2220 â DOORBRAAK DE VOLMACHT DIEVEN ROLLEN OVER STRAAT. EEN STILSTAANDE ANALYSE ZONDER POTTENBREKERIJ
2220 - DOORBRAAK
*
Maandag 13 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
De
hoogste tenoren van het belgicistich mannenkoor komen hieronder aan het
woord. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Elk met hun eigen
woorden, maar ze zeggen twee keer hetzelfde. In ons Belziekse vban
nikske loopt alles als naar gewoonte. Tout va bien, Madame la Maruise
Maar
een goed verstaander snapt aml eens wat nu precies niet de bedoeling is
geweest. Zo bijvoorbeeld hoe men in het zuiden leeft op kap van het
Noorden, en dat iedereen zoiets heel normaal vindt. Lees: grotere
publieke sector in Wallonië
Geen
overtal aan productieve lonen, wel aan meelopers-lonen in de publieke
sector. Heel den dag papierpkes verleggen op n lekker warm bureautje
Meer hoeft niet om per einde maand een koninjlijk salaris op te trekken.
Ach ja, die postjes ook, niewaar
RIK VAN CAUWELAERT: WAALS ENTHOUSIASME VOOR DEZE REGERING IS VOLLEDIG WEGGEËBD
*
Dagelijks GrapjeSOPHIE WILMES EN MAGGIE DE BLOCK VERLIEZEN BEIDEN STEUN IN WALLONIË
Zoals
met alles in België tekenen zich ook met het coronavirus regionale
verschillen af tussen Wallonië en Vlaanderen. Ten eerste vanwege
verschillen in de gezondheidszorg. Grote ziekenhuizen krijgen er meer
aandacht, met als gevolg dat de situatie in de Waalse woonzorgcentra
erger is dan in Vlaanderen, besluiten onze gesprekspartners Rik Van
Cauwelaert en Alain Mouton.
Zachter aankomen dan in het noorden van het land
Maar
ook de Waalse economie staat er anders voor dan de Vlaamse. Door de
verschillende economische structuur en de veel grotere publieke sector,
zal de crisis er waarschijnlijk zachter aankomen dan in het noorden van
het land. Bovendien zullen economische hotspots als de Luikse luchthaven
nog belangrijker worden. Daar staat tegenover dat, hoewel Vlaanderen
door een economische crisis vaak harder getroffen wordt, het nadien ook
sneller weer de draad oppikt en krachtiger herstelt.
Nu
de Franse president Macron heeft aangekondigd dat in Frankrijk de
maatregelen volgehouden worden tot 11 mei, is er ook aan Franstalige
kant geen aanzet tot een exit-strategie. Mouton en Van Cauwelaert zijn
dan ook zeer verontrust dat we op nog geen enkele manier bezig zijn met
een manier om uit deze crisis te raken.
Totaal niet onder de indruk van deze regering
Intussen
smelt het enthousiasme voor de huidige regering als sneeuw voor de zon.
Rik Van Cauwelaert is totaal niet onder de indruk en vraagt zich af
waarom deze regering zelfs volmachten nodig had. Alain Mouton vraagt
zich dan weer af welke richting men nu eigenlijk uit wil.
Ook
het enthousiasme aan Waalse kant is volledig weggeëbd. De totale
aversie tussen Magnette en Bouchez is alleen nog maar gegroeid. Zeggen
dat er nog een sterk draagvlak voor deze regering is aan Waalse kant, is
sterk overdreven, aldus Van Cauwelaert. Mouton: Het tous
ensemble-gevoel is door het narcistische zelf van Bouchez volledig weg.
aanzwellende kritiek op Maggie De Block
Opvallend
is de aanzwellende kritiek op Maggie De Block. Die wordt vooral
georkestreerd vanuit de Waalse vakbondskringen en mutualiteiten. De MR
neemt diens verdediging niet op zich, wat veel zegt over de band tussen
MR en Open Vld. Het weinige langetermijn-denken dat valt te ontwaren aan
Waalse kant richt zich vooral op het in (Franstalige) handen krijgen
van de portefeuille Sociale Zaken.
Luister
hierboven naar het volledig interview. Omdat Alain Mouton (Trends)
noodgedwongen telefonisch moest deelnemen aan de podcast is de
geluidskwaliteit iets minder. De redactie verontschuldigt zich hiervoor.
NA GESCHRIJFSEL
*
En
dan komt netjes omzwachteld zoals het hoort voor tweeslachtigen het
oude belgicistisch kwaad naar boven. Wat Macron afscheidt, is puur
lik-mijn-lipje voor heel t Belziekse.
-
M.a.w.
Francofonia danst na bijna 200 jaar nog altijd naar de pijpen van
Napoleon die het loodje legde in Waterloo. Men draagt er beneden de
Taal- Armoe & Prete,ntiegrens nog net geen sansculotten, maar men
gedraagt er zich toch rnaar.
-
Daarom hebben wij, als Lage Landers; de steun nodig van al onze stamgenoten, van de Somme tot Friesland, om weerwerk te bieden.
Corona Tijden zijn durvers tijden. Doen wij het niet, dan doen anderen het met ons.
219 â DOORBRAAK ISLAM (ZEER) JONGEREN ALS STRAATMEUBILAIR STAAN VOOR ONZE VERNIETITGING. WAQT DOEN WE ER AAN?
219 - DOORBRAAK
*
Dinsdag 14 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
De
bedenker van wat vop;lgt is misschien wel een integer man, maar hij
lijdt zeer uitdrukkelijk aan de Bruximatose. De Bruisel Ziekte. Is
ongeneeslijk maar niet overdraagbaar naar de gewione geboren en gztogen
Vlaming.
Het
is een besmetting dfie van jongsaf met de paplepel wordt ingegeven. De
symptomen? We zorgen ervoor dat alles verkeerd loopt en als we met de
gebroken potten zitten, beklagen we onszelf
En
dan wordt er maar naar Abitaleb (Roordam) verwezen, waar de
onderwerping al een heel stuk verder is doorgedrongen. Zodanig zelfs dat
de man zelfs hoofd van de Politie is kunnen worden
En wte wie, net als in 1830, het kind van de rekening zou moeten zijn?
Maar deze keer zal dat gene waar zijn! Non bis in idem, NdD!!!!
Op
Paaszondag hingen er geen klokken in de lucht boven Vorst, maar
helikopters. Hun geluid bracht me onaangename herinneringen terug aan de
aanslagen van vier jaar geleden, of later aan de arrestatie van
Abdeslam. Nu bekijkt politie hoog boven onze hoofden wat er gebeurt in
Anderlecht, niet ver van hier. Daar heeft Adil, een jongen van 19, zich
vrijdagnacht te pletter gereden met zijn moto, nadat hij van een
corona-controle was weggevlucht. Het hele weekend was het er bijzonder
onrustig.
La police tue
Ik
volg de gebeurtenissen op de sociale media. In deze dagen van
quarantaine zijn alle beelden die ik er zie hallucinant. Grote groepen
jongeren wanen zich immuun voor het virus, klitten samen en gaan de
confrontatie aan met oprukkende politie in gevechtskledij. Er is tot een
betoging opgeroepen, maar heel snel ontaardt die in rellen. Niet
verwonderlijk, want ondanks de indrukwekkende oproepen tot kalmte van
Adils familie en waardige imams, loopt Twitter over van berichten over
de moordende politie. La police tue encore bericht La Gauche
Anticapitaliste. Wat verder bidt iemand dat de poorten van het paradijs
wijd open moeten gaan voor Adil en dat de wraak van Allah groot zal
zijn.
De
links-rechtspolarisering verloopt voorspelbaar en zonder nuance.
Volgens de enen is Adil een brave jongen die niets te verwijten valt en
zelfs aan voorbeeldig vrijwilligswerk deed. Anderen citeren dan
politiebronnen volgens welke Adil en zijn broers al vaak in aanraking
waren gekomen met het gerecht voor feiten gaande van wapenbezit tot
verkrachting. Onder meer staatssecretaris Pascal Smet en de advocaat van
de familie verklaren snel dat het politie-optreden onderzocht moest
worden. Daar komen meteen reacties van extreemrechts tegenover, die
vinden dat alles eenvoudiger zou zijn als de politie met scherp zou
schieten of de doodstraf weer zou worden ingevoerd.
Kwik en Flupke
In
Anderlecht stromen vrijdag en zaterdag jongeren toe van over heel
Brussel, minder dan een derde zou van de gemeente zelf afkomstig zijn.
En heel velen zijn minderjarig.
een geperverteerde versie van Kwik en Flupke
Ik
bekijk enkele keren de beelden waar een losgeslagen bende een combi in
de prak slaat. De gemiddelde leeftijd ligt hier duidelijk heel laag. Dit
zijn geen zwartgeklede casseurs zoals die ik die gewelddadig bezig zag
bij betogingen van gele hesjes. Ze doen me eerder denken aan een riedel
op hol geslagen jonge honden die blaffend rond hun prooi dansen. Ze
slaan maar wat onhandig op de auto, breken de ramen. Dan proberen ze de
auto te doen kantelen. Maar zelfs met zijn twintigen slagen ze er niet
in. Ze lijken een beetje op een geperverteerde versie van Kwik en
Flupke. Eén heeft tot zijn verbazing een dienstwapen bemachtigd en
schiet ermee in de lucht. Een iets oudere man stuurt de jongeren met
opgeheven vinger weg. Het lijkt alsof ze hem kennen, want ze stuiven
meteen alle richtingen uit.
Ze
weten dat ze gefilmd worden, doen dat natuurlijk ook zelf. Hun filmpjes
zijn de trofeeën waarmee ze later zullen pronken. Dat ze gearresteerd
worden, kan ze niet schelen, integendeel: het is een van de weinige
onderscheidingen die ze ooit zullen krijgen, waarmee ze denken aan de
middelmatigheid van hun bestaan uit te stijgen. Tegen de negatieve
kracht van die beelden staat niets. Geen vermaning, geen moraliserend
verhaal. Ze zijn deel van een verloren jeugd, die ontdaan is van elke
positieve, opbouwende referentie waaraan jonge mensen zoveel behoefte
hebben. Afwezige vaders, die hun zoons niets te zeggen hebben; moeders
die hun zoons niets willen zeggen. Zelfs voor de dragers van de
godsdienst, de imams, hebben ze geen respect: eerder luisteren ze naar
de virtuele valse predikers van een godsdienst van haat.
La Haine
Haat,
een woord dat Brusselse jongeren met een allochtone achtergrond te
gemakkelijk in de mond nemen. On a tous la haine, vertelt een jongere
aan een straathoekwerker die samenvat wat er allemaal fout loopt: alles.
Haat tegenover de wereld, maar ook tegenover zichzelf. Hun gevoel van
eigenwaarde bestaat niet. Een allesoverheersend slachtoffergevoel dat
iedereen tegen hen is, dat alles toch fout loopt, wat ze ook proberen.
Een falend onderwijs, in miserabele omstandigheden. De Franse
gemeenschap laat al jaren onaanvaardbare toestanden toe in scholen in
Molenbeek en Anderlecht die in de rijkere gemeenten ondenkbaar zijn.
Hier zijn les écoles poubelles de norm. Probeer maar eens in een klas
zonder vensters met een totaal uitgebluste leraar te geloven dat je
jezelf kan overstijgen. Plus est en vous? Alvast niet hier
Opvoeding die naam waardig is verdwenen en vervangen door de dagelijkse rommel uit de smartphone
Dat
is de realiteit voor de outcasts: ze bouwen geen kennis op van het
stimulerende, het opbouwende. Opvoeding die naam waardig is verdwenen en
vervangen door de dagelijkse rommel uit de smartphone. Ze worden door
de leegte opgeslorpt; de bodem is al lang weggeslagen van onder hun
voeten. Hun enige rolmodellen zijn andere losers wier slechte voorbeeld
zij cultiveren. Hun gevoel van uitzichtloosheid over hun bestaan en hun
onmacht kunnen ze enkel van zich afzetten door als blinde punks herrie
te schoppen en de symbolen van het systeem aan te vallen met primitieve
middelen: met stenen de politie bekogelen, met een stuk rommel de ruiten
van een combi inslaan. En dan wegvluchten, tot een volgende
confrontatie.
De empathie van de knuppel
Zij
staan tegen een al even onmondige groep overbeschermde agenten die
alleen al door hun verschijning een levende provocatie zijn en niet meer
weten dat empathie soms beter werkt dan een knuppel. Ik zag drie dagen
geleden hoe een patrouille een jonge vader en zijn zoontje betrapt had
op een bank in een park. In geen tijd kwamen drie combis met loeiende
sirenes ter versterking en stonden agenten met kogelvrije vesten bij de
versteende vader en een verbaasd kijkend jongetje. Dat soort overkill
zegt veel over het gebrek aan vorming bij de ordediensten, die geen
andere methodes lijken te kennen dan het strikt volgen van de orders van
het boekje. Misschien had enige soepelheid vrijdagavond Adil kunnen
overtuigen niet hals over kop weg te spurten.
En
dat die ordediensten soms last hebben van enige racistische reflexen,
mag men niet onder de mat blijven vegen, hoezeer men dat voorspelbare
argument als excuus voor baldadig gedrag ook afwijst. Op Twitter getuigt
de nicht van de verongelukte Adil op een heel geloofwaardige manier dat
zij zonder enige reden omringd werd door agenten toen zij haar
medeleven aan de familie wou betuigen. Bande de bougnoules werd de
rouwende familieleden toegeroepen.
Champetter 15
Het
vervelende is dat Brussel er maar niet in slaagt om problemen aan te
pakken die al jaren sluimeren en regelmatig exploderen. Voor een deel is
die impasse te wijten aan de ideologische tegenstellingen waarbij de
partijen op hun tegengestelde posities kamperen: blind geloof in
repressie als oplossing tegenover het excuus van sociale achterstand.
Het resultaat van deze patstelling is dat er uiteindelijk al jaren niets
gebeurt
Nochtans
is het niet zo moeilijk de al bij al kleine groep herrieschoppers te
isoleren en die een strikte begeleiding op te leggen, zoals in Rotterdam
met succes wordt toegepast. Hier gebeurt dit nauwelijks, zodat die
minderheid ongestraft kan doorgaan met het pervers inspireren en
rekruteren van anderen. Ook de politie blijft het moeilijk hebben om aan
een andere aanpak denken. Niet dat we terug moeten naar de tijd van
champetter 15, maar een doordachte nabijheidspolitiek levert op termijn
meer op dan nerveuze robocops.
NA GESCHRIJFSEL
*
Heel
zoetjes het zootje de deur uitwerken, en, net als bij de Noorderburen,
zal Kees dan ook daarmee klaar zijn m met die vervelende Brusseleirs.
Iedere minuut uitstel is tijdverlies. Want de vlammen slaan almaar hoger
uit.
De tijd voor refextie is al een paar generaties voorbij.
Nood breekt Wet. Het werd ons, in ions nadeel, al voorgetoond.
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
SPEAKERS CORNER
Ja,
dat stokpaardje van de Wiebelende Banaan Peeters van in den tijd, wete
nog? Koopjes periode voor onverkochte overschotjes, de absurde
spertijd daarvoor Ja, kijk, daarom ook zijn de bananen zo krom,
omdat, moesten die recht zijn de mensen zouden denken dat het stokken
zijn. Stokken dienen om te slaan en Krske wilde zeker niet geslagen
worden. No way. En die uitzonderlijke rechte houding van hem heeft hem
inderdaad geen wineieren opgeleverd, geen wind- maar echte EURO-eieren.
We zijn dus nog altijd niet van hem af. De man blijft onns geld kosten. Veel grlf.
Ook
ik als buitenjongen heb samen met de vriendjes elk zon zelfgemaakt
stokpaartje gehad. Aan knoestige stukken, bijna dubbel zo lang als de
ruiter, was er bij de boeren geen gebrek.
Door
daar een kort dwarsstuk aan de binden, het ding tussen de benen te
nemen, kon je gemakkelijk De Witte van Zichem naqspelen. Dan kon je met
dat t ros vol ongeduld staan trappellen en zelfs over brede grachten
springen Als je hem als ruiter, maar goed vastgeknepen hield tussen de
knieën. De vijand ruimde het veld van zodra hij ons ng aar hoorde
ankomen.
De
moeders ten andere waren daar archie teen wegens de vele kapotte kniëen
en de vele gescheurde (korte) broekspijpen. Haaden die toen maar
geweten, dat stikpaardjes later zelfs konden leiden tot Eurocraatie na
het ontspringen van het ARCO ACW-schndaal. Thans Beweging.Net
Al ziet het er naar uit, dat dit koopjes- schndaal heel wat langer zal meegaan dan ons eigen zelf gemaakt ros van afvalhout.
*
En
dat brengt mij van het ene stokpaardje op het andere. De vroegere
Nazies hadden het over on-nutte eters. De huiduige over voltooide
levens. Een andere manier van spreken over afgedankte paarden. Gewoon
vrandhout van maken.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
Als er al Nieuws zou zijn, zit het ondergesneeuwdeonder de propagandiscushe leugentaal
*
FINITO
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Deze volmacht-regring is identiek als deze uit 1932 van Herr Hitler: de gelegenheid maakt den dief.
