Donderdag 17 november hebben wij de dierenarts gebeld omdat ons hondje heel erg ziek was. Zij at niet meer en liet de urine en ontlasting lopen en vooral nachts was zij heel onrustig. Bij de dierenarts kregen wij te horen dat ook Jacky leverkanker had, en dat zij ook kanker in haar lichaam had en dat zij veel pijn leed. De dierenarts adviseerde om Jacky te laten inslapen. Dit advies hadden wij niet verwacht en overviel ons maar besloten toch om Jacky uit haar lijden te verlossen. Mijn vrouw had er moeite mee maar ik heb de beslissing genomen. Er zijn heel veel tranen gevloeid en thuis hebben wij gelijk alle spullen van Jacky opgeruimd. Zon lief hondje had wel jaren bij ons mogen blijven maar het mocht niet zo zijn. Ook de kleinkinderen hebben veel verdriet en wilde graag een nieuwe hondje voor opa en oma.
En dat is gelukt op maandag 2 januari 2012. kregen wij een berichtje dat er een hondje te koop is in Leeuwarden. Er stond een telefoonnummer bij het adres en snel er op af gegaan. Het hondje beviel zo best dat wij het gelijk gekocht hebben en naar een dierenarts voor een chip en alle benodigde entingen.
Nu keek ik vanmorgen, 17 oktober 2010, naar de regenmeter en ik zag dat er, na een dag, 23 milliliter regenwater in zat. En nu in de herfst van het jaar en de landbouwoogst druk kan men dit water eigenlijk niet gebruiken. Dit regenwater had in mei moeten vallen toen hadden de landbouwvruchten het hard nodig. De aardbeien bleven klein en ook de aardappels hadden het regenwater hard nodig. 18 Oktober bleef het droog maar de 19 oktober zat en weer 12 milliliter regen in de regen meter. Vervolgens de 20 oktober weer 16 milliliter en de 21 oktober 19 milliliter en als ik goed optel in totaal 70 milliliter regen in 5 dagen tijd. De boeren in Friesland die hun landbouw producten nu nog van het land moeten halen komen wel te laat. Het water staat overal op het land.
Met heel veel moeite de wagen vol met hooi geladen en dan midden in het dorp kiept de wagen om. Dit heb ik in mijn jeugd, 60-70 jaren geleden vaak meegemaakt. Ik woonde toen in Amby Maastricht.
ls Maastrichtenaar woon ik al een jaar in Stiens Friesland
Wij wonen nu een jaar in Stiens en daarvoor woonde wij in Leeuwarden. Zowel in Leeuwarden, woonde, als in Stiens, wonen wij met heel veel plezier. Misschien iets liever in Stiens omdat wij hier een prachtig, economisch zuinig en extra beveiligde huis huren op een uitstekende omgeving. De woonkamer en het terras liggen op het zuiden dus de hele dag de zon. Wij hebben heel lieve en goede buren de meesten zijn boven de 70 jaren oud. Ook het contact met de bevolking in Stiens is uitstekend. In Stiens zijn alle mogelijke winkels die je bedenken kunt. Wat het belangrijkste is is dat wij dicht bij enkele kleinkinderen wonen die bijna dagelijks over de vloer komen. Ik heb nu, op mijn 80 jaar, weer een volkstuin genomen. Het is maar 100 vierkante meters maar de tuinburen helpen mij met het omspitten. Ik moet veel aardbeien, rode bessen, kruisbessen en frambozen telen voor de kleinkinderen. Annie, mijn vrouw wil graag veel sla, bieslook, radijs en ook raapjes hebben voor de slanke lijn. Ik heb er veel zin in. Op onderstaande foto staan de 4 kleindochters. Op de voorgrond, links, Tessa en rechts Eva en op de achtergrond schminkt Joyce Wendy.
Wij zijn inmiddels verhuisd van Leeuwarden naar Stiens, Wij wonen nu in een nieuwbouw senioren woning, energie zuinig en extra beveiliging tegen inbrekers. Ook is de woning uitstekend geisoleerd tegen geluidsoverlast. En dit is wel nodig want wij wonen net onder de landingsbaan van de militaire vliegtuigen. Vroeger vlogen hier F !4 die minder lawaai maakten maar deze F 16 kunnen er wat van. Stiens is een mooi dorp met heel veel winkels. In het dorp wonen veel mensen die werken op de vliegbasis en er is ook een heel mooi en duur villapark. Hoog opgeleiden en zaken mensen bouwen daarom ook een huis in Stiens
Links de foto van Joyce,12 jaar, en rechts Wendy, 9 jaar.
