik mijn ziek-zijn zelf in stand houd, mijn verdriet en pijn blijf voeden door te blijven denken aan wat er vorig jaar gebeurd is. Ja, ik ben in de steek gelaten door mijn partner op het moment dat ik ziek werd en dat is zeer oneerlijk, niet rechtvaardig en zeer pijnlijk, met heel veel negatieve gevoelens (verdriet, kwaadheid, hulpeloosheid..) als gevolg. Maar het "in de steek gelaten worden" kan ik ook zien als een feit, een gegeven. En misschien is het goed dat die man uit mijn leven vertrokken is, op dat moment (niet vroeger en niet later). Het gaat niet om hem! het gaat om mij! En ik maak het altijd weer over hem. Hij heeft dit en hij heeft dat ... en zoals Kerwin Rae zegt: ik geef mijn macht weg. Mijn macht om te herstellen geef ik zomaar weg. Hij zal nooit, nooit zijn aandeel inzien, dat kàn hij niet. Hij zal nooit nog contact zoeken en zich zeker nooit verontschuldigen voor wat hij gedaan heeft.
Gevolg daarvan is: ik mag dat niet blijven verwachten, ergens diep in mij verwacht ik nog iets van hem, goed wetende dat hij daar nooit zou kunnen aan tegemoet komen. met andere woorden: ik leg mezelf lam! Dit inzien, me hier bewust van zijn, hier verantwoordelijkheid voor nemen, en dankbaar zijn voor mijn leven sinds zijn vertrek, dat is mijn (moeilijke) taak.
Ok, dankbaarheid zegt Kerwin Rae, dat is de sleutel (hoewel ik dit al jaren weet en bij momenten echt gedaan heb). Tijd om dagelijks de dingen waar ik dankbaar kan voor zijn op te sommen. Misschien is het goed om dat hier te doen (voorlopig leest toch niemand deze blog en aanzie ik dit als mijn persoonlijke dagboek).
Vandaag ben ik zeer dankbaar voor dit inzicht. Ik zal het herformuleren, zodat het heel duidelijk is mbt mijn ziek-zijn en pijn. Tot nu toe heb ik me er -onbewust weliswaar- in gewenteld, om hem te doen inzien wat hij mij aangedaan heeft, ik moet zeggen: it backfired. Ik blijf me slecht voelen en hij? Hij is zich van geen kwaad bewust, de narcist!
Ik heb het recht om volledig te genezen.
Ik heb her recht om gelukkig te zijn.
En daar ben ik verantwoordelijk voor ! Dus daar gaan we nu ten volle voor.
In mijn ervaring: dit verandert dagelijks. De ene dag zus, de andere dag zo ... Maar steeds wel weer verrijkend.
Al jaren reflecteer ik over "het leven", mijn doel op aarde, kort gezegd: de vraag der vragen: "waarom leven wij?"
Ik ga ervan uit dat iedereen op deze aardbol zich deze vraag weleens stelt. Ik moet eerlijk zeggen: na al die jaren contempleren, weet ik het nog steeds niet. Er zijn meerdere mogelijkheden, vind ik, afhankelijk vanuit welke "rol" ik kijk. Zo bijvoorbeeld ben ik een moeder en vind ik dat ik verantwoorde vrouwen (want ik heb alleen dochters) moet afleveren aan de maatschappij, vrouwen die een méérwaarde betekenen. En inherent zit hier ook dezelfde vraag in, hoe definieer ik dan méérwaarde? Als dochter denk ik dat ik ook een bestaansreden heb, hoewel ik er nog niet aan uit ben hoe dit er dan concreet uitziet. Ik heb ook een job dus hierin zit ook een doelstelling, een bijdrage, het brengen van een méérwaarde. Maar ik ben ook "gewoon ik" en dan ... weet ik het niet zo goed meer. Verlies ik mezelf in de rollen? Zijn de verschillende rollen die ik in deze wereld opneem de figuurlijke bomen waardoor ik het bos niet meer kan zien.
Verlies ik me ook in de veelheid informatie die ik zoek en vind? Is dit ook een informatie-overload? Welk inzicht had ik vandaag, waardoor ik besloot mijn blog aan te vullen? Ik weet niet of ik het al geschreven heb, maar ik zoek veel informatie via niet-mainstream kanalen, of media. En ook hier weer een overdaad van informatie.
Maar wat ik vandaag bedacht: die informatie mag er zijn, hoe contradictorisch soms ook, hoe eenzijdig soms, hoe belachelijk soms, wie ben ik om te oordelen? Als 'het' - wat 'het' dan ook moge zijn - helpt voor deze ene persoon, dan ik het toch goed.
Maar net als in de andere wetenschappen, medisch, psychologie, psychiatrie, humane wetenschappen..., er bestaat niet zoiets als "one size fits all". 't Is niet omdat iets voor iemand gebaat heeft, dat het iedereen zal baten, toch?