Het
eerste dat uitlekt is da t illegale pas aangespelde mee-ëters
voortaan direct aan het werk mogen. Om de ,noodlijdende bedrijven bij
te springen. Het tweede dat uitlekt, ia dat Marokkanen à volonté per
vliegtuig worden terug gehaald omdat die hier voor hun werk nodig
zijn.
Nooit geen twee zonder drie.
Maar
het derde is het ergste, omdat het de eigen (oudere) bevolking
stigmatiseert door hen als voltooide levens a&f ter schilderen.
Die, inzake de schaarse geneesmiddelen, best aan hun lot mogen
overgelaten worden.
Oom Adi
dan, die was veel genadiger. Zn beste vriend van de SA liet hij
opsluiten, met als gezelschap één pistool met daarin één kogel. D rest
van wat hem niet aanstond, maakte hij Vrij door Arbeid.
Rode Terreur doet het dan weer anders. Zonder vragen te stellen, wereldrond: direct to he point of no return.
Welk meesterwerk zou William Shakespeare, die ook n Vlaming schijnt te zijn geweest, hierover in elkaar frutselen? To be kennen we al
-
Tot
zover (voor hen) het goede nieuws. De slachtoffers dienen dus de tijd
die hen nog rest, goed te gebruiken. Niet om biddend en smekend voor de eigen poorten te blijven staan, maar om deze hardhandig terug te nemen.
Een
persoon die besmet wordt door massahysterie is per definitie hysterisch
en kan niet meer logisch nadenken. Hierdoor verkiest hij of zij de
pensée unique van de massahysterie te verdedigen en elk kritisch
argument dat de mantra van de massahysterie ontkracht of tegenspreekt
wordt door hen afgedaan als onwaar zelfs al moet daarvoor de formele
logica met de voeten getreden worden.
De
persoon die besmet is met hysterie is dermate gehypnotiseerd dat hij
enorm fanatiek is en er zelfs niet voor terug deinst om geweld te
gebruiken om zijn eigen ongelijk kracht bij te zetten.
Er
zijn in principe twee soorten van massahysterie. Een die spontaan
ontstaat en nadien gerecupereerd wordt door een ideologie of mensen met
een eigen politieke agenda.
Deze
soort van massahysterie is in de loop van de geschiedenis van de
mensheid waargenomen bij elke revolutie of opstand tegen het gezag van
de voordien gevestigde orde. Dit was waarneembaar bij de Amerikaanse
revolutie waarbij de Tea-party in Boston uitgroeide tot een gewapende
opstand tegen de Engelse koning en zijn bezettingstroepen en vervolgens
aanleiding gaf tot de formulering van de onafhankelijkheidsverklaring.
Iets gelijkaardigs speelde zich dertien jaar later af in Frankrijk waar
deze revolutie uitmondde in het schrikbewind en dictatuur van
Robespierre.
Een
tweede soort van massahysterie is die niet spontaan ontstaat maar
kunstmatig opgewekt wordt door bepaalde politieke krachten met een
fanatieke agenda. Dit kon men waarnemen tijdens de communistische
opstand in Rusland, bij de machtsgreep van de nationaal-socialisten in
Duitsland die hun antisemitisme ongebreideld in de praktijk brachten,
bij het maoïsme in China en, kort geleden bij de klimaat-hysterie die
een fictieve opwarming van het klimaat wou toeschrijven aan de productie
van CO2 een totaal ongevaarlijk gas dat bovendien noodzakelijk is voor
de groei van alle planten en bomen op onze planeet. Toen voldoende
wetenschappelijke kritiek werd geformuleerd doofde deze massa-hysterie
even snel uit als ze gekomen was. De politieke agenda van rood-groen
door het opwekken van een massapsychose was mislukt.
En
vandaag worden we allemaal geconfronteerd met een kunstmatig verwekte
wereldwijde massahysterie rondom een griep-virus dat eerst Corona werd
genoemd maar toen bleek dat dit een geregistreerde merknaam was van een
bier door AB-Inbev gebrouwd in Mexico, door de
Wereldgezondheidsorganisatie omgedoopt werd tot Covid-19.
Het
is vanzelfsprekend dat iets wat kunstmatig opgewekt is van nature
frauduleus is. Deze fraude is gemakkelijk waar te nemen door de
vervalsingen van statistieken, het angstvallig verzwijgen van het
bestaan van een efficiënt geneesmiddel tegen het virus, de censuur op
kritische meningen op de sociale media. Om er maar enkele te noemen. Wie
de creatie van deze massahysterie als eerste bedacht zal later
uitgezocht worden door historici. Er zijn aanwijzingen in de richting
van de communistische leider van de Wereldgezondheidsorganisatie, Tedros Adhanom Ghebreyesus,
maar ook in de richting van machtige Europese leiders als de Fransman
Macron en de Duitse Merkel. Ook voor de Belgische premier Wilmès kwam de
massahysterie o wonder als een fantastisch geschenk uit de lucht
vallen.
Bij
middel van suggestie en de inductie van anticipatieve angst, dat is
angst die vóórloopt op de feiten en waarvan de noodzaak door niets
bewezen is, werd een minderheidsregering van lopende zaken plots een
regering met speciale volmachten niettegenstaande de totale
onbekwaamheid van haar leden klaar en duidelijk bewezen is door de echte
feiten, niet door vervalste statistieken en berichtgevingen.
De
economische gevolgen van de onnodige en ondemocratische lockdown of
sperperiode zijn gigantisch. Er weer zullen de Vlamingen als grootste
netto-betaler dienen om de gigantische financiële put van de covid-19
hysterie te vullen.
Even
ernstig zijn de mentale gevolgen voor hen die zich door deze
massa-hysterie hebben laten leiden. Eens geïnfecteerd door een
massa-hysterie verliest men alle weerbaarheid voor de volgende. Wat met
de klimaathysterie niet gelukt is zal bij een groot niet zo intelligent
deel van de bevolking blijven heersen in hun weerloze hersenen. Men kan
die vanaf nu wijsmaken wat men wil. Bij voorbeeld dat België een
democratie zou zijn. Of dat het voortbestaan van België noodzakelijk is
voor de Vlamingen. Allemaal onwaar natuurlijk maar met de hulp van de
hoofdstroom media en hun hypnotiserende staatspropaganda is de Belgische
particratie de facto geruisloos een dictatuur geworden. Met geldboetes
op verplaatsingen en heuse klik-lijnen.
Zo
is naast de geringe impact op de lichamelijke gezondheid de
massahysterie inzake covid-19 uitgegroeid tot een echte aanslag op de
mentale gezondheid en ook op de vrijheid van miljoenen Vlamingen. Met de
collaboratie van een handvol verraders en een totaal onbekwame regering
die onder leiding van een Vlamingenhaatster volmachten misbruikt om het
voor allochtoon gespuis nog gemakkelijker te maken de veiligheid van
Vlamingen in het gedrang te brengen.
Wij
worden niet meer door onze politici vertegenwoordigd. Erger nog
allerlei experten van twijfelachtig allooi en eenzijdige media doen
alsof ze aan de kant van het volk staan, maar in realiteit beperken ze
onze vrijheid. De rede en het evenwicht is zoek. Velen zitten op dit
moment al financieel aan de grond. De hete adem van een dictatuur is al
duidelijk waarneembaar en zelfs de particratie werd buiten spel gezet.
Het gebrek aan voorzienigheid van onze Belgische politici aan de macht
komt nu grotesk aan het licht. Ze waren op totaal niets voorbereid.
Er
is al enorm veel schade aangericht en het valt te vrezen dat de
politieke elite ook uit deze crisis niets zal leren. De overheid gelooft
niet in de wijsheid van de burger. Weinigen zeggen nog wat ze denken.
Velen hebben het opgegeven. Leve de censuur en de indoctrinatie, die
draaien op volle toeren! Zelf verantwoordelijkheid nemen en je lot niet
door anderen laten bepalen wordt meer dan ooit noodzakelijk. In een
democratie neem je je leven in eigen hand! Er is maar één reactie
mogelijk: WIJ ZIJN HET VOLK! Scheer U weg, misdadig Belgisch politiek
gespuis of hang aan de galg! Dit is een waarschuwing, het volk aanvaardt
geen opgedrongen massahysterie.
image_pdfimage_print
Facebook - TwitterShare
Denk na ! Voor iemand anders in uw plaats denkt en handelt.
Geplaatst op 13/04/2020 door a. griffon
Hypothetisch geval:
Stel
dat er moet beslist worden wie er moet gered worden, wie in het laatste
intensive care bed mag en aan het laatste beademingstoestel ? :Je
vader/moeder of grootvader/grootmoeder van 80 die gans hun leven hebben
gewerkt. Die belastingen betaalden betaald en goed waren voor hun eigen
volk : hun familie, vrienden en buren? Of een asielzoeker of een
illegaal van 25 of 30 jaar die hier pas toekwam of werd binnengevlogen
en nog nooit een cent belastingen betaalde. (en die ons volk wellicht
zelfs veracht) ?
Wie zou u kiezen? Wie zouden de leidinggevende artsen en eventueel de rechters kiezen?
Wat
staat er in de opgestelde protocols/richtlijnen die gestuurd aan de
artsen? Wie hield de pen vast en wie stuurde de pen van diegenen die die
richtlijnen schreef? En wat zou u er kunnen aan veranderen?
Het is nooit korter bij geweest dan nu. Denk er dus maar vlug over na, en zeker wanneer u morgen weer in het stemhokje staat.
Ja,
ik weet het. Moeilijke en directe taal en vragen. Als u daar niet tegen
kunt, dan verwijs ik naar de politici en de woordvoerders die iedere
instelling heeft, en die graag wollig vertellen wat u wilt horen.
Een
dokteres heeft in een Facebookbericht haar ervaring gedeeld van de
afgelopen weken. Daarin benadrukt ze de harde realiteit bij oudere
coronapatiënten. Zij die opgroeiden in de nasleep van de oorlog, worden
nu geofferd om alle overlevingskansen te geven aan zij die nooit oorlog
kenden, klinkt het.
Momenteel
liggen er 1.257 mensen op intensieve zorg. Daarmee is nu iets meer dan
de helft van de beschikbare ic-bedden (2.293) bezet. Er is dus nog een
grote marge, al is dat voor een stuk te wijten aan het feit dat oudere
coronapatiënten met weinig overlevingskansen snel worden opgegeven.
Andere geneeskunde
Dat
is althans de vaststelling van Leentje Janssen, dokteres in het
Ziekenhuis Oost-Limburg in Genk. In een Facebookbericht beschrijft ze de
dubieuze gang van zaken. Onze intensieve zorgen liggen bijna vol. Er
is nog marge. We doen het goed. En ik maak me stilletjes de bedenking
over wat we hier vandaag wederom gedaan en gezien hebben. De enige reden
waarom de intensieve zorgen niet vol liggen, is omdat we aan heel
andere geneeskunde zijn gaan doen. Ouderen, van diverse medische
achtergrond, die zich momenteel presenteren met een plots
verslechterende toestand, worden sneller dan ooit afgewogen naar hun
waarde, prognose, benefit en outcome.
Ouderen opofferen
Waar
we vroeger onze gevorderde hoogstaande geneeskunde ten volle (en soms
met de nodige therapeutische hardnekkigheid) botvierden om ook de meest
kanslozen alle kansen te geven, wordt daar nu heel principieel een lijn
getrokken. Hoewel iedereen slachtoffer is van deze crisis, zijn het toch
vooral de ouderen die hier sneuvelen. Zij die opgroeiden in de nasleep
van de oorlog, worden nu geofferd om alle overlevingskansen te geven aan
zij die nooit oorlog kenden, klinkt het.
NA GESCHRIJFSEL
*
Voor
wie het nog niet wist: het is een hele eer om af en toe te kunnen
terugvallen op deze collegas om er een pint goed bloed op te doen.
Net als Guvaal, bekleden die, sinds het wegvallen van Angeltjes, een ereplaats in mijn persoonlijke Galerij der Groten.
Enne,
net als bij de betreurde Angeltjes, zitten we niet altijd op een en
dezelfde golflengte. Maar dan is de schok der ideeën die telkens nieuw
licht brengt.
En ja, tt is waar: iedere wijze uil is ooit n uilskuiken geweest. Als we maar onszelf blijven.
mijnheer
Tedros_Adhanom Ghebreyesus is niemand minder dan de Führer van de WHO,
de zoveelste Grote Roerganger die niemand (buiten de partij-cenakels)
ooit heeft gekozen.
218 - CORONA STRAF VAN GOD OF EERDER EEN ONAANGEKONDIGDE OORLOGSMISDAAD VAN DE RODE GARDE
218 - CORONA STRAF VAN GOD
*
Maandag 13 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Ja, wijlen Maarten Luther en onze Keizer Karel V zijn nooit de beste maatjes geweest. Neen, het ging niet om de 1ste of om de 3de van de Drie Gs,
maar om de 2dfe, de G van Geld. En dan weten we meteen welke kant we
moeten op kijken. En daar zijn wij Vlamingen, tot op de dag van vandaag (gezien de Scheiding der Nederlanden) de grootste slachtoffers van.
-
De overheid ziet men (bij deze Gereformeerden) als gezag ingesteld door God: Deze Overheid is Gods dienaar, u ten goede (Romeinen 13) . Dergelijke houding leidde destijds tot verzet tegen de Duitse Bezetting? Chapeau!!!!
Wij
als Vlaming hebben geleerd dat elk Gezag van God komt, wat ongeveer
hetzelfde is. Maar kronen die op de eigen kop worden gezet, zijn geen
gezag, maar de aanfluiting ervan.
-
Erger
is het, wanneer in onze eigen landen de kerkklokken nu al overstemd
zijn door het schreeuwen van de muezzin in de vele landsvreemde
minaretten. Is wraakroepend, bijna even wraakroepend als de
medeplichtige mediastilte daar omtrent.
Laat daar tenminste traditioneel de Grote Voorjaars Kuis beginnen.
Is
het ontstaan en de verspreiding van het coronavirus een straf van God?
In veel protestantse kerken in de Nederlandse Bible-belt is men
daarvan overtuigd.
Grofweg
kun je in Nederland drie soorten protestanten onderscheiden. De meest
rekkelijke (en grootste) groep vind je bij de Protestantse Kerk in
Nederland (PKN). Dan zijn er de Orthodoxen, waarvan de
kerkgenootschappen van oudsher de achterban vormen van de ChristenUnie
(CU). En tenslotte de Bevindelijken. Hiertoe behoren kerkgenootschappen
als de Gereformeerde Gemeenten, Hersteld Hervormden, Oudgereformeerden
en diverse afsplitsingen die in de loop der tijd zijn ontstaan. Deze
gelovigen worden politiek gerepresenteerd door de Staatkundig
Gereformeerde Partij (SGP). Het gaat om een half miljoen mensen, die
vooral wonen in een strook die loopt van Zeeland via het midden van het
land naar de omgeving van Zwolle, de zogenaamde Nederlandse Biblebelt.
Relatief gesloten gemeenschappen
In
bevindelijke kringen wordt sterk gehecht aan het gezag van de Bijbel:
Het onfeilbaar Woord van God met exclusieve, absolute en universele
zeggingskracht, zoals helder verwoord op Wikipedia.
Hoewel
bevindelijk-gereformeerden vooral verkeren in verbanden binnen hun
eigen zuil en veelal te vinden zijn op het platteland in relatief
gesloten gemeenschappen, wil dit niet zeggend dat zij zich bewust
isoleren. Ook niet dat zij, zoals de Amish, moderne uitvindingen niet
accepteren. Integendeel, zo runden de uit bevindelijke kring afkomstige
gebroeders Baan jarenlang een groot softwarebedrijf. De moeite met
televisie bijvoorbeeld komt vooral door de inhoud van de programmas,
niet door het medium op zich.
In bijzondere omstandigheden, zoals nu, heeft de overheid bijzondere bevoegdheden
De
overheid ziet men als gezag ingesteld door God: Zij is Gods dienares, u
ten goede (Romeinen 13). In bijzondere omstandigheden, zoals nu, heeft
de overheid bijzondere bevoegdheden, die dan ook nauwgezet worden
opgevolgd. Dit betekent niet dat men alles maar over zich laat
heenkomen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam er zo steeds meer verzet
vanuit bevindelijke kring tegen de Duitse bezetter.
Vaccinatie
Een
minderheid van de bevindelijken wijst vaccinatie af, waardoor in dorpen
met relatief veel bevindelijk-gereformeerden de afgelopen decennia een
aantal keren de in Nederland vrijwel verdwenen ziekte polio is
uitgebroken en ook mazelen en bof. Vaccineren wil niet zeggen dat
medische behandelingen worden geweigerd, zeker niet als deze
levensreddend zijn. Ook zijn relatief veel mensen uit bevindelijke
kerken werkzaam in medische beroepen.
De
betrekkelijk kleine groep die vaccinatie weigert, ziet het eigen leven
als iets wat in Gods hand is. Vaccineren is dan een blijk van wantrouwen
tegenover God. Er geldt echter ook dat je jezelf en anderen niet
moedwillig in gevaar mag brengen, wat voor de meesten de doorslag geeft
om zich wel te laten inenten. De in bevindelijke kring gehanteerde
belijdenisgeschriften als de Heidelbergse Catechismus, waaraan een groot
gezag wordt toegekend, noemen ziekte iets wat ons niet bij toeval
overkomt.