Op het rapport dat Joyce van school mee kreeg stonden alleen maar negens ,9. Wendy had allemaal 8,5. Joyce gaat nu naar het Gymnasium in Leeuwarden en wil, wat opa vroeger ook wilde, dierenarts worden.
Bij een keyboard uitvoering kreeg Joyce de derde prijs voor de uitvoering van een ,door haar zelf gecomponeerde, muziekstuk.
Joyce deed mee aan een selectie wedstrijd turnen in St Annaparochie en behaalde de eerste prijs.Tevens krieeg zij een uitnodiging om in mei 2009 mee te doen aan de wedstrijd voor het Fries kampioenschap.
Wendy deed op 28 februari mee aan een selectie wedstrijd in Hoogenveen om het kampioenschap van de 3 noordelijks provincies. Zij behaalde daar de 5 de prijs en kreeg een uitnodiging om op 4 April 2009 mee te doen aan de Nederlandse kampioenschappen in Waalwijk.
Wij kregen een telefoontje of het kleinkind Eva bij ons mocht blijven en slapen, zij zou dan blijven tot dinsdag 1 juli. Dinsdag morgen kregen wij weer telefoon met de vraag of haar broertje Sebastiaan 16 jaar met zijn vriend ook mochten komen. En graag wilde zij mee-eten want de moeders waren op stap en er was geen eten. Snel nog wat aardappeltjes geschild en een pot roden bieten open gemaakt. Daar ging de huistelefoon en Brigit kwam langs. Haar vriendin kwam pas na 12 uur en zij kwam ons weer, na bijna een jaar, opzoeken. Snel nog wat aardappeltjes geschild en een zak boontjes erbij gedaan. Nu zouden wij zeker genoeg hebben.,draadjesvlees was er wel genoeg voor 6 man. Daarna even een ommetje gemaakt met Eva op de scootmobiel. Eva mocht sturen en gas geven en ik had de scootmobiel op de laagste snelheid afgesteld.
Woensdag 2 juli en om half 7 stonden weer twee kleinkinderen voor de deur, Tessa en Wendy.
Wendy blijft slapen en Tessa gaat om 14.00 uur weer naar huis. Wat ellendig is is die telefoon, de moeders moeten constant op de hoogte zijn van hun kind en bellen om het uur. Op donderdag komt Tessa weer bij ons en Eva wilde ook weer maar dat is wat teveel voor oma. Zaterdag 5 juli komt Joyce en die gaat zondag mee wokken in het wokpaleis. Zij verheugt zich er zo op dat zij met grote mensen mee mag.
Hoe kun je, je katholiek noemend, bijna 40 jaar liegen.
Op deze foto mijn huidige lieve vrouw die ik al bijne 30 jaren ken.
Op 6 november 1969 toen ik thuis arriveerde van mijn werk bleek het huis leeg te zijn. Alle meubels waren weg, de 3 kinderen heb ik niet meer gezien en al het geld, ook van de spaarrekeningen, bleek van de bank gehaald. Nog geen 14 dagen later kwam er een brief van een advokaat voor een echtscheidings procedure.
Ik kreeg van Mr Ballieux en Mr.Keuning via mijn advokaat Mr.Stoop deze brief op 25 maart 1971; In deze brief stond het volgende verzoek!
Zou het niet mogelijk zijn om Uw client ( Louis Lousberg) te bewegen alsnog overspel te erkennen ( desgewenst tegen afgifte van een contra-letters ) om op die mannier toch echtscheiding te verkrijgen in plaats van echtscheiding van tafel en bed, die de rechtbank gezien het bewijs alleen maar kan uitspreken.
Wij hadden inmiddels al 17 maanden geprocedeerd.
Ik dacht dat je voor de rechtbank alleen maar de waarheid mocht spreken en nu krijg ik van advocaten het verzoek om te gaan liegen ??
Ik hoorde van Familie dat een maatschappelijk werkster van het katholiek charitatief centrum mijn ex geadviseerd had om bij mij weg te lopen! Ik ben onmiddellijk naar deze maatschapelijk werkster toe gegaan om uitleg te vragen. Gelijk verweet zij mij dat ik kolen bij mijn ex op tafel gegooid had. Ik vertelde haar dat ik in een nieuwbouw wijk woonde en dat daar geen kachels om kolen te stoken meer waren. In deze wijk waren de huizen aangesloten op wijkverwarming, en dat is warm water. Wel wist ik dat ik bij een landbouwer kwam waar net de bloemkolen machinaal geoogst waren en dat ik bij de resten die nog op het veld stonden enkele bruikbare mocht uitzoeken en gratis mocht meenemen. Die kolen heb ik op tafel gelegd. Mijn ex kreeg het advies van de maatschapelijk werkster om met mij bij haar terug te komen maar dat deed mijn ex maar niet. Overigens wist deze maatschapelijk werkster niet dat, begin 1980 in een nieuwbouwwijk in een stad, er geen steenkolenkachels meer waren?