Daarom: voor mij en iedereen: lees veel, onthoudt datgene waar je ten volle achter kan staan, maak een eigen unieke collage. Enkel zo kan ik iets vinden dat werkt voor mij. Onbewust weet ik wat goed voor me is, iets in mij, noem het intuïtie.
Op het einde van de rit zal ik mijn eigen theorie en werkbaar beginsel gecreëerd hebben, uniek voor mij.
Hoe starten we met verandering? Hoe kunnen we de paradoxen in ons leven ontcijferen?
Het begint bij ons allemaal, dat we even stil-zijn, op pauze drukken vooraleer weer verder te gaan. Even bewust worden, even reflecteren, even stilstaan bij de gevolgen van misplaatste woorden en onnodige discussies. Ons even bewust worden dat we op een andere manier kunnen praten met anderen, met een andere intonatie, een ander stemtimbre, meer empatisch, vanuit een ander standpunt, om echt te kunnen verbinden met andere mensen.
Ik reflecteer daar even over, enfin ... even, al een tweetal jaren, wat zeg ik, heel mijn volwassen leven. Het zijn levensvragen, moeilijke vragen, met moeilijke antwoorden. En hoe meer ik erover lees en ernaar luister, hoe verwarder en moeilijker het allemaal lijkt te zijn.
Ken je dat gevoel?
Ik schuim nogal eens wat niet-mainstream media en sommige theorieën, sommige verklaringen, sommige uitspraken of oneliners kan ik perfect volgen, mer anderen heb ik het moeilijker. Het zijn vaak succesverhalen, van succesvolle mensen, die verklaringsmodellen stilleren uit hun eigen leven en dit willen verkopen aan de wereld. Maar mensen en hun levens zijn uniek. Met andere woorden: wat voor mij werkt, zal niet noodzakelijk voor jou werken.
Eén van de oneliners die nogal eens de wereld rondgaat is: waar je niet van sterft, maakt je sterker. Ik las het vandaag nog in een lijstje van 45 'adviezen' onder de vorm van oneliners van een 90-jarige over een succesvol leven.
Ik heb het moeilijk met deze uitspraak, want dat voelt niet zo. Ten eerste... hoe definieer je "sterker worden"? Hoe meet je dat? Aan wat zie je dat? Hoe voel je dat? Welke is het ijkpunt? De sterke ik voor de crisis? Of eerder de zieke ik, de depressieve ik?
Ik voel persoonlijk - en let wel, die is een persoonlijke mening, niet onderzocht of onderbouwd - dat ik nooit meer de "oude ik" zal kunnen worden. Die persoon bestaat niet meer. Die is namelijk gecrasht, zeer ziek geworden. Wat ik wel geloof dat dit hele proces mij heel veel leert over de wereld, de andere en vooral mezelf. Door al die kennis en inzichten is het onmogelijk om terug de oude te worden, gewoon onmogelijk. Ik kan hooguit anders - veranderd - uit dit proces komen.
Hoe vergelijk ik dan deze 2 ikken op vlak van sterker zijn dan? Zal de nieuwe ik sterker zijn dan de oude ik? Want dat zeggen de mensen: ge komt hier sterker uit! Goedbedoelde uitspraken. Nee, ik kom hier anders uit. Hooguit "anders". Niet sterker, niet zwakker, anders.
Maar zover ben ik nog niet ... er is nog een weg te gaan
En die weg kan ik alleen maar geduldig aflopen, bedachtzaam, bewust van mijn gedachten en gevoelens en mijn impact op de mensen rondom mij.
Niet dat ik klaarwakker ben, ik kan gewoon niet meer opnieuw in slaap vallen.
Zelfs met slaapmeditatie of slaaphypnose krijg ik mijn hoofd niet stil.
Dit klinkt contradictorisch gezien ik gisteren schreef dat mijn hersenen niet naar behoren kunnen functioneren. Dit is ook dysfunctioneren ... Het brein is actief op momenten dat het dit niet hoort te zijn.
Waarover gaan de hersenspinsel: onrecht.
Ik ben een zeer rechtschapen iemand, uiterst betrouwbaar en zeer gesteld op rechtvaardigheid.
Onrecht is zeer moeilijk voor mij om mee om te gaan. En laat nu net datgene zijn waar ik in mijn 45ste levensjaar mee worstel. Want anderhalf jaar geleden is mij zeer groot onrecht aangedaan en hoewel ik pretendeer dat ik een aantal zaken een plaats gegeven heb en "verwerkt" heb, blijft dit gevoel van onrecht voor onrust zorgen in mijn toch al zo schamele hersenen. Op 1 of andere manier verwacht ik rechtzetting, hoewel een deel van mij wéét dat dit er nooit zal van komen. Misschien is dit de reden van mijn bloggen vandaag, dit onrecht aanklagen, ook al zal niemand betrokken dit lezen.