Loon van de zonde
Binnen
het protestantisme (maar niet alleen daar) worden ziekte en dood gezien
als loon van de zonde: Met de zondeval zijn ook ziekte en dood in de
wereld gekomen. Het gaat voor de meesten dan niet om een persoonlijk
loon, maar iets wat de wereld in het algemeen treft.
Hij
schrijft dat corona een straf van God is voor de zonde van de mensen en
plaatst het virus daarmee in een Oudtestamentische context
In
bevindelijke kring gaat men echter een stap verder. Daar ziet men
ziekte ook als een middel in Gods hand. Een brief van dominee Agteresch
van de Gereformeerde Gemeente Werkendam aan de kinderen van zijn
gemeente zorgde voor veel ophef toen die in handen viel van De Telegraaf.
Hij schrijft dat corona een straf van God is voor de zonde van de
mensen en plaatst het virus daarmee in een Oudtestamentische context
waarin een toornige God onheil op de mensen afstuurt om ze tot bekering
te dwingen. Een in het Algemeen Dagblad opgevoerde pedagoog sprak er
schande van, daarmee het culturele isolement onderstrepend waarin de
bevindelijke zuil steeds meer komt te staan.
Bekering
Gebruikelijker
is echter de visie die andere bevindelijke predikanten deze dagen
verwoorden. Ook zij leggen een verband tussen het sturen van een ziekte
en zonde, maar betrekken dit op het individu en op persoonlijke zonden.
Een
andere mogelijkheid die in bevindelijke kring veel wordt genoemd, is
dat het virus een aanwijzing is dat de Eindtijd is begonnen. De Bijbel
noemt besmettelijke ziekten expliciet als een van de tekenen hiervan.
De
remedie vanuit bevindelijk-gereformeerd perspectief ligt voor de hand:
bekering. De oproep hiertoe kwam het Reformatorisch Dagblad op hoon te
staan, evenals die van het houden van een bidstond. De krant schreef:
In de negentiende eeuw, tijdens heftige uitbraken van cholera, riepen
predikanten hun hoorders op om te doen wat God sprak tot Salomo (2
Kronieken 7:13,14). Als God ziekte zendt, moeten ze zich verootmoedigen,
bidden, Gods aangezicht zoeken en zich bekeren. Als het volk dat zal
doen, zo zal Ik uit de hemel horen en hun zonden vergeven en hun land
genezen.
Megakerken
Zo
vraagt men zich in bevindelijke kring af: Als men alleen weet van een
God van liefde en niet meer van Gods toorn over de zonde en Zijn
rechtvaardige straffen, dan is men wel ver afgedwaald van hetgeen ons in
de Bijbel wordt voorgehouden. Dan heeft men inmiddels een heel ander
Godsbeeld dan de christelijke kerk vanouds heeft gehad.
een link gesuggereerd met de diensten die in megakerken in deze plaatsen worden gehouden
Aanvankelijk
berichtten diverse media dat het coronavirus de Biblebelt zwaar
getroffen had en werd een link gesuggereerd met de diensten die in
megakerken in deze plaatsen worden gehouden. Het feit dat in sommige
gemeenten met een relatief grote bevindelijk-gereformeerde populatie
veel coronagevallen werden geconstateerd, bleek echter niets te maken te
hebben met het te lang door laten gaan van kerkdiensten en het bezoeken
daarvan.
Verzet tegen uitzonderingspositie
Alle
protestantse kerken hebben zich volgens onderzoek van het
Reformatorisch Dagblad strikt gehouden aan de door de overheid
uitgevaardigde maatregelen, waarbij vanaf 12 maart bijeenkomsten van
meer dan 100 personen verboden waren en vanaf 23 maart alle
samenkomsten, met uitzondering van religieuze tot 30 personen. In
seculiere kring is er tegen deze uitzonderingspositie van kerken op
grond van de grondwettelijke godsdienstvrijheid veel verzet.
Tussen
12 maart en 23 maart organiseerden sommige gemeenten nog steeds
diensten in kleinere groepen van minder dan 100 personen, aangezien zij
de regels van de overheid als zodanig interpreteerden. In Staphorst
leidde dit tot grote ophef. Inmiddels zijn veel kerkdiensten online te
volgen, waarbij in de kerk zelf alleen de dominee, een aantal
kerkenraadsleden, de organist en de technische mensen aanwezig zijn.
Islamitisch verzet
Islamitische
kringen volgen de situatie in de kerken met argusogen. Naar aanleiding
van een besmetting na een samenkomst in een verzorgingstehuis in
Sommelsdijk riep burgemeester Aboutaleb van Rotterdam op om alle
kerkdiensten te verbieden. Een bewoonster van 107 jaar herstelde, maar
verschillende andere bewoners overleden. Dat deze besmetting al voor 12
maart had plaats gevonden vertelde Aboutaleb er niet bij.
een tweet de wereld in waarin hij het doorgaan van kerkdiensten in Oldebroek hekelde
Ook
had hij het niet over de Turkse bruiloft met 500 gasten die na die
datum in Den Haag door de politie moest worden opgebroken. Het Haagse
raadslid voor de islamitische Partij van de Eenheid Arnoud van Doorn
stuurde een tweet de wereld in waarin hij het doorgaan van kerkdiensten
in Oldebroek hekelde, terwijl het om een bericht van twee weken eerder
ging en de diensten in die vorm al lang waren gestaakt.
Islamitische
organisaties zijn alert als het gaat om het aan de kaak stellen van
(vermeende) (voor)rechten van christelijke kerken. Het is al gelukt om
de islamitische gebedsoproep gelijk te stellen aan het luiden van de
kerkklokken. Om iedereen een hart onder de riem te steken klonk die
oproep op vrijdag 3 april bij verschillende moskeeën extra luid. Voor
sommigen zal het eerder angstaanjagend dan bemoedigend zijn geweest.
NA GESCHRIJFSEL
*
Corona is niet in de eerste plaats een directe straf van God (die de mens heeft geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis) maar veeleer en zelfs uitsluitend het werk van de Rode CCP. De Chinese Communistische Partij.
*
En dan maar onderling aan het vitten gaan If you cnn0t beat them, confuse them
De
private markt moet blijkbaar volledig de rats-modee in gereden worden.
Solidariteit is éénzijdig, schreeuwerig en onvoorwaardelijk. De overheid
als be all and end all van het publieke en private leven. 1984 is aanstaande, en we gaan er niet blij van worden. Ik zie zes krachtlijnen.
Dictatoriale neigingen van een minderheidskabinet
De
volksgezondheid blijkt wat waard. Tot zelfs de totale verarming van de
maatschappij. Desnoods manu militari afgedwongen, zelfs als dat
GAS-boetes oplevert zonder juridisch draagvlak. De manier waarop mensen
als De Block, De Crem en consoorten hun eigen mandaat invullen, zegt
iets over de dictatoriale inborst van de huidige generatie politici.
Wie
geen leider is, of inhoudelijk sterk, is niet meer dan een
tafelspringertje. Die doen al wat nodig is om gehoord te worden. En ze
dwingen dat af op manieren die hun positie niet legitimeert. Alle
beperkingen op dat punt moeten wijken voor het zelf gedefinieerde
algemeen belang. Daarvan zijn natuurlijk zij alleen de ultieme
representatie. Zij bepalen de validiteit van wetenschappelijke kennis,
de rol van de economie, de sinterklaas strooisels etc. Maar vooral
valideren ze hun eigen keuzes als de enige juiste. Alle bewegingen van
het maatschappelijke leven culmineren in de legitimiteits-overstijgende
persoon van een crisispoliticus in volmacht-tijden. Dat men faalt in de
route die gevolgd moet worden mondkapjes, testen, testmateriaal,
woonzorgcentra is allemaal verkeerd begrepen excellentie. De WHO
vindt het allemaal prima, maar is zelf bron van veel wanbeleid, en
eigenlijk een institutioneel doorslagje van de overheid.
Verantwoording en vertrouwen
De
zieligheid van de soeverein in deze tijden piekt. Iedereen neemt de
best mogelijke maatregelen, al zijn die alle verschillend, zowel
inhoudelijk als temporeel. Zo ook de exitstrategie. Echte verantwoording
komt er wellicht nooit. De uitwerking van alternatieven valt niet te
bewijzen. En alle schade, hoe groot ook, zal als noodzakelijke
gevolgschade worden weg ge-argumenteerd. Iedereen is nerveus en dan gaat
er wel eens wat fout maar niemand is van slechte wil! Daar moet je het
dan maar mee doen.
Falende middelmatigheid is de norm.
Nochtans
is output legitimiteit even belangrijk, zo niet belangrijker dan
input legitimiteit. Helaas is die in België al uiterst wankel. Falende
middelmatigheid is de norm. De rekening wordt toch doorgeschoven. Al
wijzigt de overheid haar mening in deze crisis nog 10 keer: Het was de
best mogelijke route, gelet op feiten en omstandigheden en
voortschrijdend inzicht. Verantwoording is onwenselijk, en het
vertrouwen van de burger niet nodig. Dat hebben we al zo vaak beschaamd
en er gebeurt toch niets.
Als
we de trias politica dan toch zo belangrijk vinden, zou een
inhoudelijke afrekening wel wat explicieter mogen. Ik vrees namelijk dat
een stem binnen 4 jaar op Vlaams Belang of N-VA alleen niet zal
volstaan.
De media als schoothondje
Ik
vraag me af waar die huidige generatie journalisten wordt opgeleid. Of
welke eindredacteur de hele dag in de nek van die mensen loopt te hijgen
dat het allemaal wat linkser mag. Dat ze geen weerspiegeling zijn van
de maatschappij is jammer. Maar dat hun standpunt door velen wordt
gezien als maatschappelijk leidend is ronduit gevaarlijk. Simulacra
zijn enorm problematisch daar ze inactiviteit en zelfs illusies
opleveren. De media is grotendeels verworden tot het schoothondje van
de macht, of beter, van het bestaande institutioneel-elitaire publieke
domein.
Als
we als hoog opgeleide maatschappij niet in staat zijn inhoudelijk
verweer te bieden tegen een structureel falende overheid en tegen media
die het publiek functioneren niet deconstrueren, maar louter de macht en
het systeem bevestigen, dan kunnen we beter de universiteiten
afschaffen. Die hebben dan niets bijgedragen aan het
verlichtingsdenken, of in ieder geval aan de implementatie ervan.
De media schaffen zichzelf wel af.
De
media schaffen zichzelf wel af. Dat gebeurt vanzelf als je nieuws
vooral als een verkoopbaar product bekijkt. Het merendeel van wat wordt
aangeboden kwalificeert sowieso niet meer als info of nieuws. Zelfs niet
als je bereid bent de discussie te voeren over de vraag of nieuws/info
ooit helemaal objectief kan worden geleverd.
Monetair beleid ten voordele van een 1984-overheid
Het
mag kosten wat het kost, en wij bepalen wel hoe dat geld verdeeld moet
worden. Buiten het feit dat bepaalde essentiële faciliteiten zoals
nood-kredieten nog altijd niet actief zijn, is straks de vraag wie die
financiële puinhoop gaat opruimen. Het zal niet de werknemer zijn, want
de tewerkstelling zal slijmerig traag weer op gang komen. De economische
heropleving zal slechts zeer gradueel vanuit een erg diepe krater
kruipen. En bedrijven houden de vinger op de knip totdat men effectief
een terugkerende vraag ervaart. We spreken dan over jaren. Maar dat doet
er niet toe. We doen alles wat nodig is, klinkt het dan in navolging
van Mario Draghi. De 1984-overheid redeneert namelijk
als volgt: Ik kan hier alleen maar bij winnen, ten koste van de
maatschappij die ik vertegenwoordig.
Diezelfde
overheid denkt: De Europese Centrale Bank (ECB) houdt de rente laag
zodat ik goedkoop kan lenen en koopt waardepapier waar ze kan.
Inflatie is er niet, want de deflatoire tendenzen (economische
inactiviteit, demografische effecten, schuldniveaus) zijn te groot.
Tenzij ik belastingen ga heffen, maar dat is voor later. Liever nog
zouden we het volgende zien. We zouden als landen geld kunnen ophalen in
de markt, maar dan beslissen de financiers mee over ons economisch en
begrotingsbeleid. We schrijven dus liever in op de balans van de ECB met
SDR (special drawing rights of bijzondere trekkingsrechten). Op basis
daarvan geeft de ECB nieuw geld uit. Die kunnen nadien worden
weggestreept. Of de ECB kan, al dan niet eenzijdig, beslissen om die
geldhoeveelheid terug te laten krimpen. Een andere route is het uitgeven
van eeuwigdurende obligaties (door nationale overheden) die de ECB dan
opkoopt.
Overheid of armoede
In
beide gevallen heeft de overheid er geen last van. Die kan sinterklaas
spelen. De SDR kwalificeren niet als (overheids)schuld hooguit als een
schuld aan zichzelf. Bij het wegstrepen leidt dat misschien tot hogere
inflatie, maar die heeft ze sowieso niet aan een touwtje. Als anderzijds
de ECB de geldhoeveelheid doet krimpen, dan zakken de prijzen van
activa. Dat levert dan weer een verzwakte private markt op, die
makkelijker te domineren is. De grens tussen budgettair en monetair
beleid verdwijnt in het aangezicht van een woekerende overheid.
Monetaire financiering van de begroting en overheidsuitgaven in het
algemeen zijn dé natte droom van iedere 1984-overheid. Het VK geeft
momenteel het lichtende voorbeeld. Quantitative easing (QE,
kwantitatieve versoepeling) was enkel maar liquiditeitssteun, dit is het
echte werk. Weg met die disciplinerende obligatiemarkt. Zelfs
media-coryfee Paul De Grauwe is er voor te vinden. Kan je nagaan.
Overheidsfalen kan je oneindig wegpoetsenachter technocratisch monetair beleid.
Technocratisch
monetair beleid en 1984 gaan, misschien in tegenstelling tot wat men op
het eerste zicht zou denken, perfect samen. Je kan van lockdown naar
lockdown waarbij je de economische cohesie volledig uitkleedt, zonder
direct effect. Overheidsfalen kan je oneindig wegpoetsen achter
technocratisch monetair beleid. Het eindpunt daarvan is niet
noodzakelijk een monetaire implosie (dat kan evenwel). We komen vooral
terecht op een structureel lager plateau van economische activiteit en
vooruitgang. Dat betekent een publiek-institutioneel-ingesloten
passiviteit. Overheid of armoede is dan de enige
keuze voor de maatschappelijke dynamiek. Niet veroorzaakt door een
natuurwet, maar als gevolg van expliciete institutionele en ideologische
keuzes.
De exit commissie
Ik
nam kennis, zoals u, van de exit commissie die ons uit deze ellende
moet verlossen. Die gaat er naar eigen zeggen de tijd voor nemen en heel
gefaseerd werken. Het economische belang is niet wat primeert. Dat mag
niet verbazen. 9 van de 10 commissieleden slepen zich al hun hele
professionele bestaan voort op publiek geld. Ze hebben er blijkbaar geen
enkel benul van waar hun salaris vandaan komt. Mensen als Geert Noels
en Ivan Van de Cloot, die zich als media-economen wel vaker in het debat
mengen, werden geweerd. Daar zijn ze waarschijnlijk maar beter blij
mee. Maar bovenal zouden zij te veel de vinger op de ontelbare pijnlijke
plekken leggen. Deze exitcommissie en ons hele politieke systeem
heeft last van wat Adam Tooze in de laatste London Review of Books
adequaat beschrijft als het gebrek aan leiderschap op het adequate
niveau van de crisis die bedwongen moet worden.
Er
was allerhande kritiek, bijvoorbeeld dat de commissie niet divers
genoeg was. Er was blijkbaar geen pedagoge en geen vertegenwoordiging
van het middenveld en van de werkgevers en werknemers. Dan was er weer
te weinig jong volk, en ga zo maar door. Je moet uiteraard niet de
ambitie hebben om écht een verschil te maken. Dan pas je natuurlijk niet
in het profiel van zon commissie. Daarom mijn voorstel: Vraag Myriam,
uit de HLN-serie Overspel in tijden van corona. Die slaagde erin tijdens
haar laatste rendez-vous met haar minnaar voor de lockdown op zijn
minst 10 orgasmes binnen te harken. Die zit nu toch troosteloos thuis
bij haar man en wist blijkbaar toch iets voor elkaar te krijgen. Dat is
winst.
die exit gaat een nog grotere puinhoop worden dan hoe we deze ellende in gesukkeld zijn
Hoe
dan ook, die exit gaat een nog grotere puinhoop worden dan hoe we deze
ellende in gesukkeld zijn. Alles valt namelijk te beargumenteren in de
spagaat tussen volksgezondheid en economische belangen. Niemand is
verantwoordelijk. En de strategie van het pompend remmen
die de Nederlanders toepassen, is de ideale cocktail voor puur
wanbeleid à la belge. Niemand durft te beslissen of verantwoordelijkheid
te nemen, en de media zullen ex-post iedere mogelijke uitkomst
simpelweg legitimeren.