Vervolgens hoorde ik dat de huisarts haar adviseerde om bij mij weg te lopen. Ik heb deze huisarts gebeld en ben naar hem toe gegaan. Bij hoog en laag beweerde hij dat hij haar geen advies had gegeven om weg te lopen en dat hij haar niet onderzocht had. Wel had hij haar gezegd dat het haar eigen beslissing was en zij zelf verantwoordelijk was voor haar beslissing. Later kreeg ik 2 rekeningen van de huisarts voor het consult aan mijn ex en het consult aan mij.
Ook hoorde ik dat zij zelfs bij de politie was geweest en dat de politie haar geholpen had de meubels uit het huis te halen. De politie had op wacht gestaan om mij te beletten bij het huis te komen. Ook bij de politie ben ik gaan informeren maar daar ontkenden zij alles. De politie wist nergens van en had ook niets gedaan. Ik ben wel 10 keer gaan informeren tot dat een agent, van de kinderafdeling, zich versprak en mij vertelde dat hij de indruk had dat hier iets goed fout was gegaan. Ik rook onraad en heb opnieuw herhaalde malen naar het politie bureau gebeld. Opeens vertelde mij een rechercheur dat hij het was die mijn vrouw geholpen had weg te lopen. Ik ben onmiddellijk naar het bureau gegaan om verder inlichtingen te vragen. Opeens kon de man zich niets meer herinneren en ook zijn chef wist niets. Deze chef was bepaald grof en verweet mij dat ik hun met deze persoonlijke dingen niet moet lastig vallen. Vervolgens ben ik naar de burgemeester gegaan ,als hoofd van de politie, om een afspraak te kunnen maken met de commissaris. En dat lukte mij. De commissaris was nauwelijks op de hoogte en wist heel weinig. Hij vertelde mij dat mijn ex door de huisarts naar de politie gestuurd was en dat zij verschrikkelijk mishandeld was. Ik vroeg de commissaris hoe hij wist dat de huisarts haar gestuurd had. Dat had zij zelf verteld, beweerde hij. Ik had de politie slimmer gedacht maar dit is een teleurstelling. De gegevens waren niet meer aanwezig en konden ook niet meer achterhaald worden, vertelde de commissaris nog. De politie had hier niets mee te maken. Ik denk hier het mijne van. Mijn indruk was en is dat zij niet de waarheid spraken. Men probeerde onder een grove blunder uit te komen. Alleen ik bleef op een zaterdag achter in een leeg huis met de hulp van de politie leeg. Ook de kinderen heb ik tot vandaag, 36 jaren later, niet meer gezien. En de politie kan zich niets meer herinneren.
De verzoeningscomparatie!!! Wat gaat een echtscheidingsprocedure snel? Mijn ex is nauwelijks de deur uit en dan de papieren al en gelijk daarop de verzoeningscomperatie? Kennelijk is zij druk doende geweest toen ze nog bij mij woonde. Op de zitting bij de rechtercommissaris worden de voorlopige voorzieningen getroffen. Gelijk op mijn vraag waar mijn kinderen waren kreeg ik het verzoek om even te wachten. Mijn ex kreeg een behoorlijke alimentatie. Het vonnis is bij voorraad uitvoerbaar. Ad 1. Zij mocht verblijven op het adres van mijn ouders want daar was ze nu en ik mocht daar niet meer komen. Ad 2. En wat mijn kinderen aangaat vertelde de rechter dat zij mij die niet mocht weigeren. Ik had namelijk het bericht gekregen dat zij mij kapot wilde maken en dat ik de kinderen niet meer te zien kreeg. Waar ze waren hoorde ik niet! Ik had mijn kinderen al een maand niet meer gezien en belde de Raad voor de Kinderbescherming. Ik vertelde wat de rechtercommissaris mij toegezegd had en van die mijnheer, van de Raad voor de kinderbescherming, kreeg ik te horen dat de rechter-commissaris niets te vertellen had over het kinderbezoek en dat hij zou beslissen. De echtscheiding moet eerst uitgesproken zijn en dan zou hij eens kijken wat hij doen kon. Verder wilde hij niet meer met mij praten. Tot mijn verbazing hoorde ik van mijn advocaat dat hij wel een rapport over mij geschreven had en dat rapport was bijzonder slecht voor mij. Ik heb buiten dit telefoon gesprek geen contact met deze man gehad. De politie had haar toch het advies gegeven om weg te lopen en zelfs had de politie mee geholpen om mijn meubels uit het huis te halen dan moet ik wel een schoft zijn. Was er ook niet een mijnheer Lancee????