De eerste dag van mijn 45-ste levensjaar zit erop, al een paar uur geleden. Het was een luie dag, met weinig motivatie om ook maar iets te doen. Ik ben dan maar naar een vriend getrokken en dat heeft deugd gedaan. Even helemaal uit mijn eigen cocoon-omgeving, weg van het alledaagse. Het heeft deugd gedaan, ja hoor. Een zeer sympathieke, lieve man met 3 schatten van zonen, niet mijn partner, nog niet, maar dat kan misschien wel komen. Als ik mijn ziek-zijn onder controle krijg.
Ik schreef nog niet over mijn ziek-zijn denk ik, enkel over mijn lege hoofd. Dat lege hoofd of dysfunctionele hoofd, is een gevolg van een niet nader omschreven ziekte. Geen lichamelijke ziekte, tot nader order. Niet erkend, tot nader order. Dat is een volgende stap, een niet-gewenste stap, maar misschien wel een nodige stap.
Deze ziekte heeft mij vorig jaar doen crashen, big time! De ene therapeut sprak van burn-out, de andere van depressie, nog een ander over chronische vermoeidheid. What's in the name? denk ik dan. Maar blijkbaar is dat voor een aantal mensen wel belangrijk en zo wordt het voor mij ook belangrijk.
Dit crashen heeft me mijn relatie gekost want mijn toenmalige vriend zei simpelweg: "je bent ziek, je moet hier alleen door, ik kan niets voor je betekenen. As je genezen bent, contacteer je me maar en dat zien we wel verder". En daar stond ik dan ... gecrasht, niet in staat om voor mezelf, laat staan mijn gezin te zorgen.
Dit is wat ik noem onrecht. Hoort een partner/vriend je niet bij te staan in kwade dagen? Ook al heb je de huwelijksbeloften niet uitgesproken, maar is dat de geest van de relatie? Blijkbaar kon deze man slechts in een relatie functioneren als de andere gezond en wel en sterk en dergelijk is.
Enfin... ik weet dat dit nog een enorm werkpunt zal zijn de komende maanden. Ik struggle hier al anderhalf jaar mee. Wetende dat die man geen greintje inzicht heeft, geen greintje schuldgevoel, geen greintje inlevingsvermogen. Het is zeer moeilijk om te vergeven en vergeten als er geen communicatie meer is waardoor situaties niet kunnen uitgesproken worden.
Enfin... Na dit relaas hoop ik nog een paar uurtjes te kunnen slapen, vooraleer de 2de dag van mijn 45ste levensjaar effectief begint.
Enfin ... wat ik wil zeggen: mijn hersenen willen niet naar behoren functioneren.
En dat vind ik hoegenaamd zeer frustrerend!
Waarom start ik een blog vandaag? vraag je je misschien af.
Ik ben vandaag 44 jaar geworden en wat een feest-dag hoorde te zijn, werd een baal-dag. Ik voelde het onmiddellijk toen ik deze morgen wakker werd, het ging niet, dat ding in mijn hoofd, wou niet meewerken. Ik voelde me leeg. Ik voelde me immens verdrietig. Ik voelde me leeg ... een leeg-hoofd.
Het is niet omdat mijn hersenen niet mee willen werken, dat ik niet in staat ben om iets te doen hoor, integendeel. Het is me vandaag gelukt om koffie te maken, de was uit te hangen, alle kleding te wassen, te vouwen, zelfs te strijken Het bed op te maken.
Maar in mijn hoofd was het leeg. Enkel een reeds automatische gedachten die de veroorzaker zijn van mijn weemoed
Ik sms-te mijn vriendin - die me uitgenodigd had om bij hen mijn verjaardag te vieren - dat ik niet in feeststemming was en dus geen zin had in een feestje en of we het misschien later konden doen.
Binnen de 10 minuten stond ze aan mijn achterdeur. Ze voelde dat er iets mis was. Ik heb uitgehuild, mijn frustraties verteld, luisterde naar wat ze zei, maar mijn brein registreerde het niet. Ik kan me nu niet meer herinneren wat ze allemaal wel of niet gezegd heeft. Leeg. Ze troostte me, liet me uithuilen op haar schouder, dat weet ik wel. De schat!
Na haar bezoek kroop ik in bed, rust zal me goeddoen. Ik zette meditatiemuziek op -net als nu, terwijl ik dit typ- sliep, stond op, kroop opnieuw in bed, stond opnieuw op, dronk 2 tassen koffie, keek een beetje teevee en kroop terug bed in, met een boek en meditatiemuziek in de oren.
Na één hoofdstuk klikte ik het licht uit.
En toen kwamen de woorden in me op ... zoals ik ze hier nu neergeschreven heb.
Het kan toch niet moeilijk zijn om een blog aanmaken? dacht ik. Ik haalde de PC, startte op (de eerste keer vandaag) en hier staat het dan. De woorden van daarnet in mijn hoofd.
't Is niet veel, want mijn brein functioneert niet naar behoren.
Wat hoop ik met deze blog te bereiken? Mijn ervaringen /ideeën/gevoelens delen. Gewoon delen. Misschien helpen mijn hersenspinsels een ander? Misschien blog ik mezelf naar beterschap?
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