De maatschappij kan het niet schelen
Wie
een goed functionerende parlementaire democratie wil, heeft naast faire
regels en bekwame mensen ook een geëngageerde maatschappij nodig. Die
hebben we niet. We hebben een maatschappij die in overgrote mate
afhankelijk is van de overheid qua (vervang)inkomen. Zelfs voor de
crisis was dat al zo. De rest van de maatschappij is vooral te druk met
zichzelf, met Netflix en Facebook en wat nog. Op heldere momenten laten
ze zich na een bezoekje aan het containerpark opnieuw in coma rijden
door Ter Zake, de Afspraak of desnoods het VTM-nieuws. En dat zonder
enige vorm van verweer, ondanks de eindeloze reeks idioterieën die je er
dagelijks te verwerken krijgt. Dan ben je als maatschappij dus niet
meer te helpen. En maakt het dus niet uit wat voor publiek bestel we
hebben, zolang de geldkraan maar open blijft staan. En ondertussen
klappen we iedere avond als collectief stress-reductieritueel.
De weg naar 1984 is duidelijk, de weg eruit allesbehalve
Het
heeft er alle schijn van dat 1984 nu echt wel in aantocht is. De
crisis na crisis, die alle bestaande problemen uitvergroot, zal leiden
tot een technocratisch-marxistische putsch in alle maatschappelijke
domeinen. De gemiddelde apparatsjik ziet daarin nu reeds de manifestatie
van zijn eigen ideologie, zonder ook maar iets van waarde toe te
voegen. Het is zo omdat ik het zeg. Amen! Let wel: De weg naar 1984 is
duidelijk, de weg eruit allesbehalve. Laten we zorgen dat we het ons
niet uitgebreid gaan beklagen, althans voor wie het überhaupt nog wat
kan schelen.
NA GESCHRIJFSEL
*
Zoals die bezig zjnn inderdaad. De media schaffen zichzelf wel af.
Llijfsbehoud
is er wel tussen het gewone volk, de klavier- en panne-slaven, maar de
stem in hun oren laat hen geen andere keus. Want Gottekes toch, als het
dan toch àndersd wordt, dan keren die wel tijdig hun kar en nemen nieuwe
werkslaven in deinst. De oude zijn dan rijp, lijk het gebeurde bij GVA,
toen dee Kanaaalduiker het daar voor het zegen kreeg, voor het
gekkenhuis.
*
Als anderzijds de ECB de geldhoeveelheid doet krimpen, dan zakken de prijzen van onze activa .
ESF . Europees Steun Fonds ./ de voorzitter van de eurogroep, de Italiaan Mario Centeno / . Die eurobonds obligaties, zeg maar /
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
*
SPEAKERS CORNER
Alle
Menschen werdden Bruder, ze leven uit één en dezelfde (lege)
portemonnee en e slapen in hetzelfde bed bij elkaars vrouw. Goed en erg
orogoneel gevonden in dit Beethoven & Corona J aar.
.
Nog
zoiets as Mozarts Don Giovanni. Van een vuile droom naar de Bühne, en
nu van de BIne naar de raliteit. En dat, helemaal in de lijn van de
verdoemernis, onder de kundige leiding van een Italiaan.Mario Mario Centeno, Marius de Centenbijter
-
Jajaja, het Christendom en meteen de ganse Westerse Beschaving kwamen ooit uit dat door God gezegend land, dank zij het Europees Steun Fonds zal
de totale her ver-oerwouding onder leding van de Centenbijtern ook van
daar komen. Net zolas een slang in haar eigen staart bijt om er gif in
te spuiten..
-
Maar een verwittigd man is er twee waard. Het
volstaat in dat Fonds, de Beëlzebubs te vervangen door . Serafijnen.
En dat soort Leiders is te vinden in elke Nationalistische Partij van
elk land. Geen scharrel-handen maar Christelijke Broederhanden. Zie De
Harp van Sint Franciscus van Felix Timmermans
-
Tja, wat
willen (vooral de Waalse) Marxisten dan eigenlijk wwel? De hemel op
aarde, zaols Magnjette dat onlngas, in al zijn wijsheid verorepenvbaarde
op TV? Maar, als er geen God bestaat, hoe zou er dan een Hemel kunnen
bestaan?
Ons Ma heeft nog altijd gelijk. Wie niet werkt, moet ook
niet eten. En voor zoiets simpels, is er zelfs geen EU nodig. Het zit,
sedert de Zondeval, in de mensheid zelf ingebakken: Uw brood verdienen
in het zweet Uws aanschijns en niet door op de kap van Uw medemensen te
willen gaan leven..
Laat-avond-journaal van de dag voordien
Als er al Nieuws zou zijn, zit het ondergesneeuwdeonder de propagandiscushe leugentaal
*
FINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE
*
En
dan lees ik, zelf in de mij welgevallige Nieuwe Media, dat de Vlaming
die deze pandemine overleeft, voor de verrscheurende keuze zal staan om
te kiezen voor de P.V.D.A. of voor HET EIGEN VOLK EERST.
Enerzijds
is dat goed, nu al algemeen te bekklemtonen dat de kleuren-graaiers die
vele generaties ver ons land naar de haaien hebben geregeerd door het
in handen der Slinxe Elite te spelen, dood en begraben zijn. Maar anderzijds als enige oplossing ofwel Marx ofwel het eigen Volk te kiezen.
-
Ook
al is het juist, dat de mens toch tegen n lolleke moet kunnen, maar
deze keus vrijelijk te durven vooropstellen, is even goed een brug te
ver, om zoals Mevr. Slimmeniek Sneeppe (Loppem) met reden tegenwierp dat
abnormaliteit op zedelijk gebied voortaan best de norm zou zijn.
-
Op het slagveld namelijk, waar er met scherp geschoten wordt, daagt men de goden niet uit.
De
belgische MR/VLD en CD&V -junta misbruikte haar volmachten al vaker
maar dit is wat er haast geruisloos mee door de smeerpijp, door onze
strot werd geduwd:
Asielzoekers
mogen werken op voorwaarde dat ze hun aanvraag tot asiel al hebben
ingediend. Normaal moeten asielzoekers een procedure van een paar
maanden doorlopen voor ze kunnen werken. Die wordt nu even geschrapt.
Voor de duur van hun asielprocedure, zelfs als ze in een
beroepsprocedure zitten, mogen ze de arbeidsmarkt betreden. Daarmee wil
de kern het gebrek aan seizoen-arbeiders compenseren.
Nooit meer krijgen ze deze geesten terug in de fles.
Dit komt neer op een feitelijke regularisering, en zal leiden tot meer snelle (?) belgen en nieuwe kiezers.
Natuurlijk gaan daar misbruiken van komen. Natuurlijk zal dat een aanzuigeffect creëren.
Waarom
niet de vele werklozen inschakelen, vooral in Brussel en Wallonië en
zelfs Vlaanderen om de werkgraad te verbeteren. Of de vele plantrekkers
die aan jaren aan de ziekenkas zijn maar overal gaan bijklussen en of
voortdurend in en rond hun huis aan t werken zijn, zoals iedereen er in
zijn directe omgeving kent?
En zo zouden echte zieken ook echt beter kunnen worden geholpen, en het systeem niet gevaarlijk worden overbelast.
Waarom ook niet sommige gevangenen aan het werk zetten, in plaats van hen gewoon vrij te laten?
Of de vele daklozen en de mensen die nu alle dagen in armoede leven?
Of
de ontspoorde jongeren die eigenlijk nooit echt worden gestraft. Werk
zou hen leren wat burger zijn IS , wat echte solidariteit, in dit land
betekent. Hoe ze hun leven kunnen veranderen ten goede en eigenwaarde
vinden die ze daarna hopelijk nooit meer zullen verliezen.
Er zijn in dit land al veel te veel mensen die kunnen werken maar het niet meer willen, durven of kunnen.
Het
enige dat de overheid zou moeten gedaan hebben is die mensen
verplichten tot wederdienst, en er voor te zorgen dat de staat niet de
grootste dief is van het inkomen van de laagste verdieners (maar ook de
meer-verdieners die hun inkomen uit arbeid en ondernemen halen). Die
hogere tewerkstellings-graad zou het verlies aan inkomsten compenseren.
Maar
het barst hier in dit onland van de makkelijke oplossingen die uit
incompetentie en electorale overwegingen worden genomen, en om de schijn
van de morele en ethische superioriteit hoog te houden.
Daarmee
in het centrum van de geüsurpeerde macht te blijven zitten terwijl het
land wegrot is makkelijker, en zonder moeilijke debatten en keuzes. Maar
wel misdadig.
Zachte
heelmeesters maken stinkende en dodelijke wonden. De Belgische patiënt
maakt geen kans meer. En als we nog lang wachten: de Vlaamse ook niet
meer.
Zo moet werken voor iedereen lonen, en nietsdoen en luiheid het oorkussen van de duivel blijven.
Het is maar waarvoor u zult kiezen in het stemhokje, tenminste als de bevolking al niet werd vervangen door ..
Zo hoort U het ook eens van een ander. Of klinkt het U in de oren eerder als donderen in Keulen?
Benieuwd
wanneer en hoe de Alweters van de Media met dit onheilsbericht zullen
durven (moeten) buitenkomen Er is al zoveel brol te melden. En waarom
ook zouden ze golven verwekken?
Dames,
waar ook U zich bevinden, naast mondmaskers zouden jullie ook beter, U
weet wel Of n aspirienttje, dat helpt ook altijd. Tussen de knirën
knijpen en goed gesloten houden
12/04/2020 Othman El Hammouchi - Leestijd 6 minuten
Het
is wellicht de bekendste scène uit de westerse opera: de wraak van
Commendatore in Mozarts Don Giovanni. De ijzingwekkende akkoorden uit
de ouverture leiden deze finale in. Onmiddellijk daarna zingt de diepe
basstem van het standbeeld de o zo ironische woorden: Don Giovanni, a
cenar teco minvitasti e son venuto (Don Giovanni, je hebt me
uitgenodigd om met jou te dineren, en hier ben ik). Daarop volgt de
ontknoping, met de veroordeling en bovennatuurlijke bestraffing van de
adellijke rokkenjager. Die heeft in de eeuwen na de première eindeloos
voer gegeven voor interpretaties door kunstenaars en filosofen. Wat
maakt dit werk het laatste van Mozarts drie grote Italiaanse operas
die recentelijk in De Munt werden opgevoerd zo begeesterend voor
zoveel mensen?
Tragikomisch
De
nieuwe toeschouwer van Don Giovanni zal wellicht snel het
ongemakkelijke contrast tussen de spectaculaire en hoogst poëtische
eindscène met Commendatore en de rest van het werk opmerken. Net als Le Nozze di Figaro en Cosi fan Tutte
is dit een opera buffa. Het heeft dus een overwegend komisch karakter.
Dat valt gemakkelijk te merken aan het verhaal. Het begin, waarin Don
Giovanni de Commendatore (vader van een vrouw die hij slinks van haar
eer trachtte te beroven) vermoordt, is betrekkelijk donker. Daarna volgt
de opera echter vooral de lachwekkende lotgevallen van deze vrouwenzot
en zijn pathetische dienstknecht Leporello. De beste illustratie hiervan
is de aria Madamina, il catalogo è questo. Daarin zet Leporello de
vele veroveringen van zijn meester uiteen: 640 in Italië, 231 in
Duitsland, 100 in Frankrijk, 91 in Turkije, maar in zijn thuisland
Spanje wel 1003 (mille e tre klinkt leuk en melodisch in het Italiaans)!
deze schijnbaar komische voorvallen hebben ook een schaduwzijde
Don
Giovanni wordt namelijk voortdurend geconfronteerd met het leed dat
zijn egoïsme en lust veroorzaken. Eerst door Donna Elvira, die hij
verleidde met grootse liefdes betuigingen en beloftes van eeuwige trouw,
maar kort daarop weer verliet. Daarna door Donna Anna, zijn eerdere
slachtoffer, die samen met haar verloofde Don Ottavio de moordenaar van
haar vader tracht te vinden. De verraden en verlaten Donna Elvira zingt
ook de meest tragische aria uit het stuk, Mi tradi quellalma ingrata
(De ondankbare schelm heeft me verraden). Haar hoge, trieste klaagtonen
gaan door merg en been.
Ontknoping
Geholpen
door Leporello tracht Don Giovanni de bruiloft van het boerenkoppel
Zerlina en Masetto te onderbreken en de bruid te verkrachten. Hij wordt
meermaals gedwarsboomd door Donna Elvira, Donna Anna en Don Ottavio, en
kan maar ternauwernood ontkomen aan hun wraak. Uit geen van deze
ervaringen wil hij echter lessen trekken. Hij houdt vast aan zijn
losbandige en zondige levensstijl. Wanneer hij samen met zijn knecht
terechtkomt op een kerkhof ziet hij een standbeeld van Commendatore. Hij
kan het niet nalaten een laatste daad van misdadige grootmoed te
stellen tegenover de man die hij van het leven heeft beroofd. Hij nodigt
het standbeeld spottend uit om met hem te komen dineren. Dit zou
binnenkort zijn einde blijken.
Tijdens
een van zijn gebruikelijke banketten doet Don Giovanni zich gulzig
tegoed aan uitbundige hoeveelheden alcohol. Zijn feest wordt echter
onderbroken door geklop op de deur. Een verbijsterde Leporello durft
niet open te doen, dus gaat de meester zelf zijn gast verwelkomen. Hier
komen we bij de epische eindscène. Het standbeeld van Commendatore
verschijnt in het vertrek en gooit Don Giovannis arrogante uitnodiging
terug in zijn gezicht. De kwelgeest eist dat de decadente edelman met
hem meekomt. Deze stemt onmiddellijk toe, plotseling bezeten door een
dapperheid waarvan hij eerder nooit blijk had gegeven. Commendatore
gebiedt hem berouw te tonen, maar hij weigert dit consequent. Daarop
nemen demonen hem mee naar de hel. Het laatste wat we horen, zijn de
wanhopige kreten die hij slaakt vanuit de andere wereld.
Tragische held?
Vele
toeschouwers hebben in Don Giovannis reactie een heroïsche daad van
verzet gelezen. Hij wordt geconfronteerd met de bovennatuurlijke
manifestatie van het morele systeem waar hij zijn hele leven lak aan
heeft gehad. Desondanks weigert hij zelfs voor God te buigen en zijn
gedrag af te zweren. Is Don Giovanni daarmee niet het archetype van de
moderne mens, bevrijd van beknottende tradities en aloude standaarden
van goed gedrag? Zien we hier niet de belichaming van de
verlichtingsmens die de bijgelovigheden van de clerus en diens
voorbijgestreefde geloof van zich afgooit?
Eén broeder die duizend jaar lang tegen het hele christendom ingaat, heeft vast ongelijk, zei Karel V tijdens zijn audiëntie met de opstandige Luther. Deze antwoordde met de legendarische woorden: Hier stehe ich, ich kann nicht anders (Hier
sta ik, ik kan niet anders). Wil Mozart van Don Giovanni een dergelijke
heldenfiguur maken, die zijn geweten verkiest boven zijn eigenbelang?
De komische aard van de rest van het werk lijkt dat te suggereren. Van
bijzonder belang in dit verband is de epiloog die op de eindscène volgt.
De personages zingen het volgende stukje samen:
Questo è il fin di chi fa mal,
e de perfidi la morte
alla vita è sempre ugual!
(Dit is het einde dat alle kwaaddoeners te beurt valt, en schurken krijgen in dit leven altijd wat ze verdienen.)
Het
is een flauwe, kinderachtige levensles, die bijna lijkt op de obligate
wat hebben we geleerd-sectie van vele tekenfilms. Mozart lijkt de
oppervlakkigheid en schijnheiligheid van hun gemoraliseer te willen
tonen, in scherp contrast met de epische finale die hij zijn protagonist
schenkt.
De aanmatigende façade
Maar
is het vermeende heroïsme van Don Giovanni en bij uitbreiding de
moderne mens meer dan een aanmatigende façade om zich zonder scrupules
te kunnen overgeven aan de eigen verlangens? Het traditionele begrip
van heldendom houdt een verplicht element van offer en zelfverloochening
in. Dat blijkt bijzonder goed uit de heidense heldenmythes die op
bekende wijze door Wagner op muziek werden gezet. Is het niet
lachwekkend, zelfs karikaturaal, om zich een heldenstatus aan te meten
omdat men elke notie van zelfbeheersing en matiging heeft laten varen?
Ni Dieu ni maître was het credo waaronder de moderne mens ten strijde trok tegen Kerk en traditie
Waarlijk
vrij is de mens die geen slaaf is. Niet van een aardse macht, maar
evenmin van zijn eigen lusten en verlangens. Ni Dieu ni maître was het
credo waaronder de moderne mens ten strijde trok tegen Kerk en
traditie, overtuigd van de superioriteit van zijn bevrijding. In Don
Giovanni onthult zich dat als het bedrog dat het altijd al was. De
pompeuze grootspraak en dikdoenerij van de edelman die zijn einde
nadert, overtuigen ons niet van zijn noblesse. Integendeel, ze
benadrukken de zieligheid van zijn gekozen levenspad. Zijn slaafsheid
verlaagt hem tot blinde navolging van zijn laagste impulsen,
transformeert hem tot iets lager dan een mens. Wellicht doelde C.S.