Opeens kreeg ik bericht dat er beslag was gelegd op mijn salaris. Ik had alle alimentatie betaald en aan de deurwaarde, die mij het beslag kwam aanzeggen, wilde ik de girostortings bewijzen laten zien. Dat kon niet ik moet naar de advocaat en gaan procederen. Ook werden de deurwaarderkosten al ingehouden. Volgens mijn advocaat hoort dit bij de pesterijen en het gevolg was dat ik mijn huur en verdere kosten niet meer kon betalen. Het duurde zeker 2 maanden voor ik het geld terug kreeg maar de deurwaarderkosten kreeg ik niet terug.
Ad 2 Het bleek dat toen, zij bij mij wegliep, zij naar het huis van mijn ouders ging en daar snikkend binnen viel. Zij vertelde dat zij behoorlijk mishandelt was en dat de huisarts en de politie haar geadviseerd hadden om,bij mij, weg te lopen en ook dat de politie haar geholpen had. Mijn moeder noemde mij in een telefoongesprek een schoft omdat ik mijn vrouw zo mishandelde, de huisarts en de politie hadden haar toch geholpen. Vele jaren later hoorde ik van mijn vader, zelf, dat hij haar dezelfde avond had verzocht weer weg te gaan en zij trok bij mijn jongere broer in. Zij ging niet naar haar eigen familie. Toch vertelde zij op de verzoeningscomparatie dat zij nog bij mijn ouders woonde. Iedereen was verbaasd en ik moet toch wel een schoft zijn. Ik had totaal geen contact met mijn familie alleen nog met twee broers. Wel belde mijn jongere broer, waar zij nu bij inwoonde, en vroeg mij de allimentatie te betalen. Hij is zelf ambtenaar en ik vertelde hem dat,bij ambtenaren, de allimentatie van mijn salaris is afgehouden. Hij vertelde mij dat zij beweerde dat zij niets kreeg.
Ik smeekte de Kinderbescherming of ik mijn kinderen mocht bezoeken. Uiteindelijk mocht het dan op een zaterdag. Aangezien ik 300 km verder woonde heb ik een treinkaartje gekocht en ben heel vroeg in de ochtend gaan reizen. Op de plaats van bestemming aangekomen bleek die mijnheer niet op kantoor te zijn en geen spoor van mijn kinderen. Later kreeg ik een bericht van hem dat ik mij verzet had tegen een schuld bekentenis en dat ik daarom de kinderen niet te zien kreeg. Dit is mij tot 2 X toe overkommen. Ik beken niet dat ik iets maar dan ook iets misdaan heb. Ik heb haar nog de kinderen mishandeld. Overigens niemand heeft mij naar mijn verhaal gevraagd.
Van een kloosternon kreeg ik te horen dat het maar goed was dat mijn vrouw weggelopen was. Zij had zoveel slechts van en over mij gehoord ook van mijn moeder. ??? Diep treurig. Mijn advocaat liet mij ook verstaan; wat een familie!!! Iets om je voor te schamen!
Ik belde de advocaat van mijn ex en vroeg hem of hij niet kon bemiddelen om mijn kinderen te zien. Hij weigerde want hij mocht niet met mij praten. Vervolgens belde ik de katholieke pastoor uit de stad waar mijn ex woonde en ook die weigerde. Ik bid nooit geen "Onze vader meer. Dat blijkt maar een loos iets te zijn. Nergens maar dan ook nergens kreeg ik gehoor!
Opeens kreeg ik een telefoon van een sociaal rechercheur van de heel grote gemeente waar mijn ex woonde. Deze man bleek wel instaat om de situatie goed inteschatten. Hij had het over fraude en het bij hoog en laag ontkennen, door de ex, van iets wat de ambtenaar zelf had waargenomen. Mijn ex woonde inmiddels met iemand anders samen en dat ontkende zij . Zelfs toen de ambtenaar deze andere man op haar slaapkamer gezien had. Bij de werkgever van de man bleek het adres van de ex. als huisadres te zijn opgegeven en ook de loonrekening stond op het adres van de ex. Ook bij Gemeente en de Belastingdienst bleken zij hetzelfde adres te hebben. Zij vroeg namelijk een bijstanduitkering aan en verzweeg dat zij allimentatie kreeg. Ik heb vervolgens bij de rechtbank een getuigen gehoor verzocht. Ik mocht de gegevens van deze ambtenaar niet gebruiken. Onder EDE ontkende 2 van HAAR kinderen dat zij en haar vriend samen woonden terwijl dat toch duidelijk geconstateerd was.
