Het was vandaag een heftige dag. In de slaap kreeg ik de opdracht om te voorkomen dat een meisje, Tanya, van een brug zou springen. Eerst vond ik het egoïstisch van haar. Waarom zou iemand in de slaap zelfmoord willen plegen? Het is allemaal maar een spel. Als je in de slaap dood gaat, word je een paar seconden later weer gewoon wakker in je grafkist in de wake. Maar dan nog is het heel pijnlijk, want de grafkist in de wake zorgt ervoor dat je alles zo realistisch mogelijk ervaart. Maar bij Tanya was het anders. Tanya wou haar kern eruit rukken. In al die jaren dat ik in het VirtNet speel heb ik nog nooit zoiets meegemaakt. Als je je kern vernietigt, verdwijnt de grens tussen het spel en de werkelijkheid. Ik heb proberen inpraten op Tanya. Ik zei haar dat het me niet kon schelen dat ik punten zou verliezen, maar dat ik echt niet wou dat ze uit het leven zou stappen. Maar tevergeefs. Voor ze sprong zei ze nog dat het allemaal de schuld was van Kaine. Ik probeerde haar nog vast te houden maar viel mee in het water, met het verschil dat ik wel gewoon terug wakker werd in mijn grafkist in de wake. Ik heb mijn verhaal verteld aan Sarah en Bryson, mijn twee beste vrienden in het VirtNet. Zijn vinden het ook vreemd. We vragen ons af wie Kaine is.