Lewis op deze permanente corruptie van de ziel toen hij zei dat de
poorten van de hel van binnenuit gesloten zijn. Of zoals de Koran zegt:
God bezegelde hun harten en hun gehoor, en voor hun ogen is een
sluier.
De
tragedie van de moderne wereld is dat ze niet alleen de morele
zuivering van de menselijke verlangens die het leven zin gaf omverwierp.
Ze sloot ook elke weg terug af door ze te veroordelen tot kitsch. Geen
figuur belichaamt die intense tragiek zo volmaakt als Don Giovanni.
Wilmès II is gewoon de ordinaire na-geboorte van Sjieke Sjarel Premier,
de Waalse tegenvoeter van wijlen het Blauwe Gentse Liegebeest. Beiden
hebben het voorlopig - ver geschopt in de EUSSR graai-politiek der
Breesmoelkikkers.
Sophie
Wilmès dan? Sodia Loten zou beter zijn, want de show is nooit ver weg.
Heb ik al meermaals gezegd, maar ik hoor het totch zo graag. En
Paasklokken horen we dit jaar toch niet. Wat meer i,s haar Vloms is iets
of wat verstaanbaarder dan dat van de Grote Roerganger met zoijn 5
gepantserde limousines mèt chauffeur.
En van hun Saint Touche per einde maand zullen we maar best zwijgen zeker?
HET FEDERALE PARLEMENT PLAATSTE ZICHZELF BUITENSPEL EN GAF ZICHZELF OVER AAN DE PARTICRATIE.
- 11/04/2020 Lorenzo Terrière - Leestijd 7 minuten 1
*
De
Belgische parlementaire democratie heeft zichzelf tijdelijk
uitgeschakeld. Nood breekt wet, zo omschreef Kamervoorzitter Patrick
Dewael de kunstgreep met volmachtenwetten. De federale regering-Wilmes II
lijkt daarmee vertrokken tot 2024. Terwijl haar actuele samenstelling
nog steeds gebaseerd is op de verkiezingsuitslag van 2014.
Wilmes enige mandaat is om de prangende gezondheidscrisis te managen.
Het regionale bestuursniveau is wél nog gewapend met de politieke slagkracht en democratische legitimiteit
Daarmee
zijn we echter in een periode van federaal non-governo beland. Het
inperken van de sociaal-economische schade wordt immers een nog veel
grotere stress-test voor het beleid. Maar over hoe we uit dat dal
geraken is de Belgische en bij uitbreiding ook de Europese politiek
hopeloos verdeeld. Net zoals bij de voorbije crisissen moeten we de
oplossing niet vanuit die hoek verwachten. Het regionale bestuursniveau
is wél nog gewapend met de politieke slagkracht en democratische
legitimiteit om grondige lange termijnbeslissingen te nemen.
Dekmantel
Tijdens
de gezondheids-crisis waar we momenteel doorgaan rest er weinig
belangstelling voor de politieke geschiedenis die zich tegen deze
achtergrond voltrekt. Cynisch genoeg vormt de verslapte publieke
aandacht voor dit laatste voor verschillende politieke hoofdrolspelers
net het gepaste rookgordijn om nu de eigen agenda door te duwen. De gelegenheid maakt de dief, zeg maar.
Het
record-tempo waarin de constructie rond Wilmès II in één weekend tijd
werd opgetrokken doet vermoeden dat de ruwe tekenplannen al enige tijd
in de schuif lagen. Het is dan wachten op het juiste moment van publieke
urgentie en maatschappelijke verwarring om de voorkeurs-piste erdoor te
krijgen. Timing is alles in de politiek.
Corona als dekmantel dus, hardvochtiger wordt politiek niet. De
voorbije episode deed mij althans meermaals terugdenken aan het
busongeval te Sierre, dat op 13 maart 2012 aan 28 mensen het leven
kostte, waaronder het merendeel Belgische kinderen. We schreven midden
maart en de regering-Di Rupo had net een moeilijk begrotingsconclaaf
achter de rug. De samenloop van omstandigheden leende er zich evenwel
toe om het voorziene begrotingsdebat in Kamer en Senaat te schrappen en
te vervangen door een obligate minuut stilte. Verscheidene federale
ministers, waaronder ook die van Financiën, repten zich inderhaast per
regeringsvliegtuig naar Zwitserland om er eigenhandig de tragische
situatie te aanschouwen en te becommentariëren.
De
uitkomst van de centendiscussie, waarover de voorgaande weken in de
media druk was gespeculeerd, werd op die manier handig onder het tapijt
gemoffeld. Wanneer de cameras van het plenaire halfrond wegdraaiden
konden Kamerleden van de meerderheid moeilijk een grijns onderdrukken.
De oppositie beet op haar tong om de sociaal wenselijke sereniteit op
dat moment niet te doorbreken. Een crisis brengt altijd het beste en het
slechtste in de mensen naar boven, maar in de politiek toch ook vooral
veel van dit laatste.
Partijkartel
De
vier traditionele families hebben als een federaal partijkartel hun lot
aan elkaar verbonden en monopoliseren zo de politieke handel en wandel.
De formule-Wilmes II kan mits een doorstart én eventuele uitbreiding
in het najaar verder aanblijven tot 2024. Wederom zal blijken hoezeer
tijdelijke ingrepen in België de sterke neiging hebben om een permanent
karakter te krijgen.
De
sanitaire crisis moet nu gemanaged worden waardoor de andere (nog
steeds noodzakelijke) structuur-hervormingen in tal van
overheidsdepartementen onverkort op stal blijven staan. Die tijdelijke
wachtkamer zou wel eens een langdurig onderkomen kunnen blijken. Zeker,
de eerstvolgende weken is het een verantwoorde houding om de
beleids-focus volledig te richten op de indamming van het virus.
Besturen is nu eenmaal prioriteiten stellen.
Het schip op zee laten dobberen is de missie geworden
Maar
over de sociaal-economische uitweg die dit land vervolgens moet kiezen,
bestaat geen politiek plan van aanpak. Er bestaat daarover ook
geenszins consensus binnen het partijkartel. Daarmee zijn we op federaal
niveau in een situatie van non-governo terechtgekomen. Kon je de vorige
regeringen nog verwijten dat ze het verkeerde beleid voerden (mal
governo), dan is sinds de val van de regering-Michel I de ambitie
neerwaarts bijgesteld tot louter proberen zelf aan het roer te blijven
staan. Het schip op zee laten dobberen is de missie geworden. Een
duidelijke koers uitstippelen is niet langer aan de orde. Door de vele
kapiteins op het dek bereikt men onderling toch geen overeenstemming.
Stilstand
De
federale overheidsinstellingen zijn een goed voorbeeld van deze
stilstand. In april 2020 functioneren die nog altijd volgens dezelfde
begroting als van in december 2018. En dit ongeacht wijzigende
omstandigheden en veranderende behoeften. Niettegenstaande de
ambtelijke stilstand telt de politieke ploeg van Wilmes II toch weer
dertien ministers. Terwijl ze slechts 38 Kamerzetels vertegenwoordigt.
Dat zijn nog geen drie Kamerleden per minister. Door de ministeriële
benoemingen mochten de overgebleven regeringspartijen Open Vld, CD&V
en MR ook tien opvolgers als nieuwe Kamerleden verwelkomen. Bestaande
interne kritiek voor een bonte Vivaldi-coalitie smolt onder de
debutanten als sneeuw voor de zon weg.
heeft de parlementaire democratie zichzelf tijdelijk uitgeschakeld ten voordele van de particratie
En
o ironie: een volwaardige noodregering mocht er zogezegd niet komen
omdat dan kostbare tijd verloren zou gaan met personeels-management.
Maar de (her)benoemde ministers hebben nu wel aanwervings-procedures
opgestart om hun kabinetten te bevolken. Ook de uitgebreide
partijpolitieke puzzel van allerhande top-benoemingen wordt momenteel
voorbereid. Als klap op de vuurpijl heeft de parlementaire democratie
zichzelf tijdelijk uitgeschakeld ten voordele van de particratie. De
superkern, die wekelijks zonder wettelijke basis optreedt, werpt haar
schaduw ver vooruit over het federale parlement.
Tapijtenhandel
Terwijl
de economische activiteit is stilgevallen, draait de partijpolitieke
tapijtenhandel weer overuren. Nieuwkomers in de stiel verliezen tijdens
dit proces onvermijdelijk een stukje van hun oorspronkelijke idealisme.
Na een halfjaar van regeren onder volmachtenwetten zal de kleurencode
van groenen, socialisten, liberalen en christendemocraten, die op 17
maart aan de regering-Wilmes II het vertrouwen gaf, verder
uitgekristalliseerd zijn.
het enige overgebleven alternatief voor de ontevreden kiezer de communisten of Vlaams-nationalisten
Komt
er dit najaar een doorstart van deze stemformule, dan vertrekt met zon
Octopusregering onmiddellijk ook de Belgische regering van de laatste
kans. Ze zal zonder Vlaamse parlementaire meerderheid een
miljardenfactuur moeten torsen. Kan ze geen duidelijke recepten voor een
krachtige sociaaleconomische relance voorleggen, dan is het enige
overgebleven alternatief voor de ontevreden kiezer de communisten of
Vlaams-nationalisten.
Decentraal denken
Terwijl
het federale beleid voor onbepaalde duur op ijs is gelegd, hebben de
regionale bestuursploegen wel alomvattende coalitie-akkoorden
afgesloten. Door hun compacte opstelling zijn ze beter gewapend om grote
maatschappelijke uitdagingen aan te gaan. Ze opereren efficiënt,
coherent, en zijn meer geschikt om een op maat gesneden beleid dicht bij
de burger te voeren. Wat deze turbulente tijden ons alvast bijbrengen
is dat een centralistische aanpak in vele gevallen niet haalbaar en ook
niet wenselijk is. One size does not fit all. Daarvoor lopen de
verschillende regionale realiteiten te sterk uiteen.
Regios
horen onderling solidair te zijn en te blijven maar dan gebaseerd op
transparante en objectieve criteria. Een goede wederzijdse
verstandhouding is effectief haalbaar, sterker zelfs, de deelstaten
weten elkaar beter te vinden. Het waren de regionale excellenties die,
in tegenstelling tot de twijfelende federale concullegas, in de eerste
delicate fase van de gezondheidscrisis naar voren traden en doortastende
maatregelen op tafel legden. Toen de minister-presidenten binnen de
schoot van de Nationale Veiligheidsraad het hoge woord voerden, zaten de
federale afgevaardigden er eerder bij in notaris-modus.
Wie in de toekomst succesvol beleid wil voeren dient daarom dringend meer decentraal te gaan denken
Wie
in de toekomst succesvol beleid wil voeren dient daarom dringend meer
decentraal te gaan denken. De deelstaatregeringen steunen op solide
parlementaire meerderheden. Ze zijn ons enige overgebleven politieke
niveau dat over de nodige democratische legitimiteit beschikt om met
volle kracht te besturen. Laat ons die koesteren en versterken zodat we
stilaan de wansmakelijke federale deuren-komedie achterwege kunnen
laten.
NA GESCHRIJFSEL
*
Wilmes: haar enig mandaat is om de prangende gezondheidscrisis te managen.
Ja,
dat werkt als een soort vliegenvanger waarmee men schadelijke insecten
vangt. Ja, U kon het hier al diverse keren lezen. Het is hetzelfde alsof
men de dieven zou bevorderen tot schatbewaarders van de gesstolen buit.
Welke onmetelijke rokdommen er op dit ogenblik spoorloos aan het
verdwijnen zijn, zal pas na het verdwijnen van al die Vomachten
blijken. De hoegrootheid van de naakte cijfers, dat wel, maar de daders?
Die zitten nu al gepakt en gezadeld reeds klaar om, in s Lands belang,
hun volgende verantwoordelijkheid op te nemen. Hoe zou anders, langs
allerlei kleijne beken, het spaarwater naar de bergen kunnen stromen?
-
Ee
enige gelegenheid voor de Britten, om als Grote Mogendheid, na
Waterloo, er de hand niet te hebben aan gehouden, om de Nederlanden,
zoals altijd geweest, tot één geheel weer samen te brengen? Met Trump op
de achtergrond, zou hun steuntje in de rug wonderen kunnen doen.
Vooral nu ook daar in hun opnieuw veroverd Splendid
IIsolation,
de Labouirers, net als de Democ Rats in de VS eindelijk onderling in
de kling liggen met zichzelf. Zoiden ze beiden het ROOD van de
zonsondergang al zien?
Ja, het zijn historische tijden
-
Niettegenstaande
de ambtelijke stilstand telt de politieke ploeg van Wilmes II toch weer
dertien ministers. Terwijl ze slechts 38 Kamerzetels vertegenwoordigt.
Kan
ze geen duidelijke recepten voor een krachtige sociaal-economische
relance voorleggen, dan is het enige overgebleven alternatief voor de
ontevreden kiezer: de communisten of Vlaams-Nationalisten.
-
Deelregering
is een woord vol slaafse onderdanigheid. Daar helpt geen achterhespen
aan. Zelfs niet het aanbieden van een heel varken. Vlaanderen hieft
niets te delen, geen deel uit te maken van iets dat ons al bijna 200
jaar als lijfeigenen behandelt.
Vlaanderen
IS een Staat met volle legitieme bevoegdheden. In amper een paar
seconden is het zover. Al wacht men in dat Halfrond misschien op de
juiste Leider(s). Maar iedere seconde die voorbij tikt, vertikken ook de
kansen. Zo stelt zich de vraag of er in de schuif ook iets klaar ligt
voor het geval dat .. Want de improvisatie van het ogenblik zou wel
eens, zoals in dat noodlottig weekeind in Brussel, door de verkeerde
mensen kunnen gemanipuleerd worden. Tous ensemble weer in de tred gaan
lopen, bijvoorbeeld.
(JMDD) In die Kamer heeft hij Patrick Dewael (Open VLD),
Kamervoorzitter en architect van de volmachtenregering van Sophie Wilmès
(MR) nog eens zijn waarheid gezegd: De liberalen, zei Deckerken,
kwamen in 1999 aan de macht door de dioxinecrisis en zijn er nu bij door
de coronacrisis /
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
*
SPEAKERS CORNER
Dank
zij JMDD zijn Satan en Beëlzebub niet langer mythische figuren. Ze
bestaan echt en ze leven onder ons. Meer nog, het zijn Vlamingen, net
als wij allemaal. Maar de Judas-penningen hebben ze wel in de pocket.
Het duivels duo V & V(Vrhfdst & Vande la Lal la),
hoe zou het ooit kunnen vergeten worden, moeten we, raar maar waar, in
feite dankbaar zijn. Want zij hebben de gewone (opgekokte) Vlaming met
huisarrest doen inzien dat het met den Belziek gedaan was. Zelfmoord in
uitgesteld relais. Opgekuist staat netjes. Weeral iets dat we niet zelf
moeten doen, al zal het roemloos einde van deze Staat wel eeiwig en
altijd in onze schoenen worden geschoven.
Dikke mercie, Jean Marie. Dank zij Uw optreden vallen, traag maar zeker de laatste maskers.
Deze EUSSR, den Belziek in een nog grotere pretentie: beiden vergaan in hun eigen drek en vuilnis.
Misschien
de enige juiste en ware inspiratie om een leuk vervolg te breien aan De
Stomme van Piortici? Een protserige Dame die met druipend onderlijf
probeert om ongezien dee toiletruimte te ontvluchten. Met Laurel &
Hardy als inzet; twee billen kletsende clowns op de voorgrond. Lachen
gieren, brullen. Hollywood overleeft het niet.
Een
aangename vaststelling, buiten die fikm, is dat niet, maar ja,
gebeurtenissen als Gele Pest/Rood Gevaar zijn dat nog minder. Maar,
zoals Moder Lisa het al zei, we staan erveur en we moeten erdeur.
Het
alternatief is bijna te mooi om waar te zijn. Eindelijk de eigen
welvaart door zuur verdiende arbeid teug in eigen handen, geen Vreemde
Meesters in t Land, met daar bovenop een welvarende vernieuwde Europese
Econmische Unie. Nauw samenwerkend met de al ge-brexite Tommys en de
militair machtige vrienden van over de Grote Plas. Die, hoe kan het
anders, voet en vuist omtrent kunnen rekenen op het Oude Tsarenrijk. Een
Verenigd Europa, niet tégen Rusland, maar integendeel samen mèt, gewoon
omdat die in de Geschiedenis altijd aan onze lant meegevochten hebben.
Denk nog maar alleen aan Waterloo.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
DE MOEITE NIET WAARD
FINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Uiteraard
ggen al die dingen niet zo simpel, dat ze in een paar hoogdravende
zinnen kunnen weergegeven noch gerealiseerd worden. Maar het is nu
eenmaal zo, dat ongewone tijden meestal ongewone gevolgen hebben. Vooral
als het om lijfsbehoud gaat.