Ik hoorde van Familie dat zij vertelde dat zij mij kapot zou maken. Dit is nu echt een christelijke gedachte ?? En raar vond en vind ik dat niet een van de familie hier tegen protesteerde. En ja hoor er kwam weer een deurwaarde aan de deur om beslag te leggen en nu op de paarden. Ik heb wel 10 x een deurwaarde op bezoek gehad maar dat hoorde bij de pesterijen. Zelfs gingen telefoontjes naar mijn werkgever met mishandel verhalen. Gelukkig was er in mijn stad een ambtenaar van de kinderbescherming die rond uit zijn mening gaf en zei dat hij haar verhalen niet geloofde.
Ik las in het verleden een boek over een Dokter Vlimmen.
Bij het huwelijk is het toch belangrijk dat de opleiding en ontwikkeling een beetje bij elkaar past. Vroeger was het zo dat je elkaar moeilijk leerde kennen. Alleen de kerkgang, en dan enkele malen per dag, was toegestaan en voor de rest kreeg je een begeleider mee. De hele vasten tijd mocht je niet bij het meisje komen. Een avond feesten was er niet bij en naar de kroeg gaan helemaal niet. Je hoorde alleen maar over zonden en onkuisheid. Ik moet toegeven dat ik blij ben dat ik van deze ex af ben. Verschillende overheids instanties hebben mij erbij geholpen. Het was voor mij een moeilijke tijd maar na verdriet komt zonneschijn. Ik heb nu een pracht leven met een vrouw van gelijk niveau. Mijn huidige vrouw zegt dat zij het mooiste en beste huwelijkscadeaux van mijn ex gekregen heeft en dat is dat zij met deze man kon trouwen.Ondanks dat de ex voor het huwelijhk nog belde dat mijn vrouw goed moet oppassen, want de man waar zij mee wilde trouwen is heel gevaarlijk. Gelukkig zijn wij al 25 jeren samen en wij genieten van het leven met onze kleinkinderen.
Resume' . Ik meende dat als iemand beschuldigd is hij dan recht heeft op een wederwoord. Niemand maar dan ook niemand heeft naar mijn lezing gevraagd. Het ergste is nog dat een kloosternon schreef dat zij wel gehoord had van de mishandelingen en dat het goed was dat mijn ex was weggelopen. Ik weet waar zij deze roddel vandaan had. Katholieken bidden ; vergeef mij mijne schuld enz. Ik weet dat allen, die bij deze zaak betrokken waren, het katholieken geloof hadden en hebben. Met de mond wel maar in daden niet. Op de foto hieronder zit opa met de kleinkinderen samen op de familieschommel en wel op opadag 25 juli. Deze dag is voor de kleinkinderen een grote feestdag. Oma maakt de foto.
Wij genieten met de kleinkinderen en er is een spreekwoord; Na regen en onweer komt toch weer zonneschijn. Of uit nadeel komt toch weer voordeel en het voordeel is voor mij enorm groot. Volgend jaar ben ik met mijn huidige vrouw 25 jaren gelukkig getrouwd en ik ben dol op haar. Wij houden dan ook een groot feest met onze bekende kinderen en kleinkinderen.
Met heel veel moeite de wagen vol met hooi geladen en dan midden in het dorp kiept de wagen om. Dit heb ik in mijn jeugd, 60-70 jaren geleden vaak meegemaakt. Ik woonde toen in Amby Maastricht.
Ik woonde in Amby-Maastricht en heel vaak werkte ik bij een boer. Daar moesten wij het graan laden.
Wij zijn inmiddels verhuisd van Leeuwarden naar Stiens, Wij wonen nu in een nieuwbouw senioren woning, energie zuinig en extra beveiliging tegen inbrekers. Ook is de woning uitstekend geisoleerd tegen geluidsoverlast. En dit is wel nodig want wij wonen net onder de landingsbaan van de militaire vliegtuigen. Vroeger vlogen hier F !4 die minder lawaai maakten maar deze F 16 kunnen er wat van. Stiens is een mooi dorp met heel veel winkels. In het dorp wonen veel mensen die werken op de vliegbasis en er is ook een heel mooi en duur villapark. Hoog opgeleiden en zaken mensen bouwen daarom ook een huis in Stiens
