Busy is the new cool… Because we're afraid of a little bit self-reflection
06-10-2014
Star Warz
Je kent dat wel, het gevoel dat je jezelf belooft dingen te doen en er niet eens in slaagt. Zie je hoe ik de vorige keer zei tot morgen is er natuurlijk helemaal niet meer van gekomen. Ik keek teveel uit naar het weekend. Ik ben vrijdag terug een dag in mijn thuisdorpje geweest. Ik heb even iets gaan drinken bij m'n beste maat, maar heb het niet echt laat gemaakt. Het deed me goed om eens terug in mn eigen bed te slapen. Maar het hoogtepunt van het weekend was zaterdag. Eerst en vooral heb ik mijn overblijvende blond/rosse haren laten afknippen bij de kapper. Voorbije zomer heb ik op kamp me laten overhalen mijn haar te kleuren. Het hoorde blond te zijn, maar sloeg wat ros uit. Nou ja dat is er allemaal af en met mijn vertrouwde bruine haardos 's avonds op mijn weg terug naar mijn kot in Gent. Samen met mijn vriendin snel ons gerief gaan afzetten en een hapje eten bij de nabije snackbar en klaar om te gaan feesten. Tijd voor Star Warz. Het was me het feestje! Terug één van de beste weekends die ik in lange tijd had gehad. Om zes uur in de ochtend toen de muziek uit ging zijn we de fiets opgesprongen en op het gemakske teruggereden naar mijn kot. We installeren ons en maken het wat warmer. We smoren nog een pitje en slaan nog gezellig een babbeltje en om elf uur kropen we ons nest in. De volgende ochtend, of eerder namiddag, werd ik wakker om 16u30. Veel had ik niet meer over van mijn dag en eigenlijk had ik de moed, nog de goesting om mijn kamer uit te komen. Ik was zo immens lui. Alles wat ik nodig had was binnen handbereik dus ik had niks te zoeken in de buitenwereld. Nadat ik 's avonds mijn lief had afgezet aan de bushalte keerde ik terug naar mijn kamer. Ik kraamde de boel wat op en legde al dingen klaar om de volgende ochtend mee te nemen naar school. Ik kroop in mijn bedje en nadat ik me had opgewarmd onder mijn lakentje was ik al vertrokken. Deze morgen stond ik daar dan op school. Nog steeds te moe en zeker niet met veel zin om een hele dag les te gaan volgen. Gelukkig had ik werkcollege. Oortjes in mijn oren en beginnen artikels schrijven. Leuke bezigheid, gewoon à laise je met de opdrachten bezighouden en ondertussen rituals van sekuoia beluisteren. Ik heb daarnet nog wat gewerkt aan opdrachten voor school en eens op de evenementenkalender gekeken welke mogelijke feestjes er nog kunnen gepland worden. Sub Salute? Invaderz? Kan ik nog een nachtje over slapen natuurlijk. Dat is dan een kwestie voor een andere keer.
Ergens begint alles. Je moet ook maar een titel verzinnen. Hier zit ik dan op kot en haal ik het in mijn hoofd een blog op te starten. Ik had het al eerder in gedachten, maar twijfelde. Eigenlijk moet het best nog meevallen. Ik kan mijn verhaal is doen op een online pagina die iedereen kan lezen, MAAR niemand weet eigenlijk iets van me. Het volgen van andere hun blog is magnifiek. Je leest het hele verhaal van een vreemde en kan je er in meegesleurd voelen. Dus heb ik uiteindelijk besloten er ook mee te beginnen.
Wat wil ik er dan allemaal op kwijt. Zoveel Er zijn zoveel dingen waar een mens mee kan zitten. Dagelijkse kwesties, dingen waar je in de knoop mee ligt, de actualiteit, je verhaal dat je soms gewoon eens wilt doen, zijn allemaal dingen die mogelijk zijn op een blog. Dus ik maak er mijn kladblok van, mijn speeltuin.
En kijk, hoe graag ik nog verder zou willen schrijven, zie ik net dat de tijd sneller voorbij ging dan gedacht. Dus zal ik een beetje moeten inkorten. Maar er komt meer natuurlijk, althans hoop ik zelf toch :) Morgen moet ik vroeg uit m'n bed om naar de les te gaan. Ik wil helemaal niet vroeg opstaan op een vrijdagochtend, maar heb geen andere keus. Dan ga ik nu nog mijn sigaretje gaan roken en kruip ik onder de lakens.