-
Doe
AUB zo voort, waarde Her DeDecker. Hoge bomen aan de Kust staan altijd
wat vaster in de grond dan hun soortgenoen verder in het veilige
hinterland. Ondergetekende heeft het voorrechtt U, via vrienden, ietwat
beter te kennen. En daarom zeg ik, d er is er maar ene lijkte gij. Hoe
zou dat toch komen? Dat ware Leiders niet vanzelf boven het maaiveld
uitkomen, maar dat ze er uit MOETEN. Daar staan ze dan, omdat ze niet
anders kùnnen. Uw strijd is, als we deze pandemine samen overleven, die
van ons allemaal. De zege ligt voor het grijpen.
-
Een
mooie slot-scène van een latere film over de Vlaams Heropstanding zou
kunnen zijn, de tronie van de Vlaming Dewael door het getraliëde
achterraampje van het dievenkarretje te zien verdwijnen achter de hoek.
Doek.
Een
van de eerste zorgen van ouders die hun kinderen niet meer naar school
kunnen sturen zal zijn (stel ik me voor) te beletten dat de kinderen
zich bezighouden met dingen waar ze zich beter niet mee bezighouden.
Die
bezorgdheid is niet nieuw. In 1806 gaf Joseph de Maistre in een brief
een richtlijn aan vaders die zich geen weg weten. Veel hangt namelijk af
van la qualité du père: car cest un de mes premiers dogmes, quil
faut amuser les jeunes gens, afin quils ne samusent pas.*
En
verderop in deze brief aan Mme Huber-Alléon in Genève, heeft hij het
over zijn verblijf in Sint-Petersburg, waar hij ambassadeur van Savoye
was. Maar Savoye werd plots Frans na de annexatie door Napoleon en zijn
ambassadeurschap sloeg nergens meer op.
De
tsaar verzekerde hem dat zijn diplomatiek statuut behouden bleef, want
hij converseerde graag met Maistre, maar de weg terug lag voorlopig niet
meer open. Maistre voelt zich opgesloten en hij beklaagt zichzelf :
Tout
annonce, Madame, que je ne quitterai plus ce pays. Je le trouvais
délicieux lorsque je ny étais quun oiseau de passage : depuis quil ne
mest plus permis de regarder ailleurs, il na plus pour moi les mêmes
agréments. Le jamais ne plaît jamais à lhomme ; mais quil est
terrible, lorsquil tombe sur la patrie, les amis et le printemps !**
-
Dit
zijn benaderende vertalingen: de man schrijft te mooi voor een
vertaling bij Baudelaire en Balzac lagen zijn werken op het
nachtkastje.
SOLDATEN HEBBEN WAPENS, WIJ HEBBEN VUILNISZAKKEN
*
Open brief aan Macron
11/04/2020 Alexander van der Meer - Leestijd 3 minuten
*
Op
28 maart plaatste Mélany Le Barz-Ceretta onderstaande open brief op
Facebook. Hieronder vindt u een vertaling van deze schrijnende
getuigenis.
Meneer de president,
Het
is 28 maart 2020, ik schrijf u dit uit het appartement van mevrouw T.,
die volgende week haar 104de verjaardag zal vieren, als het coronavirus
haar niet voor die tijd te pakken krijgt.
Zij woont in een bejaardentehuis, waar ik en mijn collega freelance-verpleegsters al een aantal jaren werken.
Staat u mij toe dat ik u laat zien hoe wij eraan toe zijn, op deze mooie dag in maart.
Kijk
goed naar de foto alstublieft. Ik heb twee patiënten die mogelijk
besmet zijn met het virus testen zijn er niet, en ik heb zojuist het
toilet gedaan van een dame van 104. Ik had een douchekapje op en een
simpel mondkapje voor eentje waarvan u heel goed weet dat het niet
deugt, want toen u laatst in Mulhouse op straat was, had u gelukkig een
echt FFP2-masker op, dat al heel lang nergens meer te vinden is, niet in
de gewone apotheek en niet in de speciaalzaak voor gezondheidswerkers.
Bovendien hebben ze u vast wel uit de buurt van zieken gehouden. Verder
had ik plastic hoesjes over mijn schoenen en droeg ik een VUILNISZAK,
die mij alleraardigst ter beschikking was gesteld door het
bejaardentehuis, omdat de beroepskleding die daarvoor bestemd is niet
meer op voorraad is.
Ik
heb enorme zin om te huilen vandaag, omdat ik zoals veel van mijn
collegas me er bij neer moet leggen dat mijn kinderen bij mijn ex-man
blijven, zodat ik ze niet kan besmetten. Ik heb ze nu al 15 dagen niet
meer gezien
Ik
kan ook wel huilen omdat ik mijn badkamer heb moeten ombouwen tot een
ontsmettingsruimte, en ondanks dat toch nog in angst moet leven dat ik
mijn partner zal aansteken. En omdat ik iedere dag mijn patiënten moet
bezoeken met de vrees dat ik de zwaksten onder hen zal besmetten met het
virus.
Meneer
de President, hou eens op met al die toespraken om mensen te bedanken,
dat is echt onbehoorlijk. U moet wel een hoge pet van uzelf ophebben,
als u ook maar één seconde denkt dat een simpel bedankje van u genoeg is
om ons al onze tekorten en angsten te laten vergeten, net als dat
traangas waar u ons pas nog mee onder liet spuiten.
Hou op met ons materiaal te beloven dat nooit komt.
Hou
op met ons helden te noemen. Een held offert zich op voor een goede
zaak. Ik wil me helemaal niet opofferen: u bent het die mij opoffert.
Hou op met over verzorgers te praten als de dappere kleine soldaten.
Soldaten hebben wapens. Wij hebben vuilniszakken.
Wat
valt hier nog aan toe te voegen? Wel moest ik denken aan een recent
interview in opinietijdschrift Marianne met mijn favoriete Franse
filosoof, Michel Onfray. Twee citaten daaruit:
Het
coronavirus is de eerste serieuze tegenstander van de Maastrichtse
Staat (bedoeld wordt de EU na het verdrag van Maastricht uit 1992,
nvda). En wat blijkt? Dat die staat een papieren tijger is. Het ging er
om een economische supermacht te creëren, welnu, er komt een virus en
het economische monster blijkt niet eens in staat te zijn medisch
personeel van mondkapjes te voorzien, of genoeg testen beschikbaar te
maken om het volk te beschermen. In het Maastrichtse Rijk is de toestand
van de publieke gezondheidszorg in Frankrijk zo beroerd, dat artsen
bejaarden aan de deur van het ziekenhuis moeten tegenhouden, zodat ze
zich met de meer rendabelen bezig kunnen houden. Wie had kunnen denken
dat de liberale ideologie zo zijn grootste nederlaag zou lijden?
Iedereen zal eindelijk in de gaten krijgen dat deze ideologie in
werkelijkheid funest is, en voor het volk als geheel zelfs dodelijk
In
deze tijd kun je maar beter niet armlastig zijn. Wie een gevuld
adresboek, geld en een netwerk heeft, zal aan het langste eind trekken.
Je kunt nu ook maar beter niet in de provincie wonen, en een bejaarde
weduwe zijn met weinig mensen om je heen, zonder spaargeld. Want mocht
je dan naar de dokter gaan omdat je bang bent besmet te zijn, komt er
echt geen test. Hij zal tegen je moeten zeggen dat je tijd voorbij is
En dat de Maastrichtse Staat bij gebrek aan middelen heeft besloten je
te laten sterven.
ACTA SANCTORUM - 11/04/2020 Johan Sanctorum - Leestijd 4 minuten
*
Ze
geniet er echt van, bekijkt de keutel grondig, even dacht ik dat ze hem
in haar mond ging steken, nee toch maar niet. Voorafgaand lijkt Maggie
zich ergens enorm vrolijk over te maken en krabt zich eens in het haar.
Dat zijn normale menselijke gedragingen, en jawel, zelfs tekenen van
complete gemoedsrust.
Honi soit qui mal y pense.
Het
filmpje, afkomstig uit een videovergadering van de Hoge
Gezondheidsraad, uitgezonden door de Franstalige privézender LN24, doet
de ronde in francofoon België, niet in Vlaanderen. Klein embargootje,
ergens vertrekkend vanuit een partijhoofdkwartier? Onterecht, want het
tafereel bevat duidelijk een gezondheidsboodschap die voor elke inwoner
van dit land belangrijk is.
*
Gemoedsrust
task force
Twitter
We
zien deze dagen vooral virologen passeren, maar de medische wetenschap
gaat natuurlijk veel breder. Volgens deskundigen die het neuspulken
(rinotillexe) bestudeerd hebben, is het goed om die keutels terug op te
smullen (mucofagie) gezien de daarin aanwezige bacteriën je gebit
beschermen. Een zekere professor Friedrich Bischinger bevestigt dat deze
activiteit zelfs het immuunsysteem versterkt en, meer nog, dat mensen
die neuspeuteren gelukkiger zijn én beter in hun vel zitten.
Maggie laat alles overwaaien, en regeert met de vingers in de neus
Dat
klopt helemaal: Maggie laat alles overwaaien, en regeert met de
vingers in de neus zoals het spreekwoord zegt, op haar duizendste
gemak. Zon bestuurders hebben we nodig dezeR dagen. Een vorm van totale
relaxatie, gekoppeld aan een grote job-zekerheid, onder het motto wie
doet me wat?.
Heel
het mondmaskerverhaal de bestelling bij een obscure Turkse
partijgenoot die niet kon leveren, de vernietiging van de strategische
voorraad twee jaar geleden zonder die aan te vullen, de pogingen om het
nut te minimaliseren omdat ze er gewoon niet zijn het glijdt van haar
af. Want, ook al nemen de ondemocratische partijen Vlaams Belang en
PVDA het woord onderzoekscommissie in de mond, Maggie weet dat zon
commissie enkel zou dienen om de vis te verdrinken, en dat ze binnen
haar partij én de regering nog altijd gebeiteld zit. Hierin compleet
geruggensteund door partijgenoot Philippe De Backer, stuurman van een
soort task force die steeds maar weer mondmaskers bestelt en Chinese
koffiefilters uitpakt.
Dat
heeft natuurlijk te maken met de manier hoe je minister wordt: niet via
een selectie maar dankzij een deal onder coalitiepartners.
Beleidsverantwoordelijkheid krijgen is nog altijd in de eerste plaats
een cadeau van de partij voor bewezen electorale diensten, een riante
positie als bekroning van een politieke loopbaan, en geen op talent
gebaseerde bestuurdersfunctie, laat staan een roeping.
Crisismanager
task force***
vrt
Uiteraard
is covid-19 alleen al daarom ben ik het virus dankbaar een
uitzonderlijke stress-test voor het systeem én zijn roergangers. Dat ik
Sophie Wilmès een pluimpje gaf werd me zeer kwalijk genomen. Helaas: de
grootste klunzen bevinden zich dit keer aan de Vlaamse kant, de ene,
Maggie, federaal, de andere, Wouter, op Vlaams niveau. Twee
neuspeuteraars die de pech hadden in een verkeerde tijd een rustige
routinejob te zien uitgroeien tot beheerder van een levensbelangrijk
sleuteldepartement.
Welzijnsminister Wouter Beke vindt de situatie zo uitzonderlijk, niet op zijn maat, dat hij een crisismanager aanstelde, Karine Moykens,
een door de wol geverfde apparatsjik en uiteraard van Bekes partij.
Zij moet communiceren en, jawel, de Task Force leiden want Wouter is ook
nog burgemeester van Leopoldsburg.
Die
10.000 euro netto per maand zijn blijkbaar niet genoeg om even het
hoofd boven het maaiveld uit te steken en zelf de Task Force voor te
zitten
Dat
moet even goed tot u doordringen: een minister die in een
crisissituatie, als er van ministers daadkracht verwacht wordt, een
manager aanstelt waarachter hij zich kan verstoppen als het even warm
wordt. Die 10.000 euro netto per maand zijn blijkbaar niet genoeg om
even het hoofd boven het maaiveld uit te steken en zelf de Task Force
voor te zitten. Of klink ik nu populistisch?
We
hebben de leiders die we verdienen, heet het, maar neen, niemand
verdient dit, ook niet de bewoners van de woonzorgcentra die aan de
besmetting overleden zijn of diegenen die gaan stikken omdat er geen
zuurstof beschikbaar is, mensen die vermoedelijk meer dan gemiddeld voor
de zorgende, warme partij stemden.
Zoals
gezegd: corona stelt een paar ongemakkelijke waarheden op scherp, laten
we dat nu ook gewoon erkennen. Eén, figuren als Maggie De Block en
Wouter Beke deugen gewoon niet voor hun job. Ze behoren tot de klasse
bestuurders die ik een amateurvoetbalclub of een lokale KVLV-afdeling
zou toebedelen, maar geen natie of deelstaat. Twee, Vlaanderen is gewoon
niet klaar voor echt zelfbestuur, als iemand dat al dacht. De beelden
van minister-president Jan Jambon, nog altijd (!) spelend met zijn GSM
tijdens het vragenuurtje in het Vlaams Parlement, wijzen in dezelfde
richting. Dat dit willens en wetens gebeurt onder het oog van de
TV-cameras, wijst op een hoge mate van euh gemoedsrust. Zullen we het
maar groepsimmuniteit onder politici noemen. Een te koesteren eigenschap
deze dagen.
204 â DOORBRAAK WIE AAN DE LEIDING DE ZEDELIJKE NORMEN OOMDRAAIT VERBERGT NIET EENS ZIJN WARE BEDOELINGEN
204 - DOORBRAAK
*
Zaterdag 11 april 2020*
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Het
sloefkens-profitariaat ziet in deze pandemische tijden dus de kans van
haar leven om tot leven te komen. De opstanding uit de doden wil dus
zegen dat er al een overlijdensakte klaar lag
Wat
is erger, de oorzaak of de gevolgen? Waaraan moet er dus geremedieerd
worden? Aan de wortels of aan te takken? Het Communisme of het
Corona-Virus? De oorzaak voor deze geseling en marteldood in onze Lage
Landen, ligt bij zekere Geniën van iets of wat betere stand. Mensen
als Emile Vander Velde die onlangs (1894) in Quaregnon de oorlog verklaarde aan ons aller welvaart .
Zijn
ietwat verwaarloosde prachtige rijkeluis-villaaatje met rondom de
prachtige tuin in St Martens Latem daarentegen, kan model staan voor het
profitariaats-socialisme dat hij andenen die ervoor gewerkt hadden,
wilde afnemen.
-
Maar
de mens is een raar beest. Als de abnormaliteit tot norm verheven
wordt, waar is dan onze Beschaving aan toe? Normaal lost de Natuur de
afwijkingen zelf op. De Slinxe moderniteit koestert ze.
Holebis die trouwen en kinderen hebben is n brug te ver.
-
Mevr. Dominiek Spinnewyn-Sneppe (1973) uit Loppem
(bij Brugge, de Zwanenstad), is geen domme gans maar eerder een
edelhert dat verschijnt aan de rand van het bos. Weet U nog? Met een
lichtend Kruis tussen het weelderig gewei . Daarenboven is zij dicht
aangeleund bij het (door den Belziek verboden)VMO. De Vlaamse Militanten Orde,zijnde de voorhoede van barricaden-vechtersvoor ons Recht.
CONNER ROUSSEAU
BART DE WEVER EN DE N-VA KOMEN AMPER NOG AAN ZET IN DE CORONACRISIS.
Het
spreekt stilaan tot de verbeelding dat Covid-19 een virus van
minuscule afmetingen maatschappelijke en economische verschuivingen
met tektonische proporties teweegbrengt. Geschat wordt dat ongeveer 3,5
miljard mensen in één of andere vorm van lockdown leven. Om de
economische gevolgen van de coronacrisis enigszins te boven te komen,
zullen geen miljarden maar biljoenen dollars nodig zijn.
De Vlaams-nationale partijen zitten in het defensief
De
frêle economische resultaten die Michel I met de N-VA kon voorleggen,
worden als een strohalm door een orkaan weggeblazen. Erger zelfs. Het
begrotingstekort dreigt buitenproportionele afmetingen aan te nemen. De
N-VA zit momenteel in een weinig benijdenswaardige positie. Op federaal
niveau dreigt de irrelevantie. Op Vlaams niveau oreert
minister-president Jan Jambon om de haverklap hyperkinetisch dat we met
zoveel mogelijk mensen waaronder de poetsvrouwen en de bouwvakkers
weer aan de slag moeten gaan. Terwijl het gezin zich gemaskerd in de
slaapkamers opsluit, kan de poetsvrouw den beneden doen. Wel wat
wereldvreemd, niet?
Niemand die er nu nog durft aan te denken om binnen de sociale zekerheid te snoeien
Ook
de bedenking van de N-VA dat er in de sociale zekerheid nog
verschillende miljarden euro kunnen worden bespaard, komt bij de partij
als een boemerang terug in het gelaat. Niemand die er nu nog durft aan
te denken om binnen de sociale zekerheid te snoeien. Voeg daarbij de
neo-belgicistische recuperatie van de traditionele partijen en de media,
het demoniseren van elke communautaire reflex en iedereen begrijpt dat
de N-VA in het defensief zit, zelfs niet meer aan zet komt.
Er
dreigt zelfs een paradigma-wissel. De federale overheid werd tot voor
kort als afgeleefd en disfunctionerend omschreven, maar beleeft nu haar
tweede jeugd. In de internationale pers wordt ze geroemd om haar
doortastende en professionele aanpak, tot in The Financial Times toe.
Tous ensemble. Perceptie en verpakking, maar het tanende belgicisme
veert weer op.
Vandaag is iedereen socialist.
Intussen
kraait links al victorie. In de regimekrant De Standaard ruikt Conner
Rousseau al de overwinning: Vandaag is iedereen socialist..
Solidariteit, een sterke overheid en een toegankelijk en betaalbaar
zorgsysteem vormen de drie onwrikbare pijlers van onze verzorgingsstaat.
Allemaal samen vooruit. Op de vraag wie nadien deze gigantische
factuur zal betalen wordt ontwijkend geantwoord. Dat zien we later
wel.
Miljarden
uitgeven is nu eenmaal leuker dan inkomsten innen. Voeg daarbij nog de
demonisering van het confederalisme, nationalisme en iedere vorm van
regionalisme, en de sossen zitten op rozen. Bart De Wever blinkt uit
door afwezigheid. De N-VA was electoraal al in vrije val, het zou wel
eens kunnen dat de Vlaams-nationalisten na het coronadebacle in een
andere politieke realiteit wakker worden.
De domme gans
De Vlaams-nationale partijen vinden moeilijk hun draai in deze corona-tijden
Even terzijde. Voor het Vlaams Belang profileerde
**
DOMINIEK SNEPPE,
Kamerlid, zich in het coronadossier. In een interview in Terzake
liep ze pijnlijk de feiten achterna en kwam ze niet veel verder dan wat
gestamel in de marge. Met de federale verkiezingen profileerde de
domme gans althans volgens partijgenoot Chris Janssens uit
West-Vlaanderen zich met de briljante slagzin: Holebis die trouwen
en kinderen hebben is brug te ver.
Voorzitter
Tom Van Grieken kwam woorden te kort om zich te verontschuldigen,
terwijl volgens mevrouw Sneppe er geen vuiltje aan de lucht was. Hoe het
de voorzitter in zijn hoofd haalt om zon domme gans op dergelijk
belangrijk en dominant thema zich te laten profileren, laat duidelijk
zien dat de partij nog wat werk aan haar communicatie heeft. De
Vlaams-nationale partijen vinden moeilijk hun draai in deze
coronatijden.
De bobos van de sp.a
Enfin,
tot ergernis van de voorzitter van de N-VA verkeren de socialisten al
half in een overwinningsdelirium. Bart De Wever heeft zijn afkeer voor
de socialisten nooit onder stoelen of banken gestoken. In 2007 liet hij
al optekenen: Waarom mensen die nog oprecht en overtuigd links zijn
voor de sp.a zouden stemmen, ontgaat mij. Inhoudelijk heeft de sp.a het
collectivisme van Quaregnon allang begraven. Op het congres van 1894 pleitte Emile Vandervelde nog voor de omverwerping van het kapitalisme, de afschaffing van de klassen en de overgang naar een collectivistisch stelsel.
In
de nasleep van de val van het communisme in het Oostblok werd deze
doctrine ingeruild voor een links-liberale herpositionering. Tony Blair verscheen met New Labour op het politieke toneel. In Duitsland schoof Gerhard Schröder het Neue Mitte naar voor en bij ons was er Steve Stevaert.
Het collectivisme werd ingeruild voor het kapitalisme met de nodige
sociale correcties. Je hoort af en toe nog wel eens een verdwaalde sos
fulmineren tegen de toplonen van CEOs, maar de geloofwaardigheid is
uiteraard zoek nu de sp.aers zich ruim tegoed doen aan vet betaalde
mandaten.
Intussen
is de fakkel van Quaregnon door de PVDA overgenomen, met het
taalgebruik en de oratorische kracht er bovenop. De sp.a is
noodgedwongen geëvolueerd tot een links-liberale partij waarvan het
electoraal kiesvee van weleer al geruime tijd de uiterste grenzen van
het politiek spectrum is gaan opzoeken. Gauche caviar is de norm, bourgeois bohémien de vorm.
Laat de rijken de crisis betalen.
Het aloude internationalisme wordt van stal gehaald en de massieve, omni-presente staat maakt weer zijn opwachting
In
de volgende jaren zal de sociaaleconomische malaise groot zijn, zullen
delen van de bevolking zichtbaar verarmen en zal links zich deels moeten
terugplooien op de themas van weleer. Rutger Bergman gaf in Knack
al een ferme voorzet. Laat de rijken de crisis betalen. De
Nederlandse historicus spreekt van forse vermogensbelastingen en een
basisinkomen van 1500 euro. Het aloude internationalisme wordt van stal
gehaald en de massieve, omnipresente staat maakt weer zijn opwachting.
In aloude socialistische traditie beschouwt Rutger Berger de
autoritaire maatregel zoals tracking als een blijver. Deze digitale
stasi-versie kan dan perfect nagaan of iedereen wel de ware
socialistische profetie aanhangt en met welke groupuscules er contacten
zijn.
Terug naar Quaregnon
Wil
bobo Conner Rousseau de sp.a weer op de kaart zetten, dan zal hij niet
alleen de orthodoxie moeten instuderen, maar zal hij ook de taal van de
werkman moeten leren spreken. Het idee alleen al maakt hem zichtbaar
onwennig. Conner Rousseau kan alvast symbolisch teruggaan naar de
wortels van de partij en een congres in Quaregnon organiseren. Daar kan
hij met de Waalse kameraden samensmelten tot een rode, belgicistische
partij. Bart De Wever kan dan verlekkerd vanuit de coulissen meekijken,
want dan krijgt hij en zijn partij weer bestaansrecht.
NA GESCHRIJFSEL
*
Vandaag is iedereen socialist.
Allemaal samen vooruit.
*
En dat met een Nack op de voorgrond.
Mijn
eerste Baas, die mij leerde werken, de Directeur van de Melkerij in
Langemark die ik nog altijd als een Heilige vereer, janen samen met zijn
oude vriend Willy De Nolf,, aan mij (1958), nietig
schrijverken, in een bedrijfje met 14 man persopneel, voorstelde, kynnen
nu, hand in hand zich samen op beurten omdraaien in hun graf.
Na
de jaren van beorenwijsheidn bracht Amor mij naar het Land van de
Golden River. Om dar de ondergang van het vlas intens mee te beleven.
Tot er in Wielsbeke Boeren vfan het gehalte van Roger Declerck bleken
te bestaan, die op korte teermijn via Londen ons land terug op de
wereldkaart konden zetten. Hoe hij dat deed? Door zelf zere voort te
doen
-
Kijk,
dat is precies het toverwoord dat ons na het CV, met Dames als ons
Sneppeke aan het hoofd, er in een minimum van tijd weer bovenop zal
brengen. Niet op fluwelen sloefkens, en pluchen zetelkes, maar er met
vuile voeten door te gaan. Klinkt het niet, zo botse het.
124 - HET DAGELIJKS NIEUWS DE ALLERSTILSTE âSTILLE ZATERAGâ SEDERT HET BGIN DER TIJDEN. NIET HET CV MAAR DE CCP IS DE GROOTSTE DREIGEING
3-4-2020
Zondag
5 april 2020 lanceert de Vlaamse Volksbeweging een online Ronde van
Vlaanderen. Onder de naam De Ronde Van Vlaanderen gaat viraal wil de
vereniging traditiegetrouw, maar dit jaar virtueel de Ronde zwart en
geel kleuren
Foto
Hugo Maes, voorzitter van de VVB:
De
ronde is elk jaar een hoogdag voor de Vlaming. Wegens de huidige
omstandigheden is het niet mogelijk om het evenement werkelijk te laten
plaatsvinden. Met deze actie wil de Vlaamse Volksbeweging haar leden,
vrijwilligers en sympathisanten de mogelijkheid bieden om ook dit jaar
de ronde op een veilige manier te beleven.
Onder
de #derondegaatviraal wil de vereniging de Ronde op een online manier
tot leven brengen. Het concept is tweeledig: enerzijds spoort de Vlaamse
Volksbeweging haar leden, vrijwilligers en sympathisanten aan om de
afbeelding op sociale media te delen met de vermelding De ronde
passeerde dit jaar in (naam gemeente) #derondegaatviraal. Anderzijds
zal de vereniging in real time updates geven van de locaties waar de
ronde, onder normale omstandigheden, zou voorbijrijden. Op deze manier
kan iedereen die zich jaarlijks inzet om de Ronde te realiseren ook dit
jaar van de Ronde genieten.
Hugo Maes Voorzitter VVB Hilde
Roosens Directeur VVB
*
0475 89 17 89 0494 39 21 09
*
124 - HET DAGELIJKS NIEUWS
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Zaterdag 11 april 2020
Early in the morning, elders opgestoken. Goed voor de publieke memorie, voor de buikie, de borstie en de keelie
En dan nog maar eens het belangrijkste. De rest Over Rode Prioriteiten doen we er voortaan het zwijgen toe
Tot zover
deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de Meester.
Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te gaan
*
SPEAKERS CORNER
Niet het juiste ogenblik..
Digitalisering
een voordeel? Ja, ja, maar voordelen zijn er vooral om misbruikt te
worden Geen Big Brother (was bijna juist) maar Big Add.
Typisch voor de CCP, waar het Corona, de geruisloze sluipmoordenaar, werd uitgevonden
Mij
ontbreekt zelfs de goestiing om dit werkstuk een tweede maal te
herlezen. Waqt ik meestal doe. Neen, er mankeert niets aan de stijll.
Ook niet aan de inhoud. Correct en bevattelijk als altijd. Maar het
geheel laat iemand achter met alleen maar grote vraagtekens.
Het
Gele Gevaar is namelijk veel dichter aan huis dan gedacht. Het is niet
alleen veel diichter, maar vooral veel groter. Want het wordt ons, zelfs
bijna vanop de kansel, de hele dag door ingelepeld.
Op de achtergrond, de CCP (Chin Comm Partij) , met op de voorgrond, door zichzelf aangeprezen, hert Sloefkens Soocialisme.
Tous enselble. En avant.
Et pour lles Flamins la même chose.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
N i e n t e
FINITO
**
DROL VAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Heu, dat KOPSTUKJE vandaag, dus nog net geen vijgen nà overmorgen: Pasen, heeft de lezer te danken aan co-senioor die 2de staat op de ranglijst der meest gelezenen. Hoed af.
Guvaal
Koolstof
Digithalys
Angeltjes
-
Och
ja, das waar ook. Ondergetekende zelf is met de jaren wat minder
geestdriftig geworden over Sport. Naarmate het minder ocer het SPEL
maar uitsluitend over geld ging.
Enne,
aangaande de nieuwswaarde, ook over deze speciale Ronde veel gehoord of
gelezen bij de Rode Sloefkens Media? Nee? Nikke nook nie.
Moet
voor de toekomst dringend iets aan gedaan worden. Maar moeten we daarom
speciaal nog 4 jaar wachten voor de volgende Federale Verkiezingen?
Nog een volle VIJF seconden politieke moed en de Onafhankelijkheid is zó
uitgeroepen. Het soevereine volk smacht er naar.
*
En dan, om af te sluiten, nog iets over deze Allerstilste Stille Zaterdag sinds het Begin der Tijden.
Paus
Franscesco leidde deze alleen (met zijn assistent) onder zijn luifel op
de trappen van een totaal leeg Sint-Pietersplein. Een tiental personen
deden de Kruisweg tussen met kaarsen afgebakende weg, rond de Obelisk om
te eindigen bij de Paus. Op straat achter het Sint-Pietersplein stonden
een vijftal mensen dit te aanhoren (op social distance). AANGRIJPEND!
203 â DOORBRAAK WAT ONZE MENSEN NODIG HEBBEN, IS LEIDING VOOR ZELFBEHOUD.
203 - DOORBRAAK
*
Vrijdag 10 april
*
N-VA IN MOEILIJKE SPREIDSTAND
**
N-VA
bevindt zich in een spreidstand tussen oppositie voeren en een
verantwoordelijke beleidspartij zijn. De Vlaming verwacht het laatste,
blijkt uit onderzoek.
N-VA
heeft zich in een moeilijke positie gemanoeuvreerd. Ze steunen de
regering niet, maar steunen wel de volmachten van die regering. Een
subtiliteit die menig Vlaming niet begrijpt. Gelukkig is oppositie
voeren of kritiek hebben op de regering niet in tegenspraak met de
regering of de volmachten steunen. Daar staat N-VA niet alleen in.
Wint N-VA?
Maar wat wou N-VA bewijzen? Door die constructie van tegen de regering maar voor de volmachten? Ze wilden overduidelijk niet het verwijt krijgen de strijd van de regering tegen corona te dwarsbomen.
Op Op Radio 1 (6 april 2020) zei Bart de Wever dat zijn partij de
volmachten steunt van de minderheidsregering omdat oppositie voeren geen
enkele zin heeft. Dat zou zeer zuur overkomen. We gaan de maatregelen
nu uitvoeren zo goed als we kunnen. De afrekening van de regering zal
voor na de crisis zijn. Hij liet daarbij het woord onderzoeks-
commissie vallen.
Een
parlementaire onderzoeks-commissie moet dan onderzoeken wat de regering
fout deed om de crisis aan te pakken. Dat is die regering waartegen
N-VA een oppositie voerde en de volmachten steunde. Hoe ze zich in die
onderzoekscommissie zal opstellen zal een zaak van bijzondere politieke
evenwichtskunst moeten zijn. Al zal de meerderheid ongetwijfeld de
regering met een goed rapport belonen.
Le nouveau CVP est arrivé
Even
recapituleren. N-VA steunt deze regering niet omdat dit geen regering
is van nationale eenheid. Dit is zo beslist na een zondag van
afrekeningen, een politieke manoeuvre om een Vivaldi Coalitie te
regelen. N-VA wil er zo graag bij zijn, dat ze er niet bij is, omdat de
Franstaligen dat niet willen. Maar ze blijven toch. Half.
Waarom dan de lijn tegen de regering niet doorgetrokken tot de volmachten? Ivan De Vadder
vertelt aan Raf Liekens in . Humo (06/04/2020) misschien wel een deel
van het verhaal. Hij verwijst naar een onderzoek van VRT en
Why5Research, in 2009, 2014 en 2019.
Dat onderzoek toont aan dat de Vlaming de N-VA ziet als dé beleidspartij die de rol van de oude CVP moet overnemen
Dat
onderzoek toont aan dat de Vlaming de N-VA ziet als dé beleidspartij
die de rol van de oude CVP moet overnemen. De Vlaming gelooft niet meer
dat de traditionele partijen zijn wensen nog kunnen omzetten in krachtig
beleid. De oppositiepartijen Groen, PVDA en Vlaams Belang spiegelen een
droom voor die de Vlaming apprecieert, maar hij gelooft niet dat ze die
ook kunnen waarmaken. Zo blijft er maar één beleidspartij over waarin
hij nog gelooft: de N-VA. Die moet dus in het midden gaan zitten en
meebesturen, ook op het Belgische niveau.
Zo
steunt N-VA enerzijds als verantwoordelijke beleidspartij de
volmachten. Maar anderzijds geven ze niet het vertrouwen aan de regering
die de volmachten moet uitvoeren.
Aan/naar de knoppen
Het
voordeel is dat ze door de volmachten te steunen mee deel uitmaken van
de uitgebreide kern die zich elke zaterdag over de regeringsmaatregelen
in volmacht buigt. Al blijkt na enkele weken nog altijd niet heel
duidelijk te zijn wat de taak en het statuut van die kern is. Buiten de
hoop dat daar een post-coronaregering ontstaat.
Niemand
noemt die kern compleet nutteloos. Zelfs Peter De Roover (N-VA) niet.
Die liet bij Knack (6 april 2020) optekenen dat die kern niet werkt in consensus,
omdat anders elke partij een soort vetorecht heeft. Iets wat
Groen-voorzitter Meyrem Almaci in datzelfde artikel herhaalt. Er zou
toch meer via het parlement gewerkt worden, klinkt het dan.
Je kan enkel hopen dat politici doortastender beleid voeren dan dat ze de besluitvorming organiseren.
De
vraag is wat voor praatbarak die kern dan is. Dan heeft N-VA zich
ingeschreven in een verhaal van volmachten, die volgens waarnemers veel
te ver gaan en vervolgens niet gebruikt worden. Die volmachten waren
nodig omdat de parlementaire weg te langzaam is. Maar in die kern zou de
facto elke partij een veto krijgen als bij consensus moet gewerkt
worden, dus verkiest men de parlementaire weg. Je kan enkel hopen dat
politici doortastender beleid voeren dan dat ze de besluitvorming
organiseren.
Politiestaat
Ondertussen
moet al tegengas gegeven worden om de indruk niet te geven dat de
verantwoordelijke partijen een soort politiestaat installeren.
Politiediensten die mogen beslissen dat u dichter bij huis moet
winkelen, met warmtedrones controleren of u in uw tweede verblijf bent
en een avondklok die op tafel wordt gelegd..
De
Vlaamse liberalen steigerden openlijk, maar blijkbaar waren die
berichten ook al te gek voor De Wever. Die gaf op Radio 1 (6 april 2020)
kritiek op het federale handhavingsbeleid. In Antwerpen laat hij als
burgemeester de politiediensten focussen op de essentie van het
ministerieel besluit, samenscholingen en niet-essentiële
verplaatsingen.
De
politie vragen om mensen die even op een bankje zitten te verbaliseren,
of mensen in supermarkten te vragen naar hun domicilieadres, wil De
Wever niet. De N-VA-voorzitter is ook kritisch voor de federale regels
rond GAS-boetes. Die zijn niet van toepassing op minderjarigen en kost
het de overtreder sowieso 250 euro. Het goede aan GAS is nu net dat je
kunt variëren. Voor sommige inbreuken is 250 euro gewoon veel te hoog,
vindt De Wever. We gaan er dus op vooruit, maar in handhaving kan ik
niet zeggen dat het een geweldig parcours geweest is tot nu toe.
De
Wever manifesteert zich als een bestuurder die verstandig het verschil
maakt. Oppositie voeren én je profileren als goede bestuurder tegelijk.
Mocht de CVP ooit in de oppositie gezeten hebben, ze zouden het zo
gedaan hebben.
Vlaams Belang en N-VA
Ware
het niet beter en duidelijker geweest voor N-VA om vol voor de
oppositie te kiezen eens de regeringspiste was afgesloten? Of zou het
echt zo zijn dat N-VA te bang was van een oppositie enkel samen met het
Vlaams Belang?
Als
dat de reden is, dan zou de N-VA dezelfde fout maken als haar politieke
tegenstanders de jongste tien jaar: niet uitgaan van de eigen sterktes,
maar focussen op positionering tegen de grote politieke stijger. Ze
weten nochtans waar dat hun tegenstanders gebracht heeft.
Maar
ja, het is niet de eerste keer dat N-VA in een onmogelijk geachte
spreidstand terecht komt. In de politieke strijd opent zich soms een
onverwachte uitweg, maar daarop gokken blijft een risico.
**Pieter Bauwens
NA GESCHRIJFSEL
*
Van subtiliteiten leeft de Vlaming niet. Dat is iets als noch mossel noch vis. Maar weekdier, in ieder geval.
Nood breekt Wet.
Ze wilden overduidelijk niet het verwijt krijgen de strijd van de regering tegen corona te dwarsbomen.
Onderzoek
Commissie? A, vooral naar ede wilde goldslagen in de geld-aanlodderij.
Het is alsof de dief belast werd met de zorg voor de gestolen goederen
Een beleidspartij waarin de Vlaming nog gelooft .
Geloven, das voor Pastoors. Wat onze mensen nodig hebben, is Leiding voor Zelfbehoud. Daar passen geen woorden voor, maar daden.
211 â DOORBRAAK HET SCHIP VAN SRAAT ISROTER DAN THE SRARE OF DANMARK
211 - DOORBRAAK
*
Vrijdag 10 april
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Hieronder zult U lezen hoe de geit de kool spaart en omgekeerdTot dat ene onvertogen woord valt.
De vijfde macht, voorlopig een Twitterzaakje, wordt gezegd. Of gehoopt? Maar het zou zich wel eens binnenkort ttot een 5de Colonne kunnen omvormen. Een golflente die perfect aansluit op wat de achteran voelt.
Wat zei René Declercq ook weerover een uitvaart waar die persé wilde bij present zijn?
Bij gebrek aan Pastoros echter zal dat wel een Burgeerlijke Dienst moeten zijn. Zo ver is het dus al gekomen .
N-VA MAANT DE MANDATARISSEN AAN OM WOUTER BEKE (CD&V) TE SPAREN, UIT ANGST VOOR ZICHZELF.
Terwijl
de kritiek op de het beleid van de regering-Wilmès toeneemt, duwt N-VA
op de rem. Een brief van N-VA nationaal aan lokale mandatarissen vraagt
om de kritiek op het beleid inzake woonzorgcentra (WZC) te milderen.
Politieke zenuwachtigheid
Na
de lof van de eerste weken voor de politici van de regering-Wilmès is
er kritiek gekomen. Eerst vanuit Franstalig België op minister Maggie De
Block (Open Vld). Dat werd communautair geduid. Maar dat minister
Philippe De Backer zijn partijgenoot De Block te hulp moest snellen, was
een poging om de meubelen te redden.
Kritiek op wat de regering doet en deed, van de testen over de mondmaskers tot de WZC.
Ondertussen
neemt de kritiek ook in Vlaanderen toe. Carl Devos in De Morgen (7
april 2020) en Tom Verhofstadt op Doorbraak (9 april 2020) zijn maar
enkele voorbeelden van de steeds luidere kritiek. Kritiek op wat de
regering doet en deed, van de testen over de mondmaskers tot de WZC.
Kritiek die ook bij de bevolking en in de Twitterbubbel opleeft.
Oppositie
Een
goede situatie voor de partijen die de regering niet steunen, zou je
denken. Hoewel, als de oppositie ook komt van regeringspartijen zoals
MR, dan wordt oppositie voeren moeilijk.
N-VA
zit in de ongemakkelijke spreidstand waarin ze de regering niet, maar
de volmachten wél steunt. Ze zou dus de druk kunnen opvoeren. Maar dat
doet ze niet. Bewust niet. Eén van de redenen is natuurlijk dat ook de
Vlaamse regering een belabberde indruk nalaat. Terwijl die net het
verschil zou moeten maken.
Woonzorgcentra
De
situatie van de woonzorgcentra, die zo goed als aan hun lot zijn
overgelaten, wordt de Vlaamse regering aangewreven. De ideale afleider
van de fouten federaal. En dus remt N-VA met de oppositie. Bang om de
federale oppositie op het Vlaamse niveau als een boemerang in het
gezicht terug te krijgen.
Nochtans
neemt de ontevredenheid en boosheid in de N-VA-achterban toe. Over de
federale foute beslissingen, over de belabberde indruk die de Vlaamse
regering maakt én over de positie van de partij. Tijd om in te grijpen, dachten ze bij N-VA.
N-VA-cel Lokaal Beleid
Die
ontevredenheid probeert de cel Lokaal Beleid van N-VA nu te smoren via
een brief naar alle N-VA-burgemeesters, eerste schepenen, schepenen
bevoegd voor woonzorgcentra en aan de fractieleiders van
gemeenteraadsfracties in de oppositie.
In
die brief wordt de situatie in de woonzorgcentra delicate materie
genoemd. Ondanks de terechte aandacht voor de cijfers van minister Beke,
vragen we jullie om voorzichtig te zijn in jullie communicatie en
reacties. Spaar Beke en de regering dus, vraagt N-VA nationaal.
N-VA
brengt daarvoor enkele belangrijke punten betreffende de
woonzorgcentra onder jullie aandacht. Niet alle bewoners van WZC met
COVID-19 moeten of kunnen naar ziekenhuizen gebracht worden. Bewoners
met symptomen kunnen vaak apart verzorgd worden (in cohorten). Er zijn
mensen die te fragiel zijn voor transport naar een ziekenhuis. Er zijn
ook mensen die er zelf voor kiezen om in een vertrouwde omgeving
afscheid te nemen. Soms is het dus verkiesbaar dat mensen in het
woonzorgcentrum blijven.
De
brief gaat verder: We adviseren jullie om bij onzekerheid, zowel
inhoudelijk als communicatief, zeker ook contact op te nemen met de cel
Lokaal Beleid of met de partijwoordvoerders. Een duidelijke poging om
de communicatie te stroomlijnen.
Achterban
De
vraag is of die brief zal helpen. Ten eerste staan die lokale
mandatarissen onder groeiende druk. Zeker als ze verantwoordelijkheid
dragen voor WZC die in de problemen zitten. Zij mogen het lokaal
uitleggen, ook al hebben ze zelf amper middelen om de problemen te
verhelpen.
Daarnaast groeit de ontevredenheid bij de achterban. Die neemt de partij in snelheid. De vijfde macht,
een groep die zich op Twitter heeft verenigd en waarvan de
sympathisanten niet zo ver staan van N-VA, post al een tijdje tweets
waarin het federale beleid en de bochten daarin op de korrel genomen
worden. Die worden gedeeld en geliket door volgers waarvan sommigen
dicht bij N-VA staan of die affiniteit in hun profiel zetten.
NA GESCHRIJFSEL
*
Wat is verschil tussen oppositie en oppositie? Tussen mede-daderschap en verzet?
O
juist, men gaat de nalatigheden proberen goed te praten door middel van
anderans werk. De Zorgcentra, dat zijn zij toch zelf? Die witte
jasjes allemaal Beekskes en Wilmèskes als engeltjes verkleed.
-
Open vizier? Da ziede van hier. Slalgengebroed, en daar moet BDW het maar mee doen. Met wie men verkeert, wordt men vereerd
Nu
China Europa komt redden van wat President Trump het Chinese virus
noemde is het nuttig om even stil te staan bij wie de Grote Roerganger
Mao was. De oer-PVDA adoreerde dit marxistisch monster dat meer
slachtoffers maakte dan Hitler. Zijn grootse gedachten staan in een
klein boekje.
**
Bij
het afstoffen van onze boekenkast troffen we de Nederlandse vertaling
van dit maoïstisch kleinood aan. Dat inspireerde de jonge communisten
uit de late jaren 60 en begin jaren 70 die hun pamfletten aan de
Belgische fabriekspoorten uitdeelden aan arbeiders die net opslag hadden
gekregen. Toch bleven ze hen diets maken dat ze vreselijk werden
uitgebuit door de kapitalisten. AMADA (Alle Macht aan
de Arbeiders) was een maoïstisch-communistisch geïnspireerde
splintergroep die een ideologische splinter-bom in de samenleving wou
droppen. Ze richtten Geneeskunde voor het Volk op, verdeelden hun blad
Solidair, infiltreerden in de vakbond ABVV en maakten gekke studenten
van toen nog gekker. Hun utopie van een arbeiders-paradijs bestond
echter al tot in 1973 de oliecrisis losbarstte en de daaropvolgende
economische crisis links mogelijkheden bood. Wilde stakingen die
arbeiders van de 2 grote syndicaten ongenadig tegen elkaar opzette
maakte deel uit van het toneel dat AMADA toejuichte. Mettertijd vervelde
AMADA tot de Partij van de Arbeid (PVDA) die nadien kortstondig samen
heulde met Djab Abu Jajah en vandaag probeert salonfähig te worden met populisten als Peter Mertens en Raoul Hedebouw.
Hun
idool van toen, Mao Tse-Toeng veroverde tot zijn eigen verbazing de
macht in China nadat hij de nationalisten van Tsjang Kai-Sjek had
bedrogen en had verjaagd naar Taiwan. In 1949 riep hij de onafhankelijke
Chinese Volksrepubliek uit , in 1958 organiseerde hij de Grote Sprong Voorwaarts met een desastreuze landbouwhervorming die tot een abominabele hongersnood leidde. In 1962 bedacht hij de Culturele Revolutie
waarbij elke doorgestudeerde Chinees verdacht werd, jongeren hun
ouderen gingen verklikken, boeken werden verbrand, gebouwen vernield,
schijnprocessen met afgedwongen fake zelfbeschuldigingen werden
opgevoerd en cultuur sowieso verdacht werd. Oude gewoonten, gebruiken en
gedachten moesten weg. Intellectuelen werden verbannen om verplichte
landarbeid te verrichten. Net als de Revolutionaire Garde in Iran
zaaiden de Rode Gardes dood en verderf. De oude Mao liet zich adoreren
door de jongeren en zijn macht tegenover critici bleef verzekerd. Mao
was trouwens ook de figuur die zich nooit waste maar bij het klaarkomen
in zijn vele concubines zich lekker proper geneukt voelde. Ja, dat staat
allemaal in biografieën. Dit walgelijke schepsel werd door de linkse
intelligentsia in het Westen uiteraard blind aanbeden. Op het einde van
zijn bestaan (in 1976 ging hij er eindelijk aan) was hij een
buikspreekpop geworden van de Bende van Vier (zijn vrouw en wat
vermolmde partijgeneraals) tot de in ongenade gevallen en weergekeerde
Deng Xiaopeng orde op zaken stelde met een communistische politiek en
een kapitalistische economie. Maar het is bij Mao dat dus de wortels
liggen van het volkscommunisme van de Übergezellige PVDA.
**
mmmm
*
Voor
ons ligt het Rood Boek van de Kulturele Revolutie (de spelling van de
toenmalige pedagogische wereldverbeteraars), in 1971 uitgegeven door NV
La Taupe met een voorwoord van Achilles Vanthournout. Hij schrijft:
Dit is een Mao op zijn best (..), de weg wijzend in de Grote
Proletarische Kulturele revolutie. Momenteel kent de revolutionaire
beweging in Europa de weeën van een nieuwe geboort. We zijn overtuigd
dat het Rood Boek enige weldoende invloed kan oefenen op de geesten en
het optreden van de revolutionairen bij ons. Het werkje bevat
Tuchtregels en Aanbevelingen, maar bovenal veel onzin. Plechtstatig,
pompeus, hoogdravend, hol, theoretisch, abstract en utopisch.
Het
enige rood in communistisch China was de kleur van het vergoten bloed.
Nu het land met de grootse traditie nog steeds in handen is van een
dictatoriale partij met kapitalistische manieren betekent zulks niet dat
de vos zijn streken heeft verleerd. Vanop de wet markets waar dode en
levende beesten worden omgetoverd in een smurrie van vetzakkerij met
alle virussen van dien en die de lokale chinezen gretig naar binnen
schrokken met alle virussen van dien, is de COVID-19-alien de wijde
wereld ingetrokken. Nu komt China ons helpen met berekende
liefdadigheid, wat eigenlijk niet eens te veroordelen valt. Hun
overlevingswijsheid gaat veel verder terug dan de communistische
dictatuur (die Westerse import was). China weet wat het doet; China
heeft altijd een plan. Het valt te betwijfelen of de welwillende
PVDAers de tijd voor én na Mao wel revolutionair genoeg vinden.
Elke ouderling die sterft is een bibliotheek die in de vlammen opgaat,
zegt een Afrikaans spreekwoord / Dat een lichtgewicht als Wouter Beke
Vlaams minister is kunnen worden was enkel te danken aan het feit dat
hij als partijvoorzitter zichzelf tot die post had bevorderd.
Zelfbediening / Promotie-Quotiënt Nul.
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
*
SPEAKERS CORNER
Kawouter
Beke, het uithangbord van de Tsjeven? Oneindig veel meer. Hij is de
koploper van deze, de voorgaande en de komende generatie belgicistische
kleurpartij meelopers.
Alla, kleurloze kleirlopers dan maar, want ales is één pot nat geworden. Onderbroekenlol op Rode achtergrond.
En
die vergelijking van die verbrande bibiliotheek bij elk afsterven, is
zowat de meest treffende uitspraak uit heel mijn lange bestaan. Al zie
ik, die geloof in het Eeuwig Leven, dat wel enigszins anders zie. Al die
bibliotheken zijn inderdaad op slot voor de stoffelijke kant ervan,
maar ze zijn Waar aders zouden Geniën als Dane, Shkespeare, Bocaccio
Gezelle en nog zoveel anderen, naartoe zijn?
Vanaf
onze geboorte weten we (zouden we moeten ween) dat ons ondermaans
leven, drager van een onsterfelijke Geest, slechts een klein stofdeeltje
is in de ruimte. War er geen menselijke wetten gelden. En dat is wat de
Mens onderscheidt van de dieren, ja zelfs van de planten. Elk is een
tijdelijke God in zijn eigen kleine universum en daarom is elk menselijk
leven heilig.
Al is dit laatste in deze Corona Tijden, allen bij manier van spreken.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
N i e n te
FINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
**
Wie
een beter geheugen heeft mag mij altijd tegenspreken. Al zou volgend
archiefbeeld wel eens de politieke doodsteek kunnen zijn voor Markske,
dat heerlijk hoerenjong.. Het broekventje van toen, duwt na een of
ander bewogen partij-gebeurtenis, de wijze Mark Eyskens op zij, draait
hem de rug toe, neemt hem ht woord af om voor de cameras wild
gesticulerend zijn gelijk uit te schruwelen. Eyskens laat begaan e, de
cameras zwenken af A star is born .
Van een mise-en-scène gesproken .
Och
en dan nog n woordje uitleg over al die Nientes op dze blog als
weergave van Het Nieuws in de Media. Wat denkt U bvb van deze? Dagelijks
aantal corona-doden; tussen de 3 à 500. Al twee maand. Rekensommetje
250 x 60 = is volgens de VRT zoierts als 3.000
Denken
onze Media, de spreekbuizen voor al die hoog begaafde postjespakkers,
dat onze mensen wekelijk zo dom zijn? Zo dom als zijzelf?
Kik, beste lezer, schiet nu niet op de pianist, want die luistert slechts met 1/100ste oor naar al dat geleuter. Tinrternet, tot spijt van wie t benijdt, weet beter
Jongens, wat moet dat een tandengeknars met zich meebrengen in al die hogere regionen.
IRUS EEN STRAF VAN GOD?
**Pieter Bauwens
